پاورپوینت کامل دفاع مقدس مردمی – دفاع مقدس دولتی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دفاع مقدس مردمی – دفاع مقدس دولتی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دفاع مقدس مردمی – دفاع مقدس دولتی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دفاع مقدس مردمی – دفاع مقدس دولتی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۱- مطالعه ی کتاب «اخراجی ها» برای آنان که از خواندن انبوه کتاب های سفارشی و رسمی با موضوع تاریخ و خاطرات جنگ تحمیلی به ستوه آمده اند، بیشک غنیمتی است. در این کتاب دیگر نه از آن زبان متکلف و یکدست مرسوم خبری است و نه از پرداخت های گزینشی و سلیقه ای. آنچه هست روایت ساده و درعین حال صریح یک رزمنده ی معمولی است از جنگ؛ همه ی جنگ؛ آنگونه که بود. نگارش صمیمی و مطایبه آمیز کتاب هم به دلنشینی مطالعه ی آن میافزاید. (هرچند گاه هم اصرار بیجای نویسنده بر به کارگیری بیان طنزگونه توی ذوق میزند.) بخشی از ساده و واقعی بودن روایت کتاب را باید مرهون آذری زبان بودن راوی و صداقتی دانست که عموماً مردمان آذری بدان متصف اند. نتیجه آنکه شما میتوانید از خواندن یک کتاب خاطرات جنگی لذت ببرید و خیال تان هم راحت باشد که راوی هرچه دیده و تجربه کرده را بی رودربایستی و تعارف و با کم ترین گزینش و سانسور برای تان نوشته است. بی که دروغی در میان باشد. این خاصیت آن دسته روایت هایی از جنگ تحمیلی است که من مایلم آن ها را روایت «دفاع مقدس مردمی» بنامم. در مقابل انبوه روایت های منتسب به «دفاع مقدس دولتی». معرفی کتاب اخراجی ها، بهانه ی خوبی است برای تبیین مشخصات و تمایزات این دو روایت از جنگ تحمیلی.

۲- دفاع مقدس دولتی گفتمانی را شامل می شود ناظر بر آن روایت هایی از دوران جنگ ۸ساله که مطلوب حاکمان و دولت مردان و منطبق بر سیاست های آن ها است. گفتمانی در همه ی ابعاد و مظاهرش. در مقابل و در دفاع مقدس مردمی، راویان نه منتسبان به نظام سیاسی، که مردم اند. یعنی بازیگران اصلی و در متن جنگ تحمیلی. مردمی که سطرسطر تاریخ جنگ را، نه چون تاریخ نگاران دولتی در نهادها و در پشت میزها و برطبق سیاست ها و استراتژی ها، بلکه در متن واقعیت جبهه ها به نگارش در آوردند؛ بی کم وکاست، با همه ی جوانب زیبا و نازیبایش. به عبارت دیگر دفاع مقدس مردمی، روایت واقعی و عینی جنگی است که «بود»؛ حال آن که دفاع مقدس دولتی روایتی است از جنگی که «بهتر است بوده باشد». و معیار این بهتر را هم مصلحت و اقتضای زمانه است که تعیین می کند.

۳- دفاع مقدس دولتی، به تبع خوی و حرفه ی متولیان اش، عرصه ی سیاست ورزی است. بایدها و نبایدهایی بر آن حاکم است. هماره تابع مرزها و خط قرمزهایی است. استراتژی دارد و تاکتیک. درست مثل خود جنگ. معیار سنجش و گزینش این مقولات هم البته اقتضائات زمانی و منافع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نظام سیاسی است: آن شاخصه هایی که در حفظ، بازتولید و تثبیت نظام، دارای خصلت کارکردی باشند. به دیگر سخن یکی از شاخصه های دفاع مقدس دولتی دخیل کردن ملاحظات سیاسی و مقولات مرتبط با حکومت داری است در روایت دفاع مقدسی که حال خود به خاطره ی جمعی و گنجینه ی تاریخی نظام سیاسی و حاکمیت الحاق شده است.

۴- متولیان این گفتمان بر این باورند که پیش و بیش از هرچیز، جنگ تحمیلی مقطعی از تاریخ حاکمیت نظام جمهوری اسلامی بوده است و از مایملکات آن نظام محسوب می شود. بنابراین طبیعی است که نظام هرگاه و هرگونه که منافع اش ایجاب کند، حق برخورد با این مقوله را خواهد داشت؛ به حکم آن که اختیار مال هرکس با خود اوست. به عبارت دیگر خواه ناخواه زلف دل ربای دفاع مقدس با گیسوی جمهوری اسلامی به هم گره خورده و آن هشت سال را نمی توان از مجموعه ی بیست وهشت ساله منفک کرد. یکی عموم است و دیگری خصوص، از نوع مطلق. یکی مجموعه است و دیگر زیرمجموعه.

۵- پذیرش این باور، اقتضا می کند که این هر دو تابع قوانینی یکسان باشند. اگر محدودیتی است برای هر دو باشد، اگر فراغتی است برای هر دو. خط قرمزها هم. باید و نبایدها نیز. بنابراین روایت دفاع مقدس نباید تعارضی با منافع و مصالح نظام اسلامی داشته باشد. مصادیق احتمالی این تعارض را یا باید تلطیف ساخت، یا بی اهمیت و محدود جلوه داد و یا اساساً به فراموشی سپرد. طبعاً با وجود چنین ملاحظاتی، چهره ی واقعیت، خواسته و ناخواسته مخدوش خواهد شد. زیرا «مصلحت» نظام سیاسی و نهادهای متولی دفاعمقدس دولتی در بسیاری موارد اقتضا می کند که برخی نازیبایی ها یا واقعیت هایی که «صلاح نیست بیان شوند» حذف، تعدیل و – مع الأسف در مواردی حتی – وارونه نمایی شوند.

۶- دلیل این مسأله هم روشن است: روایت جنگ تحمیلی، در حقیقت بیان اطلاعاتی از پیشینه ی نظام است و در حفاظت اطلاعات هم اولین اصل مسلم، طبقه بندی اطلاعات است. لذاست که بسیاری حقایق آن دوران کماکان و به رغم گذشت هفده سال و اندی، در قفس سینه ها و کاغذها محبوس و بایگانی است. زیرا به زعم متولیان و مسئولان، هنوز زمان افشای آن ها نرسیده است و ما هنوز لااقل چندسالی تا زمان معمول سوخته شدن برخی اطلاعات طبقه بندی شده فاصله داریم.

۷- طرفه آن که توان مخاطب در تاب آوردن این زمان باقی مانده، گویا بیش از خود متولیان و فرماندهان عرصه است. نشان های این بی تابی – که از قضا آن هم از سر مصلحت اندیشی و سنجش نیاز زمانه است – را می توان در مقالات و گفتگوهایی که چندی است در سایت ها و نشریات و در قالب بیان ناگفته های جنگ تحمیلی از زبان فلان سردار سرلشگر و بهمان فرمانده ی پیشین منتشر می شوند، جست. و البته، نیز هستند پاره ای حقایق و اطلاعات طبقه بندی شده از آن روزگار، که بیست سال که سهل است، چهل سال و شصت سال هم که بگذرد از پشت پرده، رخ عیان نخواهند نمود، و خفته و محبوس در قفس سینه ی آگاهان، دیر یا زود رخ در نقاب خاک خواهند کشید. بی که صیاد بی تاب تاریخ و مشتریان اش را توان دست یازیدن به ساحت شان باشد.

۸- مثال های مصلحت اندیشی های سیاسی در دفاع مقدس دولتی فراوان است. از برخی سرفصل های کلی نظیر اختلاف نظر و تفاوت شیوه عمل نیروهای عامل در جنگ (مشخصاً سپاه و ارتش) و آمار واقعی تلفات نیروهای خودی و شرح عملیات هایی که به شکست انجامیدند و نقد و بررسی اشتباهات احتمالی در فرماندهی جنگ و… گرفته، تا مواردی از تلخی ها و نازیبایی ها که گرچه روزی اقتضای طبیعت خشن و زشت جنگ و جنگیدن بوده است، اما امروز دیگر چندان تناسبی با طبیعت لطیف و زیباپسند مخاطب جوان و نوجوان (به عنوان مخاطبان اصلی دفاع مقدس دولتی) ندارد.

۹- حاصل آن که هنرمند یا نویسنده ای که بخواهد در چارچوب این گفتمان به خلق اثر بپردازد، خود را محصور انواع و اقسام بندهایی خواهد دید که دست وپای خلاقیت ادبی و هنری اش را بسته و با هزار و یک تبصره و قانون و ملاحظه، بر راه وصال او به واقعیت جنگ، مانع ایجاد می کنند. او باید ملاحظه داشته باشد که مبادا داستان، رمان یا فیلم اش خط قرمزی را زیر پا نهد یا به منطقه ی ممنوعه ای، بی اعتنا به فرمان ایست دفاع مقدس دولتی پا گذارد. او باید مراقب باشد که زبان به گفتن حرف هایی که «صلاح نیست» نگشاید – هرچند آن حرف ها اصیل ترین واقعیات جنگ باشند -، در اثرش به فلان