پاورپوینت کامل مروری بر زندگینامه سید محسن امین؛ مرد علم و عمل;سیره مصلح ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری بر زندگینامه سید محسن امین؛ مرد علم و عمل;سیره مصلح ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری بر زندگینامه سید محسن امین؛ مرد علم و عمل;سیره مصلح ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری بر زندگینامه سید محسن امین؛ مرد علم و عمل;سیره مصلح ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

منطقه عرب، دوران سخت، ناگوار و محنت باری را می گذراند و با جنگ و فقر دست و پنجه نرم می کرد. دوره تحولات بزرگ و انتقال از قرنی به قرن دیگر فرا رسیده بود و از سلطه عثمانی به زیر سلطه غرب و اروپا می رفت که با اشغال نظامی و فرهنگی همراه بود. و هدف این اشغال نظامی، جز ویران کردن فرهنگ مسلمانان و منبع آن، اسلام و فرو پاشی موجودیت سیاسی و نظامی اشان نبود؛ به رغم این شرایط سخت و ناگوار، شعله معرفت و دانشی که مصلح بزرگ ما حامل آن بود، خاموش نشد، زیرا مصلحی که از او سخن می گوییم تا آخرین روز زندگی اش آستانه نود سالگی به تألیف، تحریر، مناظره، وعظ، اشارد و اشراف بر مؤسسات آموزشی و پیگیری دعوت اصلاحی اش مشغول بود و در راه استقلال وطن و عزت و کرامت امت می کوشید تا اینکه در سال ۱۳۷۱ ه.ق برابر با سال ۱۹۵۲م حیات را بدرود گفت .

زندگی نامه

سید محسن فرزند سید عبدالکریم بن علی بن محمد الامین الحسینی، در روستای شقراء، تابع بخش هونین، یکی از هفت بخش جبل عامل (که درسال ۱۹۴۸ به اشغال اسرائیل در آمد) دیده به دنیا گشود.(۱) جبل عامل مدرسه بزرگ علمی و ادبی شیعه امامیه اثنی عشری است. نخستین شیعه ای که پای به این سرزمین نهاد، ابوذر غفاری، صحابی بزرگوار پیامبر خدا (ص) بود.

در طول تاریخ، بسیاری عالمان و مجتهدان بزرگ شیعه از این منطقه برخاستند. سید محسن امین، از خانواده ای اصیل و ریشه دار در علم و سیادت برخاست که نسبش به حسین ذی الدمعه، فرزند زید بن علی بن حسین (علیهم السلام) می رسد.

در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد و خواندن و نوشتن را فرا گرفت. سپس در مدارس جبل عامل به فراگیری مقدمات علوم، مانند نحو، صرف، منطق، معانی و برخی دروس فقه و اصول مشغول شد. استادش شیخ موسی شراره از علمای جبل عامل که در نجف درس خوانده و برای تدریس و تربیت طلاب به وطن بازگشته بود، بیشترین تأثیر را بر او نهاد. شیخ موسی آرا و افکاری اصلاحی داشت که شاگردش سید محسن امین به آنها دل بسته بود.

سید محسن پس از گذراندن دروس نخستین، به حوزه نجف اشرف رفت تا در دانشگاهی که بیش از هزار سال قدمت دارد، تحصیلات

دینی اش را تکمیل کند و به مرحله تخصص و اجتهاد راه یابد. جدیت و تلاش پیگیر او در تحصیل علم، به رغم سختی ها و شداید زمانه و تنگدستی، گویای اراده قوی و شخصیت استوار اوست که او را الگویی نادر برای سرمشق گیری طلاب قرار می دهد.

نجف اشرف در آن دوران، شاهد امواج جنبش علمی و جهادی بزرگی بود که نام شخصیت های بزرگی چون ملاکاظم خراسانی و شیخ محمد طه نجف و ملا فتح الله شیخ الشریعه و چند تن دیگر بر پیشانی آن می درخشید. سید محسن امین نزد این بزرگان و سر آمدان عرصه فقه و اصول شاگردی کرد تا به مرحله اجتهاد دست یافت.

در سال ۱۸۹۸م، پس از یازده سال اقامت در نجف، به دعوت مردم دمشق، برای امامت، ارشاد و وعظ به آنجا رفت. از آغاز ورود به دمشق ،برنامه یکپارچه ای را برای اصلاح فرهنگی، اجتماعی و دینی مردم منطقه آغاز کرد. رفته رفته دامنه تأثیر برنامه های مصلحانه اش، سوریه و سپس لبنان و پس از آن بازتابش کشورهای مختلف اسلامی را در بر گرفت.

تشخیص کاستی های اجتماعی

شاید بتوان گفت، مهم ترین اثری که سید محسن امین از خود بر جای نهاد، زندگی نامه خود نوشته است که در آخرین جلد دایره المعارف ارزشمندش «اعیان الشیعه» چاپ شده است. هیچ یک از بزرگانی که در زندگی و اندیشه هایشان، پرسش های سرگردان کننده و نقاط مبهم و نیازمند تفسیر وجود دارد، چنین کاری نکرده اند. در چنین نقاطی گاه تفسیرها و تأویل ها چندان فراوان است که اصل پرسش، بی پاسخ می ماند.

سیره سید محسن امین، سرشار از مواضع و درس هایی است که مبانی پروژه اصلاحی اش را آشکار می سازد.

وی در زندگی نامه خود می نویسد: زمانی که به دمشق رسیدم، «اموری را یافتم که ریشه دردها و بیماری ها بود و برای درمان دردها، باید آن امور اصلاح می شد».(۲)

مصلح در جامعه اش، مانند پزشک است؛ همان گونه که پزشک، بیماری بدن ها را تشخیص می دهد، مصلح نیز بیماری های درونی افراد و جوامع را تشخیص می دهد تا به درمان آنها بپردازد؛ اما بیماری هایی که سید محسن امین در جامعه ای که برای امامت و پیشوایی آن آمده، تشخیص می دهد، کدام است؟ وی این بیماری ها را در سه بخش طبقه بندی می کند:

«۱. بی سوادی و نادانی کامل، چنان که غالب اطفال بی سواد بودند و تنها برخی آنان امکان رفتن به مکتب خانه را که تعلیم آن به شیوه قدیمی بود، داشتند.

۲. حزب سازی و حزب گرایی که موجب تقسیم بندی و تفرقه جامعه شده بود.

۳. مجالس عزاداری و احادیث غیر صحیحی که در این مجالس قرائت می شد و کارهایی مانند قمه زنی، زنجیر زنی و برخی اقدامات مبتذل که در زیارتگاه حضرت زینب (س) انجام می گرفت».(۳)

این کارها به عاداتی تبدیل شده بود و ریشه کنی آن ها دشوار می نمود؛ به ویژه آن که تحت پوشش دین در آمده بود.

مشکلات اجتماعی فراوان است ؛ ولی هر مصلح، فهرستی از اولویت ها را فرا روی خود قرار می دهد تا توجه خود را بر آنها متمرکز سازد. امور سه گانه ای که سید محسن امین نقل می کند، نزد وی اولویت داشت؛ از این رو وی همه تلاش خود را متوجه اصلاح آنها می کند.

سید محسن، پس از تشخیص مشکلات حادی که جامعه از آنها رنج می کشید، به ایجاد راه حل های علمی مناسب و متناسب با ویژگی خاص هر مشکل اقدام می کرد. حوزه های مختلف، اهتمامات او را چنان که در زندگی نامه اش آمده است، مرور می کنیم:

۱. حوزه آموزش

سید محسن امین، اهمیت علم را در سازندگی و ترقی جوامع به خوبی درک کرده بود و از این جهت با مصلحان و مجددان بزرگ امت اسلامی، مانند طهطاوی، سید جمال، شیخ محمد عبده و دیگران اشتراک نظر داشت. آنان نیز به آثار محسوس پیشرفت بزرگ غرب در همه سطوح توجه داشتند؛ از این رو، سید محسن امین، بخش اعظم تلاش های اصلاحی اش را به پروژه های آموزشی معطوف کرد.

وی در آغاز در آموزش علوم زبان اهتمام ورزید، زیرا زبان، ظرف اندیشه و علم است. بنابراین ،وی همه تلاش خود را برای آموزش علوم عربی به طلاب به کار گرفت تا آنان، قدرت سخنوری در مجالس علما و مناظره با فضلا را داشته باشند. یکی از علمای عراق، با مشاهده سید محسن در حال تدریس نحو به طلاب، شگفت زده می شود و می گوید: «کار دنیا به آنجا رسیده است که شخصی چون شما به تدریس علم نحو روی می آورد». منظور وی آن بود که درس نحو،طلاب مبتدی مربوط است و هر مدرس دیگری هم می تواند از عهده تدریس آن بر آید؛ نه مجتهدی در جایگاه سید محسن امین. اما این کار، نشانه فداکاری و تواضع این مرد بزرگ بود. افزون بر این، سید در جلسات و اجتماعات به

وعظ و ارشاد می پرداخت و پس از نماز عشای هر شب، درسی از فقه برای نمازگزاران باز می گفت.

حقیقت آن است که چنین شیوه ای از رفتار با توده مردم، از سوی مرجعی دینی که دایره ارتباطش را با همه طبقات مردم می گستراند و به ارتباط با طلاب، نزدیکان و نخبگان تحصیلکرده اکتفا نمی کند، شیوه تازه ای است. گویی سید محسن می خواست، سطح علمی مردم را به گونه ای ارتقا دهد که خودشان نیز احساس نکنند و مسائل دین را به فهمشان نزدیک می کرد تا این گونه مباحث، در دایره چیستان ها و سخنان دشوار باقی نماند که تنها خواص توانایی فهم آن را دارند.

تأسیس مدارس

تلاش های آموزشی سید محسن، فضای علمی مناسبی در جامعه پدید آورد و آن را برای مرحله دوم این تلاش ها آماده ساخت و آن تأسیس مدارس نظام مند برای آموزش کودکان بود. وی مکانی را فراهم و مکتب خانه محله خود را به آنجا منتقل کرد. نخست علوم جدید را به زبانی ساده چنان که در همه جا و برای نوآموزان مرسوم است وارد دروس کرد. در کنار مدرسه پسرانه ،مدرسه دخترانه ای هم تأسیس کرد تا دختران از قافله علم جا نمانند. این اقدامات را سید محسن در اواخر قرن نوزدهم انجام داد. نخستین مدرسه دخترانه در مصر در دهه های پایانی قرن نوزدهم تأسیس شد.

سید محسن در سال ۱۸۹۹ توانست، برخی تاجران نیکوکار را به خرید مدرسه ای بزرگ که قیمت آن در پنج قسط و میان پنج نفر تقسیم شده بود، را دارد. خود سید، یکی از این پنج تن بود. داستان این مدرسه و تحولات و نتایج درخشان آن، از زمان حیات مؤسس آن، تاکنون که بیش از نیم قرن از وفاتش می گذرد، می تواند الگویی متمایز و برجسته از تلاش این بزرگ مرد علم و عمل باشد که پروژه ای بزرگ را در خدمت به جامعه اش پایه گذاری کرد و به رغم جایگاه دینی و مشاغل علمی و اجتماعی اش، دم همت بر آن گماشت تا این پروژه، به اهدافش نائل شود و بهترین ثمرات از آن برآید. اهمیت این مدرسه،چندان است که ملک فیصل بن حسین (۱۸۸۳ ۱۹۳۳) که پیش از اشغال سوریه به وسیله فرانسه، پادشاه آن کشور شده بود، از این مدرسه دیدار کرد. ملک فیصل پرسید: مدیر این مدرسه کیست؟ سید پاسخ داد: من خودم مدیر این مدرسه ام. ملک فیصل شگفت زده و مشعوف شد و این کار را دلیل اخلاص و تواضع دانست.

بعدها این مدرسه برای تجلیل از فداکاری های سید محسن، مدرسه المحسنیه نام گرفت و جشن نکوداشتی برای او برگزار گردید.

سید محسن، شایسته ترین معلمان را برای تدریس در این مدرسه بر می گزید؛ از این رو سطح علمی مدرسه، بسیار ارتقا یافت. در این مدرسه در کنار امور علمی و درسی، به تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان توجه جدی می شد و این مصلح بزرگ، شخصاً بر این ابعاد اشراف داشت. این مدرسه، نسل هایی صالح و سر شار از ارزش های عالی انسانی و فضائل ستوده را پرورش داد و از این جهت از دیگر مدارس متمایز بود و پدران اطفال مناطق و محلات دیگر دمشق، برای ثبت نام فرزندان خود در این مدرسه سر و دست می شکستند.

آموزش زنان

میراثی سهمگین از عادات و سنت هایی که به حساب اسلام نوشته می شود و اسلام از آن بیزار است، سیمای جوامع اسلامی را تیره و تار ساخته بود که روشن ترین مثال آن آموزش زنان بود. در جوامع ما، تا چندی پیش، متعارف بود که جایگاه طبیعی زن، منزل است و نیازی به علم آموزی او نیست؛ به ویژه اگر مستلزم خروج او از منزل و رفتن به مکانی آموزشی، به نام مدرسه شود، زیرا عوام و خواص این کار را حرام می دانستند! مصلحان مسلمان از این حیث، سختی بسیاری متحمل و با ستیزه های شدیدی رویا رو شدند و دین و عقیده اشان با اتهام مواجه شد؛ اما این همه، آنان را از قرار دادن موضوع آموزش زنان در رأس فهرست اولویت هایشان