پاورپوینت کامل میعاد و موعود از دیدگاه امام موسی صدر ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میعاد و موعود از دیدگاه امام موسی صدر ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میعاد و موعود از دیدگاه امام موسی صدر ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میعاد و موعود از دیدگاه امام موسی صدر ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۱

برادران و سروران گرامی، امروز برای گرامیداشت ولادت امام دوازدهم، حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف، گرد آمده ایم. ما نمی خواهیم تنها خاطره این ولادت را زنده بداریم، بلکه با تثبیت خط و روش امید و آمادگی، که معنی یاد و خاطره این ولادت است، این روز بزرگ را مقدس می داریم. ما انشاءاللّه امروز اهمیت این مفاهیم را روشن خواهیم کرد. ایام و لحظه ها همه مبارک اند و این دیدار در ذهن من هم چون روِیای تابناکی است. بسی موجب افتخار من است که در مجلس گرامیداشت ولادت امام دوازدهم حضور یابم. امام دوازدهم، همان گونه که می دانید، امام منتظَر است. ما در انتظار ظهور آن حضرتیم، تا جهان را پس از فرورفتن در ظلم و جور، آکنده از عدل و قسط کند. اندیشه ظهور مهدی به شیعیان اختصاص ندارد، این عقیده در کتبِ روایی همه مذاهب اسلامی یافت می شود. صدها و هزارها روایت دلالت دارند و ثابت می کنند که پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله فرمودند: اگر حتی یک روز از جهان باقی مانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می گرداند، چندان که مردی از اهل بیت علیهم السلام من، هم نام و هم کنیه من، ظهور کند و زمین پر از ظلم و بیداد را از عدل و قسط پر کند. این حدیث در همه مذاهب اسلامی متواتر است. پس این اندیشه به یک مذهب خاص در اسلام اختصاص ندارد، این یک نظریه فراگیر و عمومی است. انتظار منجی، انتظار روح حق و انتظار یک حادثه عظیم در همه مذاهب و ادیان وجود دارد و همه دین مداران به این نظریه اعتقاد دارند. این اندیشه از حوزه فعالیت های دینی فراتر رفته، فعالیت های تکوینی را نیز شامل می شود. هرگاه به تلاش انسان ها در حوزه های گوناگون نظری افکنیم، مشاهده می کنیم که در همه عرصه ها، هم چون علم، فلسفه، ادبیات و تجارب اجتماعی، نظام ها و مقررات رو به کمال دارند و در همه مسایل زندگی به سوی اوضاع و احوال برتر پیش می روند. گرچه آدمی گاهی می لغزد و گاه اشتباه می کند و منحرف می گردد، اما این لغزش ها، در حرکت اصلی زندگی بشر و در روندِ کلی آن، اموری جزئی اند. انسان از ابتدا در حال تکامل، ترقی و تعالی بوده و به سوی بهتر شدن گام برداشته است. آدمی مطمئن است که شرایط برتر برای او امکان پذیر است و از همین رو برای رسیدن به آن تلاش می کند. اگر آن گونه که برخی اعتقاد دارند، بشر رو به سقوط و نابودی داشت یا جهان در حال پس رفت و حرکت قهقرایی بود و در امور مختلف به وضع نامطلوب تر راه می پیمود، انسان با امید و قدرت و ایمان، برای آینده تلاش نمی کرد. زنجیره مستحکمِ علم از حوزه های مختلف علمی و نظام های اجتماعی می جوشد. تلاش هایی که برای تجربه اندوزی در حوزه های اجتماعی و نیز در نجوم، ابزار و وسایل و حمل و نقل به عمل می آید، همه و همه، آینده بهتر را نوید می دهند، آینده ای که در آن همه افراد بشر توان و امکانات و شایستگی خود را برای رسیدن به زندگی سعادتمندانه به کار می گیرند. همان گونه که استحضار دارید، در حال حاضر، تنها بخشی از توان انسان یا به تعبیر بهتر، بخش اندکی از توانایی بشر در راه زندگی به کار می رود و بخش عمده استعدادها و هم چنین اغلب افراد همواره خارج از گود هستند و توان و شایستگی آنان برای زندگی و سعادت انسان مصرف نمی گردد. هریک از ما، در هر حوزه ای از حوزه های انسانی، برای رسیدن به قلّه در تلاش است. اما کدامین قلّه؟ کمال آن است که همه انسان ها با تمام شایستگی ها، نه فقط با توان مادی یا فکری، در جهت خیر و صلاح بشریت تلاش کنند. شکی نیست که این نظام، همانند یک آرزو، بر فکر و اندیشه هر انسان تلاشگری سایه افکنده است. بنابراین، آینده بهتر و آرمانی همان چیزی است که از دوران افلاطون یک روِیا بوده است و آن را مدینه فاضله می گفتند. این آینده و این جامعه آرمانی، که همه توانایی ها و همه فرزندان بشر در ساختن آن مشارکت دارند، آرزوی همه انسان ها است. عقیده شیعه به امام مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در حقیقت انتظار برانگیزاننده و بشارت دهنده این آینده است، آینده ای که آرزوی همه و آینده همه است. من قصد ندارم در تفصیل و توضیح این عقیده وارد شوم، بلکه به بعد تربیتی آن خواهم پرداخت. باید بگویم که مفهوم انتظار نزد ما معنی حقیقی خود را از دست داده و منحرف شده است. ما انسان ها، به بهانه انتظار، از مسئولیت های خود شانه خالی می کنیم و کار و تلاش را در انتظار ظهور صاحب الزمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف رها کرده ایم. این انحراف در همه ارزش ها اتفاق افتاده و ابزاری شده است برای بهره مند نشدن از ارزش ها، اما حقیقت این است که اندیشه انتظار در حیات این مذهب نقش مهمی داشته است. زیرا امید، همان زندگی در آینده و راه آینده و وسیله پیوند آدمی به آینده است. انسانی که از آینده نومید گردد، گویی میان خویش و آینده دیواری کشیده که عبور از آن ناممکن است. نومیدی جمود است و جمود در حقیقت توقف و مرگ. در حالی که زندگی و استمرار آن یعنی بقای انسان در لحظه بعد، یعنی حرکت انسان از لحظه ای به لحظه بعد، امّا اگر جمود حاکم باشد دیگر حرکتی وجود ندارد و اگر حرکتی نباشد معنایش مرگ است. امید عبارت از راهی گشاده و روشن، و ناامیدی تسلیم شدن در برابر وضعیت موجود است. آیا کسی که از آینده خویش ناامید گشته، به مرگ طبیعی مرده است؟ نه، بلکه دچار مرگ حقیقی شده است نه مرگ طبیعی. فردی که از آینده ناامید شده، گمان می برد که زندگی فایده ای ندارد، پس می گوید ما را به حال خود واگذارید. بگذارید بخوریم و در بازار راه رویم و بچریم همین کافی است. این کارها دلیل بر این است که در این صورت اتفاق یا حرکتی صورت نمی گیرد، بلکه فقط جمود و سکون است. بنابراین امید، راه آینده است و اگر ناامید شویم تسلیم شرایط موجود شده ایم. تسلیم شرایط شدن یعنی تسلیم شدن در برابر واقعیت موجود، همانند حل شدن شکر یا نمک در آب. بنابراین، امید، شرط بقا و پایداری است. برادران، همان گونه که می دانید و تاریخ نیز به روشنی گواهی می دهد، بر ما و بر هر ملتی، دوران درازی از رنج و محنت گذشته است و اگر امید به ظهور امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف و فرج الهی نبود، از میان رفته بودیم، اما این سخن حضرت رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله، که اگر از دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد آن روز به قدری طولانی می شود تا مردی از اهل بیت علیهم السلام من که نام او نام من و کنیه او کنیه من است، ظهور نماید و دنیای پر از بیداد را از عدل و قسط پر کند، به ما امید می بخشد و بقای ما را تضمین می کند؛ زیرا ما به سخن پیامبر اعتقاد داریم و در آن شک نمی کنیم. این امید است که ما را حفظ کرده و زنده نگه داشته است و امید است که میان ما و آینده راهی باز کرده است. و امید، خود از این عقیده سرچشمه می گیرد. این اندیشه و تفکر به ما اختصاص ندارد. شما می دانید که پس از عروج حضرت مسیح یا، به اعتقاد مسیحیان، پس از شهادت و عروج روح آن حضرت، ستمی بر مسیحیان رفت که در تاریخ و تاریخ ادیان مانندی ندارد. اما امید و اعتقادی که به این بشارت آن حضرت داشتند که روح حق خواهد آمد، همان که به روح القدس و تجلی روح القدس تفسیر می شود، آنها را از نابودی نجات داد. اگر این امید به آینده و پیروزی نبود، برای مسیحیان امکان حیات و بقا وجود نداشت. آری در آن زمان، ذلت و رنج از حد طاقت بشری فراتر رفت و این مسئله نزد پژوهشگران تاریخ معروف است. امید، نتیجه تربیتی انتظار فرج و گشایش است. این انتظار نقش مهم خود را در تاریخ ما ایفا کرده است و إ؛نشاءاللَّه در تاریخ آینده هم ایفا خواهد کرد.

معنی انتظار

معنی انتظار رها کردن کار و واگذاری آن به دیگران نیست، این خلاف انتظار است. این گونه عمل کردن، تسلیم شدن است. اگر امروز بگویند که ما در انتظار حمله ناگهانی دشمن هستیم، معنی آن چیست؟ آیا معنی این انتظار عبارت است از این که از خانه خارج شویم و بخوابیم و اعتنایی نکنیم؟ نه، این انتظار نیست. انتظار عبارت است از این که آماده باشیم. شمشیر و تفنگ در دست، تمرین کنیم و آموزش نظامی ببینیم. خود را آماده سازیم. مراقب و نگهبان بگماریم و رادارها را فعال کنیم تا زمان حمله ناگهانی دشمن را دریابیم. این است معنی انتظار. ما در انتظار حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف هستیم. آن حضرت، پس از آنکه ظلم و جور جهان را فرا گرفت، چه خواهد کرد؟ او می آید و عدل و داد را در جهان حاکم می کند. این آرزو چقدر عظیم است و این هدف چقدر بزرگ مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف تنها کسی است که جهان را پس از گسترش ستمکاری، از عدل و داد پر خواهد کرد. این حادثه بزرگی است که هیچ چیز جز صاحب آن روز، بزرگ تر از آن نخواهد بود. آیا این حادثه تنها به دست حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف روی می دهد؟ طبیعتاً نه. ما باید همکاری و همیاری کنیم. ما می خواهیم که امام عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به تمام و کمال در جهان ظهور کند. علم او، هنر او، قدرت و تربیت او ظهور کند. ما باید آماده باشیم. زمانی که از ما دعوت می شود، چه باید بکنیم؟ ما باید آماده ایفای نقش خود باشیم. هنگامی که آن حضرت فریاد ای مردم برمی آورد، او را لبیک بگوییم. باید آماده باشیم و از هر چه داریم دست بشوییم. در حال آماده باش و با آمادگی کامل به کمک او بشتابیم. اگر جز این است، پس معنی انتظار چیست؟ انتظار یعنی آمادگی، بسیج شدن، آموزش و آمادگی روحی، روانی، فکری، معنوی و جسمی، و نیز آمادگی تکنولوژیک و نظامی. گذشتگان ما چنین بودند، ما نیز چنین بوده ایم. زندگی، عزت، پیروزی و موفقیت هزینه دارد. این همه بدون هزینه و رایگان به دست نمی آید. خداوند جز از راه اسباب و وسایل امور را سامان نمی دهد. کسی که در انتظار عزت و شرف است، نمی تواند انتظار یک پیروزی ناگهانی را داشته باشد و نباید عزت و شرف را بدون تلاش و رنج توقع کند. سخنی از حضرت علی علیه السلام نقل می کنم که فرمود: آرزوها نشانه فریب خوردن انسان های کم عقل است. انسان باید احمق و نادان باشد که بدون رنج و تلاش، انتظار موفقیت را بکشد، تا عظمت و قدرت را بدون رنج طلب کند؛ این ممکن نیست. آرزوها نشانه فریب خوردن انسان های احمق است. انتظار، یک محرّک است. اجداد و گذشتگان نیکوکار ما ایستادگی خود را حفظ کردند. به خوبی می توانیم امید را در آثار آنها ببینیم. در قلعه ها، پادگان ها و دیرها. مسیحیان اینجا، اگر در صومعه های استوار و مستحکم نبودند در گذشته کسی به این مسایل و