پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت اول) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت اول) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت اول) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت اول) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

وقتی مفهومی در یک فضای غیربومی و غیردینی شکل می گیرد، به صورت طبیعی، متدینین جامعه به آن با دیده تردید می نگرند و برای پذیرش آن در فضای زندگی خود تعلل می ورزند یکی از این واژه های مورد بحث، واژه مأموریت گرایی است و به نظر می رسد که این واژه، در فضای دانش مدیریت جدید شکل گرفته و ما تحت این عنوان، واژه ای در دین نداشته باشیم. البته طبیعی است که چنین عناوینی به سادگی در فضای حوزوی و طلبگی فرهنگ نمی شوند. لذا قبل از هر چیز باید مقصود خود را از واژه مأموریت شفاف نماییم؛ زیرا در علم مدیریت، مفهوم مأموریت در فضای برنامه ریزی مفهوم دارد. حال سؤال این است که مقصود از برنامه ریزی چیست؟ که ما در ذیل بدان خواهیم پرداخت.

هدف برنامه ریزی:

۱. افزایش احتمال رسیدن به هدف از راه تنظیم فعالیت ها؛ ۲. تقویت جنبه اقتصادی عملیات (مقرون بصرفه بودن آن)؛ ۳. تمرکز بر مأموریت ها، هدف ها و دوری جستن از تغییر مسیر؛ ۴. تهیه ابزاری برای کنترل.

فرآیند برنامه ریزی:

شامل تعیین مأموریت سازمان و مشخص کردن هدف ها و پدید آوردن برنامه هاست. مدیران سازمان، فرآیند برنامه ریزی را با ایجاد اصلاح یا تأیید دوباره مأموریت، که بالاترین هدف و غایتِ سازمان را تشریح می کند، آغاز می کنند و سپس از مأموریت سازمان برای پدیدآوردن هدف های سازمانی بهره گرفته، برنامه های لازم را برای تحقق این هدف ها، طرح ریزی می کنند.

مأموریت چیست؟

۱. تعیین وضعیتِ هدف (نه نقطه هدف؛ یعنی تعیین یک وضعیت و یک ساختار با همه روابط).

۲. مأموریت آن است که روشن باشد؛ یعنی زمان و مکان و نیز هدف و ارتباطاتِ در آن روشن باشد.

۳. در یک زمانِ دست یافتنی تعیین شود.

۴. دست یابی به نتیجه در آن لحاظ شود.

۵. براساس آن برنامه روشن، برای اجرا و عمل شکل می گیرد.

اگر مأموریت را این چنین تعریف نموده و آن را بپذیریم، به نظر می رسد که بتوانیم این مفهوم را در فضاهای مختلف دینی پی گیری کرده و برای آن معادل هایی پیدا نماییم:

۱. عاقبت نگری و دوراندیشی:

امام علی(ع) می فرماید: «لا خیر فی عزم بلا حزم».(۱)

و نیز می فرماید: «من تورط فی الأمور بغیر نظر فی العواقب فقد تعرض للنوائب».(۲)

۲. در مباحث مربوط به معاد، تحلیلی که از آن ارائه می دهند، این است که معاد در واقع حاصل رشد اختیاری است که انسان به مرور به دست می آورد. دیدن عاقبت رفتارها می تواند به نحوه اراده و انتخاب های انسان کمک کند. محققین معتقدند: معاد، امری اعتباری نیست، که امروز تلاش کنیم و فردا خداوند پاداش دهد، بلکه معاد اثر تکوینی و طبیعی خود عمل است، که به مرور زمان خود را نشان می دهد. انسان در حرکت خود با انجام افعال اختیاری خود استعدادهای خاصی را در خود رشد می دهد، که اگر این نوع نگاه برای ما شکل بگیرد، اساساً رویکردِ عاقبت نگری خواهیم داشت. مسأله معاد، در آیات و روایات وارده، به همین حرکت تکوینی و طبیعی زمین و فصل آن مثال زده شده و این نشان می دهد که معاد امری واقعی، طبیعی و ناموسی در جریان است.

۳. در فضای توصیه های اخلاقی، یکی از توصیه های مهمی که مکرر به آن توجه داده شده بحث مشارطه و عزم است. مشارطه یک نحوه تصمیم گیری و در نظر گرفتن نتیجه است.

۴. نظم: این مفهوم نیز در دین بسیار به کار رفته و اگر به تعریف مأموریت و نسبت آن با برنامه ریزی توجه کنیم، خواهیم دید که این مفهوم به واژه نظم نیز نزدیک می شود.

۵. تعیین وظیفه و شغل: این کار در زمان مدیریت پیامبر و امیرالمؤمنین معمول بوده است. ایشان وقتی کارگزاران خود را در جایی مأمور می کردند، در قالب عهدنامه یا نامه هایی که برای نصب آن ها می نوشتند، وظایف دقیق آن ها را در آن منطقه روشن می نمودند. لذا توجه به ترسیم مأموریت توسط معصومین برای کارگزاران خود حتی نشان دهنده بدیهی بودن این امر در نزد ایشان بوده است.

۶. توجه به ناموس الهی در طبیعت: با توجه به گره خوردن حقیقت و واقعیت، که در فلسفه اسلامی تثبیت می شود، ما می توانیم از ناموس های الهی در طبیعت عبرت گرفته و نتایج عملی آن را برای خود به دست آوریم. هدفداری، نظم و اثربخشی، ناموس الهی است و این امر در طبیعت، امری عادی است و در انسان هم وجود دارد. میل به نتیجه گیری، امری طبیعی در انسان است و هیچ امر تکوینی و هیچ میل طبیعی در انسان نیست، مگر این که مابازاء ارزشی دارد. در فلسفه اخلاق، علمای علم اخلاق، هیچ میل تکوینی انسان را بی مورد نمی دانند، که البته ممکن است در بحث ارزش آمال و آرزو در متون اسلامی، تا حدی به این مسأله توجه داده شده باشد! که رسول گرامی اسلام(ص) در همین زمینه می فرماید:

«الأمل رحمه لاُمتی و لولا الأمل ما