پاورپوینت کامل مفهوم عدالت از نگاه برخی فیلسوفان اسلامی و غرب ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مفهوم عدالت از نگاه برخی فیلسوفان اسلامی و غرب ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مفهوم عدالت از نگاه برخی فیلسوفان اسلامی و غرب ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مفهوم عدالت از نگاه برخی فیلسوفان اسلامی و غرب ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۴

مقدمه

عدالت یکی از خواسته های درونی انسان ها است. تمام انسان ها در هر زمان و مکان
خواستار عدالت می باشند و همواره در زندگی خود از آن دم می زنند و از نابرابری و
تبعیض بیزاری می جویند.

عدالت نسبت به سایر ارزش های معنوی مانند مساوات، برابری، جود و … از جایگاه
والاتری برخوردار است، همان گونه که امام علی(ع) در مقایسه ارزش «عدل» و «جود» در
جواب سؤال از این که «العدل افضل ام الجود» فرمودند: العدل یضع الامور مواضعها و
الجود یخرج ها من جهتها، العدل سائس عام و الجود عارفی خاص، فالعدل اشرفهما و
افضلها».

ترجمه: از امام پرسیدند: عدل یا بخشش، کدام یک برتر است؛ فرمودند: عدالت، هر چیزی
را در جای خود می نهد، در حالی که بخشش آن را از جای خود خارج می سازد. عدالت تدبیر
عمومی مردم است، در حالی که بخشش گروه خاصی را شامل می شود، پس عدالت شریف تر و
برتر است([۱]).»

به دلیل برتری و تقدیر عدالت نسبت به سایر ارزش های معنوی در طول تاریخ اندیشه بشر،
اندیشمندان بسیاری بدان توجه نموده و هر یک متناسب با دیدگاه های معرفت شناختی خود،
معنا و مفهومی از آن ارائه کرده اند.

در این مقاله تلاش بر آن است که برای روشن شدن مفهوم عدالت، از فرهنگ ها و
نظریه های برخی از متفکرین و صاحبان اندیشه، استفاده شود.

معنای لغوی عدالت

در فرهنگ بزرگ سخن، شش معنی برای کلمه عدل آورده شده است:

۱ ـ عدالت

۲ ـ یکی از دو اصل خاص اعتقادی مذهب تشیع

۳ـ درست

۴ ـ عادل

۵ ـ برابری، توازن، اعتدال

۶ ـ از نام های خداوند است([۲]).

معانی عدل در فرهنگ فارسی عمید: ۱ ـ داد دادن

۲ ـ دادگری کردن، ضد ظلم و جور

۳ ـ عادل

۴ ـ راست

۵ ـ برابری

۶ ـ مثل و نظیر

۷ ـ کسی که شهادت او مقبول است.([۳])

معانی عدل در فرهنگ فارسی معین:

۱ ـ داد کردن، داد دادن

۲ ـ نهادن هر چیزی به جای خودش

۳ ـ حد متوسط میان افراط و تفریط در هر یک از قوی

۴ ـ دادگری، انصاف، مقابل ظلم

۵ ـ داد

۶ ـ اندازه و حد اعتدال

۷ ـ راست

۸ ـ مثل، نظیر، شبیه

۹ ـ مرد شایسته شهادت([۴]).

بحث مفهومی و اصطلاحی عدالت

بعد از ریشه یابی واژه لغوی عدالت، اینک به بررسی مفهومی و اصطلاحی آن می پردازیم.
برای این امر لازم است به نظر برخی از متفکران اشاره شود:

۱ ـ افلاطون: او عدل را از دو طریق تعریف می کند: نخست با تحلیل سرشت آدمی که بنابر
نظر افلاطون از سه قوه فراهم می اید: ۱ ـ قوعه تعقل و تمییز خوب از بد (قوه نطق).

۲ ـ شهوت که آدمی را در پی جلب منافع و خوردن و جفت گیری وا می دارد.

۳ ـ قوه ای که انگیزه دفع ضرر و میل به برتری و بلند پروازی است (قوه غصب).

هر یک از این سه قوه در آدمی جائی مهین دارد، بدین گونه که نطق یا عقل در سر و شهوت
در شکم و غضب در سینه وجود دارد. عدل از تعادل این سه قوه در سرشت آدمی پدید می اید
و مرد عادل کسی است که حق هر یک از این سه قوه را ادا کند و اجازه ندهد که یک قوه
بر دو قوه دیگر تسلط یابد، فقط در این حال است که انسان در زندگی خود از شادی
بهره مند می شود.

روش دیگر افلاطون آن است که عدل را به عنوان یکی از فضائل چهارگانه ای که نزد
یونانیان

بود در نظر گرفته و آن سه فضیلت دیگر عبارتند از: ۱.فرزانگی (حکمت)

۲. دلیری
(شجاعت)

۳. خویشتن داری
یا انضباط (عفت)

هریک از این سه فضیلت اخیر به نظر افلاطون، خاص گروه معینی در مدینه فاضله است،
بدین شرح که فرزانگی متعلق به فرمانروایان و دلیری متعلق به یاوران (سپاهیان) و
خویشتن داری متعلق به توده مردم است . در پرتو عدل هر یک از این سه گروه فقط به کار
خویش مشغول می بوده و به همین سان هر کس فقط کاری را که برای آن ساخته شده است و
استعدادش را دارد انجام می دهد و در کارهای دیگری دخالت نکند.([۵])

افلاطون در این تعریف هم رعایت حدود و اعتدال را بیان می کند (همان معنای لغوی).

۲ـ ارسطو: ارسطو از جمله اولین اندیشمندان سیاسی است که تقسیم بندی متفاوتی از
عدالت دارد. ارسطو از میان انواع هشت گانه عدالت، عدالت توزیعی را از همه مهم تر
می داند زیرا که او بر اساس فکر خود عدل را نه برابری بلکه تناسب می داند و می گوید
که جایگاه حقوق هر کس در جامعه باید به اندازه شایستگی و دانایی او باشد.([۶])

۳ ـ قرون وسطی: «اپیکوریان» معتقد بودند که عدالت آن چیزی است که موافق احتیاجات و
مصلحت آدمی است و «رواقیان» معتقد بودند که همه آدمیزادگان به طور یکسان کمال
پذیرند و میانشان هیچ گونه امتیاز نظری وجود ندارد اما تنها فرزانگان از این حقیقت
آگاه اند وهم فرزانگان هستند که خود را شهروندان جهان می دانند.([۷])

در دوره قرون وسطی بحث عدالت جزئی است و به زعامت کلیسا ـ که نماینده مذهب است ـ
محدود می شود. ([۸])

«آگوستین» عدالت را به مطابقت با نظم تفسیر می کرد و اعتقاد داشت که در شهر دنیا
نمی توان دستورالعمل صادر کرد و آن چه جامعه را پایدار نگاه می دارد، عدل است.
([۹])

۴ ـ فارابی: فارابی هم عدالت را مورد بحث و بررسی قرار داده است.از نظر اوهدف مردم
مدینه فاضله رسیدن به سعادت است. البته سعادت مطلق نه سعادت اعتباری. سعادت مطلق در
تأمین رفاه و زندگی طبیعی است. که آن هم بر اساس رفاه اجتماع، می باشد نه فرد.
اصولاً رفاه جمع تأمین نمی شود مگر در تحت لوای ریاست فاضله، ریاست فاضله، ریاستی
است که براساس عدالت هم باشد و عدالت از فضیلت و حکمت ناشی می شود.

نزد مردم مدینه، فاضله عدالت این است که همه به سعادت و کمال افضل خود برسند، زندگی
کنند، به زندگی خود ادامه دهند، جنگ و ستیز از میان برداشته شود و هر عنصری وظیفه
خود را انجام دهد. در این نظام همه اعضاء سالم می مانند و به حیات و زندگی خود
ادامه می دهند. در چنین اجتماعی همه تابع یک رهبر و فرمانده می باشند و آن فرمانده
نیز مقهور اراده عقل فعال می باشد و حکیم و دانا و متصف به اخلاق حمیده بوده و هیچ
عنصری از اعضای جامعه به حقوق و وظایف دیگری تعدی.([۱۰]).

۵. خواجه نصیر طوسی: از نظر او اجناس فضایل که همه بر آن اجتماع کرده اند چهار قسم
است:

۱ ـ حکمت

۲ ـ شجاعت

۳ ـ عفت

۴ ـ عدالت.

پس سعادت یا جسمانی است یا نفسانی، سعادت جسمانی زمانی کامل می باشد که سعادت
نفسانی با آن توأم گردد. نفس انسانی دارای سه قوه متباین است:

۱. قوه ناطقه