فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word دارای ۱۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word

۱تبیین نظریه ارتباطی در علم ارتباطات
۱۱مفاهیم و تعاریف
۱۱۱مفهوم ارتباط
۱۲مدل ها
۱۲۱مکاتب مطرح در ارتباطات
۱۲۲مدل های ارتباط در مکتب انتقال
۱۲۳الگوهای ارتباطی در مکتب انتقال
۲تبیین نظریه سیستم دعوت در قرآن کریم
۲۱تعاریف و مفاهیم
۲۱۱مفهوم دعوت
۲۱۲ضرورت و اهمیت دعوت از دیدگاه قرآن
۲۱۳شرایط دعوت از دیدگاه قرآن کریم
۲۱۴اهداف و آثار دعوت از دیدگاه قرآن کریم
۲۱۵گستره دعوت از دیدگاه قرآن کریم
۲۱۶روش های دعوت در قرآن کریم
۲۱۷شرایط و ویژگى‏هاى دعوت گران
۲۱۸دعوت گران در قرآن کریم
۲۱۹دعوت شوندگان از دیدگاه قرآن کریم
۲۱۱۰مقابله با دعوت در قرآن کریم
۳منابع

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل پیشینه تحقیق مفهوم ارتباطی دعوت در قرآن کریم در مکتب انتقال ۱۲۲ صفحه در word

ادیب حاج باقری و دیگران، روش های تحقیق کیفی، انتشارات بشری، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶

باهنر ناصر، رسانه ها و دین، مرکز تحقیقات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، چاپ دوم، ۱۳۸۷

پویا علیرضا، خبر و خبر رسانی در قرآن، انتشارات صدا و سیما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۴

توتازهی عبد اللطیف، محورهای دعوت و تبلیغ، نشر یکان، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸

جوادی یگانه محمد رضا و عبداللهیان حمید، دین و رسانه، دفتر پژوهش های رادیو، تهران، ۱۳۸۶

حسنی مرتضی، تبلیغ در سیره رسول الله، انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی، ۱۳۸۳

خندان محسن، تبلیغ اسلامی و دانش ارتباطات اجتماعی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۴

ری شهری محمد، تبلیغ در قرآن و حدیث، ترجمه علی نصیری، انتشارات دارالحدیث، ۱۳۸۰

رهبر، محمد تقی، ره توشه مبلغ، نشر مشعر، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۹

زورق محمد حسن، مبانی تبلیغ، انتشارات سروش، چاپ اول ۱۳۸۶

شکرخواه یونس، واژه نامه ارتباطات، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۸۲

مک کوایل دنیس، در آمدی بر نظری ارتباطات جمعی، پرویز اجلالی، دفتر مطالعات و توسعه رسانه ها، ۱۳۸۸

مک کوایل دنیس، ویندال سون، مدل های ارتباطات جمعی، گدرز میرزایی، دفتر پژوهش های رادیو، تهران، ۱۳۸۸

مهرداد هرمز، مقدمه ای بر نظریات و مفاهیم ارتباط جمعی، مؤسسه فرهنگی- پژوهشی فاران، چاپ اول، ۱۳۸۰

موگهی عبد الرحیم، تبلیغ و مبلغ در آثار شهید مطهری، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، چاپ اول ۱۳۷۷

ملا محمد محمد رضا، شناخت واژه های تبلیغی در قرآن (دعوت، موعظه و نصح) از سه دیدگاه ادبی، تفسیری و زبان شناسی، مرکز تحقیقات دانشگاه امام صادق (ع)، ۱۳۷۱

واعظ موسوی مهدی، روش تبلیغ، نشر انصاریان، تهران، ۱۳۷۴

۱ تبیین نظریه ارتباطی در علم ارتباطات

۱۱   مفاهیم و تعاریف

۱۱۱  مفهوم ارتباط

۱۱۱۱    ریشه مفهوم ارتباط در لغت

واژ ارتباط در علوم ارتباطی از واژه انگلیسیcommunication  گرفته شده و به صورت لغت «ارتباط» یا «ارتباطات» معمول شده است

«در فرهنگ لغات وبستر،communication  عمل ارتباط برقرار کردن تعریف شده است و از معادل هایی نظیر: رساندن، بخشیدن، انتقال دادن، آگاه ساختن، مکالمه و مراوده داشتن استفاده شده است. همچنین اضافه شده است که عمل برقرار کردن ارتباط می تواند از طریق کلمات، حروف، پیام ها، کنفرانس ها، مکاتبه ها و دیگر راه ها انجام بگیرد.»[۱]

«در فرهنگ انگلیسی- فارسی آریان پور برای لغت communication معادل های فارسی زیر ارائه شده است: ارتباط، خطوط ارتباطی، وسایل ارتباطی، مبادله، گزارش، ابلاغیه، ابلاغ، اطلاعیه، نقل و انتقال، مراوده، اخبار، مشارکت، جلسه رسمی و سری فراماسیون ها، عمل رساندن، ابلاغ، کاغذ نویسی، مکاتبه، سرایت، راه، وسیله نقل و انتقال.»[۲]

به تعبیر پروفسور حمید مولانا ترجمه این واژه انگلیسی به صورت «ارتباط» یا «ارتباطات»، معنی اصلی و مفهوم کلی آن را در بر ندارد، چرا که لغت «کامیونکاسیون» جنبه ای را که دو نقطه یا دو نفر چیزی با هم مشترک داشته باشند در بر دارد، در صورتی که لغت «ارتباط» در فارسی این بُعد اشتراکی را ندارد و معمولاً جنبه فنی و علمی دارد. به نظر مولانا در ترجم «کامیونکاسیون» دقت کامل نشده و دانشمندان این رشته بدون نقد و دقت لازم، این واژه را به صورت انتخابی و گاهی اضطراری ترجمه و تصور کرده اند.[۳]

به عقیده مولانا معنی و تعریف این واژه دو عامل و اصل مهم در بر دارد: یکی اصل شرکت دادن یا مشارکت و دیگری اصل اعتماد. بدون این دو عامل اصلی «کامیونکاسیون» آن طور که در علوم اجتماعی باید از آن استفاده شود معنی خود را از دست می دهد، مثلاً برای اینکه دو نفر با هم جریان «کامیونکاسیون» پیدا کنند باید در چیزی با هم شراکت یا «sharing» داشته باشند، علاوه بر این برای ایجاد این جریان حداقل باید اعتماد یا «trust» نسبت به هم داشته باشند. یعنی بدون این دو اصل، اعمال آنها جنبه نقل و انتقال یا «transportation» پیدا می کند که به فارسی به صورت اجتماعی جنبه اتصال و به عقیده مولانا جنبه ارتباطات پیدا می کند. صد البته پدیده «کامیونکاسیون» در فرهنگ زندگی و اجتماع ما کاملاً رایج است و با رجوع به زندگی و تاریخ فردی و اجتماعی خود دیده می شود که این پدیده به صورت های مختلف در مکتب های دینی، ادبیات و قرآن کریم ریشه های عمیق دارد و به صورت چهار نوع ارتباط: ۱- ارتباط با خدا؛ ۲- ارتباط با خود؛ ۳- ارتباط با دیگران؛ ۴- ارتباط با طبیعت مطرح است. پس می توان گفت در فرهنگ ما عوامل و اصول دیگری علاوه بر اصل شراکت و اعتماد را در بر دارد، از این رو باید در جست و جوی واژه ای فارسی بود که این مفهوم را به طور کامل برساند.[۴]

بر این اساس، معادل فارسی «کامیونکاسیون» عبارت از «ارتباط متقابل و مشارکت در ارتباط همراه با اعتماد» خواهد بود

۱۱۱۲  تعریف اصطلاحی ارتباط

در اینجا مجموعه ای از تعاریف ارائه می گردد که عبارتند از

ارتباط یعنی ترغیب و اقناع دیگران؛

«ارسطو در تعریف ارتباط می نویسد: ارتباط عبارت است از جست و جو برای دست یافتن به کلیه وسایل و امکانات موجود برای ترغیب و اقناع دیگران.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

بسیاری از تعریف هایی که برای ارتباط ارائه شده تا حدودی از تعریف ارسطو سرچشمه گرفته است از جمله تعریف ویلبر شرام[۵] که می گوید: «در فراگرد ارتباط به طور کلی ما می خواهیم با گیرنده پیام خود در یک مورد و مسئله معین همانندی (اشتراک فکر) ایجاد کنیم.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

به نظر نگارنده این تعریف، تعریف به غایت و هدف است، بدین معنا که در تعریف اگرچه به گستره تعریف اشاره شده است: «کلیه وسایل و امکانات موجود» ولی بیشتر بر هدف و غایت ارتباط که ترغیب و اقناع است، تأکید گردیده است

ارتباط یعنی تأثیر گذاشتن و تأثیر پذیرفتن؛

گروهی از اندیشمندان ارتباط در تعاریفی که ارائه داده اند، مسئله ترغیب و اقناع یا همانندی و اشتراک فکر را با ابعاد گسترده تر و به صورت تأثیر مطرح کرده اند. برای نمونه تئودور نیوکامب[۶] پذیرش تأثیر را مهم ترین مسئله در ارتباط دانسته و می گوید: «هر گاه شخصی تأثیری را بپذیرد که دیگری در مورد او اراده کرده است، دومی با اولی ارتباط برقرار کرده است.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

در تعریف کلود شنن،[۷] ارتباط عبارت است از: «تمام روش هایی که از طریق آن ممکن است ذهنی بر ذهن دیگر تأثیر بگذارد.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶) این عمل نه تنها با نوشته یا صحبت کردن که با موسیقی، هنرهای تصویری، تئاتر و عملاً تمام رفتارهای انسانی عملی است

ارتباط یعنی انتقال حافظه ها؛

در تعاریف به انتقال حافظه ها در ارتباط نیز اشاره شده است که ارتباط عبارت است از «فراگرد انتقال اطلاعات، احساس ها، حافظه ها و فکرها در میان مردم.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

یا در تعریف دیگری از ارتباط آمده است: «هر نوع عملی که به وسیله فردی انجام شود که طی آن فرد دیگری بتواند آن را درک کند ارتباط نامیده می شود.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

ارتباط یعنی دریافت پاسخ از سوی گیرنده؛

دیوید برلو در تعریف خود از ارتباط، بر پاسخ و بازتاب تأکید بیشتری کرده و می گوید: «ارتباط برقرار کردن عبارت است از جست و جوی پاسخ از سوی گیرنده.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

ارتباط یعنی انتقال معنی؛

گروه دیگری از اندیشمندان ارتباط، مسئله تأثیر و یا جریان محرک و پاسخ را در تعریف ارتباط به صورت انتقال معنی مطرح کرده و در تعریف خود بیشتر بر انتقال معنی تکیه نموده اند. مثلاً یک تعریف می گوید: «ارتباط فراگرد انتقال معنی بین دو فرد است.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶) خواه این عمل با استفاده از یک وسیله انجام شود یا بدون وسیله

ارتباط یعنی به کارگیری علایم مشابه؛

برخی دیگر، داشتن علایم مشابه یا شیوه مشابه را شرط ارتباط دانسته اند لاسول می گوید: «یک عمل ارتباطی بین دو نفر، وقتی کامل است که آنها از علایم مشابهی با شیوه های مشابه آگاه باشند.»

ارتباط یعنی توجه به عناصر ارتباط؛

عده دیگری از دانشمندان علوم ارتباطات، عناصر موجود در جریان ارتباط را مورد توجه قرار داده و می گویند: «ارتباط عبارت است از روشی که حداقل متضمن چهار عنصر زیر باشد: ۱ تولید کننده ای که ۲ علامت یا نمادی را ۳ برای حداقل یک دریافت کننده مطرح کند ۴ و او درک معنی کند.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

برخی از دیگر کارشناسان ارتباطات، در تعاریف خود، تأکید دارند که گیرنده یا فرستنده حتماً نباید انسان باشد بلکه می تواند یک دستگاه الکترونیکی باشد. کلود شنن[۸] در این باره می گوید: «امروزه ارتباط در یک معنای وسیع به کار می رود و شامل روش ها و سازو کارها و طرز کار دستگاه هایی است که قادر است به طور خودکار تأثیر بگذارد.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

ارتباط یعنی انتقال اطلاعات، عقاید، برداشت ها یا احساسات از فردی یا گروهی به فرد یا گروهی دیگر اساساً به شکل نماد؛

«در کلی ترین حالت، هر جا که یک سیستم یا منبع بر روی سیستم یا هدف دیگری از طریق دستکاری نمادهای جایگزین تأثیر بگذارد و این نمادها بتوانند از طریق مجرایی که آنها را به هم مرتبط می سازد، انتقال یابند، ارتباط خواهیم داشت.» (مک کوایل، مدل های ارتباطات جمعی، ۱۳۸۸)

ارتباط یعنی تعامل اجتماعی از طریق «پیام ها»؛

«در کلی ترین شرایط، ارتباط باید دارای یک فرستنده، یک مجرا (کانال)، یک پیام، یک گیرنده، یک ارتباط بین فرستنده و گیرنده، یک تأثیر، همچنین بافتی که ارتباطات در آن رخ می دهند و مجموعه ای از آنچه که «پیام» به آنها باز می گردد، باشد. گاهی برای «برقراری ارتباط» یا «دریافت پیام» هدفی وجود دارد.» (مک کوایل، مدل های ارتباطات جمعی، ۱۳۸۸)

ارتباط می تواند یکی یا همه موارد زیر باشد: عملی بر دیگران، تعاملی با دیگران و عکس العملی در مقابل دیگران

بسیاری از صاحب نظران در تعریف ارتباط به یکی از مؤلفه های ارتباط تأکید کرده اند، ولی آیا ارتباط یک «فراگرد» یا «روش» یا «عمل» یا «ساز و کار» است؟ آیا آنچه در ارتباط منتقل می شود «اطلاعات» یا «محرک» یا «معنی» یا «پیام» یا «مظاهر فکری» است؟ برخی تعاریف آنچه را در ارتباط منتقل می شود محرک می دانند، آیا هر محرکی ارتباط است؟ حتی با پذیرفتن تعاریفی که می گویند آنچه منتقل می شود اطلاعات است، ولی ما در همه موارد اطلاعات مبادله نمی کنیم. آیا شرط «انتقال»، «ترغیب» و «اقناع» یا «اشتراک فکر» و «هماهنگی عقیده» است؟ کسانی که ترغیب و اقناع یا اشتراک فکر و هماهنگی عقیده را شرط لازم دانسته اند به بخش ارتباطات روزمره پرداخته اند نه همه ارتباطات. در برخی از تعاریف هر چیزی که انسان انجام می دهد از جمله صحبت، نوشته، موسیقی، تصویر، شکل، اعداد، نمودار و حالات چهره را ارتباط می دانند، در حالی که یک تعریف می گوید که دریافت کننده و ارسال کننده پیام الزاماً نباید انسان باشد، بلکه می تواند یک دستگاه الکترونیکی باشد. کافی است؟ ندارد؟»

از این رو، شرطی که در جریان انتقال پوشش دهنده همه ارتباطات باشد در تعریف زیر لحاظ شده است

«ارتباط عبارت است از فراگرد انتقال پیام از سوی فرستنده برای گیرنده، مشروط بر آنکه در گیرنده پیام مشابهت معنی با معنی مورد نظر فرستنده پیام ایجاد شود.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

هر چه معنی مورد نظر فرستنده پیام با معنی متجلی شده در گیرنده پیام مشابهت بیشتری داشته باشد، ارتباط کامل تر خواهد بود

به نظر نگارنده شرط مطرح شده در این تعریف تا حدودی تعریفی جامع و مانع برای عمل ارتباط ارائه داده است ولی آیا عمل ارتباط در دیدگاه دعوت مدار قرآن شریف همین شرط را در بر دارد یا شرایط دیگری را ترسیم می کند. پژوهش حاضر در صدد ارائه تعریفی کامل برای عمل ارتباط از دیدگاه قرآن است، لذا این تعریف را به عنوان مبنا از دیدگاه علم ارتباطات در نظر می گیرد و در بررسی تطبیقی با تعریف مبنایی قرآن بر محور دعوت، میزان تطابق مفهوم ارتباط را از دیدگاه این علم و قرآن مورد تحقیق قرار می دهد

۱۱۱۳  بررسی مؤلفه ها و اجزای اساسی دخیل در تعریف ارتباط

 ۱۱۱۳۱   شناخت فراگرد

یکی از مؤلفه های مهم برای شناخت ارتباط مفهوم فراگرد است. دیوید برلو[۹] به نقل از یک فرهنگ لغت، فراگرد را چنین تعریف می کند: «هر رویدادی که یک تغییر ممتد در زمان را نشان دهد یا هر عمل یا نحوه عملی که ممتد باشد.»[۱۰]

وقتی ما مفهوم فراگرد را برای چیزی بپذیریم در واقع به این نکته توجّه کرده ایم که روابط بین عناصر آن چیز، به صورتی پویا و به طور مداوم در حال تغییر است و آغاز و پایان ندارد. اصولاً فراگرد یک تسلسل ایستا از رویدادها نیست، بلکه پویاست. اجزای داخل یک فراگرد کنش های متقابل با یکدیگر دارند و هر یک بر دیگری تأثیر می گذارند و از دیگری تأثیر می پذیرند

معمولاً روند ارتباطات انسانی، جریانی پویا و در حرکت است و پیام ها بین فرستنده و گیرنده به صورت توازی و بالانس رد و بدل می شوند. این همان مفهوم بازخورد است که اگر فرستنده از گیرنده دریافت کند، امکان بیشتری ایجاد می شود تا معانی مورد نظر فرستنده نظیر پیامی باشد که توسط گیرنده دریافت شده است و در نتیجه ارتباط کامل و مؤثر شکل خواهد گرفت

۱۱۱۳۲  معنی در ارتباطات انسان با انسان

به اعتقاد برلو،[۱۱] وقتی ما «زبان را برای بیان و بیرون آوردن معنی ها به کار می بریم. در واقع این کارکرد اصلی زبان است. معنی چیزی ذاتی و جدا نشدنی از بسیاری تعاریف زبان است. در تدریس موضوع ارتباط به دیگران، در ارتباط با خودمان، در انتقاد از نحوه ارتباط دیگران و در مواردی مشابه، همیشه باید معنی نقطه اصلی توجّه ما قرار گیرد. به روشنی مشخص است که معنی وابسته به کدهایی است که ما در ارتباط انتخاب می کنیم. ما در به کارگیری زبان، مقاصد و نیّت های خود را درون پیام ها و پاسخ هایی که به رمز در آورده ایم می گذاریم.» (محسنیان راد، ۱۳۸۶)

[۱] . محسنیان راد، ارتباط شناسی ، ص ۴۱

[۲] . آریان پور، ۱۳۷۷، ص ۴۲۷

[۳] . ر.ک: محسنیان راد، ۱۳۸۶

[۴] . همان

[۵] .Vilber، Schramm

[۶] .Theodore Newcomb

[۷]. Claude  Schannon

[۸]. Claude  Schannon

[۹] .Berlo

[۱۰]. The Process of Communication

[۱۱] . Berlo