پاورپوینت کامل پیوستگی جنگ، تاریخ و انقلاب در زبان انسان بسیجی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیوستگی جنگ، تاریخ و انقلاب در زبان انسان بسیجی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیوستگی جنگ، تاریخ و انقلاب در زبان انسان بسیجی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیوستگی جنگ، تاریخ و انقلاب در زبان انسان بسیجی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

به احترام استاد علی رضا کمری و ثبات قدمش در پاسداری محققانه از گنجینه ی جنگ[۱]

پیوستگی و مقارنت انقلاب با آغازگری و شروع تاریخ، نخستین دقیقه ای است که باید برای فهم هر انقلاب حقیقی درنظر باشد. درواقع انقلاب را زمانی می توان انقلاب نامید که گشایش گر تاریخ جدیدی باشد. به تعبیر آرنت «فقط هنگامی می توان از انقلاب سخن گفت که دگرگونی به معنای آغازی تازه باشد» (آرنت ۱۳۸۱: ۴۷). اگر چنین شد این نقطه ی آغاز، در پی آورد خود حوادث بسیاری را خلق نموده و معنا خواهد بخشید که جز با توجه به آن انقلاب تاریخی، معنای مستقل و آزاد خود را نخواهد یافت. «مفهوم جدید انقلاب از این تصور جداشدنی نیست که سیر تاریخ ناگهان از نو آغاز می گردد و داستانی سراسر نو که هیچ گاه قبلاً گفته یا دانسته نشده است به زودی شروع خواهد شد» (همان: ۳۶). درواقع با انقلاب همه چیز، تازه شروع می شود و گره و تعلیق داستان های پیش رو جز با فهم سرآغاز و سرچشمه ی تاریخی اش گشوده نخواهد شد.

اصلی ترین پی آمد این آغازگری و گشایش تاریخی بسط و توسعه ی زبانی در کلمات و اصطلاحات و تعابیر و واژگان مفهومی ای خواهد بود که برای بیان و توضیح استقلال تاریخی آن انقلاب وضع شده اند. نه تنها زبان، بلکه وقایع بسیاری نیز در طول حیات انقلاب خودنمایی خواهد کرد که جز با بینش خاص انقلابی قابل فهم و انتقال معنا نخواهد بود. کلیه ی مفاهیم انقلاب اسلامی ما از جمله «امام»، «امت»، «تکلیف»، «بسیجی»، «جهاد» و انبوه اصطلاحات و تعابیری از این دست در زمره ی «زبانِ تاریخی انقلاب» قرار می گیرند. بنابراین بخش عظیمی از نیروی تحلیلی که باید مصروف انقلاب ها و جنگ های پساانقلابی شود با توجه و تأکید بر معانی مستقل و تاریخی آن انقلاب در زبان و واقعیت زبانی، هویت و ارزش پیدا می کند.

از مهم ترین حوادث «مقارن» با هر انقلاب که دقیقاً باید توأم با این مقارنت فهمیده و تبیین شود، جنگ است؛ چه جنگ تهاجمی و چه جنگ تدافعی، چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب. حتا به باور آرنت رابطه ی متقابل و تعامل و وابسته گی دوسویه ای که بین جنگ و انقلاب وجود دارد پیوسته رو به افزایش بوده است و البته در این رابطه مرتباً بر اهمیت «انقلاب» افزوده شده است (همان: ۱۷). گرچه نمی توان چنان که او می گوید عامل پیوند و وجه اشتراک این دو را لااقل در مورد انقلاب ایران «خشونت» دانست، اما می توان «ماهیت نوتاریخی» نهفته در بنیادهای هر حرکت انقلابی را ـ به خصوص در مورد انقلاب اسلامی که در عمیق ترین وجوه خود نشأت گرفته از اسلام شیعی است ـ به عنوان اصلی ترین عامل پیوند این دو پدیده شناخت. درواقع در انقلاب اسلامی ایران، این نگاه معنوی و مذهبی انقلاب اسلامی به حاکمیت و سیاست بود که هم از لحاظ امنیتی و ژئوپلتیک منطقه ای وضعیتی متمایز و خاص برای ایران به وجود می آورد، آن چنان که حمله ی نظامی به آن را قابل وقوع می نمود، و هم چنان قدرت دفاعی به انسان انقلاب اسلامی می بخشید که تجربه ی جدید و تاریخ تازه ای از ماهیت جنگ و کنش مدافعانه را به نمایش گذارَد. در این جا برخی وجوه تاریخی و مبانی رفتاری در تاریخ انقلاب اسلامی را با تکیه بر رفتار و زبان انسان بسیجی در جنگ تحمیلی مرور می کنیم.

الف) تفاوت کنش جهادی و کنش نظامی

تمام کوشش آرنت در مقدمه ی «انقلاب»، مصروف این شده است که پیوسته گی جنگ و انقلاب را نشان دهد؛ از ابعاد این تابع و متبوع همیشه گی پرده بردارد و رویکردهای مختلف از قبیل سیاسی، فلسفی، اجتماعی و مذهبی به آن را نشان دهد. اما چیزی که عملاً از قلم افتاده، قابلیت و فعلیت تاریخی در ظهور شکل های مختلف برای جنگ و انقلاب است. چنان که در تمام این مقدمه به اعتقاد او جنگ به طور مطلق توسط نیروهای نظامی و به واسطه ی قوه ی خشونت گری و قهریه در آدمی صورت می گیرد. روشن است که در این جا مقوله ی «جهاد» به عنوان معنا و لفظی اسلامی در بیان نگرش جنگی تا چه پایه متفاوت از تحلیل های فلسفه ی سیاسی مدرن است. گذشته از اشتباه بسیاری از گزارش گران غربی و مستشرقان از معنا و مفهوم جهاد و برگردان آن به واژه ی «حرب» به معنای جنگ، انحصار معنای خشونت در انقلاب ها و جنگ های مدرن نیز مانع از فهم رجعت تاریخی انقلاب اسلامی به «جهاد» در دل دنیای مدرن شده است. مبنای این اشتباه نیز بی توجهی به گستره ی زبان تاریخی در انقلاب های حقیقی است.

یکی از مهم ترین جلوه های انقلاب اسلامی که به درک مفهومی از آن کمک می کند، «احیای تاریخی کلمات دینی» به عنوان کلید واژگان حرکت انقلابی و جنگ تحمیلی بوده است. درواقع بدون فهم این معانی، هرگونه تحلیل از انقلاب اسلامی و جنگ، در نهایت فروکاستن از استقلال تاریخی انقلاب خواهد بود.

وقتی برای فهم انقلاب پای خشونت به هرشکل آن خواه رسمی یا غیررسمی باز می شود، ناگزیر توضیح رفتارهای انقلابی جز از طریق تأکید بر خشونت و کنش مرتبط با آن یعنی کنش نظامی ممکن نخواهد بود. ازاین رو است که سراسر آثار جامعه شناسی جنگ دربرگیرنده ی تحلیل «نیروهای نظامی» می شود و به این ترتیب «خشونت، جنگ و نیروهای نظامی» به مثابه ی پیوستاری متصل به هم برای فهم و توضیح رفتارهای جمعی دشمنانه در می آید.

اما نخستین نکته که در فهم ماهیت متمایز «کنش جهادی» از «کنش نظامی» باید مدنظر قرار گیرد این است که جهاد، یک «تخصص» و یا «حرفه» نیست که در فرایند تقسیم کار برای بقای جامعه، برعهده ی عده ای خاص یا حتا برعهده ی همه گان نهاده شده باشد؛ بلکه یک «اختیار» است. جهاد یک اختیار است که با فهم و تشخیص «تکلیف»، از ایمان انسان به غیب بر می آید و بر شک و تردید نفس راحت طلب دنیاگرا غلبه نموده، بدین سان ق