پاورپوینت کامل موانع رشد۲;توجه علمی به سطح، توجه علمی به عمق ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موانع رشد۲;توجه علمی به سطح، توجه علمی به عمق ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موانع رشد۲;توجه علمی به سطح، توجه علمی به عمق ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موانع رشد۲;توجه علمی به سطح، توجه علمی به عمق ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

بنایمان بر این بود که در هر شماره بعضی از عوامل و پارامترهایی که در تقویت فرهنگ مطالعه در حوزه علمیه نقش دارد را بنا به وسع علمی خود اشاره کنیم. در همین راستا در این شماره موضوع دیگری را انتخاب کردیم که توجه به آن می تواند در رشد این فرهنگ در میان طلاب مؤثر واقع شود.

آنان که با حوزه های علمیه امروز و کلاس های درس آن ارتباط دارند و نظام توجهات علمی طلاب و اساتید امروز حوزه را مورد توجه و دقت قرار داده اند، به سادگی خواهند پذیرفت که توجه عمیق و دقیق به مباحث و مسائل یکی از سنت های جالب توجه و کارگشای حوزوی است. هیچ نکته و حتی نقطه ای از یک کتاب نیست که یک طلبه مطلوب حوزوی به خود اجازه دهد به سادگی از کنار آن عبور کند. طلبه درسخوان که مورد تأیید و تحسین اساتید خود باشد طلبه ای است که با دقت، در مباحث مختلف یک متن عمیق شود و این یک ارزش جا افتاده و قطعی در فضای علمی حوزه است. بهترین اساتید، اساتیدی هستند که کلمه به کلمه مباحث کتاب را مورد توجه و بررسی قرار می دهند و از کنار آن به سادگی عبور نمی کنند. این البته سنتی ارزشمند است و اساسا فضای علمی ای می تواند مولد و کارآمد باشد که دقت نظر در آن زیاد باشد؛ اما مسئله این است که گاهی نپرداختن به دیگر ارزش ها و مطلوبیت ها و مدیریت نکردن همه آنها موجب می شود یک ارزش خود به ضد ارزش تبدیل شود. مسئله این است که فرصت های طلاب محدود است و آنها باید یاد بگیرند که کجا عمیق شوند و کجا از کنار مسئله عبور کنند، این احتیاج به یک مدل تحصیل همه جانبه دارد. حتما هر طلبه ای تأیید

خواهد کرد که بسیاری مواقع در متون درسی ما مباحثی به صورت فوق العاده مفصل و با تمرکز بسیار زیاد پرداخته می شود که نه تنها هیچ ارتباطی به اصل بحث کتاب ندارد بلکه هیچ فایده قابل دفاعی بر آن مترتب نیست. برگرداندن یک ضمیر، صیغه فلان کلمه، معنای لغوی فلان واژه حاشیه ای گاه در یک متن فقهی یا اصولی به شدت مورد توجه قرار می گیرد. باز کردن ظاهر متون و سهل کردن آن برای ارتباط برقرار کردن با آن علم یکی از هنرهای طلبگی است و فرصت زیادی از مباحثه یا سؤال و جواب های کلاس ها به این نوع مسائل اختصاص داده می شود، حتی در پرداختن به مسائل و موضوعات فقهی تناسب رعایت نمی شود، نه اینکه فقط شهید ثانی در لمعه یک بحث مفصل راجع به احکام دیه و حدود و ارث مرد دوسر ارائه دهد، بلکه اساتید بسیاری وجود دارد که معتقدند فقیه حتی اگر موضوع مورد بحثش فقط یک مصداق در خارج بتواند داشته باشد باید آن موضوع را بررسی کند؛ یعنی از همان اول به هر چه برخورد کرد همان را بررسی کند. هیچ وقت یادم نمی رود که می خواستم برای دوران بعد از پایه شش خودم یک مؤسسه علمی پژوهشی از همین مؤسسات موجود را انتخاب کنم، گفتم خوب است در بعضی از کلاس هایشان حاضر شوم تا با فضای آنها آشناتر شوم. ساعتی از روز وارد یکی از این مؤسسات شدم که در آن ساعت فقط یک کلاس مربوط به پایه ده حوزه برقرار بود. گفتم شاید اگر وارد کلاس شوم از پرسش ها و پاسخ های کلاس چیزی نفهمم، اما دل را به دریا زدم و رفتم سر کلاس، کلاس حاشیه کفایه، یعنی استاد آن کلاس موظف بود حواشی کفایه را در آن کلاس تدریس کند، برای من بسیار عجیب بود تنها اتفاقی که در آن کلاس افتاد، صاف کردن متن ظاهری یکی از حواشی بود، با طول و تفصیل های عجیب و غریب ادبیاتی که این واو استینافیه است یا این مؤنث مجازی است که ان شاء الله جلسه بعد اشعار ابن حاجب درباره مؤنث های مجازی را برایتان می آورم و شاید راجع به اصل بحث فقط پنج دقیقه فرصت شد که پرداخته شود، چرا؟

به نظر می رسد مشکل این است که حتی در پرداختن به یک متن، طلبه اصل و فرع مطالعه خود را مشخص نمی کند. او باید مشخص کند در زمان محدودی که در اختیار دارد تا چه اندازه و به چه بحثی باید بپردازد. این نگاه اگر در زندگی علمی طلبه نهادینه شود، نتایج مهمی حاصل خواهد شد. نتایجی که یکی از آنها رشد فرهنگ مطالعه در طلاب خواهد بود. ممکن است عجیب به نظر برسد که این دو موضوع چگونه به یکدیگر مرتبط می شوند. آنچه بیان شد حکایت از یک فرهنگ جا افتاده در حوزه دارد و آن اینکه طلاب و اساتید ارزشی برای بررسی سطحی در علوم قائل نیستند. یک مسئله یا باید از بیخ حل شود یا اگر قرار است این اتفاق نیفتند اصلاً نباید به آن پرداخته شود. آنچه هم در آموزش هم در تحصیل و هم در پژوهش ضروری است ارزش پیدا کردن بررسی های علمی با عمق کم می باشد. این باید در حوزه علمیه ارزش شود که نگاه کردن به سطح و به آفاق هم به اندازه عمق مهم است و حتی در پرداختن به عمق مؤثر است این مشکل از همان قبیل مشکلی است که یک ارزش را به ضد خود تبدیل می کنند. اگر کسی یک مسئله ای را که سال های سال به آن پرداخته شده باز در نظر بگیرد و سعی کند همان را عمیق تر مورد بررسی قرار دهد بدون آنکه به روابط آن مسئله با مسائل بسیار زیادی که هیچکدام اساسا مورد بررسی حوزوی قرار نگرفته اند توجه کند، آیا می تواند به نتایج قابل قبولی دست پیدا کند؟

امروزه این مسئله مورد تأیید همگان است که علوم مختلف اگر چه هویت های مستقل در ذهن علمی جامعه پیدا می کنند، اما ارتباط وثیق و واقعی با یکدیگر دارند. مطالعات بین رشته ای از زمانی شروع شد که توجه به ارتباطات مباحث و موضوعات علمی شکل گرفت شاید دیگر نتوان خط و مرز مشخ