پاورپوینت کامل آیت زهد؛ زندگینامه عالم ربانی آیت الله شیخ زین العابدین مرندی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت زهد؛ زندگینامه عالم ربانی آیت الله شیخ زین العابدین مرندی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت زهد؛ زندگینامه عالم ربانی آیت الله شیخ زین العابدین مرندی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت زهد؛ زندگینامه عالم ربانی آیت الله شیخ زین العابدین مرندی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

خُلُق این توفیق را دارد که در هر شماره به معرفی یکی از ستارگان درخشان آسمان علم و عمل بپردازد. تصمیم گرفتیم در این شماره به معرفی کسی بپردازیم که همراه با مرجعیت و علم و فقاهت، در اوج زهد بود؛ کسی که به تعبیر حضرت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری، زهدش واقعی بود. شیخ زین العابدین مرندی با وجود این مقام رفیع، کمتر مورد توجه قرار گرفته و معرفی شده است؛ تا جایی که حتی در بیشتر منابعی که شرح حال این مرجع زاهد آمده، کمتر از یک صفحه در معرفی وی مطلب ذکر شده است. همین امر موجب شد تا اطلاعات کمی از ایشان در کتاب های شرح حال بزرگان به دست بیاید و این، کار تحقیق را دشوار کرد. با وجود تلاش و کنکاش فراوان عقیده مندیم که نتوانستیم در حدّ مورد قبولی مطلب بیابیم که از این رو جای عذرخواهی از جناب شیخ مرندی و شما خوانندگان محترم را دارد.

با این حال شاید بتوان گفت تا کنون متنی را که به اندازه نوشتار پیش رو طلب در مورد شیخ زاهد، مرحوم زین العابدین مرندی آورده باشد نیافته ایم و چه بسا بتوان ادعا کرد که این نوشتار، جامع ترین متنی است که در مورد آن مرجع زاهد وجود دارد:

ولادت و دوران طفولیت

در یکی از شب های سال ۱۲۶۶ق در مرند، صدای گریه کودکی بلند شد که نامش را زین العابدین گذاشتند. بعدها معلوم شد که این نام گذاری برای او بسیار برازنده بوده است. زین العابدین که از ذراری شیخ بهایی بود، دوران کودکی را تحت مراقبت های پدر و در دامان پر مهر مادر سپری کرد.

تحصیلات

وی مقدمات علوم دینی را در ایران، گذراند و از محضر مولی محمد هرزندی که از شاگردان طراز اول شیخ اعظم انصاری بود استفاده کرد. در اواخر قرن سیزدهم هجری به نجف مهاجرت کرد، تا در حوزه دینی آن دیار، علوم دینی سطوح بالاتر را فرا بگیرد. وی به مدرسه صحن غروی رفت. شیخ زین العابدین در نجف، از دو تن از اساتید مبرّز، بیش از سایر اساتیدش بهره برد که آن دو استاد عبارت بودند از:

۱. میرزا حبیب الله رشتی: آیت الله العظمى علامه حاج میرزا حبیب الله بن میرزا محمد خان گیلانى رشتى، از علماى بزرگ قرن سیزده و اوایل قرن چهارده هجرى است. وی پس از وفات شیخ اعظم و در سال ۱۲۸۱ق حدود سى سال، جانشین او در تدریس و تعلیم شد. در درس میرزاى رشتى بیش از سیصد نفر از فضلا و علما شرکت می نمودند و از محضرش استفاده مى کردند. در میان آنان، بیش از یکصد نفر از علمای درج یک که بعضى به مرجعیت رسیده بودند نیز حضور داشتند. در زمان میرزا حبیب الله، کسى بهتر از او تدریس نمى کرد. در تدریس، مباحث طرح شده را طولانى بحث مى کرد؛ اما به علت فواید زیاد درس وی، گروه هاى مختلف در درسش شرکت مى کردند. او فقیه محقق، مدقق، عابد، زاهد و اصولى بود و مراتب علمى اش نزد بزرگان عصر مسلم بود.

۲. میرزای شیرازی: آیت الله العظمی حاج میرزا محمد حسن حسینى، فرزند سید محمود، معروف به «میرزاى شیرازى» و «امام مجدد شیرازى»، در روز پانزدهم ۱۲۳۰ق در شیراز متولد شد. وی که از چهار سالگی تحصیل درس را شروع کرد، تا هیجده سالگی در زادگاه خود به درس و بحث مشغول بود. آن مرحوم پس از آن به اصفهان مهاجرت کرد و پس از ده سال تعلیم و تعلم در اصفهان، به نجف رفت.

استاد او شیخ انصارى بارها می گفت: «من درس را براى سه نفر می گویم؛ میرزا محمد حسن، میرزا حبیب الله (رشتى) و آقا حسن تهرانى (آقا حسن نجم آبادى تهرانى)».

او در سال ۱۲۹۱ق به قصد زیارت نیم شعبان به طرف سامراء حرکت کرد و با استخاره اى که در حرم مطهر حضرت امام على النقى و حضرت امام حسن عسکرى(ع) نمود، تصمیم قطعى بر اقامت در سامراء گرفت.

بعد از رحلت جناب شیخ مرتضى انصارى در سال ۱۲۸۱ق، گفت وگوهاى بسیارى میان شاگردان برجسته شیخ درباره جانشینی ایشان در امر مرجعیت انجام شد. بالاخره میرزا، در حالى که سخت مى گریست مرجعیت را پذیرفت.

برخی اقدامات بزرگ میرزای شیرازی عبارت بودند از: آبادی سامراء، خاموش ساختن فتنه آن، تحریم تنباکو، علاوه بر چندین تألیف و پرورش شاگردان بسیاری در فقه آل محمد(ص).

مرحوم شیخ زین العابدین پس از مراجعه به نجف، از طرف سید مجدد مسئولیت توزیع شهریه در میان طلاب دینی را عهده دار شد.

ویژگی های اخلاقی

آیت الله مرندی عالم، زاهد و اهل فضل و به قدری در زهد و فضل شهرت داشت که مورد وثوق بیشتر کسبه نجف بود. آن ها در مسائل خود و در داد و ستد و معاملات به او مراجعه می کردند و برای رفع خصومت ها نیز مورد مراجعه عموم کسبه نجف بود. برخی ویژگی های آن مرحوم که در منابع محدود ما اشاره شده است:

۱. زهد

امام صادق(ع) فرمودند: إِذَا أَرَادَ اللهُ بِعَبْدٍ خَیْراً زَهَّدَهُ فِی الدُّنْیَا وَ فَقَّهَهُ فِی الدِّینِ وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَهَا وَ مَنْ أُوتِیَهُنَّ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ؛[۱] چون خدا خیر بنده اى را خواهد، او را به دنیا بى رغبت و در دین، دانشمند کند و به عیوب دنیا، بینایش سازد و به هر کس که این خصلت ها داده شود، خیر دنیا و آخرت داده شده است … .

در بیشتر کتاب هایی که شرح حال مرحوم مرندی آمده، صحبت از زهد او است. با اینکه وی تقسیم کننده شهریه طلاب در حوزه نجف بود و نیز خود از مراجع تقلید مردم آذربایجان به شمار می رفت، در مخارج بر خود و خانواده اش تنگ می گرفت و چه از نظر لباس و چه از نظر خوراک، در نهایت قناعت زندگی می کرد. او لباس خشن می پوشید و غذای غیرلذیذ می خورد. آری؛ در مورد رسول الله(ص) آمده است: وَ قَدکَانَ یَأْکُلُ الْجَشِبَ وَ یَلْبَسُ الْخَشِنَ؛[۲] و غذاى آن حضرت، غذاى درشت و غلیظ بود و لباس خشن مى پوشید. به تعبیر آیت الحق جناب سید عبدالکریم کشمیری، زهد او واقعی بود.

ایشان درباره شیخ زاهد می گوید: او مجتهد بود و زهدش واقعی بود. وقتی پسرش هادی به پدر عرض کرد، قبایم مندرس و کوتاه شده و خجالت می کشم با این لباس با طلاب مباحثه کنم، ایشان که عهده دارتأمین طلاب بود به نانوا گفت: «از فردا به پسرم نان نده؛ چون اگر شکم او گرسنه باشد، سراغ لباس را نمی گیرد». وقتی پول برایش می آوردند، در جهت خاصی صرف سادات خردسال می کردند.

روزی عیالش از کمی مال در زندگی شِکوه کرد. ایشان کلاه [= عرقچین] خود را درون ظرف آبی انداخت و آن را فشار داد. چون این کار را کرد، آبِ ظرف، آلوده شد. فرمود: «ای زن! تو به من می گویی این چرک ها را بخورم؟!»

وقتی دیوار خانه اش خراب شد، از سهم امام خرج نکرد و روی دیوار حصیر انداخت. روزی پسرش تقاضای پول بیشتر کرد، فرمود: «بروید برای طلاب از چاه آب بکشید و مزد بگیرید من چیزی نمی دهم».

بی اعتنایی ایشان به دنیا طوری بود که حضرت آیت الله مرعشی نجفی در کتاب الاجازه الکبیره که شرح حال برخی از بزرگان است، قبل از بیان اسم شیخ زین العابدین مرندی با این القاب شروع می کند: الزاهد المعرِض عن الدنیا؛ زاهدی که روی گردان از دنیا بود… .

مرحوم آیت الله سید محمد حسین تهرانی در کتاب روح مجرد می نویسد:

مرحوم شیخ زین العابدین مرندی از اعاظم علما و مجتهدین و زهّاد معروف در نجف اشرف بوده اند … چون شیخ زین العابدین غالباً در منزل بوده است و یک نفر از آقازادگان هم باید حتماً برای حوائج مردم در منزل بماند، ایشان برای خود و سه پسرشان مجموعاً دو عدد عبا تهیّه کرده بودند؛ زیرا در داخل منزل، عبا لازم نیست و در بیرون هم بیش از دو نفر نمی توانند باشند. و این، از شدّت زهد و ورع آن مرحوم بوده است . وقتی که ایشان فوت می کنند و می خواهند جنازه را بردارند، برای دو پسر عبا بوده است و برای سوّمی نبوده است.[۳]

البته در مواجهه با نقل های این چنینی از زهد و دنیاگریزی عالمان باید همه جوانب را در نظر گرفت؛ از جمله درباره مرحوم مرندی و زهد او باید دانست که اولاً عموم مردم و به ویژه طلاب، در آن زمان در سطح حداقلی زندگی می کرده اند و بسیاری اوقات از نیازهای اولیه زندگی محروم بوده اند، کما اینکه تأمین نان روزانه طلاب از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و این مهم به عهده مرحوم مرندی بوده است. ثانیاً مرحوم آیت الله مرندی به سبب عهده داری برخی از امور طلاب حوزه نجف و نیز مرجعیت برخی از مردم آذربایجان، نسبت به این جماعات، به نوعی زعامت و رهبری داشت. وی در چنین موقعیتی بنا بر سیره و فرموده امیرالمؤمنین(ع) زندگی خود را در سطح پایین ترین افراد جامعه قرار داد و در چنین موقعیتی که لغزشگاه مهمی است و نیازهای ضروری زندگی و نیز اصرار خانواده و فرزندان، گاهی فرد را به خلاف هایی وامی دارد، به بهترین وجه به مبارزه با نفس پرداخت و ذره ای از شیوه زاهدانه خود عقب ننشست. چنین سیره ای در زندگی بسیاری از عالمان و مراجع مهذّب شیعه سابقه داشته است.

۲. علم

امام صادق(ع) فرمودند: مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا أَثْبَتَ اللهُ الْحِکْمَهَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَ