پاورپوینت کامل سیر تدوین حدیث در نزد شیعه و امامیه چگونه بوده است؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیر تدوین حدیث در نزد شیعه و امامیه چگونه بوده است؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیر تدوین حدیث در نزد شیعه و امامیه چگونه بوده است؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیر تدوین حدیث در نزد شیعه و امامیه چگونه بوده است؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

هروی (در کتاب ذم‌الکلام به نقل سیوطی در تنویر‌الحوالک از وی) از عبد‌الله‌بن دینار نقل کرده که صحابه و تابعین، حدیث را نمی‌نوشتند و فقط به حفظ می‌سپردند. تا این‌که به واسطه گذشت زمان و درگذشت علما، ترس نابودی حدیث پیش آمد. لذا عمر‌بن عبد‌العزیز به ابابکر حزمی نوشت که سنن و احادیث را جمع نماید.

ولی اهل‌بیت رسالت(علیهم‌السلام)علاوه بر دستور کتابت حدیث، خود به ضبط آن پرداختند. و چنان‌که دیدیم ابن‌حجر و سیوطی حضرت علی و حضرت حسن(علیهما‌السلام) را در شمار صحابه رسول‌اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) که نوشتن احادیث پیغمبر را روا می‌دانستند، شمرده‌اند.

لذا اول کتاب حدیث، طبق نوشته شیعه و بعض عامه از آن، حضرت علی‌بن ابی‌طالب(علیه‌السلام) و به املاء پیغمبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.۱؛ و این کتاب نزد امام محمدباقر(علیه‌السلام) وجود داشته که حضرت آن‌را به حکم‌بن عتیبه نشان داده‌اند؛۲ و هم‌چنین کتاب‌ السنن و‌الاحکام و‌القضاء از آن ابورافع، آزادکرده رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) ۳ و خزانه‌دار امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) است که شیخ نجاشی (ص ۵ رجال نجاشی طبع تهران) وی را از متقدمان شیعه شمرده و اسناد خود را به کتاب او پیوسته و هم اوست که برای اولین‌بار به تبویب اخبار پرداخت.

وفات ابورافع به نقل ابن‌حجر در تقریب، در سال ۳۵ هجری مطابق با اولین سال خلافت امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) بوده است،۴ ولی طبق نقل رجالیون شیعه، وی در جنگ‌های آن‌ حضرت شرکت داشته است.

حتی نجاشی و استرآبادی مراجعتش را با امام حسن(علیه‌السلام) از کوفه به مدینه ذکر نموده‌اند. نجاشی نیز درباره وی می‌نویسد: ابورافع پس‌از درگذشت رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) ملازمت امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) را اختیار نموده و در شمار برگزیدگان شیعه درآمد. چنان‌که در جنگ‌های آن‌حضرت شرکت داشت و در کوفه خازن بیت‌المال امام بود.۵ نیز نوشته: ابورافع هنگامی که علی(علیه‌السلام) روانه عراق شد، خانه‌اش و زمینی را که در خیبر داشت فروخت و در سن کهولت که شمار عمرش بر هشتاد و پنج سال بالغ گردیده بود، با حضرت علی(علیه‌السلام) از مدینه بیرون شد و همواره با ایشان بود تا آن حضرت شهید گردید. آن‌گاه با امام حسن(علیه‌السلام) به مدینه برگشت و چون دیگر خانه و زمینی نداشت، حضرت نیمی از خانه حضرت علی(علیه‌السلام) را به ضمیمه مزرعه سنح (که در یک‌فرسخی مدینه و از اراضی اقطاعی بود) به وی بخشیدند. بعداً عبید‌الله‌بن ابی‌رافع زمین مزبور را به یکصد و هفتاد هزار درهم به معاویه فروخت.

دیگر از پیشینیان شیعه، که به تألیف کتاب حدیث نام‌برده شده‌اند، سلمان فارسی و ابوذر غفاری رحمهالله‌علیهما هستند که اولی حدیث جاثلیق و دومی وقایع پس‌از رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را جمع‌آوری و تدوین نموده‌اند.۶ و به نقل ابوحاتم (در کتاب‌الزینه) عنوان شیعه بر چهار تن از صحابه در زمان پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) اطلاق می‌شد. (سلمان، اباذر، مقداد‌بن اسود کندی و عمار یاسر)۷

از آن پس علی‌بن ابی‌رافع و برادرش عبد‌الله، که هر دو کاتب امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) بوده‌اند.۸ و سلیم‌بن قیس که از جمله اولیاء اصحاب آن‌حضرت بوده،۹ در حدیث و قضایای بعد از پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) کتاب پرداختند.

علی‌بن ابی‌رافع کتابی در فنون فقه مشتمل بر وضوء و نماز و سایر ابواب نوشته و کتاب سلیم از کتبی است که مرجع شیعه بوده است.۱۰ و شیخ حرّ عاملی آن‌را از مدارک وسایل‌الشیعه و هدایه‌الامه خود قرار داده است.

مدتی هم به‌واسطه کنترل شدیدی که از ناحیه بنی‌امیه و عمال آنان چون زیاد‌بن ابیه و پسرش عبید‌الله و حجاج‌بن یوسف ثقفی نسبت به‌شیعه اعمال می‌شد، بازار حدیث از رونق افتاد. البته اوضاع سیاسی زمان و جنگ‌های داخلی و خارجی خاصه موضوع خوارج و قیام‌های پیاپی آنان کمتر به‌ مسلمین فرصت درس و بحث حدیث را می‌داد. به اضافه که با وجود صحابه و تابعین و دسترسی به احادیث نبوی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) کمتر نیازی به جمع و تدوین حدیث حس می‌شد. ولی از آغاز سده دوم به بعد، خاصه در زمان حضرت امام محمدباقر(علیه‌السلام) (۱۱۴ق) و حضرت امام جعفرصادق(علیه‌السلام) (۱۴۸ق)، روات و مؤلفین شیعه در علم‌الحدیث به‌طور محسوس، فزونی یافتند، چنان‌که ذهبی در ترجمه ابان‌بن تغلب می‌گوید: تشیع در طبقه تابعان و تابع تابعان در میان دین‌داران و پارسایان و ثقات فراوان و بسیار گشت.

آن‌گاه گفته: چنان‌چه احادیث اینان را با همه کثرت و شیوعی که دارند، مردود بدانیم، قسمتی از آثار نبویه از میان خواهد رفت و مفسده این‌کار ظاهر است و به دلیل، نیازی نیست. حسن‌بن علی‌بن زیاد و شاء (و کان من وجوه هذه‌الطائفه (نجاشی) ) که از اصحاب حضرت امام رضا(علیه‌السلام) است، می‌گوید: من در مسجد کوفه نهصد شیخ را درک کردم که همه می‌گفتند: «حدثنا جعفر‌بن محمد» ۱۱

شیخ مفید متوفی ۴۱۳ فرموده: امامیه از عهد امیر‌المؤمنین تا عهد حضرت عسکری(علیهم‌السلام)چهارصد کتاب به نام «اصول» تصنیف نموده‌اند.

همین مطلب را محقق (متوفای ۶۷۶ق) در معتبر و شهید (متوفای ۷۸۶ق) در ذکری با «اختلاف عبارت» آورده‌اند.۱۲؛ نیز شیخ مفید ضمن حالات حضرت امام صادق(علیه‌السلام) در کتاب ارشاد و ابن‌شهر آشوب در مناقب و طبرسی (متوفای ۵۴۸ ق)۱۳ در اعلام‌الوری نوشته‌اند: کسانی‌که از ثقات با اختلاف مقالاتشان از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند، چهارهزار تن بوده‌اند. و نیز گفته شده از میان شاگردان امام صادق(علیه‌السلام) چهارصد کتاب از احادیثی که آن‌حضرت تدریس و املاء می‌فرموده‌اند، پرداختند و آن کتاب‌ها را شیعه «اصول» می‌نامند و چون شهادت آن‌حضرت در سال ۱۴۸ هجری بوده، قهراً شاگردان (یعنی نویسندگان اصول ذکرشده) مقدم یا معاصر گروهی که از اهل‌تسنن به جمع حدیث پرداختند، می‌باشند. زیرا جمع کثیری از نامبردگان، از شاگردان حضرت امام باقر(علیه‌السلام) (که در ۱۱۴ یا ۱۱۲ه به شهادت رسیده‌اند) بوده‌اند و کلیه کسانی‌که از اهل‌سنت به جمع و تدوین حدیث پرداخته و ما نامشان را یاد کردیم، سال وفات‌شان پس از این دو امام، خاصه حضرت امام باقر(علیه‌السلام) است (مثلاً بین شه