توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رهن توسط کودک ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رهن توسط کودک ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رهن توسط کودک ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

رهن کودک

رهن از اصطلاحات علم فقه و عقود فقهی است، و به عقدی گفته می‌شود که به‌وسیله آن مدیون مالی را به‌عنوان وثیقه دَین خود، به‌طلبکار می‌دهد. رهن دارای شروطی است که کودک فاقد این شروط است، بنابراین رهن گذاردن توسط کودک صحیح نیست.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – معنای اصطلاحی
۳ – دیدگاه علما
۴ – دیدگاه قانون مدنی
۵ – پانویس
۶ – منبع

معنای لغوی

رهن در لغت عبارت است از گذاردن چیزی در نزد دیگری به جای آن‌چه از او می‌گیرد، به‌همین جهت آن را به ثبات و دوام معنی می‌کنند.

[۱] ر. ک:ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۳، ص۱۸۸.

[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۳۴.

[۳] فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۲۴۲.

معنای اصطلاحی

در اصطلاح فقها وثیقه دَین را رهن می‌نامند. به عبارت دیگر رهن عقدی است که به‌وسیله آن مدیون مالی را به‌عنوان وثیقه دَین خود، به‌طلبکار می‌دهد تا اگر بدهی را در موعد مقرّر نپرداخت، با فروش وثیقه آن را استیفا نماید.

[۴] ر. ک:طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۲، ص۱۹۶.

کسی که مالی به‌عنوان رهن در نزد طلبکار می‌گذارد را «راهن» و آن کسی که رهن را می‌پذیرد «مرتهن» و مالی که به رهن گذارده می‌شود را «عین مرهونه» نامند. عقد رهن از طرف راهن لازم است یعنی نمی‌تواند آن را فسخ نماید، لیکن نسبت به مرتهن جایز است و اختیار فسخ را دارد.

دیدگاه علما

در مورد راهن و مرتهن، بلوغ و رشد و عدم حجر از تصرّف در اموال شرط است، بنابراین رهن کودک صحیح نیست، هرچند ممیّز باشد.

[۵] ر. ک:علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکره الفقهاء، ج۱۳، ص۱۰۸-۱۰۹.

[۶] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، الدروس الشرعیّه، ج۳، ص۳۸۶.

[۷] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائده والبرهان، ج۹، ص۱۵۱.

[۸] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۴، ص۳۳-۳۴.

[۹] فاضل مقداد، مقداد بن عبدالل