پاورپوینت کامل ادوارد سعید، روشنفکری در حاشیه ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادوارد سعید، روشنفکری در حاشیه ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادوارد سعید، روشنفکری در حاشیه ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادوارد سعید، روشنفکری در حاشیه ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۲

چند صباحی بیش از درگذشت استاد بزرگ ادبیات، ادوارد سعید نگذشته است . سوای
آثار ارزشمند ادبی اش وی روشنفکری تبعیدی و درخور تجلیل و بزرگداشت است . از
این رو با معرفی اجمالی اندیشه او در زمینه روشنفکری ، می کوشیم تا جایگاه او
را به حق جلوه دهیم .

ادوارد سعید فلسطینی زاده آمریکایی تبار، فارغ التحصیل دانشگاههای پرینستون
و هاروارد آمریکا، فعال سیاسی به معنی حقیقی و پژوهشگر مسائل بین المللی
است و در زمینه ادبیات نیز صاحب نظر و استاد می باشد. و کتابهایی چون ، شر ق
شناسی ؛ سرزنش مظلوم؛ جهان ، متن و منتقد و … را به رشته تحریر در آورده
است . او از خانواده روشنفکران مدرن ـ گرچه در سایر زمینه ها داری تفکری پست
مدرن می باشدـ راهی را در عرصه روشنفکری برگزید که پیش از او جولین بندا،
مارکس ، سارتر و دیگران نیز پیموده بودند. او گرچه بنا به خاطرات خودش ، در
ابتدا ناسیونالیست بود که آرمان آزادی فلسطین و بسیاری از عملکردها و گفتارها
و پندارهایش را شکل داده بود ولی بعدها اندیشه خاص روشنفکری خود را به شکل
منسجم در کتاب «نقش روشنفکر» به نگارش درآورد که نشان از تحولی عظیم در
پایه های فکری اوداشت . پایه هایی که از قبل بنا شده بود. گرچه این کتاب
بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق و در بحبوحه بازار داغ آرای فوکویی در
عرصه زبانشناختی و روشنفکری به چاپ رسید ولی نشان از تفکری مستقل دارد که
می توان ریشه اش را در علقه های از دست نرفته مظلومیت فلسطینی ها، البته با
نگاهی جدید، یافت .

آنچه برای او در مورد شخص روشنفکر، مهم است استقلال روشنفکر و آرمان او
می باشد. برای سعید استقلال روشنفکر از بنگاههای قدرت یعنی دولت ، کلیسا،
دانشگاه ، اصناف حرفه ای ، رادیو، تلوزیون و… که هدفی جزاستخدام روشنفکران
برای اهدافی چون ، حذف مخالفین ، خوشایند جلوه دادن موضوعات نامطلوب و
سرپوش گذاشتن بر اقدامات این بنگاهها به دلایلی مثل ، «مصلحت» یا «افتخار
ملی» ندارند[۱]! و طرح دو آرمان اصیل «آزادی » و«عدالت» که ملاک ارزیابی
تمام افعال و حکومتها می باشد، رکن اصلی موجودیت روشنفکر را نشان می دهد. او
حتی خود را چنین توصیف می کند «من فردی هستم که سعی در ارتقاء انگیزه
آزادی و عدالت دارد. این آرمانها بر خلاف تفکرات فوکویی هنوز وجود دارد و
آرمانها جهانی می باشد و روشنفکر نیز با وجود این آرمانها زنده است و رسالتی
درخور توجه دارد. او می گوید به این دلیل که «حکومتها هنوز آشکارا بر مردم
حکومت می کنند، بی عدالتیهای گسترده وناگوار هنوز روا داشته می شود، همکاری
روشنفکران با قدرت و به خدمت درآوردن آنهااز سوی قدرت هنوز می تواندآوای
آنها را خاموش کند و انحراف روشنفکران از حرفه اصلی خود، هنوز از مسائل اصلی
به شمار می اید.»[۲] پس آرمان آزادی و عدالت به نحو جهانشمول همچنان وجود
دارد. فوکو در تقسیم خود، روشنفکر را به دو قسم عام و خاص تقسیم می کند.
روشنفکر خاص مساوی با کارشناس می باشد یعنی شخصی که در یک رشته یا یک حرفه خاص تخصص
دارد و اهل عمل است نه ادعا. ولی روشنفکر عام کسی است که اهل نظر و
ادعاست . از نظر فوکو چیزی بنام روشنفکر عام نداریم . او با لحنی طنزآمیز
می گوید من روشنفکر نمی شناسم . متخصص ادبیات یا فنون مهندسی رامی شناسم اما
شخصی با آن خصوصیات عجیب و غریب نمی شناسم . حوزه های فکری و دامنه آگاهی
آنقدر گسترش یافته است که روشنفکر با آن خصوصیات آرمانی خود نمی داند کجاست ،
باید چکار بکند؟ و فردا چگونه خواهد بود؟ وچگونه خواهد اندیشید؟ چرا که دائم
مراقب زمان حال است[۳] . البته معنای درست روشنفکر نزد او همان
متخصص می باشد. سعید نیز روشنفکران را دو دسته می کند، یکی حرفه ای و دیگری
آماتور. روشنفکران حرفه ای با خصوصیت اصلی همکاری با یک یا چند بنگاه قدرت
از روشنفکر آماتور با خصوصیاتی چون «در تبعید» و یا در «حاشیه بودن » ومؤلف
زبانی که سعی می کند حقیقت را به قدرت بگوید متمایز می شود.[۴] روشنفکر اصلی
نزد او همان روشنفکر آماتوراست . این روشنفکر سخنگوی مردم است . آرمانهای
عدالت و آزادی را در نظر دارد از این رو در استخدام هیچ قدرتی در نمی اید. او
به توده ها «آگاهی » و «سخنوری » را هدیه می کند، وضع موجود را نقد و آن را
اصلاح می کند. کار اصلی اونخست تلاش برای شکستن قالبهای ذهنی و مقولات
تقلیل پذیری است که محدود کننده تفکر و ارتباط های بشری انداین قالبها که
شامل ناسیونالیسم میهن پرستانه ، تفکر جمعی ، حس طبقاتی نژادی ، جنسی و…
است ، آرمانهای جهانشمول آزادی و عدالت را تهدید می کند.[۵] و در ثانی تلاشی
برای حفظ یک معیار جهانشمول و منحصر به فرد دارد.یعنی پذیرش خطر برای فراتر
رفتن از یقین های ساده ای که پیشینه ، زبان و ملیت برای ما فراهم آورده اند
و در بسیاری موارد مانع درک حقیقت دیگران می شوند.[۶] گرچه در عصر حاضر اکثر
روشنفکران به خدمت آمریت در آمده اند ولی هنوزهم روشنفکران آماتور وجود دارند
و می توانند وجدان بیدار توده مظلوم باشند. بنابراین او همچون جولین بندا
می گوید رشنفکر واقعی کسی است که در برابر قدرت حقیقت را بگوید. روشنفکر باید
برای تسکین دردهای جهانی برنامه بدهد[۷]. او روشنفکران را از طبقه ضعیف و
بی نماینده می داند و آرزو دارد هیچ چیز، حتی علایق دینی جلوی فهم
حقیقت های جهان شمول را برای روشنفکر نگیرد. از اینرو می گوید «روشنفکر انسانی
است گیتی باور که نبایداجازه داد باورهای ایدلوژیک و مذهبی در قضاوت ها و
کارهایش دخالت کند».[۸] او نباید یک قالب را بپذیرد. باید دائماًجهانبینی خود
را عوض کند و گرفتار جزم اندیشی نشود.

در عوض فوکو با صراحت خاصی دوران آگاهی بخشی به توده ها را پایان یافته
می داند. توده ها خود، هم «آگاهی» دارند وهم می توانند «سخنور» باشند و از قدیم
خواسته اند که سخنگوی خود باشند، ولی عوامل چندی مانع این مهم گردیده است .
او این عوامل را «قدرت » یا «آمریت» می خواند