توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثوبان بن ابراهیم اخمیمی ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثوبان بن ابراهیم اخمیمی ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثوبان بن ابراهیم اخمیمی ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

ابوالفیض ثوبان بن ابراهیم ذوالنون مصری

ابوالفیض (ابوالفیاض) ثوبان بن ابراهیم ذوالنون مصری صوفی رخمیمی (حدود ۱۵۵-۲۴۶ هـ)، فردی زاهد، حکیمی فصیح و شیخ دیار مصر بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اساتید و شاگردان
۳ – تاریخ وفات
۴ – آثار
۵ – مطالعه بیشتر
۶ – پانویس
۷ – منبع

معرفی اجمالی

ابوالفیض (ابوالفیاض) ثوبان بن ابراهیم ذوالنون مصری صوفی رخمیمی (اخمیمی) نوبی؛ درباره نام و نسب و کنیه او اختلاف وجود دارد. نامش را فیض بن احمد، فیض بن ابراهیم و ذوالنون بن ابراهیم ذکر کرده‌اند.
وی در اواخر حکومت منصور (خلافت ۱۳۶-۱۵۸ هـ) متولد شد.

[۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۵۳۲.

او اصالتاً از اهالی نوبه، قریه‌ای واقع در مصر که اخمیم به آن گفته می‌شد، بود و در مصر سکونت داشت.

[۲] ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۰۷.

[۳] ابن‌اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۳۵.

[۴] سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱، ص۱۳۶.

خطیب بغدادی او را فردی زاهد، حکیمی فصیح و شیخ دیار مصر معرفی کرده است.

[۵] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۳۹۰.

[۶] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳۸۳.

[۷] ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۵۰.

[۸] سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱، ص۱۳۶.

وی اولین کسی بود که در مصر درباره احوال و مقامات اولیای خدا و منزلت صوفیه سخن گفت، لذا علمای مصر او را مجبور کردند آنجا را ترک کند و به او تهمت زندیق زدند. متوکل (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) متوجه او شد و از او دعوت کرد تا به سامرا بیاید و او در سامرا پس از گفت‌و‌گویی که با متوکل داشت، مورد علاقه متوکل قرار گرفت.

[۹] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۵۳۴.

[۱۰] عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۴۳۷.

[۱۱] زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۰۲.

[۱۲] ابن‌عماد