پاورپوینت کامل نقش والای امام زین العابدین(ع) و صحیفه سجادیه در هدایت معنوی جامعه اسلامی ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش والای امام زین العابدین(ع) و صحیفه سجادیه در هدایت معنوی جامعه اسلامی ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش والای امام زین العابدین(ع) و صحیفه سجادیه در هدایت معنوی جامعه اسلامی ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش والای امام زین العابدین(ع) و صحیفه سجادیه در هدایت معنوی جامعه اسلامی ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

سبط بن جوزی از علمای اهل سنت در بعضی از رساله های خود می گوید: «اگر زین العابدین علیه السلام و صحیفه او نبود، اهل اسلام راه و روش مخاطبه با خدا و مکالمه با او را در مقام عرض حوایج نمی دانستند.» حضرت امام جعفر صادق علیه السلام صحیفه را می بوسیدند، بر چشمان خود می گذاشتند و آن را تکریم می کردند. این امر نشان می دهد صحیفه، مادر همه خوبی هاست. آن چه گذشت، فرازهایی از مصاحبه خبرنگار مرکز خبر حوزه با آیت اللّه کریمی جهرمی در خصوص ابعاد شخصیتی چهارمین امام شیعیان حضرت امام زین العابدین علیه السلام و میراث ماندگار آن حضرت، صحیفه سجادیه است که در ذیل مشروح نظرات این استاد ارجمند در این زمینه، تقدیم خوانندگان گرامی افق حوزه می گردد.

لطفاً درباره نقش امام سجاد علیه السلام در هدایت جامعه بشری توضیح دهید.

هر یک از ائمه هدی علیهم السلام بعد از رسول خدا صلی اللّه علیه وآله وسلم به نحوی نقش هدایت جامعه و روشنگری را در امت اسلامی ایفا کردند. بعد از شهادت امام حسین علیه السلام، شرایط خاصی به وجود آمد؛ یعنی بنی امیه از یک سو به حسب ظاهر و از نظر خودشان در برابر خاندان عصمت و اهل بیت علیهم السلام پیروز شده بودند و از طرفی هم گاهی فضاحت و رسوایی کارشان گریبان گیر آن ها می شد. این دو جهت باعث می شد که دستگاه اموی بر اهل بیت علیهم السلام سخت گیری بیشتری کند و فضای تنگ و تاریکی برای فعالیت خاندان رسالت در تبیین و ترویج حقایق دین به وجود بیاورد؛ در عین حال حضرت علی بن الحسین علیه السلام که ایفای نقش هدایت جامعه را به عهده داشتند، به طرق مختلفی این نقش را ایفا کردند؛ اولاً، محاوره ای که با ابن زیاد در کوفه داشتند (با کاروان حسینی، ۵/ ۱۰.) منابع و مصادر این فراز در کتاب موجود است؛ شیخ مفید گوید: چون علی بن الحسین علیه السلام را نزد ابن زیاد آوردند، گفت: تو کیستی؟ حضرت فرمودند: من علی بن الحسین هستم. گفت: مگر خداوند علی بن الحسین را نکشت؟ حضرت فرمودند: برادری به نام «علی» داشتم که مردم او را کشتند. ابن زیاد گفت: نه، خدا او را کشت! حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمودند: به هنگام مرگ، خداوند جان ها را می ستاند. ابن زیاد به خشم آمد و گفت: در پاسخ گفتن به من جسارت به خرج دادی و همه آن چه را هم که می خواستی، هنوز نگفته ای! او را ببرید و گردن بزنید. در این هنگام حضرت زینب سلام اللّه علیها گفتند: ای ابن زیاد، خون هایی که از ما ریخته ای تو را بس است. سپس امام علیه السلام را در آغوش گرفت و گفتند: به خدا سوگند، من از او جدا نمی شوم؛ اگر او را می کشی، مرا نیز با او بکش! ابن زیاد مدتی به آن دو نگاه کرد و سپس گفت: شگفتا از خویشاوندی! به خدا سوگند، گمان می کنم که دوست دارد وی را با او بکشم! او را واگذارید تا در کارش بیندیشم!

در روایت ابن اعثم کوفی آمده است: ابن زیاد رو به حضرت علی بن الحسین علیه السلام کرد و گفت: مگر علی بن الحسین کشته نشد؟ حضرت فرمودند: او برادر من و بزرگ تر از من بود، و شما او را کشتید. او بر شما حقی دارد که در روز قیامت خواهد ستاند! ابن زیاد گفت: ولی خداوند او را کشت! سپس حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمودند: «به هنگام مرگ، خداوند جان ها را می ستاند». و خدای فرموده است: «هیچ کس بدون اجازه خداوند نمی میرد». ابن زیاد به یکی از همنشینانش گفت: او را با خود ببر و گردن بزن! راوی گوید: در این هنگام حضرت زینب سلام اللّه علیها، خود را به او آویخت و خطاب به ابن زیاد فرمود: ای پسر زیاد، تو هیچ یک از ما را باقی نگذاشته ای؛ اگر قصد داری او را هم بکشی، مرا نیز همراه او به قتل برسان! پس حضرت علی بن الحسین علیه السلام به عمّه اش گفت: شما سکوت اختیار کنید تا من با او صحبت کنم. آن گاه رو به ابن زیاد کرد و فرمود: آیا مرا تهدید می کنی؟ مگر نمی دانی که ما به قتل عادت داریم و کرامت ما شهادت است؟! ابن زیاد خاموش ماند و گفت: اینان را از نزد من ببرید و آنان را در سرایی کنار مسجد اعظم جای داد.

اللهوف، ص ۱۹۹؛ و ر. ک: الاحتجاج، ۲/۱۱۷ (با اندکی اختلاف)؛ مثیر الاحزان، ص ۸۹- ۹۰ و بحار الانوار، ۴۵/۱۱۲- ۱۱۳؛

ثانیاً، در شام آن خطبه غرا را در مسجد شام در حضور عموم طبقات انشا کردند. این خطبه را بسیاری از مورخان و سیره نویسان نقل کرده اند. برخی آن را به طور کامل نقل کرده اند؛ مانند ابن اعثم، الفتوح، ۲/۱۸۵، خوارزمی، مقتل خوارزمی، ۲/۶۹، محمد بن ابی طالب، تسلیت المجالس، ۲/۳۹۱ و بحارالانوار، ۴۵/۱۳۷، به نقل از صاحب المناقب. برخی بیشترش را نقل کرده اند؛ مانند ابن شهر آشوب، المناقب، ۴/۱۶۸ و مجلسی، بحارالانوار، ۴۵/۱۶۱، ح ۶. برخی نیز پاره ای از آن را نقل کرده اند. بعد از آن هم در دیدار طبقات مختلف مردم و اظهار مطالب خاص در موضوع انقلاب کربلا، نقش هدایت گری و رهبری را به خوبی انجام دادند و این روش ها، طرقی بود که حضرت علی بن حسین علیه السلام برای هدایت جامعه به کار بردند تا خط ولایت آل محمد صلی اللّه علیه وآله وسلم از بین نرود؛ حتی در بدو ورودشان به مدینه در هنگام استقبال جمعیت، خطبه بسیار غرایی خواندند که همه مظالم بنی امیه را ذکر کرده و مظلومیت خویشتن و خاندان خود و پدر بزرگوارشان را در آن خطبه بیان فرمودند. بعد هم در مدینه و گاهی در خارج شهر مشغول عبادت بودند، اما نه عبادتی که تنها در نماز خلاصه شود، هر چند ایشان شبانه روز هزار رکعت نماز می خواندند؛ بلکه دعاهایی از آن بزرگوار رسیده که انشای خود ایشان است؛ از جمله این دعاها، کتاب نورانی «صحیفه سجادیه» از منشآت فکری حضرت علی بن الحسین علیهما السلام می باشد که به زبانشان آمده است. هر کدام از دعاهای این کتاب نورانی نقش خاصی در هدایت جامعه و مردم دارند و مجال واسعی می طلبد که اهل تحقیق و دانشمندان، حداقل این صحیفه را که صدور آن از امام سجاد علیه السلام مسلّم است و مشتمل بر ۵۴ دعاست، مطالعه و مباحثه کنند و ببینند چه ظرایف و رهنمودهایی برای هدایت جامعه و خط مستقیم و اخلاق اسلامی در آن است و این که انسان به حقیقت خداشناس شود، تنها خدا را ببیند و به نیروهای کاذبی که با حیله و فریب خود را در جامعه مستقر می کنند هیچ گاه توجه نکند. امام سجاد علیه السلام علاوه بر صحیفه سجادیه، آثار فرهنگی دیگری نیز دارند که ما در یک نوشته ای، حدود ۱۲ مورد آن را ذکر کرده ایم و در آن، اوضاع خطرناک جامعه آن روز مسلمانان و سلطه حاکمان جبار را ترسیم کرده ایم و این که آن امام بزرگوار چگونه مردم را به راه صحیح و تقوا سوق دادند و معرفت مردم را بالا بردند و حتی دشمنان اقرار کردند که حضرت علی بن الحسین علیه السلام یک وجود ممتاز است.

لطفاً درباره کتاب شریف «صحیفه سجادیه» توضیحاتی را بیان فرمایید.

ما به حقیقت، صحیفه سجادیه را میراث بیت وحی می دانیم. در واقع این کتاب از عالی ترین میراث هایی است که از اهل بیت پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم برای ملل و امم بشریت الی یوم القیامه باقی مانده است. این صحیفه شریفه در ۵۴ دعا خلاصه می شود و هر یک از این دعاها در موضوع خاصی انشا شده اند؛ هر چند هر فقره آن به صورت جداگانه قابل بررسی، شرح و تفسیر است و همه این ادعیه از منشآت نیایشی آن امام معصوم است؛ امامی که در مناجات و راز و نیاز با خدا شهره آفاق و حتی ملقب به «سید العابدین» و «سید الساجدین» می باشند. این صحیفه چنان قداست و جایگاهی دارد که در میان بزرگان دین به عنوان «زبور آل محمد صلی اللّه علیه وآله وسلم» شهرت پیدا کرده است. اگر «زبور داود» حاوی نیایش های یک پیامبر بزرگوار است، صحیفه سجادیه «زبور آل محمد» و حامل مناجات ها و نیایش های پر سوز و گداز و زندگی ساز امام سجاد علیه السلام است؛ چنان که در مقدمه ای که بر شرح سید محمد باقر میر داماد بر صحیفه نوشته شده، آمده است: «ابن شهر آشوب در کتاب «معالم العلما» در شرح حال «متوکل بن عمیر» صحیفه سجادیه را زبور آل محمد نامیده است. باز در شرح حال شخص دیگری به نام «یحیی بن علی بن محمد حسینی» صحیفه سجادیه را «انجیل اهل بیت» می نامد و مرحوم سید محمد باقر میر داماد، آن حکیم نامی و فقیه بزرگ نیز در مقدمه کتابشان این دو عنوان را برای صحیفه سجادیه ذکر کرده اند، که حاکی از عظمت این کتاب مقدس است. وجه انتساب زبور داود علیه السلام به حضرت داود علیه السلام روشن است، چرا که این کتاب سلسله مناجات های داود نبی علیه السلام با خداوند متعال است؛ حال یا با وحی، حضرت سبحان این مطالب را به ایشان افاضه کرده است و یا با الهام الهی، ولی در انتساب «زبور آل محمد» به آل محمد علیهم السلام چند جهت ممکن است بیان شود؛ اول از جهت صدور: این زبور از شخصیتی صادر شده است که خود او از آل پیغمبر صلی اللّه علیه وآله وسلم است، چون کتاب از یکی از خاندان و اهل بیت پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم صادر شده است؛ لذا منتسب به زبور آل محمد شده است و ثانیاً ممکن است این انتساب از این جهت باشد که نیایش ها و مناجات پرسوز و گداز امام سجاد علیه السلام، زبان حال همه آن انوار طیبه بوده و به خاطر همین مطالب است که در عمق جان همه اهل بیت علیهم السلام این مطالب نهفته است و این معنای دقیق تری می باشد. چنان که محقق والا مقام مرحوم شیخ محمد تقی آملی تهرانی که از اعاظم علما بوده اند، در یکی از بحث های علمی و فقهی خود می فرمایند: در روایت مربوط به صحیفه سجادیه نقل شده است: امام صادق علیه السلام «قبّل الصحیفت و جعلها علی عینیه»؛ یعنی صحیفه را بوسیدند و بر چشمان خود گذاشتند و صحیفه سجادیه را تکریم فرمودند. این امر جایگاه این کتاب را نشان می دهد، و صحیفه، مادر همه خوبی هاست.

صحیفه سجادیه در چه زمان و شرایطی از آن حضرت صادر شد؟

این مطلب، مطلب تازه ای است که ما در این بحث عرض می کنیم. جمال و ظرافت و زیبایی صحیفه آن چنان است که اعاظم محققین و علمای تراز اول، که ملکه شناخت کلمات ائمه علیهم السلام را داشته و دارند، تشخیص می دادند که این کتاب از امام معصوم صادر شده است و حتی به واسطه داشتن این ملکه و قدرت، می توانستند تشخیص شخص امام را نیز بدهند. این علمای بزرگ به طور صریح و کمترین دغدغه، این صحیفه مکرمه را به حضرت زین العابدین نسبت داده اند و این دعاها را با قاطعیت تام از امام سجاد علیه السلام دانسته اند، که به تعدادی از آن ها اشاره می کنیم:

الف- محقق نامدار مرحوم صاحب جواهر

ایشان در بحث صلات جمعه به مناسبتی می گویند: «و فی الصحیفت المعلوم انها من السجاد علیه السلام…» جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام؛ ۱۱/۱۵۸؛ این صحیفه که آشکار است از امام سجاد علیه السلام است. مرحوم صاحب جواهر رحمت اللّه علیه کلام شناس است و بدون دلیل سخنی نمی گوید.

ب- فقیه الطائفه و زعیم بزرگ عصر، آیت اللّه العظمی بروجردی(ره)

«و لایخفی أنّ کون الصحیفت من ال…مام علیه السلام من البدیهیات، و هی زبور آل محمد صلّی اللّه علیه وآله، یشهد بذلک أسلوبها و نظمها و مضامینها التی یلوح منها آثار الاعجاز، و لها أسنادٌ، ذکرها الشیخ و النجاشی، و لشارحها السید علیخان «قده» أیضا سند عن آبائه، و لنا أیضا سند آخر …لیها» البدر الزاهر فی صلات الجمعت و المسافر،۴۰؛ ایشان می فرمایند: مخفی نماند بر کسی که صحیفه سجادیه از امام سجاد علیه السلام است و این انتساب از بدیهیات است و نیازمند استدلال نیست و این صحیفه متبرکه زبور آل محمد است، و شاهد بر این موضوع، اسلوب این کتاب و روش ادای مطالب است که آثار اعجاز آن ظاهر و باهر است. ممکن است افراد عادی اعجاز را در احیای موتی و شفای مرضی تصور کنند، اما در نظر