توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسن بن‌ هانی حکمی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسن بن‌ هانی حکمی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسن بن‌ هانی حکمی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

ابوعلی پاورپوینت کامل حسن بن‌ هانی حکمی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

ابوعلی پاورپوینت کامل حسن بن‌ هانی حکمی ۲۶ اسلاید در PowerPoint، مشهور به ابونواس، (۱۴۵-۱۹۸ هـ)، از شاعران برجسته عراق در قرن دوم قمری بود که اشعاری در مدح خلفای عباسی و امام رضا (علیه‌السلام) دارد. ابونواس علاوه بر شاعری بر علوم مختلف از جمله علوم قرآن و حدیث، صرف و نحو، اخبار و ایام عرب، علم کلام، فقه، فلسفه، منطق و نجوم احاطه داشت.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تاریخ ولادت
۳ – نسب
۴ – اساتید و شاگردان
۵ – اشعار
۶ – آثار
۷ – تاریخ وفات
۸ – مطالعه بیشتر
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معرفی اجمالی

ابونواس حسن بن‌ هانی بن صباح بن عبدالله بن جراح بن هنب حکمی، معروف به ابونواس (شاعر بلندآوازه عصر عباسی)، از آن‌رو که دو گیسوی پیچیده او در دو طرف شانه‌اش آویخته بود، به «ابونواس» مشهور شد و در عصر خود بزرگ‌ترین شاعر عراق بود.
بیشتر منابع کهن نیای وی صباح را از موالی جراح بن عبدالله حکمی، از قبیله حکم بن سعد دانسته‌اند.
تقریباً تمامی منابع در اینکه زادگاه ابونواس اهواز یا یکی از نواحی آن بوده، اتفاق نظر دارند. تنها ابن‌خلکان از قول ابن‌جراح، زادگاه وی را در بصره دانسته است.

[۱] ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۹۵.

ابونواس نه تنها در شعر و ادب، بلکه در علوم قرآن و حدیث، صرف و نحو، اخبار و ایام عرب نیز برجسته‌ترین دانشمندان را به استادی برگزید.
ابونواس به علم کلام نیز احاطه داشت و برخی اصطلاحات کلامی که در اشعار وی آمده، بیانگر این امر است، از همین‌رو برخی وی را از متکلمان برجسته به شمار آورده و گفته‌اند که ابونواس نخست به علم کلام پرداخت و سپس به شعر روی آورد.

[۲] ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۲۰۱.

گروهی نیز او را فقیه دانسته و گفته‌اند که ابونواس بر خلاف شافعی، فقیهی است که شعر بر او غالب آمده است.

[۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۱۷۷.

همچنین برخی اشعار ابونواس بیانگر آن است که وی علاوه بر فقه، کلام و حدیث، به علوم اوایل از قبیل فلسفه، منطق و نجوم کاملاً آشنا بوده است.

[۴] ابن‌قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ج۲، ص۷۸۷.

[۵] ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۲۰۱.

تاریخ ولادت

در تاریخ ولادت ابونواس بین سال‌های ۱۳۶ تا ۱۴۹ هـ اختلاف است.

[۶] ابوالبرکات انباری، عبدالرحمن بن محمد، نزهه الالباء، ص۶۷.

[۷] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۷، ص۸۳.

نسب

جد ابونواس، غلامِ جراح بن عبدالله حکمی، حاکم خراسان بود. از این‌رو، ابونواس را حَکَمَی گفته‌اند.
مادر ابونواس، گلبان یا گلنار اهوازی بود.

[۸] ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۱۹۳.

[۹] الیان سرکیس، یوسف، معجم المطبوعات، ج۱، ص۳۵۱.

پدرش‌ هانی به گفته اصمعی، ایرانی و به روایت برخی منابع، اهل شام و از لشگریان مروان بن محمد اموی، آخرین خلیفه اموی بود که برای داروغگی به اهواز آمد و گلبان را به همسری گرفت.

[۱۰] ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۹۵.

در آن‌جا بود که پسرش، حسن به دنیا آمد.
به روایت ابن‌معتز، در حالی که وی شش سال داشت، مادرش او را به بصره برد و در آنجا به مکتب سپرد،

[۱۱] ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۱۹۴.

از همین‌رو منابع کهن تاکید کرده‌اند که پرورش وی در بصره انجام گرفته است.

[۱۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۴۴۹.

[۱۳] ابوالبرکات انباری، عبدالرحمن بن محمد، نزهه الالباء، ص۶۵.

اساتید و شاگردان

حسن بن‌ هانی، زمانی که بزرگ شد، به بصره رفت و نزد علمای بزرگ آن‌جا لغت، نحو و حدیث آموخت. قرائت قرآن را از یعقوب بن اسحاق بن زید حضرمی که از قرای عشر (م ۲۰۵ هـ) و پیشوای قرای بصره بود، آموخت.

[۱۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۱۷۷.

استادان وی در حدیث عبارت‌اند از: حماد ازدی (م ۱۷۹ هـ) و یحیی بن سعید قطان (م ۱۹۸ هـ).

[۱۵] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۷، ص۷۷.

[۱۶] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۴۴۹.