توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسحاق بن ابراهیم مروزی ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسحاق بن ابراهیم مروزی ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسحاق بن ابراهیم مروزی ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اسحاق بن ابراهیم مروزی ۴۰ اسلاید در PowerPoint

اِبْن راهویه، «ابویعقوب اسحاق بن ابراهیم بن مَخَلّد بن ابراهیم تمیمی حنظلی» (ح ۱۶۱- ۲۳۸ق /۷۷۸-۸۵۲م)، فقیه ، محدّث و مفسر مروزی خراسانی می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – وجه اشتهار
۲ – ولادت و وفات
۳ – فعالیت های علمی
۳.۱ – استماع حدیث
۳.۲ – تتلمذ یا مناظره
۳.۳ – مصاحبت با امام رضا
۴ – جایگاه علمی
۵ – پیروی مکتب حنابله
۶ – شاگردان
۷ – پایان عمر
۸ – آثار
۹ – فهرست‌منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – وجه اشتهار

راهْوَیْه

[۱] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۰۰.

یا راهوِیه

[۲] صفدی خلیل، الوافی بالوفیات، ج۸، ص۳۸۶، به کوشش محمد یوسف نجم، بیروت، ۱۳۹۱ق /۱۹۷۱م.

مرکب از دو کلمه راه (همان راه فارسی) و اویه (پسوند فارسی، برای تصغیر و تحبیب ) لقبی است که مروزی ها به مناسبت تولد «ابراهیم» پدر اسحاق در راه مکه

[۳] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۰۰.

به او دادند. از این رو فرزندش «اسحاق» را، به تصریح خود او «ابن راهویه» نامیدند

[۴] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۸، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

و چون نسبت او به «حنظله بن مالک بن زید مناه بن تمیم» می‌رسد، او را «تمیمی حنظلی» گفته اند.

[۵] ابن عبدالبر یوسف، الانتقاء، ج۱، ص۱۰۸، بیروت، دارالکتب العلمیه.

۲ – ولادت و وفات

تولد وی را به اختلاف ۱۶۱ یا ۱۶۶ق

[۶] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۷، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

و به روایتی ۱۶۳ق

[۷] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۰۰.

و یا ۱۷۳ق

[۸] ابن عساکر علی، تاریخ مدینه دمشق، ج۱، ص۱۱۴۹، نسخه عکسی احمد ثالث، شم ۲۸۸۷.

نوشته‌اند و درگذشت او را نیز به اختلاف، ۲۳۸ق

[۹] بخاری محمد، التاریخ الصغیر، ج۲، ص۳۳۸، به کوشش محمود ابراهیم زاید و یوسف مرعشلی، بیروت، ۱۴۰۶ق /۱۹۸۶م.

و در روایتی از ابوداوود، ۲۳۷ق

[۱۰] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۵۵، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

و یا ۲۴۳ق

[۱۱] ابن ابی یعلی محمد، طبقات الحنابله، ج۱، ص۱۰۹، به کوشش محمد حامد الفقی، قاهره، ۱۳۷۱ق /۱۹۵۱م.

ضبط کرده اند.
بخاری

[۱۲] بخاری محمد، التاریخ الصغیر، ج۲، ص۳۳۸، به کوشش محمود ابراهیم زاید و یوسف مرعشلی، بیروت، ۱۴۰۶ق /۱۹۸۶م.

نوشته است که وی هنگام مرگ ۷۵ ساله بوده است، در حالی که به تصریح همو در التاریخ الکبیر ۷۷ سال داشته است.

[۱۳] بخاری محمد، التاریخ الکبیر، ج۱، ص۳۸۰، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۲ق /۱۹۴۳م.

۳ – فعالیت های علمی

۳.۱ – استماع حدیث

ابن راهویه در نوجوانی، در حدود ۱۷۰ق /۷۸۶م

[۱۴] سبکی عبدالوهاب، طبقات الشافعیه، ج۲، ص۸۳، به کوشش عبدالفتاح محمد الحلو و محمود محمد الطناحی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۳م.

در خراسان نزد «عبدالله بن مبارک» و جمعی دیگر از عالمان آن دیار استماع حدیث کرد.

[۱۵] ابن عساکر علی، تاریخ مدینه دمشق، ج۱، ص۱۱۴۸، نسخه عکسی احمد ثالث، شم ۲۸۸۷.

اما خطیب روایاتی را که وی در این دوره از ابن مبارک شنیده است، به علت حداثت سن او متروک دانسته و اضافه کرده است که وی در ۱۸۴ق /۸۰۰م در ۲۳ سالگی برای کسب دانش و استماع حدیث خراسان را ترک گفت و به عراق و حجاز و شام و یمن سفر کرد و بارها به بغداد رفت و بر اساس روایت محمد بن یحیی ذهلی در ۱۹۹ق /۸۱۴م در بغداد در اجتماع محدثان نامداری مانند احمد بن حنبل و یحیی بن معین و جمعی دیگر در الرصّافه شرکت می‌کرد و حتی به عنوان خطیب در صدر مجلس قرار می‌گرفت.

[۱۶] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۶، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

[۱۷] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۷، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

[۱۸] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۵۱، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

در دمشق و شام نیز از «بقیه بن ولید»، در کوفه از «یحیی بن آدم»، در بصره از «معتمر بن سلیمان»، در مکه از «سفیان بن عُیَیْنه» و در یمن از «اباقرّه موسی بن طارق» و جماعتی دیگر از محدثان و علماء حدیث شنید.

[۱۹] ابن عساکر علی، تاریخ مدینه دمشق، ج۱، ص۱۱۴۸، نسخه عکسی احمد ثالث، شم ۲۸۸۷.

۳.۲ – تتلمذ یا مناظره

به مصر نیز سفر کرد و در آن‌جا از محمد بن ادریس شافعی ، امام شافعیه ، حدیث شنید و فقه آموخت.

[۲۰] ابن عبدالبر یوسف، الانتقاء، ج۱، ص۱۰۹، بیروت، دارالکتب العلمیه.

خطیب او را از اقران احمد بن حنبل دانسته

[۲۱] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۶، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

و از قول وی نوشته است که ابن راهویه در مکه با شافعی مناظره‌هایی داشته و در مناظره ای در مورد خانه های مکه و فروش آن‌ها بر شافعی پیروز شده است.

[۲۲] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۵۱، قاهره، ۱۳۴۹ق /۱۹۳۱م.

در صورتی که چنین مناظره ای میان آن دو روی داده باشد، بعید به نظر می‌آید که وی از شافعی فقه آموخته و حدیث شنیده باشد.
در تأیید این نظر می‌توان به سبکی

[۲۳] سبکی عبدالوهاب، طبقات الشافعیه، ج۲، ص۸۹، به کوشش عبدالفتاح محمد الحلو و محمود محمد الطناحی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۳م.

استشهاد کرد. وی از قول ابن راهویه چنین آورده است:
هنگامی که در مکه بودیم احمد بن حنبل نیز آن‌جا بود، روزی از من خواست که در مجلس شافعی حاضر شوم، ولی من در جواب گفتم با او چه کنم، در حالی که سن او به سن من نزدیک است.
از این سخن معلوم می‌شود که ابن راهویه خود را همطراز شافعی می‌دانسته است.
بیهقی وی را از اصحاب شافعی

[۲۴] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۰۰.

و به تعبیر ابونعیم

[۲۵] ابو نعیم اصفهانی احمد، حلیه الاولیاء، ج۹، ص۲۳۴، قاهره، ۱۹۳۲- ۱۹۳۸م.

یار و مصاحب و دوست شافعی شمرده است.

۳.۳ – مصاحبت با امام رضا

شیخ طوسی

[۲۶] طوسی محمد، رجال، ص ۳۶۷، نجف، ۱۳۸۰ق /۱۹۶۰م.

او را از اصحاب امام علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) دانسته است.
ابن بابویه

[۲۷] ابن بابویه محمد، عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۱۳۴، به کوشش مهدی حسینی لاجوردی، قم، ۱۳۷۹ق.

نوشته است که هنگام عبور امام (علیه‌السلام) از نیشابور جمعی از دانشمندان و محدثان نیشابور به نزد امام آمدند و از او خواستند که از احادیثی که از پدر خود شنیده است برای آن‌ها نقل کند و امام حدیث مشهور سلسله الذهب را برای آن‌ها نقل کرد که اسحاق بن راهویه نیز یکی از آن محدثان بود.
خطیب

[۲۸] خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، ج۶، ص۳۴۵-۳۴۶، قاهر