پاورپوینت کامل نکات داستان حسن بن وجنا ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکات داستان حسن بن وجنا ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکات داستان حسن بن وجنا ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکات داستان حسن بن وجنا ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

اشاره:

از موضوعات مهم در زمان غیبت کبری امام زمان صلوات الله علیه چگونگی ارتباط با حضرتش می باشد. آنچه از اخبار و روایات استفاده می شود، این است که ارتباط با آن حضرت از طریق توسل، خواندن دعاهای وارد شده و نوشتن عریضه امری مسلم است. اما در این بین، موضوع تشرفات خدمت آن حضرت امری است که مدعیان زیادی دارد.

در این باب، نشریه خلق بر خود لازم می داند ضمن بررسی موارد ادعا شده، تشرفات متقن را با بیان نکات اخلاقی آن برای رهپویان کوی دوست بیان کند.

از جمله ای تشرفات، تشرف حسن بن وجناء است که از محدثان نامدار و معاصر امام حسن عسگری علیه السلام بوده است و داستان تشرف او در کتب متعددی از جمله کمال الدین و تمام النعمه اثر شیخ صدوق از محدثان موثق شیعه به شمار می رود، نقل شده است در شماره های گذشته اصل تشرف را بیان کردیم و در ادامه به بیان نکات این تشرف خواهیم پرداخت:

روح انسان، پدیده ای است لطیف، ظریف، نقش گیر و اثرپذیر. از ساعتی همنشینی و مجالست، رنگ ها به خود گیرد و حالت ها پذیرد. از این رو، دین مقدّس اسلام به مسئله همنشین و محیط زندگی و شرایط اطراف انسان، اهمیت فراوان داده و هجرت از محیطی را که انسان نتواند در آن آزادانه به دستورهای الهی عمل کند، لازم شمرده[۱] و رفتن به چنین مکان هایی را ممنوع دانسته است.

روح آدمی که در کالبد بدن جای گرفته، از طریق پنجره های جسم با عالم بیرون ارتباط دارد و از این راه ها، اثر می گذارد یا تأثیر می پذیرد. چشم انسان، دریچه ای است از دل به عالم بیرون که تأثیر و تأثر آن قابل انکار نیست.[۲] گوش، زبان، بینی و پوست نیز هر کدام دریچه ای به فضای اطراف اند. از این رو، دیدن یا شنیدن یا نقل لحظه لحظه زندگی اولیا و مقربان خداوند، صفحه دل را مصفا و فضای روح را عطرآگین می سازد و حکایت های تشرف افراد به محضر پادشاه دایره هستی حضرت حجت بن الحسنعجّل اللّه فرجه الشریف نیز از این جمله اند. گهگاه بیان حکایتی از این افراد، انسان را در فضایی از عطر حضور یوسف زهرا علیهاالسلام قرار می دهد. نقل حکایت های مستند و محکم، بر نظریه عدم امکان تشرف به خدمت آن حضرت، خط بطلان کشیده و هر کتابی با بیانی ویژه، تصویری از قضایای تشرف را ارائه کرده است. خدای تعالی به همه آنان جزای خیر دهد.

این نوشتار بر آن است تا علاوه بر نقل داستان تشرف، به بیان نکته های سرنوشت سازی بپردازد که می توان برای تقرب به درگاه آن سلیمان ملک هستی از آنها بهره برد.

آنان که به فیض دیدار محبوب نایل شده اند، مرتبه ای بلند داشته اند که با از بین بردن رذایل در وجودشان، دل خود را برای بهره گیری بهتر و بیشتر از چشمه زلال امامت آماده کرده اند. از این رو، اعمال آنان و نیز سخنانی که بین آنها و امام و مقتدایشان رد و بدل می شده، همگی راه گشای سالکان این وادی به شمار می رود.

نگاهی ژرف به تشرف حسن بن وجناء نیز می تواند در این زمینه رهنما و رهگشا باشد. سفرهای پی در پی او به سرزمین وحی و منتهی شدن سفر او به شرف حضور، می تواند حاکی از تکاپوی پیوسته وی برای یافتن یوسف مصر هستی باشد؛ چرا که در موسم حج، حضور آن امیرالحاج و حجت آفریدگار در آن سرزمین امن، امری مسلم است و اگر زائر بیت اللّه به این نکته واقف شود، در اعمال و مناسک خود بیشتر دقت می کند و از ماه ها پیش به خودسازی می پردازد.

حالت تضرع و دعای او، ره جویان وادی معرفت را به اهمیت سجده و تضرع و ناله – آن هم در مکانی مانند زیر ناودان که محل نزول رحمت الهی است – متوجه می کند. توجه به اهمیت اماکن مقدس که این مکان ها اکنون نیز محل رفت و آمد اولیای خدا و وعد گاه دیدار برخی از مشتاقان حضرت ولی عصر علیه السلام است، نکته ای است که در این نوشتار، درباره خانه حضرت خدیجه علیهاالسلامبه آن اشاره شده است.

ایمان به اینکه امام علیه السلام ناظر همیشگی کارهای ماست و اعمال ما بر او عرضه می شود و یادآوری اینکه آن وجود مقدّس، مظهر رحمت الهی است، عاملی بسیار مؤثر در مراقبت نفس و ورود به شاهراه هدایت و رستگاری است.

امید، لازمه حیات بشری و چون روح در کالبد زندگی است. آن کس که بذر امید در سرزمین دل می پاشد، سهم بیشتری در سرسبزی و خرّمی حیات انسان دارد. سیاهی شبِ ظلم، به امید روشنایی و سپیده عدل، سپری می شود، وگرنه زندانیان سیاه چال یأس، در کنج غربت ناامیدی فراموش می شوند. در مرام امید و انتظار، باید به آنچه سبب رسیدن به وصل محبوب است، اندیشید و از آنچه سبب فراق و جدایی می شود، پرهیز کرد. در این راه، کتمان سرّ یار از بیگانگان و اغیار، نقشی به سزا دارد. وقتی همدم و مونسی نیست و اطراف انسان، همه نامحرم اند، باید از همه کناره گرفت و در خلوتی به عبادت مشغول شد و از خداوند بی نیاز خواست که تن و جان و دین و ایمان را از آفات و خطرات مصون دارد.

ما اینک درباره هر یک از این نکات به طور اختصار اشاره ای می کنیم، تا جویندگان آب حیات در صحرای تشنگی، جرعه ای برای نجات به دست آورند. بدان امید که روزی به محضر ساقی آب حیات برسند و از جام معرفت و ولایت او سیراب شوند، ان شاء اللّه.

نکته اول: ولایت، روح عبادت

حج یکی از فرائض بزرگ اسلام و از عظیم ترین شعائر دین و ارزشمندترین اعمال برای قرب به خداوند متعال است.[۳] حج، رکن وثیق و حبل متینی است که میراث فرشتگان و شجره طوبای ابراهیم علیه السلام در طور سینای مکه است. معمار آن، پیامبری است که اقامت در وادی خشک و سوزان و تحمل مشقت ها را امتحان الهی می دانست و پس از پیروزی در این آزمایش ها، به مقام امامت نایل شد. پس از تکمیل بنای کعبه به دست حق پرست قهرمان توحید، از جانب حق متعال به او چنین خطاب شد:

«وَ أَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلی کُلِّ ضامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ»[۴].

در این دعوت که به دستور خداوند متعال صورت گرفت، گویا آمدن به حج مقدّمه ای برای رسیدن به محضر ولیّ زمان و خلیفه خداوند است.[۵] حج بدون ولایت، طواف بدون امامت، حضور در عرفات بدون معرفت، قربانی در منا بدون فداکاری در راه ولیّ عصر علیه السلام، رمی جمرات بدون دور کردن صفات رذیله مخالف راه مستقیم ولایت، و سعی بین صفا و مروه بدون تلاش و سعی در صراط امامت، همه بی حاصل است. شکافنده علوم انبیا حضرت امام باقر علیه السلام به مردمی که گرد کعبه طواف می کردند، نظری افکند و فرمود:

«هکذا کانوا یطوفون فی الجاهلیه ؛ در جاهلیت [نیز] این چنین طواف می کردند».

آن گاه در ادامه افزود:

«إنما أمروا أن یطوفوا بها ثم ینفروا إلینا فیعلمونا ولایتهم و م