پاورپوینت کامل مجمع البحرین;سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی به مناسبت ارتحال آیت الله بهجت(ره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجمع البحرین;سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی به مناسبت ارتحال آیت الله بهجت(ره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجمع البحرین;سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی به مناسبت ارتحال آیت الله بهجت(ره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجمع البحرین;سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی به مناسبت ارتحال آیت الله بهجت(ره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

بسم الله الرحمن الرحیم. ربّ اشرح لی صدری و یسّر لی امری…

قال الصادق(ع): الخَشْیَهُ مِیرَاثُ الْعِلْمِ وَ الْعِلْمُ شُعَاعُ الْمَعْرِفَهِ وَ قَلْبُ الْإِیمَانِ وَ مَنْ حُرِمَ خَشْیَهَ لَا یَکُونُ عَالِماً وَ إِنْ شَقَّ الشَّعْرَ فِی مُتَشَابِهَاتِ الْعِلْمِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّما یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ وَ آفَهُ الْعُلَمَاءِ ثَمَانِیَهُ أَشْیَاءَ الطَّمَعُ وَ الْبُخْلُ وَ الرِّیَاءُ وَ الْعَصَبِیَّهُ وَ حُبُّ الْمَدْحِ وَ الْخَوْضُ فِیمَا لَمْ یَصِلُوا إِلَی حَقِیقَتِهِ وَ التَّکَلُّفُ فِی تَزْیِینِ الْکَلَامِ بِزَوَائِدِ الْأَلْفَاظِ وَ قِلَّهُ الْحَیَاءِ مِنَ اللَّهِ وَ الِافْتِخَارُ وَ تَرْکُ الْعَمَلِ بِمَا عَلِمُوا.۱

ضایعه جبران ناپذیر غروب خورشید تابان آسمان ایمان، حقیقت، معنویت، معرفت، توحید، فقاهت، علم، زُهد، اخلاص و بی رنگی و بی آلایشی یعنی رحلت جان سوز مرجع بزرگ عالم تشیع یگانه دوران اسوه سالکان مهذِّب نفوس، آیت الله العظمی حاج شیخ محمد تقی بهجت را به حضور امام زمان – جان عالَمی به قربانش! – به حوزه های علمیه به مراجع تقلید، سالکان راه و به همه شیعیان عالَم تسلیت عرض می کنم.

خداوند متعال انسان را تکریم کرده و برتری داده است: «لقد کَرَّمْنا بنی آدم و حَمَلناهم فی البرِّ و البَحرِ و فَضَّلْناهم علی کثیرٍ؛ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلا». و خلافت مطلق خودش را به این نوع عنایت فرموده: «إنّی جاعِلٌ فی الاَرضِ خلیفَه». خدای حکیم، این موجود را در مسیر سیر به بالاترین رتبه نائل کرده است که طولانی ترین و خطرناک ترین راه برای بشر است. این راه از اسفلِ سافلین یعنی از ظلمت نفس، از هیولای شیطنت و وسوسه شروع می شود تا اَعْلی علیین، فنای مطلق و نیل به خلافت مطلقه حق تعالی ادامه پیدا می کند. و در این مسیر انسان ها به مجاهدت فراخوانده شده اند: «یا ایها الذین امنوا هل اَدُلُّکم علی تِجارَهٍ تُنجیکم مِن عَذابٍ الیم تُؤمنونَ بالله وَ رسوله و تُجاهدونَ فی سبیل الله وَ اَموالکم و اَنْفُسِکُم».

مجاهدت، در بازار دنیا، مطلوبِ محبوبِ معشوقِ ماست. آن که ما را آفرید و فطرت ما را عاشق خودش قرار داد، از ما خواست که ما عشق خودمان را بیابیم و در پرتو عشق، خودمان را بسوزانیم و خودشویی کنیم، از خود طاهر بشویم تا غیر خدا در وجود ما نماند: «یوم لا ینفع مالٌ و لا بنون اِلَا مَن أتَی الله بقلبٍ سلیم». این قلب سلیم، قلبی است که خدا آن قلب را عرش خودش قرار داده: [قلب المؤمن عرش الرحمن] و «الرحمنُ عَلی عَرش استوی». خدا آن دل را برد و دلبری کرد و او چشمش چشم خدا، گوشش گوش خدا، زبانش لِسان الله، گوشش اُذُن الله، و چشمش عین الله الناظِره می شود، چنین انسانی که با بال علم و تقوا اوج گرفت، به مقام فقاهت نایل می شود.

فهم دین، رسیدن به دین است، یافتن دین است، غیر از علوم دینی است: «فَلولا نَفَر مِن کل فرقه منهم طائقه لِیتفَقَّهوا فی الدّین»، تفقّه در دین، خود، دین شدن است چون انسان تا خودش را نیابد تا دین در وجودش مستقر نشود، انسان فهم دینی پیدا نمی کند. دین الهی هندسه سعادت بشر، و راه وصال آدمیان با هستی مطلق، و گذشتن از خود، عبور از این حیات ظلمانی و رسیدن به نور مطلق است و به تعبیر مولا امیر المؤمنین۷: «وَ اَنِر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تَخْرق ابصارُ القلوب حُجُب النُّور و تصل الی معدن العظمه». هیچ حجابی بین خدا و انسان نماند، حتی حجاب های نوری. انسان نمازش را، جهادش را، ایثارش را، از آن خود نداند و به این حقیقت برسد و خدا او را برساند به آنجا که: «قل اِنَّ صَلاتی و نُسُکی و مَحیایَ و مَماتی لله». چنین کاری از ما ساخته نیست. «خُذ مِن اموالهم صدقه تطهّرهم و تزکّیهم بها و صَلِّ علیهم انَّ صلاتک سَکَن لهم». برخی انسان ها از یک قماش ساخته شده اند که وجودشان از ابتدا گرایش های خاصی دارد و از ابتدا راه دیگری در پیش پایشان گذاشته می شود.

اینکه فقهای بزرگی در طول تاریخ شیعه در آسمان حوزه های علمیه نور افکن جوامع بشری شده اند و در حفاظت و صیانت امت، در رهبری امت به سوی بندگی خدا و تأمین سعادت دین و دنیایشان هدایتگر بودند، به این جهت بود که اینها مجذوب بودند، تحت کنترل عالم دیگری بودند. الحق که مرجعیت، علاوه بر طی مراحل علمی و تخصصی در فنون و علوم مختلف، خود یک مدیریت، بلوغ سیاسی، بلوغ اجتماعی است، بلوغ فرهنگی و یک تبلور الهی است که انسان بتواند مظهری برای ربوبیت الهی باشد، بتواند مدیریت کند، بتواند پریشانی ها را به سامان برساند، بتواند تفریق را جمع کند، بتواند شمع جمع شود، و از یک امت پراکنده یک امت قدرتمند متحد – که گویا یک پیکرند – بسازد و در پرتو این توحید و اتحاد، آن چنان عظمتی داشته باشند که در برابر شیاطین با همه ترفندها و قدرت ها راه خودشان را به سوی نجات کلی و ظهور امام زمان۷ طی کنند.

این مدیریت به تعبیر شهید اعلی الله مقامه الشریف با صرف درس خواندن حاصل نمی شود. شیخ مفید نابغه دوران است، سید مرتضی در نوع خودش کم نظیر است، شیخ صدوق رئیس المحدثین خود و پدرش بر جامعه شیعه حق دارند، بنیان گذاران مؤیّد موفقی بودند، ولی علت موفقیت آنان صرف علم و تخصص شان نبود. خواجه نصیر الدین طوسی توانست مغول وحشی را اهلی کند و این آتش را چنان مهار کند که مانع نابودی اسلام و مسلمین شود و این شر را دفع کند و اسلام را از پیچ خطرناک و امت اسلامی را از این آتش فروزان و از این سیل خروشان به سلامت عبور بدهد و به دست عالمان بعدی مانند علامه حلی بسپارد و اگر به دست این مرجع تقلید، شاه مغول شیعه و فضای ایران دگرگون و باب رحمت ولایی به سوی نسل های بعد در ایران فتح شد، یا سر به دارانی پیدا شدند که زیر پرچم یک عالم و فقیه دینی، مغول را از صحنه سیاست بیرون کنند، اگر علمای دوران صفویه توانستند مدیریت کنند، اینها همه به برکت سیاست الهی و بینش نوری آنها بود که توانستند ایران را مهد شکوفایی دین و تجلّی علوم اهل بیت عصمت و طهارت: قرار دهند. محقق ثانی اعلی الله مقامه الشریف، شیخ بهایی و مجلسیین اعلی الله مقامهم بودند که آن را مدیریت کردند، پرچم سیاست به دست گرفتند و بدون اینکه عنوان سیاسی به خود بدهند، به شیعه آبرو بخشیدند، ایمان را تزریق کردند، نگذاشتند راه بهشت بسته شود و راه جهنم ابدی را تا حد امکان به روی بندگان خدا بستند. بینش و سیاست و مدیریت میرزای شیرازی اعلی الله مقامه الشریف را ملاحظه کنید که استعمار پیر و پیچیده و خطرناک انگلیس را به زانو در آورد! در مسئله مشروطیت هم – طبق بیان شیخ الفقها، عزیز تازه سفر کرده ما، محبوب دل ها، آیت الله العظمی آقای بهجت(ره) – میرزای شیرازی بودند که دانستند این مخالفت با قاجار است، ولی مخالفت با انگلیس نیست؛ لذا مشروطه خواهان را چند روز معطل کرد و بعد هم فرمود شما در اینجا نمانید، به مصلحت شماست. آنها را از آنجا بیرون کرد. این بزرگوار و بعدی ها تلاش کردند تا رسید به امام راحل۱، بنیان گذار نظام جمهوری اسلامی ایران، مرجع بزرگ، فقیه روشن بین، که چه محشری به پا کرد! چه معجزه ای از اسلام و دین در وجود خودش ارائه کرد! چه قدرت هایی را به زانو در آورد! چه معماهایی را حل کرد! اسلامِ کتابخانه ای را که در گوشه ای منزوی شده بود، به صحنه کشاند و خداوند بود که قدرت را به دست این عالم توانا قرار داد و او توانست مدیریت سابقه دار مرجعیت شیعه را در افق بالایی مطرح کند و زمینه را برای آمدن امام زمان۷ به خوبی مهیا کند. اینها و ده ها شخصیت برجسته از این قبیل بودند که چنین خدماتی کردند و ما به آنها می بالیم و می نازیم. اینها عالم، دین شناس، خبره و استخوان خرد کرده بودند. اینها سالیان سال در رشته های مختلف ملّا شده و سرآمد بودند اما علم تنها کافی نیست: «و الذین جاهدوا فینا لنهدینَّهُم سُبُلَنا* اتقوا الله و یعلّمکم الله* ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا». وقتی که به رهبر عظیم الشأن ما – که از همان سنخ رهبری است و در دریافت امواج معنوی قوی ترین شامه را خدا به ایشان عنایت کرده است – تسلیت ضایعه رحلت حضرت آیت الله العظمی قرهٌ عین السالکین را می دهند، به تعبیر ریاست محترم دفترشان حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای محمدی گلپایگانی، آقا فرو ریخت و دیگر نمی شد با ایشان سخن گفت و آن چنان عَنان صبر را از دست داد که سابقه نداشت. دیدید که ایشان این مملکت طوفان زده را چگونه رهبری کرد؟ طوفان رحلت امام که آیت الله العظمی آقای بهجت(ره) بعد از رحلت حضرت امام(ره) فرموده بودند: با رفتن ایشان کفر به اسلام طمع کرد. چنین رهبری آن چنان این کشور را مدیریت و فتنه ها را مهار کرد. این انرژی اتمی، این ماهواره ها، این جنگ ۳۳ روزه و جنگ غزه، اینها همه به مدیریت یک مرجع، یک