پاورپوینت کامل نوسازی و نوآوری و تحول در نظام آموزشی حوزه در گفت و گو با آیت الله دکتر شیخ عبد الهادی الفضلی عالم شیعی عربستانی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نوسازی و نوآوری و تحول در نظام آموزشی حوزه در گفت و گو با آیت الله دکتر شیخ عبد الهادی الفضلی عالم شیعی عربستانی ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نوسازی و نوآوری و تحول در نظام آموزشی حوزه در گفت و گو با آیت الله دکتر شیخ عبد الهادی الفضلی عالم شیعی عربستانی ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نوسازی و نوآوری و تحول در نظام آموزشی حوزه در گفت و گو با آیت الله دکتر شیخ عبد الهادی الفضلی عالم شیعی عربستانی ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۷

اشاره

دکتر شیخ عبدالهادی الفضلی در دهم ماه مبارک رمضان ۱۳۵۴ ق، در روستای صبخه العرب در نزدیکی شهر بصره دیده به جهان گشود. پدرش آیت الله میرزا محسن احسائی از احساء به بصره کوچ و در زمان اقامت وی در این شهر عبد الهادی به دنیا آمد. عبد الهادی، مراحل اولیه تحصیلات علوم دینی را نزد پدرش گذراند و در سال ۱۳۶۸ق و در سن چهارده سالگی برای ادامه و تکمیل تحصیلات به حوزه علمیه نجف اشرف رفت و دروس مقدمات و سطح را نزد شماری از علما فرا گرفت و سپس در درس خارج برخی از علمای بزرگ نجف حضور یافت. اساتید ایشان در اصول، حضرات آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، شیخ محمد طاهر آل راضی، شیخ محمد رضا مظفر و سید محمد تقی حکیم و در فقه حضرات آیات عظام سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی و سید محمد باقر صدر بودند.

وی در کنار تحصیلات حوزوی، در دانشکده فقه نجف هم به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۸۲ ق در رشته زبان عربی و علوم اسلامی همراه با نخستین گروه فارغ التحصیلان، مدرک کارشناسی دریافت و سپس به دانشگاه بغداد رفت و در سال ۱۳۹۱ کارشناسی ارشد این دانشگاه را در رشته ادبیات عرب اخذ کرد. وی در این دوره به تدریس در دانشکده فقه نجف نیز اشتغال داشت.

در سال ۱۳۹۱ ق به شهر جده عربستان سعودی رفت و در دانشگاه ملک عبد العزیز به تدریس، صرف و نحو پرداخت. پس از دو سال با استفاده از بورسیه تحصیلی به قاهره رفت و در سال ۱۳۹۶ ق با درجه عالی به دریافت دکترا از دانشکده دار العلوم قاهره نائل آمد.

جایگاه علمی

عبد الهادی الفضلی عالمی بزرگ و مجتهدی نو اندیش است. بحث های فقهی وی از دو ویژگی ژرفا و عصری بودن برخوردار است. وی

تحت تأثیر اساتید خود سید محمد باقر صدر و شیخ محمد رضا مظفر در نوسازی و ارتقای روش های آموزشی حوزه نقشی غیر قابل انکار دارد. تألیفات علمی وی در حوزه های متنوع علوم شرعی و لغوی غنابخش کتابخانه های اسلامی است. وی از آغاز جوانی به جد و جهد فراوان در طلب علم، شناخته شده بود. وی در بیست سالگی از شیخ آقا بزرگ تهرانی صاحب «الذریعه» اجازه روایت دریافت کرده است. شیخ آقا بزرگ در این اجازه روایت به مراتب فضل، تقوا و کمال عبد الهادی الفضلی اعتراف کرده است.

سید محمد باقر صدر نیز اعتماد عمیقی به وی داشت و در برخی نامه هایش به وی، او را از مفاخر حوزه دانسته است. زمانی که شیخ عبد الهادی حوزه نجف را ترک نمود و به قاهره رفت تا تحصیلات دانشگاهی اش را ادامه دهد، سید محمد باقر صدر در بخشی از نامه ای که برای وی آورده می نویسد: «واقعیت این است که در درونم این احساس شکل گرفته و مرا به خود مشغول داشته که اوضاع حوزه به شکلی در آمده است، که امثال شما که سری بلند کرده اند و عددی از اعداد زنده را شکل داده اند، به رغم عظمت این حوزه (علمیه نجف) تمایلی به تداوم حضور در آن ندارند. به هر روی این حوزه به رغم همه پراکندگی هایش این فرصت را فراهم می کند که طلبه در درون آن به مدد تلاش شخصی خویش به این سطح عالی از فضل و ادب و فرهنگ برسد و هر چه که باشد فرقی نمی کند که از حوزه به لحاظ مکانی دور یا به آن نزدیک شده باشی، به هر حال تو از امیدها و مفاخر حوزه هستی».

تدریس و فعالیت علمی

عبدالهادی الفضلی بیش از چهل سال پیشینه تدریس را در کار نامه خود دارد. وی تدریس را از حوزه علمیه نجف و مدارس منتدی النشر و دانشکده نجف آغاز کرد و در دانشگاه ملک عبدالعزیز جده و دانشگاه جهانی علوم اسلامی در لندن ادامه داد. بسیاری از دانشجویان وی در حوزه و دانشگاه، به مراتب عالی علمی دست یافتند و برخی از آنها به درجه اجتهاد رسیدند. وی در نجف و جده فعالیت های ادبی و فرهنگی فراوانی داشته است. وی همچنین با مراکز علمی مختلف، همکاری های زیادی داشته که برخی از فعالیت های علمی و فرهنگی ایشان عبارتند از: عضویت در انجمن منتدی النشر نجف، انجمن الرابطه الأدبیه، عضویت در باشگاه فرهنگی ادبی جده، عضویت در هیأت تحریریه مجله الاضواء، که از سوی جماعه العلمای نجف منتشر می شد و عضویت در هیأت تحریریه مجله النجف، که از سوی دانشکده فقه نجف منتشر می شد علمی و فرهنگی او است. وی نخستین رئیس گروه بخش زبان عربی دانشگاه ملک عبد العزیر و عضو دائم کمیته نسخ خطی در کتابخانه مرکزی این دانشگاه بوده است.

تألیفات و پژوهش ها

تا کنون بیش از هفتاد اثر از شیخ عبدالهادی الفضلی منتشر شده است. این آثار شامل حوزه های مختلف علوم قرآن علوم حدیث، کلام و علوم عقلی، ادبیات و زبان عربی، اصول فقه و معارف عمومی می شود.

اصول حدیث، اصول علم رجال، خلاصه علم کلام، تاریخ تشریع اسلامی، راه استنباط احکام، اصول پژوهش، اصول تحقیق کتب میراث، دولت اسلامی، راهنمای نجف اشرف و غدیر خم عناوین برخی از کتاب هایی است که وی آنها را تألیف یا تحقیق کرده است .

مشتاق بودیم تا مصاحبه ای با این استاد فرهیخته داشته باشیم، اما کهولت سن و بیماری ایشان، مجالی برای چنین درخواستی باقی ننهاد. به ناچار گزیده ای از چندین مصاحبه را که پیشترها برخی مجلات عربی با ایشان انجام داده بودند و بخشی از آن در مجله المرفأ نیز منتشر شده باست، به فارسی برگرداندیم و تقدیم خوانندگان عزیز «پگاه حوزه» می داریم.

***

گفت و گو با آیت الله شیخ عبدالهادی الفضلی

حضرتعالی چگونه توانستید تحصیلات دانشگاهی را با تحصیلات حوزوی در هم آمیخته و هر دو را به موازات هم به پیش ببرید؟

عاملی که فضای مساعد را جهت این وضع فراهم کرد، تأسیس دانشکده فقه (کلیه الفقه) در نجف بود. محل این دانشکده، نزدیک صحن شریف و مساجدی بود که حلقه های دروس استادان بزرگ حوزه علمیه نجف در آنها برگزار می شد. این دانشکده در جوار مسجد الخضراء، مسجد عمران، مسجد هندی و مسجد طوسی قرار داشت. از این رو طلبه می توانست وقت خود را در میان دانشکده و مسجد تقسیم کند. افزون بر این، برخی مواد درسی دانشکده، زبان عربی و علوم اسلامی بود، که در حوزه نیز تدریس می شد. مواد درسی دیگری نیز در کنار اینها تدریس می شد که برخورداری از آنها برای طلبه حوزه ضروری است، مانند جامعه شناسی، روانشناسی، علوم تربیتی، روش ها و شیوه های تدریس، تفسیر، حدیث، تاریخ اسلام، تاریخ جدید، حقوق، فلسفه جدید، تاریخ ادبیات عرب، فقه مقایسه ای، اصول فقه مقایسه ای و زبان انگلیسی، یادگیری این مواد علمی برای طلبه حوزه، با مشکل و مانعی مواجه نبود؛ زیرا تحصیلات حوزوی طلبه را به تعمیق و تأمل و تحلیل و نقد عادت می دهد و فراگیری این مواد نیز چندان دشوار نبود. پس از طی مرحله لیسانس، در دوره فوق لیسانس، هفته ای سه روز سپیده دمان به دانشگاه بغداد می رفتم و شامگاهان برمی گشتم. در این مرحله نیز مشکلی نداشتم؛ زیرا هم زمان با اواخر دوره حضور در بحث خارج برخی استادانم؛ مانند شیخ محمد رضا مظفر و شهید صدر و سید محمد تقی حکیم شده بود.

اما مرحله دکترا را در دانشگاه قاهره و پس از خروج از عراق پی گرفتم. در این مرحله با تداوم حکومت حزب بعث امیدی به بازگشت به عراق نداشتم. به هر روی معتقدم که اگر شرایط برای یک دانشجو فراهم باشد می تواند دروس حوزوی و دانشگاهی را با هم پی گیری کند. البته بهتر است که پس از مرحله متوسطه، ابتدا در دانشگاه تا سطح لیسانس در یکی از رشته های ادبیات عرب و یا یکی از شاخه های علوم انسانی و اجتماعی ادامه تحصیل دهد و سپس به دروس حوزوی روی آورد و تحصیلاتش را تا پایان سطح در کمترین زمان ممکن بگذراند، تحصیلات تکمیلی دانشگاهی اش را در مرحله فوق لیسانس و دکترا ادامه دهد و اگر دانشجو در یکی از رشته های دانشکده های فقه و شریعت ادامه تحصیل دهد، پس از آن تنها نیازمند حضور در بحث خارج است. ما در برنامه ریزی برای دانشکده شریعت در دانشگاه جهانی علوم اسلامی لندن چنین هدفی رادر نظر داشته ایم.

کدام شخصیت ها بیشترین تأثیر را بر روند علمی شما داشته اند؟

من از اساتید بزرگوار پیش تأثیرات فراوانی پذیرفتم:

۱. شیخ محمد رضا مظفر (قدس سره) که به لحاظ زبان علمی وی از قدرت بیان علمی آسان و به دور از پیچیدگی فوق العاده ای برخوردار بود.

۲. شیخ محمد امین زین الدین (رحمه الله)، به لحاظ بیان فنی، ایشان نیز از قدرت بیانی فوق العاده ای برخوردار بود.

۳. سید محمد باقر صدر (اعلی الله مقامه)، به لحاظ تحلیل و نقد. وی در قدرت تحلیل علمی و نقد علمی دارای نبوغی منحصر به فرد بود. از این رو آرای وی از اصالت برخوردار بود و نوشته ها و گفته هایش سر شار از اندیشه ای ژرف، و نوآوری ها و ابتکاراتش بر آمده از ذهنیتی مستقل بود.

۴. سید محمد تقی حکیم (رحمه الله) به لحاظ روش و شیوه بیان و توضیح مطالب. وی در مهندسی موضوع و جمع بندی بحث و شیوه کاربست الفاظ و ترکیب سازی، کم نظیر بود. خداوند به همه آنان جزای خیر عطا فرماید و شفاعت آنان را نصیب ما نماید.

نوسازی روش های آموزشی

به نظر می رسد که روش های آموزشی حوزه، تناسب چندانی با مقتضیات زمان و مکان ندارند. برای مثال متون فقهی ای تدریس می شود که موضوعات مورد بحث آنها، اساسا در عصر جدید، منتفی است و می توان وقت گذاشتن برای فراگیری چنین مباحتی را نوعی ولخرجی فکری دانست. تا کنون برنامه ای جدی برای نوسازی آموزش فقهی در حوزه ها ارائه نشده و تنها تلاش ها و ابتکاراتی شخصی در این زمینه ظهور یافته است. یکی از این ابتکارات، پروژه شما است که در نگارش روش های آموزشی (المناهج الدارسیه) نمود یافته است. اما موضوع نوسازی روش های آموزشی، نیازمند تلاش نهادیه و کارگروهای تخصصی است. نظر شما در این زمینه چیست؟

در پاسخ به این پرسش ابتدا باید یادآور شوم، که حوزه های علمیه حامل رسالتی معین و مسئولیتی مشخص اند، که ما این رسالت و مسئولیت را از قرآن کریم و وضعیت تاریخ حوزه های علمیه برگرفته ایم و بدان ایمان داریم.

در قرآن کریم می خوانیم: «فلولا نفر من کلّ فرقه منهم طائفه لیتفقّهوا فی الدین و لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون»(سوره توبه، آیه ۱۲۲). از این آیه در می یابیم که باید مؤسساتی وجود داشته باشد که کار آنها فقط آموزش علوم دین باشد، لذا وظیفه مسلمانان به نحو وجود کفایی است که به این گونه مؤسسات بروند و علم دین را در آنها بیاموزند. این آیه هم چنین به ما می گوید که هدف از آموختن علوم دین این است که اهل تفقه پس از بازگشت به قوم خود، آنان را بیم دهند، یعنی این که احکام دین را به آنان بیاموزند.

خلاصه سخن این که نقش نهادهای دینی ؛ مانند حوزه های علمیه این است که علم دین را به پیروان دین بیاموزند و هدف از آموزش حوزوی این است که فارغ التحصیلان این نهاد، احکام