پاورپوینت کامل عرفان در قرآن;عرفان ولایت محور ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفان در قرآن;عرفان ولایت محور ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفان در قرآن;عرفان ولایت محور ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفان در قرآن;عرفان ولایت محور ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۶

اشاره: در بخش های پیشین مقوله «عرفانِ عبودیت محور» مطرح شد که عرفانِ قرآنی و سلوکِ وحیانی بر گوهر بندگی و جوهر عبودی مبتنی است و عزت عارف، در عبودیت الهی رقم می خورد. عبودیت، جوهری است که کُنْه و درون مایه آن، ولایت الهی است؛ یعنی رسیدن به اینکه تحت تدبیر محض خداوند و اراده الهی است. در این مقام، عبد سالک، چیزی غیر از آنچه معبودش اراده کند، نخواهد داشت و همه شؤون حیات و هستی اش فانی در خدا است و جهانِ فانی و باقی را فدای شاهد و ساقی می کند. او چنان اعتلایی می یابد که از خوف جهنم و شوق جنّت عبور می کند و عشق بندگی و شوق دیدار، همه هستی اش را پوشش می دهد. اکنون پرسش این است که در «عرفان عملی قرآنی» چه حقیقتی است که عارف و سالک را به منزلت «عبدیت» و آن گاه مقام «عندیت» می رساند و تاج کرامتش و جایزه سلوک و ریاضتش، «عبده و رسوله»، «نعم العبد»، «أسری بعبده لیلاً من المسجد الحرام الی…»، «فاوحی الی عبده ما اوحی» و… خواهد شد؟ راز و رمز سلوک عبودی در چیست؟

ولایت محوری

پاسخ آن است که عرفانِ قرآنی-عترتی، عرفانِ مبتنی بر هدایت انسان کامل معصوم است؛ عرفانی است که ساختار و جانمایه اش، بر ولایت قرار گرفته و تعریف شده است؛ ولایت به معنای معرفت، محبت و پیروی از خلفای الهی؛ ولایت انسان هایی که مظاهر اسمای جمال و جلال الهی اند و واسطه فیض و فضل ربوبی.

مگر در عرفان، مرشد، پیر راه، خِضر طریق، راهنما و… از ضروریات سیر و سلوک تا درجه شهود معرفی نشده است؟ مگر اطاعت محض و تبعیت صرف از چنین راهنمایان و راهبرانی مطالبه نشده است؟ حال باید پرسید کدام انسان ها صلاحیت تام و تمام برای راهبری و راهنمایی و هدایت همه جانبه و آن گاه تبعیت کامل را دارند؟ به راستی چه کسانی اند که پذیرش ولایت آنها به معنای پذیرش مرجعیت اعتقادی، اخلاقی-سلوکی و اجتماعی، و عشق ورزی و مهرورزی محض به آنها سرمایه سلوک و -از همه مهم تر- سیر در صراط مستقیم الهی خواهد بود؟ مگر پیامبر اکرم۶ و عترت پاکش، چنین مقام و منزلتی ندارند؟ چه عقلانی و دل پذیر است که انسانِ صائر و سالک الی الله خویشتن را به چنین انسان هایی بسپارد و سرسپرده و دلداده آنان باشد که معیّت معرفتی- معنویتی با آنان و حَشْر عقلی و روحی با چنین انسان هایی که آئینه داران حقند، انسان را الهی کرده و به سر منزل مقصود می رساند.

انسان هایی که فتح قله های کمال و تکامل، تنها در همراهی با آنها و فهم آموزه های آنان و انجام دستورات آنها و تخلق به اوصاف ملکوتی آنان ممکن خواهد شد؛ آنان که در مقام عصمت قرار گرفته و الگوی تمام عیارند و عرفان علمی و عملی مبتنی بر صدق و حقّ را فراروی انسان قرار می دهند. ذره ای کژی، تخلف و اختلاف در صراط آنان نخواهد بود و عرفان جامع و کامل را نشان می دهند.

انسانی که تحت تعلیم و تربیت انسان کامل معصوم(ع) قرار می گیرد و بینش، گرایش، کنش و واکنش های او تحت تأثیر آن آموزه ها و گزاره ها است، به یقین به سعادت می رسد و مشرب و مسلک آنان را یافته و در مسیری قدم می گذارد که قدمگاه صدق و سپس قرارگاه صدق است که فرمود: «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنوا اَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِم؛ و به کسانی که ایمان آورده اند بشارت ده که برای آنها، سابقه نیک [=نیک نامی و پاداش] نزد پروردگارشان است»۱ یا «اِنَّ الْمُتَّقینَ فِی جَنّاتٍ وَ نَهرٍ، فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُقْتَدِر؛ به یقین پرهیزکاران در باغ ها و نهرهای بهشتی جای دارند، در جایگاه صدق نزد خداوند حاکم مقتدر»۲ یعنی «عند الرب» و «عند الله» خواهد شد و بین جنبه های خلقی و حقّی در ساحت سلوک جمع خواهد کرد. به تعبیر علامه طباطبایی:

در ثبوت و تحقق صراط ولایت که در آن انسان مراتب کمال باطنی خود را طی کرده و در موقف قرب الهی جایگزین می شود، تردیدی نیست.۳

آری؛ انسان ولایی می تواند در پرتو ولایت معصوم، به مراتبی از ولایت یعنی انکشاف واقعیات باطنی، قرب و فنای حق دست یابد و راه توحید را در پیش گیرد، تا به اوج عرفان که توحید ناب است، برسد.

سالک، تحت تدبیر و راهبری ولیّ خدا می تواند به معرفت های شاهدانه و عشق و محبت های صادقانه واصل شود، و در همه مراحل از حقیقت حکایت دارد نه مجاز و خیال، تا از همه حجاب ها از جمله حجاب خودیت خارج شود و به محبوب برسد.

بنابراین ولایت پذیری انسان کامل و حجت الهی است که انسان را از ولایت شیطان به ولایت رحمان و از جهل به مراتب عالی نور و علم سوق و سیر می دهد. دل چنین سالکی، تنها با یاد و نام خدا آرام گرفته و غایتی جز قرب الی الله و لقاء ربّ ندارد. او، پیوسته در بستان یاد خدا به تفرّج پرداخته و در گلستان رضای الهی سیر می کند و حیات معقول و معنوی یا حیات طیّبه تحصیل می نماید و با نور خدا زندگی می کند. ولایت پیامبر اکرم۶ و عترت پاکش: و استجابت دعوت آنها در قول و فعل، عامل حیات جاودانه و آرامش پایدار و نورانیت و معنویت حقیقی و ماندگار خواهد شد؛ چنانکه فرمود:

«یا أیّها الَّذینَ آمنُوا اسْتَجِیبوا للهِ و لِلرَّسولِ اذا دَعاکُمْ لِما یُحْییکم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می خواند که شما را حیات می بخشد».۴

«أوَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأحْیَیناهُ وَ جَعَلْنا لَه نُوراً یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ؛ آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم، [= کافر بود و ایمان آورد] و نوری برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود».۵

که آنان هدایت به امر داشته و سالک را بر اساس استعدادهای ذاتی و اکتسابی اش، تا آخرین مراحل تکامل به پیش می برند و غیر از ارائه طریق، ایصال به مطلوب می کنند؛ چنانکه فرمود:

«وَ جَعَلْنا منْهُم اَئِمَّهً یَهْدون بِأمْرِنا لَمّا صَبَروا وَ کانوا بِآیاتِنا یُوقِنون؛ و از آنان پیشوایانی قرار دادیم که به امر ما (مردم را) هدایت می کردند؛ چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند.»۶ یا «و جعلناهم ائمهً یهدون بامرنا؛ و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به امر ما، (مردم را) هدایت می کردند.»۷

معیار انتخاب استاد

با وجود چنین آموزگارها و آموزه هایی، عقلانی است که انسان اگر به دنبال استاد راه و پیر طریقی نیز می گردد لازم است پیر طریق را نیز با چنین معیارهایی سنجش و ارزیابی کند، و عالمی زاهد و ربانی را به عنوان استاد انتخاب کند که بر نظام فکری او ولایت محوری حاکم باشد و شاگردان را نیز به قرآن و اهل بیت: دعوت کند نه به خود. و مگر همه افتخار استادان سیر و سلوک در ساحت عرفان اسلامی، این نبود و نیست که سلسله آنها در نهایت به امامان هدایت و نور وصل می شود؟ و همه عزت و آبروی آنها در همین است که به امیرا