توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرضه حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرضه حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرضه حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

حج بذلی

حج بذلی حج واجب شده با پرداخت هزینه آن از سوی دیگری بوده و در صورت وجود دیگر شرایط استطاعت، موجب استقرار حج بر عهده مبذول‌له است. البته دیدگاه فقهای اهل سنت بر این است که بذل و اباحه مال باعث وجوب حج نمی‌گردد.
در مواردی از جمله برای پیشگیری از تعطیلی حج، همراه داشتن محرم برای زن، در صورت توانایی مالی فرزند و نیز در صورتی که وصیت، وقف و نذر در میان باشد، بذل حج واجب می‌شود. از ویژگی‌های استطاعت بذلی در مقایسه با استطاعت مالی می‌توان به عدم اشتراط رجوع به کفایت، عدم اشتراط مالکیت زاد و راحله و نیز عدم مانعیت بدهکاری از وجوب حج اشاره کرد.
از دیدگاه فقیهان امامی در صورتی که باذل مورد وثوق بوده و مالش را به قید انجام حج و بدون منت بذل کند و هزینه بازگشت را نیز پرداخت نماید، در صورت وجوب حجه‌الاسلام بر مبذول‌له قبول بذل بر او واجب است.

فهرست مندرجات

۱ – واژ‌ه‌شناسی
۲ – مصادیق
۳ – وجوب
۳.۱ – پیشگیری از تعطیلی حج
۳.۲ – همراه داشتن محرم برای زن
۳.۳ – پرداخت مخارج حج پدر
۳.۴ – وصیت و نذر
۴ – تاثیر بذل در وجوب حج
۵ – مقایسه استطاعت بذلی و مالی
۵.۱ – عدم اشتراط رجوع به کفایت
۵.۲ – عدم اشتراط مالکیت زاد و راحله
۵.۳ – عدم مانعیت بدهکاری
۶ – شرایط وجوب با بذل
۶.۱ – بذل مال به قید انجام حج
۶.۲ – وجوب حجه الاسلام بر مبذول له
۶.۳ – اطمینان به باذل
۶.۴ – عدم استلزام منت از قبول بذل
۶.۵ – پرداخت هزینه بازگشت
۷ – احکام
۷.۱ – رجوع باذل از بذل
۷.۲ – کفایت حج بذلی از حجه الاسلام
۷.۳ – هزینه قربانی و کفاره
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

واژ‌ه‌شناسی

حج بذلی که از دو واژه «حج» به معنای قصد

[۱] ابن‌فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۲۹، حج، به کوشش عبدالسلام محمد‌هارون، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۴۰۴ق.

[۲] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۲۲۶، حجج، دار صادر – بیروت.

و «بذل» (نقیض منع و بازداری) به معنای بخشش از روی تمایل قلبی

[۳] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۱۸۷، قم، دارالهجره، ۱۴۱۰ق.

[۴] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۱، ص۵۰، دار صادر – بیروت.

[۵] مقری فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ج۱، ص۴۱، بذل، دارالفکر.

ترکیب یافته، در اصطلاح فقه به حجی گفته می‌شود که با پرداخت هزینه آن توسط دیگری واجب می‌گردد.

[۶] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۳۹۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

از واژه‌های مرتبط با این اصطلاح می‌توان از عناوینی چون «احجاج»،

[۷] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۳۴۱۳۴۲، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

«استطاعت بذلی»

[۸] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۰۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۹] زین‌الدین، محمدامین، کلمه التقوی، ج۳، ص۴۷، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۳ق.

و «پاورپوینت کامل عرضه حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint»

[۱۰] شاهرودی، سیدمحمود، کتاب الحج، ج۱، ص۱۵۳، مقرر ابراهیم جنانی، قم، انصاریان، ۱۳۸۱ق.

نام برد. در چنین حجی به بذل کننده، باذل و به کسی که به او بذل می‌گردد، مبذول له اطلاق می‌شود.

[۱۱] حلی، حسن بن یوسف، تذکره الفقهاء، قم، ج۷، ص۶۲، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۴–۱۴۲۳ق.

[۱۲] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، ج۳، ص۱۵، قم، انتشارات معارف اسلامی، ۱۴۱۶ق.

[۱۳] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۳، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

تفاوت حج بذلی با حج اجاره‌ای در این است که در حج بذلی، فرد حج‌گزار حج را از جانب خود و برای خود به جا می‌آورد. ولی در حج اجاره‌ای یا نیابتی، حج را به نیابت از اجاره کننده یا منوب عنه به جا می‌آورد.

[۱۴] مجلسی، محمدتقی، یک دوره فقه کامل فارسی، مقدمه سیدشهاب الدین مرعشی نجفی، ص۶۴-۶۵، تهران، فراهانی، ۱۴۰۰ق.

[۱۵] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۱، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

بذل حج (پرداخت هزینه حج دیگری) گاه واجب و گاه مستحب است؛ چنان‌که قبول بذل دیگران در انجام حج با شرایطی واجب می‌شود و این، خود نشانگر اهمیت بحث از موارد وجوب بذل و شرایط وجوب قبول آن است.

مصادیق

به تصریح فقهای امامیه، بذل حج، با تعهد به پرداخت هزینه حج مبذول له با همراه بردن او به حج یا فرستادنش به حج – بدون همراهی با او – محقق می‌شود.

[۱۶] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۱، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

در مواردی هم که نهاد یا ارگانی، فردی را بدون الزام به انجام کاری به حج می‌فرستد، حکم استطاعت بذلی جاری است.

[۱۷] مرتضوی لنگرودی، سیدمحمدحسن، توضیح المناسک، ص۴۴، دفتر، ۱۴۲۳ق.

همان گونه که بنا بر قولی، با پرداخت خمس و زکات به دیگری، به شرط انجام حج، بذل حج تحقق می‌یابد.

[۱۸] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۰۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۱۹] حسینی روحانی، سیدمحمدصادق، فقه الصادق (علیه‌السلام)، ج۹، ص۱۰۶، قم، دارالکتاب، ۱۴۱۳ق.

فقیهان امامی، با استناد به روایات،

[۲۰] کوفی، محمد بن محمد، الجعفریات، ص۶۶، تهران، مکتبه نینوی الحدیثه.

[۲۱] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۲۵۳، به کوشش علی‌اکبر غفاری، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۷۵ش.

[۲۲] صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۱۸، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.

بر آنند در مواردی که انجام حج بر مکلف مستحب است، بذل هزینه حج به دیگری برای انجام حج نیز استحباب دارد.

[۲۳] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۳۲۱، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۲۴] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۵۹۶، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

همچنین بردن اعضای خانواده به حج، هر چند با صرفه‌جویی در هزینه زندگی یا وام گرفتن، مستحب است.

[۲۵] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۱۶، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

در روایتی از امام رضا (علیه‌السّلام) ثواب به حج فرستادن سه تن از مؤمنان معادل خریداری خویشتن از خدا (خلاصی از دوزخ) بیان شده است.

[۲۶] صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۱۶، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.

در سیره امام صادق (علیه‌السّلام) نیز مواردی از فرستادن خویشان و دوستان به حج گزارش شده است.

[۲۷] کوفی، محمد بن محمد، الجعفریات، ص۶۶، تهران، مکتبه نینوی الحدیثه.

وجوب

در منابع فقهی بذل حج در پاره‌ای موارد واجب به شمار آمده، آن موارد عبارت‌اند از:

پیشگیری از تعطیلی حج

فقیهان امامی به استناد روایات

[۲۸] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۲۷۲، به کوشش علی‌اکبر غفاری، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۷۵ش.

[۲۹] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۴۴۱، به کوشش سیدحسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.

برآنند که در صورت خودداری مردم از حضور در مراسم حج و خالی شدن مکه از حاجیان در آن موسم، بر حاکم اسلامی است که مردم را به رفتن و حج گزاردن وادارد و در صورت عدم تمکن مالی آنان، با بذل هزینه سفر حج از بیت‌المال، از تعطیلی حج جلوگیری کند.

[۳۰] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۳۴۳، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۳۱] حکیم، سیدمحسن، مستمسک العروه الوثقی، ج۱۰، ص۷-۸، قم، انتشارات کتابخانه حضرت آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.

به تصریح برخی فقیهان، پرداخت هزینه حج در چنین صورتی، بر افرادی که تمکن مالی دارند، نیز واجب کفایی است.

[۳۲] کاشف الغطاء، جعفر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعه الغراء، ج۴، ص۴۶۸، تحقیق التبریزیان و دیگران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۲ق.

همراه داشتن محرم برای زن

از دیدگاه بسیاری از اهل سنت، همراه داشتن محرم، از شرایط وجوب حج بر زنان است.

[۳۳] ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستذکار، ج۴، ص۴۱۱-۴۱۲ به کوشش سالم محمد عطا و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق.

[۳۴] سمرقندی، محمد بن احمد، تحفه الفقهاء، ج۱، ص۳۸۷، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.

[۳۵] ابن‌قدامه، ابوعبدالله، المغنی، ج۳، ص۲۲۸، دارالکتاب العربی، بیروت.

امامیان نیز در صورت خوف، همراه داشتن محرم را شرط می‌دانند.

[۳۶] حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ج۱۰، ص۱۱۱، مشهد، انتشارات بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۴۱۴ق.

[۳۷] نراقی، احمد بن محمدمهدی، مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۱، ص۸۹-۹۰، قم، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۵ق.

[۳۸] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۵۱، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

حال اگر همراه بودن محرم متوقف بر بذل هزینه حج او باشد، پرداخت آن هزینه بر زن، در صورت تمکن مالی، واجب است.

[۳۹] حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام الشرعیه علی مذهب الامامیه، ج۱، ص۵۵۵، به کوشش ابراهیم بهادری، قم، انتشارات موسسه امام صادق، ۱۴۲۰ق.

[۴۰] بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱۴، ص۱۴۳-۱۴۴، تحقیق محمدتقی ایروانی و علی آخوندی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۶۳ش.

[۴۱] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۵۱، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

در فقه اهل سنت هم پرداخت این هزینه واجب به شمار آمده است.

[۴۲] ابن‌قدامه، ابوعبدالله، المغنی، ج۳، ص۲۳۱، دارالکتاب العربی، بیروت.

[۴۳] سرخسی، محمد بن احمد، المبسوط، ج۴، ص۱۶۳، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۰۶ق.

[۴۴] مرداوی، علی بن سلیمان، الانصاف فی معرفه الراجح من الخلاف، ج۳، ص۴۱۵، به کوشش محمد حامد فیقی، بیروت، دار احیاءالتراث العربی، ۱۳۷۷ق.

پرداخت مخارج حج پدر

معدودی از فقیهان امامی بر این باورند که در صورت توانایی مالی فرزند، بر وی واجب است هزینه حج پدر غیر مستطیعش را بپردازد.

[۴۵] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، ج۱، ص۲۹۹، به کوشش محمد باقر بهبودی و سید محمد تقی کشفی، نجف، مطبعه الحیدریه، ۱۳۸۷ق.

[۴۶] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف فی الاحکام، ج۲، ص۲۵۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۰۷ق.

مشهور فقها این بذل را واجب نمی‌دانند و تنها برخی به استحباب آن فتوا داده‌اند.

[۴۷] حلی، حسن بن یوسف، تذکره الفقهاء، قم، ج۷، ص۶۲، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۴–۱۴۲۳ق.

[۴۸] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، ج۲، ص۱۳۷، قم، انتشارات معارف اسلامی، ۱۴۱۶ق.

[۴۹] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۷۵۲۷۷، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

وصیت و نذر

به تصریح بسیاری از فقها، وصیت به بذل حج، وقف مال برای این منظور و نیز نذر بذل حج، پرداخت هزینه حج را واجب می‌کند.

[۵۰] محقق داماد، سیدمحمد، کتاب الحج، ج۱، ص۶۷، به کوشش جوادی آملی، قم، چاپخانه مهر، ۱۴۰۱ق.

[۵۱] آملی، محمدتقی، مصباح الهدی فی شرح العروه الوثقی، ج۱۲، ص۱۴۹، تهران، انتشارات فردوسی، ۱۳۸۰ق.

[۵۲] فاضل موحدی لنکرانی، محمد، جامع المسائل، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱، قم، امیر قلم.

اساساً برخی از امامیان، وجوب قبول بذل حج را اختصاص به این صورت داده‌اند.

[۵۳] عاملی محقق ثانی، علی، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ج۳، ص۱۲۹، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۴ق.

تاثیر بذل در وجوب حج

فقیهان امامی و اهل سنت، با توجه به آیه۹۷ آل عمران «وَ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطَاعَ اِلَیهِ سَبِیلاً»

[۵۴] آل عمران/سوره۳، آیه۹۷.

به اتفاق بر آنند یکی از شرایط وجوب حج، حصول استطاعت است.

[۵۵] شربینی، محمد بن احمد، مغنی المحتاج الی معرفه معانی الفاظ المنهاج، ج۲، ص۲۱۰، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۷ق.

[۵۶] حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام الشرعیه علی مذهب الامامیه، ج۱، ص۵۴۷، به کوشش ابراهیم بهادری، قم، انتشارات موسسه امام صادق، ۱۴۲۰ق.

به تصریح منابع روایی امامیان کسی که حج بر او عرضه شده، از افراد مستطیع به شمار می‌آید و حج بر او واجب است.

[۵۷] برقی، احمد بن محمد، المحاسن، ج۱، ص۲۹۶، به کوشش سید‌جلال‌الدین محدث ارموی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۲۶ش.

[۵۸] صدوق، محمد بن علی، التوحید، تصحیح سیدهاشم حسینی طهرانی، ص۳۵۰، مقدمه علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۵ش.

[۵۹] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۴، به کوشش سیدحسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.

به قول مشهور فقهای امامیه، بلکه به اجماع آنان

[۶۰] حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ج۱۰، ص۷۸، مشهد، انتشارات بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۴۱۴ق.

[۶۱] نراقی، احمد بن محمدمهدی، مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۱، ص۴۸، قم، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۵ق.

[۶۲] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۱، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

؛ در صورت بذل هزینه حج توسط دیگری و وجود شرایط دیگر، استطاعت بذلی حاصل شده و حج، بر مبذول له واجب می‌شود و در صورت امتناع از پذیرش بذل، حج بر ذمه او مستقر گشته و باید به هر صورت ممکن، آن را انجام دهد.

[۶۳] حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه فی احکام الشریعه، ج۴، ص۱۱-۱۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۲ق.

[۶۴] فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الابهام عن قواعد الاحکام، ج۵، ص۱۰۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۱ق.

[۶۵] بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱۴، ص۱۰۰، تحقیق محمدتقی ایروانی و علی آخوندی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۶۳ش.

مستند آنان در این باره، افزون بر اطلاق آیه مذکور، روایات

[۶۶] حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۳۹، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.

است.

[۶۷] سبزواری، محمدباقر بن محمدمؤمن، ذخیره المعاد فی شرح الارشاد، ج۳، ص۵۶۰، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۲۷ق.

[۶۸] انصاری دزفولی، مرتضی بن محمد‌امین، کتاب الحج، ص۳۹-۴۰، قم، مجمع الفکر الاسلامی، ۱۴۲۵ق.

[۶۹] فاضل موحدی لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله، الحج، ج۱، ص۱۷۵-۱۷۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۱۸ق.

در مقابل بیشتر فقهای اهل سنت، به طور کلی بذل یا اباحه مال را موجب وجوب حج نمی‌دانند

[۷۰] کاشانی، ابوبکر بن مسعود، بدائع الصنائع فی ترتیب الشرائع، ج۲، ص۱۲۲، پاکستان، مکتبه الحبیبیه، ۱۴۰۹ق.

[۷۱] ابن‌قدامه، ابوعبدالله، المغنی، ج۳، ص۲۱۵، دارالکتاب العربی، بیروت.

؛ و تنها شافعی بر اساس یکی از اقوال منسوب به او و برخی شافعیان، معتقدند چنانچه قبول بذل مستلزم منّت نباشد ـ، مانند آن‌جا که بذل از سوی فرزند مبذول له صورت پذیرد ـ استطاعت حاصل، و انجام حج بر شخص واجب می‌شود.

[۷۲] رملی، شمس‌الدین، نهایه المحتاج الی شرح المنهاج، ج۳، ص۲۵۳، بیروت، دار احیاء التراث، ۱۴۱۳ق.

[۷۳] ابن‌قدامه، ابوعبدالله، المغنی، ج۳، ص۲۱۵، دارالکتاب العربی، بیروت.

[۷۴] نووی، یحیی بن شرف، المجموع شرح المهذب، ج۷، ص۹۹، بیروت، دارالفکر.

شافعی در نظریه دیگرش، موافق مشهور اهل سنت، مطلقاً بذل را محقّق استطاعت نمی‌داند.

[۷۵] ابن‌قدامه، ابوعبدالله، المغنی، ج۳، ص۱۷۰، دارالکتاب العربی، بیروت.

[۷۶] سمرقندی، محمد بن احمد، تحفه الفقهاء، ج۱، ص۳۸۶، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.

[۷۷] کاشانی، ابوبکر بن مسعود، بدائع الصنائع فی ترتیب الشرائع، ج۲، ص۱۲۲، پاکستان، مکتبه الحبیبیه، ۱۴۰۹ق.

از این رو دیدگاه اهل سنت، در بسیاری از فروع این بحث، مطرح نیست.
به تصریح شماری از فقهای امامیه و به دلیل وجود احادیثی، در فرض تعدد باذل یا مبذول له هم حج بذلی واجب خواهد بود؛ به این معنا که اگر چند نفر با هم، هزینه حج دیگری را بر عهده گرفتند، انجام حج بر او واجب است

[۷۸] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۰۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

؛ چنان‌که احادیثی بر این مسئله دلالت دارند.

[۷۹] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۱۸، به کوشش سیدحسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.

چنان‌که در صورت بذل به چند نفر، انجام حج بر همه آنان واجب کفایی است و اگر همه ترک کنند، حج بر تمام آن‌ها مستقر می‌شود.

[۸۰] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۰۴-۴۰۵، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۸۱] زین‌الدین، محمدامین، کلمه التقوی، ج۳، ص۵۳، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۳ق.

[۸۲] خویی، سیدابوالقاسم، مناسک الحج، ص۲۹، قم، مهر، ۱۴۱۱ق.

همچنین گفته‌اند: «اگر شخص تنها بخشی از مخارج حج را داشته باشد و دیگری آن را تکمیل کند، در این صورت نیز شخص مستطیع شده و حج بر او واجب خواهد بود.

[۸۳] موسوی عاملی، سیدمحمد بن علی، مدارک الاحکام فی شرح شرائع الاسلام، ج۷، ص۴۷، قم، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۰ق.

[۸۴] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۶، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

[۸۵] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۳۹۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

البته استطاعت او در این صورت در حکم استطاعت مالی است، نه استطاعت بذلی».

[۸۶] نجفی کاشف الغطاء، حسن بن جعفر، انوار الفقاهه، کتاب الحج، ص۲۲، نجف، مؤسسه کاشف الغطاء، ۱۴۲۲ق.

[۸۷] زین‌الدین، محمدامین، کلمه التقوی، ج۳، ص۶۲، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۳ق.

مقایسه استطاعت بذلی و مالی

استطاعت بذلی، در مقایسه با استطاعت مالی، از ویژگی‌های ذیل برخوردار است:

عدم اشتراط رجوع به کفایت

به نظر بیشتر فقهای امامی، رجوع به کفایت (توانایی مالی اداره زندگی خود و خانواده پس از انجام حج و بازگشت به وطن) در استطاعت مالی شرط است. اما حصول استطاعت در حج بذلی منوط به رجوع به کفایت نیست؛ مگر این‌که انجام حج، موجب حرج مشقت یا اخلال در روند زندگی شخص گردد که در این صورت، حج واجب نخواهد بود.

[۸۸] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۳۰۸۳۰۹، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.

[۸۹] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی، ج۴، ص۴۰۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۰ق.

[۹۰] خویی، سیدابوالقاسم، معتمد العروه الوثقی، ج۱، ص۱۳۲، به کوشش رضا خلخالی، قم، انتشارات مدرسه دارالعلم، ۱۴۰۴ق.

عدم اشتراط مالکیت زاد و راحله

به تصریح بسیاری از فقها استطاعت در حج بذلی ـ بر خلاف استطاعت مالی ـ منوط به تملیک زاد و راحله از سوی باذل نیست و با اباحه زاد و راحله نیز تحقق می‌یابد

[۹۱] سبزواری، محمدباقر بن محمدمؤمن، ذخیره المعاد فی شرح الارشاد، ج۳، ص۵۶۰، انتشارات موسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۲۷ق.

[۹۲] زین‌الدین، محمدامین، کلمه التقوی، ج۳، ص۴۳-۴۷، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۳ق.

[۹۳] خویی، سیدابوالقاسم، معتمد العروه الوثقی، ج۱، ص۱۲۹، به کوشش رضا خلخالی، قم، انتشارات مدرسه دارالعلم، ۱۴۰۴ق.

؛ هرچند معدودی در وجوب قبول بذل، تملیک زاد و راحله را شرط دانسته‌اند.

[۹۴] ابن‌ادریس حلی، محمد بن احمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج۱، ص۵۱۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۱ق.

شماری از اهل سنت هم به عدم تحقق استطاعت به اباحه تصریح کرده‌اند.

[۹۵] ابن‌عابدین، محمد‌امین، حاشیه رد المحتار علی الدر المختار، ج۲، ص۵۰۷، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.

[۹۶] سمرقندی، محمد بن احمد، تحفه الفقهاء، ج۱، ص۳۸۶، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.

عدم مانعیت بدهکاری

در استطاعت بذلی ـ بر خلاف استطاعت مالی ـ بدهکاری مانع استطاعت و وجوب حج بر مبذول‌له نیست؛ مگر آن‌که دین، حالّ باشد و طلبکار آن را مطالبه کند و با نرفتن به حج بتواند آن را بپردازد که بسیاری در این صورت حج را واجب ندانسته‌اند.

[۹۷] شهید اول، محمد بن مکی، الدروس الشرعیه فی فقه الامامیه، ج۱، ص۳۱۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۲ق.

[۹۸] نجفی، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱۷، ص۲۶۶، تهران، دارالکتب ال