پاورپوینت کامل یادداشت;واژه های کلیدی برای تخاطب با حوزه ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادداشت;واژه های کلیدی برای تخاطب با حوزه ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادداشت;واژه های کلیدی برای تخاطب با حوزه ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادداشت;واژه های کلیدی برای تخاطب با حوزه ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

برای احمد دیدن فقر این مردم خیلی مشکل بود او غصه می خورد، می گفت باید کاری کرد. خوب است برویم پول بیشتری جمع کنیم و خرج این مردم کنیم به نظررضا اما بهتر بود که از مسئولین مطالبه بیشتری کنیم که چرا به فکرفقر مردم نیستند و به آنها کم توجه می کنند. اما علی می گفت: نه مشکل اصلی، فقر نیست، مسئله را باید طور دیگری حل نمود. مشکل اصلی فقر فرهنگی این مردم بود. مردم این روستا می توانستند مشکلات روستایشان را خودشان حل کنند اما منتظر دیگران بودند. برای او، این مسئله از همه چیز رنج آورتر بود. با خودم فکر می کردم که چطور می توان در یک مدت کوتاه چرت این مردم را پاره کرد و به آنها فهماند که مشکل خود شما هستید. این همه جوان، این همه استعداد این همه زمین. اصلا چرا خودتان مسئولین را مواخذه نمی کنید و…

شاید تا قبل از سخنان رهبر انقلاب خجالت می کشیدیم که بگوییم اینجا در حوزه علمیه، در این نظام علمی دستگاه حق که تمام ارکان دستگاه حق، چشم امید به آن دوخته اند، اوضاع وخیم است، اما همه آنانکه آن سخنان را شنیدند یقین کردند که مشکل هست؛ عمیق و اساسی هم هست.

اما بیش از آن که وجود این مشکل تکان دهنده باشد، چیستی آنبود که تکان دهنده بود. مسئله و مشکل اصلی در حوزه امروز ما چیست؟

آیا نداشتن یک نظام علمی متناسب با نیازهای جامعه است؟

آیا کمبود استادهای فرهیخته و پژوهشگران پر انگیزه است؟

آیا کمبود نیروهای انسانی است ؟

آیا نداشتن متون علمی قوی است ؟

مشکل کجاست؟

دلم می خواست یک روز مباحثه ای، که آن روز در آن سفر تبلیغی درباره آن روستا می کردیم درباره فضای حوزه نیز انجام می دادیم؟ خیلی دوست داشتم نظر احمد و رضا و علی را در این باره بدانم. شایدهم بتوانم حدس بزنم هر کدام چه می گفتند.

این مسئله مهمی است که بتوان دریک جامعه یا نهاد اجتماعی وجود مشکلات و نقاط ضعف راتشخیص داد. و سپس وزن هر مشکل را کشف کرد، پیوستار و روابط آنها را پیدا نمود و آنگاه با استفاده از نقاط قوت، به رفع مشکلات پرداخت.

با این مقدمات خوب است مروری اجمالی و تحلیل گونه بر سخنان

اخیر رهبر داشته باشیم و ببینیم نقطه قوت محوری و همچنین نقطه ضعف محوری و اساسی برای حوزه در کجاست؟

بیانات رهبر را اگر بخواهیم براساس محورهایی که خود ایشان نام بردند دسته بندی کنیم می توانیم هفت محور اساسی را نام ببریم:

۱ حرکت خود جوش و بالنده نسل امروز حوزه علمیه

۲ ضرورت نهادینه کردن آینده نگری در میان متولیان و مراجع حوزه علمیه

۳ ضرورت مدیریت تحول در حوزه علمیه

۴ ضرورت تکمیل مدیریت در حوزه علمیه

۵ ضرورت نهضت آزاد اندیشی در حوزه علمیه

۶ مشکل منزلت اجتماعی فضلا و اساتید حوزه علمیه

۷ بررسی پیشنهادهای مطرح شده در جلسه

فکر می کنید آیا می توان در ذیل این محورها نقطه مشترکی را پیدا کرد که مانند یک دغدغه آزار دهنده، همه جا به یک نحوی خود را نشان داده باشد؟

با مروری کوتاه می توان این دغدغه را پیدا نمود:

مشکل و مسئله مدیریت

محورهای ۲ و۳ و ۴ که دقیقا ذیل همین عنوان شکل گرفته اند، اما محور اول:

«پیشنهادهایی مطرح شده… تا حالا تحقق پیدا نکرده… اما تولید کیفیت نیروی انسانی زبده…ما بهش نرسیدیم و این جور است اگر برسیم یقیناً…»

ذیل محور پنجم: «چرا این کرسی های آزاد اندیشی در قم تشکیل نمی شود؟ چه اشکالی دارد؟…»

ذیل محور ششم: «هیات علمی تشکیل بشود…»

«چند سال قبل از این به جامعه مدرسین آقایان محترم… عرض کردم… تحقق پیدا نکرد.»

ذیل محور هفتم: «تا وقتی که حوزه اون مرکزیت منسجم را پیدا بکند یعنی حوزه سازماندهیش جوری باشد که اون مرکزیت مدیر و متفکر و مسلط بر امور و مورد اعتماد همه اون مرکزیت ان شاء الله تکمیل بشود شکل بگیرد بعد می شود با او انسان تعامل کند. من که نمی توانم بیام قم مدرسه درست کنم…»

می توان قرائن لفظی و حالی نحوه گویش ایشان را نیز مورد توجه قرار داد، اما به نظر همین مقدار نشان می دهد که دغدغه اصلی ایشان چه بوده است.

البته محور اصلی و توصیه اصلی ایشان با توجه به بررسی ارتباط منطقی مباحث و همچنین میزان تاکید ایشان روشن می شود:

ضرورت مدیریت تحول

همان اندازه که باید به کلمه «تحول» توجه کردباید به قید «مدیریت» هم توجه نمود.

تا اینجا نقطه اصلی تمرکز مباحث را بدست آوردیم، اما باید پرسید: کدام بُعد از مسئله مدیریت بیشتر مورد توجه ایشان بوده است؟

این را می توان از سنخ توصیه های ایشان به مدیران به دست آورد. نوع بیان ایشان نشان از یک مشکل فرهنگی در طایفه بزرگان و مدیران حوزوی دارد؛ مشکلی که موجب می شود تمام بیانات رهبری، چه از سنخ توصیفات ایشان، چه مبانی و نگرش هایی که بیان می کنند و چه توصیه هایشان رنگ و بویی این چنینی بگیرد:

این که رهبری باید روشن کند که حوزه یک کل و یک موجود زنده است؛ این یعنی چنین نگاهی در حوزه علمیه بسیار ضعیف است یا اینکه ایشان مجبور باشند بفرمایند آینده نگری باید مد نظر مدیران و مراجع باشد و اساسا اینکه ایشان سعی می کند از مبنا، بحث تحول را توضیح دهد و سپس بخواهند که این نگاه ایجاد شود و براساس آن برنامه ریزی شود. همه نمایش دهنده فقر این امور در بدنه مدیریتی حوزه است.

واقعا چرا این فقر فرهنگی در بدنه مدیریت حوزه وجود دارد؟ حال آنکه مدیران امروز حوزه از نخبگان این سیستم آموزشی هستند و تربیت یافته این نظام می باشند؟

مسئله اگر یک مشکل فرهنگی تشخیص داده شودرویکرد ونحوه بررسی خاص خود را نیز می طلبد؟

چرا نگاه جمع گرا و مجموعه های منسجم علمی در حوزه شکل نمی گیرد؟ چرا تک تک مأموریت هایی که حوزه به عنوان یک سازمان کلان برایش تعریف می شود، برای تک تک طلاب همان ها تعریف می شود؟ چرا سازمان اجتماعی آرزویی بود که امثال مطهری ها و بهشتی ه