پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت علیهم السلام (۳) ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت علیهم السلام (۳) ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت علیهم السلام (۳) ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت علیهم السلام (۳) ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

راه تحصیل معرفت اهل‌بیت علیهم السلام

اشاره

دانستیم ‌که معرفت امام، دارای مراتبی است و مرتبه مطلوب آن، معرفت بالنورانیه می‌باشد.

چگونگی دستیابی به آن مرتبه، از مباحثی است که در شماره پیشین بدان پرداختیم. همچنین بیان شد از آیات قرآن کریم۱ و روایات اهل‌بیت به دست می‌آید که جریان معرفت، از بستر اراده انسان می‌گذرد. مراتب عالی معرفت، چیزی نیست که فقط با برهان و استدلال به دست آید –اگرچه آن هم لازم است- بلکه معرفت، در گرو اراده و عملکرد انسان است.

برای رسیدن به این معرفت، به تطهیر قلب نیاز داریم و برای این‌که خدا ما را تطهیر کند، لازم است تسلیم او شویم؛ زیرا التزام به دستورات خداوند در سه گستره عقاید، اخلاق و احکام، تطهیر را در پی دارد و تا در ظاهر و باطن، تسلیم او نشویم، تطهیر صورت نمی‌گیرد.

بلا و تطهیر

یکی از عوامل تطهیر و رشد، بلا است؛ که با توجه به درجه ایمانی، باعث تقرب می‌شود. بلا،‌ برای کسانی که با لغزش و گناه خود، از خدا فاصله گرفته‌اند، مایه بازگشت۲ و برای مؤمنان، مایه امتحان۳ و شکوفایی استعدادها، و برای اولیای الاهی باعث ارتقای درجه است.

به همین ترتیب با توجه به سطح ایمانی افراد، بر آن‌ها بلا نازل می‌شود. از امام صادق علیه السلام حکایت شده است:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُ بِمَنْزِلَه کِفَّه الْمِیزَانِ کُلَّمَا زِیدَ فِی إِیمَانِهِ زِیدَ فِی بَلَائِهِ؛۴

مؤمن، مانند کفه ترازو است؛ هرچه ایمانش افزایش یابد، بلایش بیشتر می‌شود.

از اهل‌بیت علیهم السلام حکایت شده است که پیامبران، بیش از همه مبتلا شدند و بعد، جانشینان آن‌ها و سپس کسانی که از آن‌ها پیروی می‌کنند.۵

بدین ترتیب بلا برای همه افراد، نردبان قرب است؛ به شرطی که صبور باشند و تسلیم مشیت حضرت حق شوند و ایمان داشته باشند که:

إِنَّ اللهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً؛۶

هنگامی که خدا بنده‌ای را دوست بدارد، او را غرق بلا می‌کند.

راه قرب الاهی

یکی از راه‌های مرسوم برای قرب به خدای متعال، راه اصلاح نفس و انجام عبادات و تحمل ریاضت‌ها برای رسیدن به کمال می‌باشد. در این میان اگر فرد ناسپاسی کرد، از هدایت‌هایی که شامل حالش شده است، محروم می‌شود؛ از این رو، پس از وارد شدن به میدان مجاهده باطنی، میزان شکر و ناشکری انسان، در هدایت او تأثیر دارد. راه دیگری که در موفقیت انسان در مسیر خودسازی اثرگذار است، رویارویی با ابتلائات الاهی است که گفته شده در صورت تعامل صحیح با این پدیده، بهترین نردبان برای سیر و سلوک است.

تفاوت ابتلا و ریاضت در تربیت

بین ابتلائات و ریاضت‌ها برای تربیت انسان، تفاوت‌هایی وجود دارد؛ از جمله این‌که برخی آفت‌ها (مانند عُجب) ریاضت‌ها را تهدید می‌کند؛ در حالی‌که عجب و تکبر بر بندگان خدا در ابتلائات الاهی وجود ندارد. انجام عبادات و ریاضات شرعی برای رشد ضروری است؛ ولی انسان باید در این مسیر مراقب مفاسد آن باشد و خود را در آخر کار بدهکار دانسته، واقعاً تقصیر خود را در بندگی ببیند؛ از این رو سفارش شده است برای در امان ماندن از عجب، عبادات خود را با عبادات و مراقبه‌های اولیای خدا و اصحاب امامان مقایسه کند.

با این مقایسه‌ها و محاسبه‌ها است که کوتاهی‌های انسان معلوم شده، تلاش‌های او در مقابل عنایت‌ها و نعمت‌های الاهی، بسیار ناچیز جلوه می‌کند؛ به ویژه اگر توجه کند که این تلاش‌ها با توفیق خدای متعال بوده است و بدون دستگیری خداوند، انسان به هیچ کار خیری موفق نمی‌شود:

ما أصابک من حسنه فمن الله؛۷

آفت‌هایی که در انجام عبادات و ریاضت‌های الاهی وجود دارد، در ابتلائات الاهی وجود ندارد؛ زیرا با بیماری، فقر و جایی که لازم باشد از آبرو هزینه کردن، انسان دچار عجب و تکبر نمی‌شود؛ بلکه برعکس. حالت انکسار و شکستگی در درگاه الاهی که از ارزشمندترین سرمایه‌های انسان است، پدید می‌آید.

ابتلائات الاهی، متناسب با گرفتاری مؤمن است؛ یعنی خدای متعال، کسی که باید بیمار شود را بیمار، و کسی که باید فقیر شود را فقیر می‌کند.

انسان گاهی اوقات در محاسبه‌های خلوت خویش گمان می‌کند همه ملاک‌های خوبی را دارا است؛ برای مثال، عجب ندارد، تعلق به دنیا در او نیست و… یا اگر به وجود این رذائل پی‌ببرد، به راحتی نمی‌تواند درمان کند؛ ولی اگر بر بلای الاهی صبر نشان دادیم، هم عیوب را نشان می‌دهد و هم آن‌ها را رفع می‌کند. در این حالت است که انسان نه تنها ناراضی نیست، بلکه به مقام شکر بر بلا می‌رسد؛ چرا که نزول این بلا، مایه تطهیر و قرب او شده است.

ابتلا به بلای ولیّ خدا

بحث از بلا و جنبه‌های مختلف آن مجالی دیگر می‌طلبد. آنچه بیان شد مقدمه‌ای برای این بحث بود که یکی از عوامل مؤثر در تطهیر، رشد و قرب الاهی انسان، این است که انسان به بلای ولی خدا مبتلا شود.

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله فرمود:

أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّه؛

من و علی، پدران این امت هستیم.

از این رو اگر ما بر اساس این پیوند، به بلای اهل‌بیت مبتلا شویم و در یک فرایند فکری، روحی و روانی با بلای آن‌ها ارتباط برقرار کنیم و به تعبیر دیگر در مصیبت اهل‌بیت علیهم السلام مصیبت زده شویم، تطهیر و قرب بیشتری صورت می‌گیرد. در زیارت رسول اکرم صلی الله علیه و آله آمده است:

اُصِبْنَا بِکَ یَا حَبِیبَ قُلُوبِنَا فَمَا أَعْظَمَ الْمُصِیبَه بِک؛

و در زیارت عاشورا زمزمه می‌کنیم:

یَا أَبَا عَبْدِ اللهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّه وَ جَلَّتْ و عَظُمَتِ الْمُصِیبَه بِکَ عَلَیْنَا وَ عَلَی جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلَام؛

و در فراز دیگر «لقد عظم مصابی بک» زمزمه‌ زائری است که به بلای اهل‌بیت علیهم السلام مبتلا شده است و غم مصیبت امام حسین علیه السلام چنان وجودش را فراگرفته که اگر نزدیک‌ترین عزیزانش را از دست می‌داد، چنین