پاورپوینت کامل اصول پیشنهادی در برنامه ریزی آموزشی پژوهشی حوزه علمیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول پیشنهادی در برنامه ریزی آموزشی پژوهشی حوزه علمیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول پیشنهادی در برنامه ریزی آموزشی پژوهشی حوزه علمیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول پیشنهادی در برنامه ریزی آموزشی پژوهشی حوزه علمیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

از یک اندیشه که آید در درونصد جهان گردد به یک دم سرنگون

از جنبه مبالغه آمیز این نظم که بگذریم، این نکته باقی می ماند که در تحولات سیاسی اجتماعی، پایگاه اصلی و اساسی از آنِ «اندیشه» است؛ ابتدا اندیشه انسان متحول می شود و آنگاه که تصدیق به فایده ضمیمه «اندیشه جدید» شد، «اراده تغییر» شکل می گیرد. گذر انسان از مرحله سنتی به دوره صنعتی و پس از آن وارد شدن به موج فراصنعتی (البته این مورد اخیر ویژه برخی از کشورها است)، محصول تحولات و پیشرفت هایی است که در نیروی فکری بشر پدید آمده است.

پاسخ این سؤال که «اندیشه چگونه حاصل می شود و تولید آن چگونه است؟» خود به بحثی مبسوط و مستقل نیاز دارد، آنچه در اینجا از گفتن آن ناگزیریم این است که مهم ترین راه و شیوه انتقال «اندیشه»، «تربیت» و «آموزش» است. چنان که ایجاد اندیشه های جدید هم مرهون موفقیّت سیستم آموزشی و عنایت به تفکر، تعقّل، پژوهش و… است.

موفقیت سیستم آموزشی بر این اصل مهم استوار است که نه تنها پابه پای زمان پیش برود، بلکه چند قدم جلوتر از زمان هم باشد؛ به این معنی که با فهم نیازهای علمی حال و آینده و پیش بینی تحولاتی که ممکن است صورت نگیرد، نیروهایی را که بتوانند جواب گوی نیازهای آینده باشند، پرورش دهد و این جز در پرتو ویژگی های خاصی که لازم است، سیستم آموزشی از آن ها بهره مند باشد، میسر نیست. در ادامه این نوشته به برخی از این ویژگی ها اشاره خواهد شد.

با طرح جدّی اندیشه «حکومت اسلامی» از سوی امام خمینی(ره) و تلاش برای تحصیل حکومت توأم با افزایش آگاهی های اسلامی سیاسی میان حوزویان، دانشگاهیان و گروه های مختلف مردم، انقلاب اسلامی در ایران به پیروزی رسید. وقوع انقلاب اسلامی بدین معنی بود که اندیشه اصیل اسلامی، پس از چندین قرن دوری از حکومت و در انزوا و تقیّه به سر بردن، اینک پا به میدان گذاشته است و تصمیم دارد، با ارایه نظام های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و در یک کلمه ایجاد «حکومت اسلامی»، مدل جدیدی از حکومت را با ارزش ها و کارکردهای ویژه ارایه کند. یکی از پیامدهای فوری این مسأله، رویکرد جدی نظام سیاسی به حوزه علمیه، به عنوان مرکزی برای پاسخ گویی به انتظارات جدید بود، اما از آنجا که سیستم آموزشی حوزه به گونه ای نبود که بتواند جواب گوی همه خواسته های جدید باشد، نیاز به تحول و تطابق با زمان در حوزه احساس شد، گو این که پیشتر نیز بعضی از مصلحان این بانگ را برآورده بودند و حتی برخی از آن بزرگواران به تغییراتی نیز دست یازیده بودند، ولی آن تحولات پاسخ گوی نیازهای جدید نبود.

از آنجا که تغییرات انجام شده ناکافی بود، نتوانست پاسخی در خور و شایسته به انتظاراتی که از حوزه می رفت بدهد. این بار منادی تحول مقام معظم رهبری بود. معظم له در سفر پربرکتی که به شهر مقدس قم داشتند. ایجاد تحول در حوزه علمیه را یکی از آرزوهای همیشگی خویش که برخواسته از ضرورت ها و نیازهای جدید جامعه بود، عنوان کردند. به دنبال این امر، موج جدیدی از تحولات در مدیریت حوزه و بالتبع در تمامی ارکان آن، و از جمله در سیستم آموزشی حوزه صورت گرفت. تأکید مجدد معظم له در موارد متعدد نشان داد که تا رسیدن به نقطه مطلوب، هنوز فاصله زیادی باقی است و به تلاش و کوشش بسیار نیاز دارد.

در این نوشته برآنیم که با توجه به اصلی ترین هدف حوزه و حوزویان، یعنی «تداوم رسالت انبیا و اوصیا»، برخی از اصول کلی و مهمی را که توجه به آن ها در سیاستگذاری در بخش آموزشی و پژوهش حوزه، بویژه از نظر مواد آموزشی لازم است را برشماریم.

مواد آموزشی به عنوان ابزاری برای تأمین غایت و فلسفه وجودی حوزه علمیه، باید از دو بعد محتوی و روش مورد توجه قرار گیرد؛ منظور از «محتوی» مطالب، مضامین، رشته ها و گرایش هایی است که در حوزه باید بر آن ها تأکید شود. «روش» به قالب ها، شیوه ها و ابزارهای کمک آموزشی اشاره دارد که به منظور تسهیل در ارایه محتوی در سیستم آموزشی، مورد توجه قرار می گیرد. وقتی محتوای زیبا با قالب زیبا همراه شد، نتیجه رضایت بخش و مفید خواهد بود، در غیر این صورت حاصلی جز اتلاف سرمایه های معنوی و مادی نخواهد داشت. چنان که اگر به مدیریت بهره وری در کنار مدیریت ایجاد امکانات توجه نشود، سیستم آموزشی معیوب است؛ چیزی که مشاهده آن درد دردمندان را فزونی می بخشد.

اینک اصولی که به نظر را قم این سطور، در تحول نظام و متون آموزشی حوزه، بایسته است مورد توجه قرار گیرد، ذکر می شود؛

۱. اصل پیوستگی آموزش و پژوهش: در برنامه ریزی آموزشی، همه تلاش این باشد که آموخته ها در ارتباط با حوزه زندگی معاصر جهت داده شود. در این صورت می توان امید داشت که طالبان علم، پس از گذراندن مواد آموزشی مقرر، بتوانند نیازهای پژوهشی و غیرپژوهشی جامعه اسلامی و غیراسلامی را برآورده کنند، و در حقیقت مشکلات «انسان معاصر» در «زندگی معاصر» را بشناسند و به این ترتیب فرزند زمان خویش باشند.

گشت و گذار در برخی مراکز پژوهشی موجود در قم و نیز مؤسسات آموزشی کشور نشان می دهد که این مراکز و مؤسسات از محققینی استقبال می کنند که ضمن تحصیلات رایج در حوزه، در زمینه یکی از علوم انسانی هم آگاهی هایی داشته باشند که این بیانگر کاستی در مواد آموزشی فعلی حوزه است.

البته به این مطلب اذعان داریم که در حاشیه حوزه مؤسسات آموزشی ای به منظور آموزش علوم انسانی پدید آمد