پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

قراردادهای متفاوتی بین شرکت­ها و مؤسسات ایرانی و خارجی به شکل، موضوع و
ماهیت حقوقی گوناگون در سال های اخیر منعقد گردیده که راجع به همه انواع آن مطالعات
لازم و عینی درایران صورت نگرفته است. از جمله می­توان به قراردادهای مشارکتی موسوم
به “جویت ونچر” اشاره کرد که با وجود نقش روزافزون در اقتصاد ملی، ابهامات گوناگون
حقوقی در مورد آن­ها وجود دارد که گاهی ناشی از خلأ قانونی یا اجمال و عدم صراحت
قوانین و مقررات است.

در این نوشتار، که توصیفی- استدلالی نگاشته شده است، در پی آن هستیم تا با ماهیت
حقوقی “جوینت ونچر” ، معنا و مفهوم، تاریخچه و انواع آن بیشتر آشنا شویم.

گفتار اول: معنا و مفهوم جوینت ونچر

“جوینت ونچر” یک اصطلاح دقیق حقوقی نیست [۱]و تقریباً در هیچ یک ازنظام­های
حقوقی تعریف نشده است؛ با این حال، از پرکاربردترین اصطلاحات در حقوق تجارت بین
الملل است که امروزه تقریباً در تمام زبان­های دنیا وارد شده و با معانی متنوع و
مختلف مورد استفاده قرار می­گیرد.[۲]

بر خلاف تصور رایج، اصطلاح “جوینت ونچر” از حقوق انگلستان[۳] ریشه نگرفته است و
ابتدا در حقوق اسکاتلند به کار گرفته شده است.[۴] این اصطلاح از سال ۱۹۸۰ به بعد در
آرای دادگاه­های آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. امروزه در آمریکا لغت Venture
معادل لغت مؤسسه (Enterprise) با تاکید بیشتر بر مفهوم ریسک به کار می­رود.[۵]

“ژان شاپیرا” یکی از حقوق­دانان فرانسوی “جوینت ونچر” را این­گونه تعریف می­کند:
«یک چارچوب حقوقی همکاری است که در آن خطرات احتمالی و مدیریت میان طرفین تقسیم
می­شود.» این همکاری ممکن است شکل یک شرکت واقعی را داشته باشد مثل: موافقت­نامه
های “گتی سونوتراک”[۶] درسال ۱۹۶۸ یا به صورت قرارداد بدون ایجاد شخص حقوقی باشد
مثل: موافقتنامه “بتلیم استیلامکو”[۷] درسال ۱۹۶۰ یا بالاخره شرکت به ضمیمه قرارداد
کار و سرویس باشد مانند موافقتنامه های ۱۹۶۶ میان ایران و فرانسه.[۸]

حقوقدانانی از کشور اندونزی[۹] با مطالعه و تحقیق حقوق مدنی و تجاری کشور خود،
در مقاله ای در تعریف “جوینت ونچر” می نویسند: «در لغت، jointبه معنی جمعی و
venture به معنی جرأت و معامله خطرآمیز تعریف شده است.Joint Venture اصطلاحاً به
معنی تجارت جمعی یا به معاملات گروهی مدت دار اطلاق می­شود. به سازمان مذکور،
سرمایه گذاری مشترک نیز می­گویند. این اصطلاح در حقوق بین المللی نیز در
مشارکت­هایی که برای یک امر خاص و در یک زمان کوتاه تجاری تشکیل ­شده به کار
می­رود. در مشارکت­های تجاری مذکور، که گاه در قالب ایجاد شخص حقوقی و یا قرارداد
مشارکت ظاهر می­شود، موضوع عملیات مشارکت از اهمیت خاصی برخوردار است.[۱۰] »

درزبان حقوقی واقتصادی کشور ما “جوینت ونچر” را با تعابیر مختلفی ترجمه کرده اند.
بعضی از مؤلفین با توجه به این­که این اصطلاح نخستین بار در قراردادهای نفتی مورد
استفاده قرار گرفته است، آن را در مقابل قرارداد امتیاز(Concession) قرارداده و از
آن به “قرارداد مشارکت” تعبیر کرده اند[۱۱]. برخی با عنایت به مشخصه اصلی این تأسیس
حقوقی، که انعطاف پذیری آن در مقابل ماهیت غیرقابل انعطاف corporation partnership
است، نهایتاً اصطلاح «مشارکت انعطاف پذیر» را برای ترجمه این اصطلاح مناسب دانسته
اند.[۱۲]

عده ای دیگر از مؤلفین با اذعان به این­که در زبان فارسی اصطلاح مناسبی برای ترجمه
این عبارت وجود ندارد و با تکیه و تأکید بر خصوصیات این تأسیس حقوقی اصطلاح “مشارکت
انتفاعی” را برای ترجمه آن مناسب­تر دانسته اند.[۱۳] یکی از مترجمین بنام کشورما
نیزاصطلاح “شرکت پیشتاز” را برای ترجمه اصطلاح “جوینت ونچر” به کار گرفته است[۱۴]
و بالاخره یکی از استادان حقوق تجارت، اصطلاح مذکور را به “مشارکت تجارتی بین
المللی” ترجمه و در تعریف آن می­نویسد:« مشارکت تجارتی بین المللی( J.V) به صورت
واحدهای تجارتی هستند که به منظور ایجاد شعبه مشترک تجارتی کشورهای مختلف با انعقاد
قرارداد فیمابین، آورده های نقدی و غیر نقدی خود را در آن سرمایه گذاری می­نمایند
تا بدین­وسیله دارای حق کاری در شعبه مشترک بوده و مسؤولیت اداره و مدیریت آن را به
عهده بگیرند.»[۱۵] لیکن هم داستان با یکی دیگر ازاستادان حقوق تجارت کشورمان باید
گفت:« تا کنون برای اصطلاح J.V معادل دقیقی در زبان فارسی ارائه نشده است و کلیه
معادل­های پیشنهادی از قبیل شرکت مشترک، شرکت مختلط، سرمایه گذاری مشترک و غیره
فاقد دقت کافی است؛ زیرا J.V همواره به شکل شرکت نیست و سرمایه گذاری نیز یکی از
فعالیت­های ناشی از آن است.»[۱۶]

در خاتمه به نظر می­رسد تعریف زیر، که دریکی از جدیدترین تألیفات[۱۷] مربوط به
مشارکت تجارتی بین المللی ارائه گردیده است، تعریف جدیدتری نسبت به سایر تعاریف
می­باشد. مطابق تعریف مذکور« مشارکت تجارتی بین المللی هر نوع ترتیبات همکاری
مشارکتی بین دو یا چند شرکت مستقل است، به نحوی که ثمره همکاری مذکور تشکیل شخصیت
حقوقی سومی است که از نظر سازمانی کاملاً جدا و مستقل ازتشکیل دهندگان اولیه
است.»[۱۸] به عبارت دیگر، “جوینت ونچر” به نوعی از همکاری تجاری اطلاق میشود که طی
آن طرفین، مدیریت فعالیت خاصی را به نحو مشترک به عهده می گیرند و در سود و زیان
حاصله شریک می شوند. به این ترتیب بسیاری از انواع قراردادهای انتقال تکنولوژی و
اعطای لیسانس و عاملیت پخش و غیره از حیطه شمول اصطلاح “جوینت ونچر” خارج می
شوند[۱۹] در این معنای خاص که بیشتر مورد توجه مؤلفین و حقوق­دانان قرار دارد، می
توان مهم­ترین ویژگی­های “جوینت ونچر” را در موارد ذیل خلاصه نمود:

مهم­ترین وی‍ژگی های جوینت ونچر

۱. رابطه قراردادی: “جوینت ونچر” در هر صورت بر اساس یک قرارداد استوار
می­شود؛ حتی در مواردی که در قالب یک شرکت تجارتی سازماندهی می­شود که در این صورت
اصل تشکیل شرکت، روابط شرکا با شرکت و معاملاتی که احتمالاً بین آنان صورت می­گیرد،
قواعد راجع به نقل و انتقال سهام، منع رقابت شرکا با شرکت، نحوه و میزان افزایش
سرمایه در اینده، نحوه حل و فصل اختلافات و موارد خاتمه همکاری، همه از مسایلی
هستند که باید بر اساس قرارداد “جوینت ونچر” حل و فصل شوند. پس به طور کلی میتوان
گفت که جوینت ونچر مبتنی بر یک قرارداد است.

۲. فعالیت مشخص: “جوینت ونچر” برای یک فعالیت خاص و مشخص تشکیل می­شود و معین
بودن زمینه فعالیت کفایت نمی­کند؛ بلکه باید بخصوص با ابعاد اقتصادی و جغرافیایی
خاص مدنظر باشد.[۲۰]

۳. کنترل مشترک: در چارچوب یک “جوینت ونچر” ، طرفین با همکاری یکدیگر فعالیت
خاصی را پیش می­برند. در واقع دخالت فعال طرفین در اداره “جوینت ونچر” از وجوه
ممیزه آن است. چنان­چه یکی از طرفین با وجود مشارکت در تأمین سرمایه و سهیم شدن در
سود فعالیت از مشارکت فعال در مدیریت امتناع کند، نمی­توان روابط ایجاد شده را تحت
پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint “جوینت ونچر” تحلیل نمود. همین امر “جوینت ونچر” را از شرکت­های سهامی، که
درآن بسیاری از سهام­داران پس از تأمین بخشی از سرمایه شرکت در مدیریت شرکت نقش
فعالی ایفا نمی­کنند، متمایز می­کند. این ویژگی باعث تمایز “جوینت ونچر” از
قراردادهای فاینانس(تأمین مالی) یا قراردادهای مشابه می­گردد که درآن بانک یا تأمین
کننده اعتبار، پس از این­که بخشی از سرمایه فعالیت را تأمین می­نماید، از دخالت در
اداره شرکت خودداری می­کند.

۴. شراکت در نفع و ضرر: نسبت این شراکت فاقد اهمیت است. آن­چه مهم است اصل
شراکت است. به این ترتیب در مواردی که یک طرف به درخواست دیگری و در مقابل دریافت
اجرت، قسمتی از فعالیت را انجام می­دهد، نمی­توان چنین رابطه ای را “جوینت ونچر”
نامید. همین امر جوینت ونچر را از روابط پیمانکاری فرعی(( Sub- Contracting و
دادن کمک­های فنی و غیره متمایز می­کند.

۵. قالب حقوقی: همان­طورکه گفته شد؛ در یک “جوینت ونچر” روابط طرفین بیش از
هر چیز بر مبنای قرارداد فیمابین استوار می­شود؛ اما این بدان معنی نیست که «جوینت
ونچرها» در هیچ قالب حقوقی خاصی قرار نمی­گیرند. بر حسب محل تشکیل ممکن است “جوینت
ونچر” از قالب­های حقوقی مختلفی از قبیل شرکت تجاری یا مشارکت، کنسرسیوم استفاده
کند یا صرفاً بر اساس قراردادی که تحت قوانین محل به رسمیت شناخته شده به فعالیت
بپردازد. به هر حال قالب برگرفته شده اعم از اینکه صرفاً یک قرارداد باشد یا شکل
دیگری داشته باشد باید از بین نهادهای حقوقی کشور میزبان انتخاب شود.[۲۱]

گفتار دوم: انواع جوینت ونچر

با مطالعه موارد عملی در حقوق تجارت بین الملل به انواع بسیار متنوع و گوناگون
“جوینت ونچر” برخورد می کنیم که هر یک از آن­ها بر اساس مقتضیات خاص خود و مقررات
قانونی کشور یا کشورهای محل تشکیل و فعالیت، شکل خاصی به خود گرفته است.

دسته ای از “جوینت ونچر”ها بدون انجام سرمایه گذاری مشترک و در نتیجه بدون تأسیس یک
بنگاه اقتصادی مشترک تشکیل می­گردند. این نوع را ” جوینت ونچر بدون آورده “[۲۲]
می­نامند. در این نوع هر یک از طرفین بر اساس قرارداد، انجام بخشی از فعالیت مشترک
را به عهده می­گیرد. معمولاً نظارت بر کل فعالیت به عهده یک کمیته مدیریت مشترک[۲۳]
قرار می­گیرد؛ اما طرفین هر یک به اسم خود و به مسئولیت خود بخشی از فعالیت را به
انجام می­رساند. این گونه از “جوینت ونچر”ها معمولاً بر اساس یک قرارداد همکاری یا
یک قرارداد فعالیت مشترک شکل می­گیرد بدون این که طرفین برای اجرای این قرارداد دست
به تأسیس یک بنگاه اقتصادی جدید بزنند.به همبن دلیل به این نوع، ” جوینت ونچرهای
قراردادی” نیز می گویند.

در مقابل، نوع دیگری قراردارد که درآن طرفین برای همکاری با یکدیگر و تحقق اهداف
مشترک دست به تأسیس یک بنگاه اقتصادی جدید می­زنند. آورده های خود را در این بنگاه
متمرکز می­کنند و هدایت فعالیت از طریق این بنگاه اقتصادی انجام می­پذیرد. این دسته
را “جوینت ونچر با آورده” یا “جوینت ونچر سرمایه”[۲۴] یا “جوینت ونچرهای شرکتی”
می­نامند.[۲۵]

بنگاه اقتصادی که در نتیجه این نوع از “جوینت ونچر” ایجاد می­شود، ممکن است فاقد
شخصیت حقوقی یا دارای شخصیت حقوقی باشد. در صورتی که بنگاه اقتصادی ایجاد شده دارای
شخصیت حقوقی باشد، آن را “جوینت ونچر شرکتی”[۲۶] و بنگاه اقتصادی مذکور را “شرکت
جوینت ونچر” می­نامند. به این ترتیب می بینیم که “شرکت جوینت ونچر” نه یک نوع خاص
از شرکت تجارتی؛ بلکه شرکتی است که در اثر تشکیل یک “جوینت ونچر” و برای دنبال کردن
اهداف آن ایجاد می­شود.

اینکه “جوینت ونچر”ها در چه قالبی سازماندهی شوند به عامل­های متعددی بستگی دارد.
این عامل ها را می­توان به شرح ذیل بررسی نمود:

عامل اول – دلایل تشکیل جوینت ونچر: مهم­ترین انگیزه های تشکیل “جوینت ونچر”ها را
می توان به شرح ذیل خلاصه نمود:

_ ادغام سرمایه ها برای انجام یک پروژه؛[۲۷]

_ ادغام تجارب و دانش فنی در زمینه های متفاوت برای تولید محصول جدید؛[۲۸]

_ ادغام تجارب بازرگانی و توانایی های بازاریابی شریک داخلی با دانش فنی و سرمایه
شریک خارجی برای عرضه محصولات در بازار داخلی؛[۲۹]

_ کاهش ریسک سیاسی برای شریک خارجی از طریق مشارکت دادن یک شرکت داخلی[۳۰] و در
نهایت رعایت مقررات کشور سرمایه پذیر در مورد لزوم مشارکت اتباع داخلی یا ممنوعیت
کسب اکثریت سهام شرکتها توسط اتباع خارجه.[۳۱]

عامل دوم – جایگاه طرفین در زنجیره تولید: «زنجیره تولید تشکیل شده از حلقه های ۱-
تحقیق و توسعه ۲- تهیه مواد اولیه ۳- تولید ۴- بازاریابی و فروش و ۵- خدمات پس از
فروش.[۳۲] » اگر طرفین هر دو در حلقه مشابهی ( مثلاً در حلقه تولید ) فعالیت کنند ،
روابطی که با یکدیگر برقرار می­کنند، متفاوت با زمانی است که طرفین در حلقه های
متفاوت مثلاً یکی در حلقه تولید و دیگری در حلقه بازاریابی و فروش، مشغول فعالیت
باشند.

عامل سوم – جایگاه جوینت ونچر در حلقه تولید: اینکه “جوینت ونچر” در کدام حلقه
تولید قرار گرفته باشد، نقش مهمی در تعیین شکل و ساختار آن دارد. برای مثال یک
“جوینت ونچر” در بخش تحقیق و توسعه ممکن است بدون انجام یک سرمایه گذاری جدید
تشکیل شود، اما اگر “جوینت ونچر” در حلقه تولید قرار گرفته باشد سرمایه گذاری جدید
لازم خواهد بود.[۳۳]

عامل چهارم – نسبت سرمایه: این­که طرفین به طور مساوی سرمایه “جوینت ونچر” را
تأمین کنند یا تقسیم سرمایه به نحو نامساوی باشد، تأثیری قاطع بر سازماندهی “جوینت
ونچر” خواهد داشت.[۳۴]

عامل پنجم – زمینه فعالیت: بدیهی است زمینه و موضوع فعالیت نقش مهمی در تعیین شکل و
نوع “جوینت ونچر” دارد.

عامل ششم – قدرت چانه زنی هر یک از طرفین: در زمان تشکیل “جوینت ونچر” هر یک از
طرفین تلاش خواهد کرد تا حد امکان منافع خود را محفوظ بدارد و ساختار را بر اساس
مصالح خود سازماندهی کند.[۳۵]

انواع مختلف و بسیار متنوعی از “جوینت ونچر”ها بر اساس ترکیب عاملهای فوق ممکن است
تشکیل شود؛ لیکن در عمل کاربرد برخی از انواع آن در تجارت بین الملل به شدت گسترده
تر از انواع دیگر[۳۶] است.اینک با توجه به این که این دو قسم مشارکت (قراردای و
شرکتی) تفاوت­هایی قابل توجه با هم دارند، به بررسی وضعیت حقوقی این دو نوع “جوینت
ونچر” می پردازیم.

۱- جوینت ونچرهای قراردادی(Non-Equity Joint Venture)

مشارکت اصولاً بر پایه یک قرارداد ایجاد می­گردد. در مشارکت، دو یا چند شخص به
منظور تحصیل سود، مبادرت به انعقاد قراردادی برای انجام کار یا فعالیت تجاری معین
برای مدتی مشخص می­نماید. در این نوع قراردادها، شخصیت حقوقی جداگانه ای ایجاد
نمی­گردد و مجموع آنان اصالتی ندارد. این نوع قراردادها به اراده و نیازهای طرفین
به وجود می اید. لذا مسایل و موضوعات آن از تنوع خاصی برخوردار می باشد.

مشارکت انتفاعی ( جوینت ونچر) غیر شرکتی، مبتنی بر قرارداد بین اشخاصی است که انجام
کار یا فعالیت تجاری را به قصد تحصیل منافع وسود منعقد نموده اند و واحد حقوقی
مستقلی را به وجود نمی آورند. معمولاً طرفین قرارداد مشارکت انتفاعی، بنا به انگیزه
های شخصی و انتفاعی مبادرت به انعقاد قرارداد مشارکت می­نمایند. راجع به مشارکت
قراردادی گفته شده: « این نوع مشارکت معمولاً وقتی استفاده می­شود که قوانین کشوری
که قرار است فعالیت­های تجاری در آن صورت گیرد، مفهوم مالکیت خصوصی دارایی را به
رسمیت نشناخته باشد؛ مثل کشورهایی که دارای اقتصادی با برنامه ریزی متمرکز
هستند[۳۷] »همین مرجع، نوع مشارکت قراردادی را مقدمه ای برای تشکیل مشارکت انتفاعی
شرکتی نیز دانسته است. مشارکت انتفاعی قراردادی، نوعاً در جایی مناسب است که موضوع
قرارداد، فعالیت کاملاً مشخصی است که می­تواند در عرصه های تولید، فروش، تدارک
سرمایه، تجهیزات، مالکیت صنعتی، کمکها و دانش فنی، بازاریابی و … باشد. بعضی از
وضعیت­های نمونه از این قرار است:

الف – سرمایه گذاری خارجی: معمولاً در این نوع مشارکت، سرمایه گذار خارجی نه تنها
سرمایه خود؛ بلکه دانش مربوط به آن را نیز به محل سرمایه گذاری انتقال می­دهد و به
این ترتیب طرف مشارکت اجازه ورود به کشور سرمایه پذیر پیدا می­نماید. یکی از اهداف
مهم چنین مشارکتی، انتقال تکنولوژی است. در این نوع سرمایه گذاری مشخصه های مشارکت
انتفاعی کاملاً رعایت می­گردد و در خیلی از کشورها موضوع قانونگذاری خاصی تحت پاورپوینت کامل عنوان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint
“سرمایه گذاری خارجی” قرار گرفته است.

ب – قرارداد ارایه پیشنهاد مشترک: شایع­ترین نوع مشارکت انتفاعی، در مواردی است که
طرفین مشارکت به یکدیگر ملحق می­شوند تا برای تهیه طرح و اجرای یک پروژه خاص،
پیشنهادهای مناسب و قابل قبول برای ثالث (مشتری ) ارایه نمایند.

ج – مشارکت انتفاعی در اکتشاف و توسعه: معمولاً این نوع مشارکت در زمینه اکتشاف نفت
وتوسعه میادین آن انجام می­گیرد و می­تواند در زمینه های دیگر مانند اکتشاف معادن و
منابع زیرزمینی از قبیل طلا، نقره، مس، سنگ­های قیمتی و… نیز صورت گیرد. مشخصه
چنین مشارکتی این است که طرفین مشارکت با قید مدت همکاری در دو موضوع اصلی؛ یعنی
اکتشاف و سپس استخراج توافق می­نمایند. در قرارداد مشارکت انتفاعی، طرفین اغلب
تمایل دارند که مبادرت به تأسیس شرکت مجری طرح (Operator) بنمایند که وظیفه این
شرکت، انجام اقدامات لازم برای تحقق اهداف مشارکت می­باشد. هزینه عملیات اکتشاف و
استخراج به نسبت سهم طرفین بوده و منابع استخراج شده به نسبت سرمایه و هزینه های
مصرف شده بین طرفین تقسیم می­شود. در این نوع مشارکت، علاوه بر شرایط عمومی که در
مشارکت انتفاعی وجود دارد، هر یک از طرفین مشارکت، مالک وسایل و تجهیزاتی است که
برای اجرای طرح ارایه می­کند و به مالکیت مشترک طرفین درنمی اید.

د – مشارکت انتفاعی در امور بانکی: دو یا چند بانک به اتفاق یک یا چند شخص حقیقی یا
حقوقی، توافق می­کنند که مبادرت به تأمین سرمایه لازم برای انجام فعالیتی معین در
زمان محدود نموده و در مقابل، اشخاص طرف قرارداد مذکور می­بایستی مبادرت به اجرای
طرح موردنظر بنمایند. شخص مجری طرح قدرت اتخاذ تصمیم در مدیریت سرمایه را دارد و
می­توانند حساب­های شخص مجری را کنترل نماید و سود حاصل از اجرای طرح به نسبت
سرمایه گذاری بین بانک­ها تقسیم می­شود.

ه – مشارکت انتفاعی در امور ساختمانی: اخیراً اجرای طرح­های بزرگ ساختمانی از طریق
انعقاد قراردادهای مشارکت، چه به صورت قرارداد مشارکت انتفاعی و چه به صورت
کنسرسیوم، رایج گشته است؛ یعنی طرفین مشارکت ابتدا نسبت به اصولی که می­بایستی در
طول فعالیت خود به آن متعهد باشند توفق می­نمایند و سپس راجع به نحوه انجام طرح و
جزئیات آن توافق کرده و حسب مورد طرفین ممکن است که راجع به یک یا چند موضوع دیگر
نیز توافقاتی داشته باشند؛ مثل این که در خصوص تعیین مدیر پروژه، مسئولیت­های هر یک
از طرفین نسبت به کارکنان خود، حفظ حقوق مالکیت صنعتی و پروانه های مربوط توافق
نمایند.

و – مشارکت انتفاعی در تحقیق و توسعه: در این خصوص، اطراف مشارکت با استفاده از
آورده ها و امکانات طرف دیگر به ویژه دانش فنی، کار تحقیقی را در یک یا چند زمینه
انجام داده و سود حاصل از تحقیق و توسعه بین آنان تقسیم می­شود یا هریک از طرفین
می­پذیرد در توسعه یا تولید محصولات ویژه ای به طور تخصصی کار کند و نتیجه کار خود
را به دیگری ارائه نماید.

ز – مشارکت انتفاعی تجاری در سایر موارد:

خرید و فروش؛ هرگونه مشارکتی که به موجب آن دو یا چند شخص مبادرت به خرید و فروش
مال

منقول و یا غیرمنقول یا اوراق سهام و قرضه بنمایند، مشروط برآن­که معاملات آنها به
طور اشتراکی بوده

و قرار بر تقسیم سود وزیان باشد، از نوع مشارکت انتفاعی تجاری شناخته شده است.[۳۸]

عاملیت توزیع یا نمایندگی؛ نمایندگان و یا واسطه هایی که با تلاش خود برای فروش
کالای شخص ثالث اقدام نمایند و سود حاصل از این فعالیت به صورت مشترک حاصل
شود، این رابطه نیز از نوع مشارکت انتفاعی شناخته شده است.[۳۹]

استفاده از اسم تجاری و حق ثبت؛ قراردادی که بین یک مخترع و یا کاشف برای تولید
انبوه کالا و عرضه به باز