پاورپوینت کامل هشدار و تذکرات در نقل حدیث در منابر ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدار و تذکرات در نقل حدیث در منابر ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدار و تذکرات در نقل حدیث در منابر ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدار و تذکرات در نقل حدیث در منابر ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

سخنان معصومان(ع) بسان قرآن کریم، محکم و متشابه و آسان و دشوار دارد. گذشته از آن که در گذر زمان، هرچه از عصر حضور دور می شویم، مشکلات این وادی بیش تر و فهم و ابلاغ نصوص، پیچیده تر می شود. این فصل، تذکر و هشداری چند درباره بیان حدیث است.

۱. توجه به ظرفیت خواص و عوام

در نوع حدیثی که القا می کنیم، باید بین عوام و خواص، تفاوت گذاشت و احادیث دشوار در محافل عمومی بیان نشود. این کار از باب بخل یا محروم کردن مردم نیست، بلکه برای خیرخواهی و رعایت تناسب تحمّل شنونده است. مادر حکیم و مهربان، کباب و عسل و روغن حیوانی به نوزادش نمی دهد و اگر بخوراند، ستم کرده است و کودک را بیمار و راهی بیمارستان می کند. در آغاز، رقیق ترین و آسان خوراک ترین غذاها را می دهد، تا جهازهاضمه اش تقویت گردد. پس از توسعه و تقویت معده، باز تناسب و تناوب را رعایت می کند. ما نیز اگر معارف هضم ناپذیر را برای مخاطب بگوییم، او را به تشویش ذهن دچار خواهیم کرد و در این دنیای بدون سنگر ارتباطات، دشمن به راحتی به صید او می پردازد.

در این میان، باید پرسید چرا احادیث دشوار زیاد است؟ در پاسخ باید گفت:

الف) پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) بخیل نبودند و هر چه را مایه سعادت ماست، فرموده و حتی معارف عالی و ملکوتی را بیان کرده اند. به طور کلی، رسول خدا بر گزارش از عالم غیب، بخل نمی ورزد: وَ مَا هُوَ عَلی الْغَیب بِضَنَین.۹۱

ب) سخنان معصومان(ع) نیز محکم و متشابه دارد.۹۲

ج) خود ائمه(ع) هشدار داده اند. برای نمونه، شعیب حدّاد می گوید:

از امام صادق(ع) شنیدم: همانا فهم سخنان ما دشوار، بلکه بسیار دشوار است و توانایی برداشت از آن را کسی جز فرشته مقرّب یا پیغمبر مرسل، یا بنده ای که خداوند متعال دلش را به ایمان آزموده یا دارای مدینه حصینه باشد، ندارد. پرسیدند: مدینه حصینه چیست؟ امام(ع) فرمود: القَلْبُ الْمُجْتَمعُ.۹۳

۲. احادیث جنجال آفرین

بسا خواندن احادیثی هرچند ساده و قابل فهم و آشکار مجلس را متشنّج کرده یا پرسش ها و اعتراض هایی را در پی داشته است. در این موارد چه باید کرد؟

پیش از منبر، باید آن حدیث کاملاً بررسی کرد و پس از شناسایی، اگر توان مقدمه چینی و فضاسازی هست، مطرح شود وگرنه باید آن را از دستور کار حذف کرد.

۳. راه کارهایی برای فهم بهتر

الف) تقویت علوم ادبی مثل صرف، نحو و معانی بیان، نقش بسزایی در این زمینه دارد.

ب) گاه یک واژه مبهم است که باید به قاموس ها و کتاب های صرف رجوع کرد.گاهی ترکیب، مبهم است که از نحو کمک می گیریم. گاهی نیز معنای مفرد و ترکیب، مشخص است، ولی منظور حدیث، روشن نیست که باید از معانی بیان و بدیع، کمک بگیریم. شریف رضی(ره) در المجازات النبویّه، گاهی چند استعاره را از یک حدیث استنباط می کند.

ج) ممارست زیاد و انس با نصوص روایی.

د) بررسی مجموعه روایات مربوط به موضوع: معمولاً روایات، شارح همدیگرند و نواقص نقل و چاپ و نسخه ها و سقطها را جبران می کنند. حتی احادیث عامّه معمولاً آشکار کننده مفهوم روایات شیعی و احادیث شیعی، مفهوم روایت های عامه را روشن تر می کنند. برعکس هستند.

ه) تدریس و مباحثه کتاب های حدیث.

و) مراجعه به استاد خبره و اهل فن و رفع اشکال.

ز) رجوع به شرح ها و جوامع روایی مثل مرآه العقول، الوافی، روضه المتقین، بحارالانوار (توضیح ها و بیان های علامه مجلسیره)، شرح های نهج البلاغه و شروحی که برای لغات قرآن کریم سامان یافته است، مثل مفردات راغب اصفهانی و المعجم فی فقه لغه القرآن و سرّ بلاغته، کمک کار مبلّغ هستند.

د) بهره وری از غریب الحدیث.

تاکنون بیش از هفتاد نفر از دانشمندان به شرح لغت های دشوار حدیثی و یا نقد کتاب های مربوط پرداخته اند.۹۴

۴. علل متعدد و معلول واحد

فلسفه، توارد علل متعدده بر معلول واحد را محال می داند. در بیان معارف اسلامی، این امر، ممکن، ولی سوال برانگیز است و گوینده باید پیش از بیان، چاره اندیشی کند و راه حل های موردی را بیابد.

برای مثال، درباره علّت خُلّت و این که چرا حضرت ابراهیمخلیل الله شد، آن چه از روایات استفاده می شود این است که علت خلیل الله بودن حضرت ابراهیم(ع) به جهت صلوات بیشتر بر محمد و اهل بیتش، درخواست نکردن از غیرخدا، طعام بخشی و نماز شب آن حضرت بوده است.۹۵

۵. برترین و بهترین ها

در روایات افعل التفضیل مثل أفضل الأعمال، أحسن الأعمال و …، فراوان به چشم می خورد. اگر امام جماعت مسجد هربار، یکی را بیان کند یا شنونده از هر واعظی، موردی را به همین عنوان ها بشنود، ولی نتواند تحلیل و توجیه کند، دچار سرگردانی و حیرت ذهنی و بی اعتمادی به معارف و معاریف می گردد و حق دارد لب به اعتراض بگشاید.

از این رو، شایسته است گویندگان پیشاپیش، این موارد را بررسی و به صورت درست، تحلیل و تحقیق کنند تا شایبه تنافی و تباین و به هم ریختگی معارف دین، از بین برود و شیرازه عقاید موءمنان محفوظ بماند.

بررسی و دقت در احادیث نشان می دهد که معمولاً افعل التفضیل ها نسبی هستند، نه نفسی و به تناسب محدوده اعمال، عامل، زمان، مکان، شرایط و مانند آن تفاوت می یابند. برای نمونه، زیارت امام حسین(ع)، بهترین اعمال است، ولی شیعه ای از امام جواد(ع) استفسار می کند که من توانایی زیارت دارم، آیا به زیارت حضرت رضا(ع) بروم یا زیارت امام حسین(ع)؟ امام جواد(ع) می فرماید: امام حسین(ع) زائر دارد. به زیارت پدرم امام رضا(ع) بروید.۹۶

۶. حل تنافی

دو شیوه برای حلّ تنافی احادیث، رایج است که عبارتند از:

الف) شیوه سندی

یعنی احادیثی که دارای سندی معتبر، قوی و متصل باشند، اولویّت و مقبولیّت بیشتری می یابند و به احادیثی که سندی قوی و متصل ندارد، اعتنا نمی شود.

ب) شیوه های متنی و معنایی

این شیوه ها به جمع دلالی، معروف اند و چند دسته اند:

یک – حمل بر حالت های گوناگون

برخی روایات، امام جماعت را ضامن برخی لغزش های نمازگزاران و روایتی، او را غیرضامن دانسته است.۹۷ شیخ صدوق می فرماید: در آن اذکار و دعاهایی که مأموم سهواً ترک کرده است ضامن هست و در ترک عمدی، ضامن نیست. پس روایات با همدیگر منافاتی ندارد. روایتی که امام را ضامن نمی داند، به معنای ضمانت نکردن تکمیل نماز است. چه بسا وضویش باطل شود یا دریابد که وضو ندارد و نمازگزاران، نمازشان را تا آخر می خوانند. این حکم به دلیل روایتی است که همین مضمون را به صراحت بیان می دارد. به طور کلی، شأن حجّت های خدا، جلیل تر است از آن که سخنانی متعارض بیان کنند.۹۸

مثال دوم، درباره افطار کننده روزه ماه رمضان است که برخی روایات، یک کفاره و روایتی، سه کفاره را مقرّر می دارد. شیخ صدوق(ره) می گوید: روایاتی که سه کفاره را واجب دانسته، درباره افطار با حرام است.۹۹

در زمینه کتمان شهادت نیز در روایتی، شخص مخیّر شده است که شهادت بدهد یا ندهد. روایت دیگری دلالت دارد: نباید شهادت را کتمان کند. صدوق، مورد اختیار را جایی می داند که برای اثبات حق مظلوم، نیازی به شهادت این شاهدان نیست. پس در زمانی که حق مظلومی از بین می رود، نباید کتمان کند.۱۰۰

از پیامبر خدا(ص) درباره حق الله و حق الناس، دو حدیث متعارض نقل شده است:

خَیْرُ الشُهُودِ مَنْ أَدَّی شَهادَتَهُ قَبْلَ أنْ یُسْئَلْهَا؛۱۰۱ بهترین شاهدان مردی است که پیش از درخواست، شهادت دهد.

در روایتی دیگر آمده است:

یَفْشُو الکِذبُ حتّی یَشهدَ الرجلُ قبلَ أنْ یُستَشْهَد؛۱۰۲ آن قدر دروغ فراوان شود که پیش از آن که از مردی درخواست شود، شهادت دهد.

در این دو حدیث می توان گفت اولی درباره حق الله تعالی و دومی در مورد حقّ بندگان است.۱۰۳

دو – حمل بعضی روایات بر تقیّه

ضروری است مبلّغ با روایت هایی که در فضای خفقان و از روی تقیّه صادر شده است، آشنا شود. یکی از نتایج این آشنایی، حل تعارض و تشخیص حکم واقعی است. شیخ صدوق، از این راه حل بهره می گیرد و درباره مدت خون نفاس و ترک عبادات می نویسد: ده روز است مگر زودتر پاک شود و اگر خون استمرار داشت، تا هجده روز امکان تداوم دارد … و روایاتی که حداکثر نفاس را چهل روز و بیشتر معیّن می کند، از روی تقیّه صادر شده است و جز اهل خلاف، به آن فتوا نمی دهد.۱۰۴

سه – حمل بر انکار، نه اِخبار

گاهی ظاهر روایت، اِخبار، ولی در واقع، انکار است. دلالتِ بر انکار نزد مخاطبان معصوم روشن است؛ زیرا قراین و حالت های ظاهری را می دیدند. با این حال، برای ما که از بیشتر قراین بی خبریم، قدری دشوار است. شیخ صدوق نمونه هایی را نشان داده است، مانند روایت امام صادق(ع) که دلالت دارد پیامبر خدا(ص) هر عضوی را یک بار می شسته.۱۰۵ آن گاه شیخ صدوق، روایت مرسلی را از امام صادق(ع) نقل کرده است که دلالت دارد: خدا وضو را یک بار واجب ساخته است، ولی رسول خدا(ص) برای مردم دو بار مقرر فرموده است.

شیخ صدوق می فرماید: وَ هَذا علَی جههِ الإنکارِ، لا علَی جَهَهِ الإخبارِ…؛۱۰۶ این انکار است، نه اِخبار از امر واقعی. گویی آن حضرت بفرماید: چگونه امکان دارد خدا حدّی را معیّن کند و رسولش از آن حدّ تجاوز کند، با آن که خدا فرموده است: وَ مَنْ یَتَعدَّ حُدُودَ اللهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَه؛ و هر که از احکام خداوند پا فراتر نهد، بی گمان، به خویش ستم کرده است.۱۰۷

چهار – حمل بر اضطرار

فقیهان، برخی روایات را که با احکام اولیّه تنافی دارد، بر مصداق های حدیث رفع حمل می کنند؛ زیرا موضوع ضرورت و اضطرار در قرآن کریم نیز بیان شده است.۱۰۸ در حدیث نبوی آمده است: رُفِعَ عن أمّتی تِسْعهٌ: الخطأ و النسیانُ، و ما اُکْرِهُوا علَیهِ، و ما لا یُطِیقونَ، و ما لا یَعلمونَ، و ما اضْطُرُّوا علَیهِ و الحَسدُ و الطِیرَهُ و التفکّر فی الوسوسهِ فی الخلْقِ ما لَم ینطِقْ بشفه.۱۰۹

پنج – حمل بر استحباب یا کراهت

گاهی تعبیر روایت – در ظاهر – الزام آور و واجب می نماید، ولی با توجه به روایات معارض می توان فهمید واجب نیست و باید بر رجحان و استحباب حمل شود. روایاتی دلالت دارد بر این که لازم نیست بیهوش نماز و روزه اش را قضا کند و اخباری می گوید: لازم است. علما، بخش دوم را بر استحباب حمل کرده اند.۱۱۰

حمل بر کراهت نیز مثل نهی از وصی قر