پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ خلیفه الله ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ خلیفه الله ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ خلیفه الله ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ خلیفه الله ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

در شماره گذشته، جریان خلقت حضرت آدم(ع) با توجه به آیات و روایات بیان شد. در این شماره، به بیان مقامات و سیره اخلاقی ایشان می پردازیم و در انتها درس های اخلاقی از جریان خلقت و زندگی حضرت آدم(ع) را بیان می کنیم.

۱.مقامات

با بررسی آیات قرآن، برخی فضائل برای حضرت آدم(ع) به عنوان اولین انسان و اولین حجت الهیِ بر روی زمین اثبات می شود؛ از جلمه:

الف. خلافت الهی

وَ إِذْ قالَ رَبُّک لِلْمَلائِکهِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً؛[۱][به یاد بیاور] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من روی زمین، جانشینی [نماینده ای ] قرار خواهم داد».حق تعالی وقتی بحث آفرینش آدم را برای ملائکه بازگو می کند، از او به عنوان جانشین خود روی زمین یاد می نماید. اینکه مخلوقی بتواند به این جایگاه نائل آید، مقامی است که تا آن زمان به هیچ موجودی داده نشده بود. جانشینی خدای متعال، یعنی جانشینی کسی که ملکوت آسمان ها و زمین در دست اوست و تمام موجودات عالم را در ید قدرت لایزال خویش دارد؛ لذا این مقام، شایسته بهترین مخلوق اوست که از فرشتگان نیز برتر باشد.

ب. علم به اسماء الهی

فرشتگان گمان می کردند خلیفه قرار دادن، تنها به این منظور است که وی با تسبیح و تقدیس زبانی و وجودی اش، نمایان گر خدا باشد که این مطلب با تسبیح و تقدیس فرشتگان حاصل بود. از طرفی، زندگی زمینی، به راحتی اجازه چنین نمایشی را به انسان نمی دهد؛ بلکه بر عکس او را به سوی فساد و شر می کشاند؛ لذا فرشتگان خود را خلیفه خدا می دانستند و خلیفه شدن موجودی زمینی را بی فایده می شمردند.اما از سیاق آیات الهی بر می آید که ملاک حق تعالی برای احراز مقام خلافت، نه تسبیح و تقدیس تنها، بلکه تعلیم اسمای الهی است. [۲]

علامه طباطبایی(ره) می فرماید: مراد از اسماء یا مفاهیم آن ها، موجوداتی زنده و دارای عقل بوده اند که در پس پرده غیب قرار داشته اند و به همین سبب، علم به آن ها غیر آن نحوه علمی است که ما به اسماء موجودات داریم؛ چون اگر از سنخ علم ما بود، باید بعد از آنکه آدم فرشتگان را از آن اسماء با خبر کرد، فرشتگان هم مثل آدم دانای به آن اسماء شده باشند و نباید آدم، اشرف از آن ها باشد و خدا او را بیشتر گرامی بدارد.

پس آنچه آدم از خدا گرفت و آن علمی که خدا به وی آموخت، حقیقت علم به اسماء بود که فرا گرفتن آن برای فرشتگان امکان نداشت. سُبْحانَک لا عِلْمَ لَنا، إِلَّا ما عَلَّمْتَنا؛[۳]منزهی تو، ما جز آنچه تو تعلیممان داده ای، دانسته ای نداریم.[۴]

ج. برگزیده الهی

یکی از ویژگی های حضرت آدم(ع) در قرآن، این است که برگزیده خدا است که از آن به اصطفا و اجتبا تعبیر شده است: ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیهِ وَ هَدی؛[۵]سپس پروردگارش او را برگزید، و توبه اش را پذیرفت، و هدایتش نمود.بنا بر آنچه در تفسیر المیزان آمده، اجتبا به معنای جمع کردن به منظور برگزیدن است و این آیه نیز بیان می کند که خدای تعالی بنده خود را برای خود جمع آوری کرده؛ به طوری که کسی غیرخدا در او شریک نباشد و او را از مخلَصین قرار داده است.

اما در مورد «اصطفا» آیه زیر قابل توجه است: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی آدَم وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمینَ؛[۶]خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را برگزید و بر جهانیان برتری داد.اصطفا نیز در این آیه، به معنای نوعی اختیار و برگزیدن آنان در یک یا چند امر است که دیگران با آنان در این امور شرکت ندارند.

اما اصطفای آدم، به این معنا است که خدای متعال او را اولین مخلوق و پدیده از بنی نوع بشر قرار داده، در زمین جایش داد و در این باره فرمود: وَ إِذْ قالَ رَبُّک لِلْمَلائِکهِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً؛[۷][به یاد بیاور] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من روی زمین، جانشینی [نماینده ای] قرار خواهم داد».

نیز آن جناب اولین کسی است که باب توبه برایش باز شد. خداوند درباره توبه او فرمود: ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیهِ وَ هَدی؛[۸]سپس پروردگارش او را برگزید و توبه اش را پذیرفت و هدایتش کرد. و اولین کسی است که برایش دین تشریع شد: فَإِمَّا یأْتِینَّکمْ مِنّی هُدی، فَمَنِ اتَّبَعَ هُدای فَلا یضِلُّ وَ لا یشْقی؛[۹]

[خداوند] فرمود: «هر دو از آن [بهشت] فرود آیید؛ در حالی که دشمن یکدیگر خواهید بود! ولی هر گاه هدایت من به سراغ شما آید، هر کس از هدایت من پیروی کند، نه گمراه می شود و نه در رنج خواهد بود! مواردی که ذکر شد از اختصاصات حضرت آدم(ع) است. این ها فضائل بسیار بزرگی است که کسی چنین فضائلی ندارد.[۱۰] همچنین از روایات استفاده می شود که حضرت آدم(ع) اولین کسی بود که به دو عبادت روزه و حج، تشرف یافت.[۱۱]

۲.ویژگی هــــای اخلاقی عبادی حضرت آدم(ع)

حضرت آدم(ع) به عنوان سرسلسله انبیا و اولین حجت خدا روی زمین، دارای امتیازات اخلاقی ویژه ای بوده که در این مجال، برخی از آن ها را بیان می کنیم:

الف. اهتمام به عقل

روزی جبرئیل(ع) بر حضرت آدم(ع) نازل شد و عرضه داشت: «من مأمورم یکی از این امور را در اختیار تو قرار دهم؛ عقل، حیا و دین. حق تعالی فرموده است که یکی از آن ها را اختیار کنی». آدم (ع) عقل را انتخاب کرد. جبرئیل به حیا و عقل، فرمان داد که آدم را ترک گویند؛ اما آنان در جواب جبرئیل گفتند: «ما نمی توانیم برویم. ما مأموریم هرجا عقل قرار گرفت، همراه او باشیم».[۱۲] از این روایت شریف استفاده می شود که هر کسی صاحب عقل باشد، دین و حیا را نیز به دنبال خواهد داشت. البته همان عقلی که طبق روایات اهل بیت: سبب عبادت خدا و کسب بهشت می شود.[۱۳]

ب. گریه و سجده های طولانی

یکی از برجستگی های اخلاقی حضرت آدم(ع) طولانی بودن سجود و گریه های او است. در روایات اهل بیت: است که حضرت آدم(ع) وقتی پس از لغزش، از بهشت به زمین فرستاده شد، به گونه ای گریه می کرد که از دو چشمانش آب شبیه جوی جاری شد.[۱۴]

همچنین از امام صادق(ع) روایت شده است: بر شما باد که از سجده کنندگان باشید که این از صفات اوابین است. حضرت آدم(ع) بعد از خروج از بهشت، سجده ای کرد که تا سه روز، سر از سجده برنداشت.

گری حضرت آدم به اندازه ای بود که وی یکی از بکائین (بسیارگریه کنندگان) عالم شمرده شده است. دیگر بکائین عالم، عبارتنداز: حضرت یعقوب، حضرت یوسف، حضرت زهرا(س) حضرت امام زین العابدین(ع) و در بعضی روایات، حضرت داوود را نیز برشمرده اند.[۱۵]

ج. صبر

یکی از امتیازات حضرت آدم(ع) صبر بر بلا و مصیبت است، تا آنجا که وقتی جبرئیل بر ایشان نازل می شد، این گونه سلام می داد: «سلام بر تو ای آدم که از خطایت توبه کردی و بر بلایت صبر نمودی».[۱۶] حق تعالی نیز به ملائکه خویش به صبر حضرت آدم مباهات می کرد.[۱۷]

د. معرفت اهل بیت: و توسل به ایشان

حضرت آدم(ع) به راهنمایی جبرئیل رابطه ویژه ای با اهل بیت: داشت و توسل و تمسک به اسمای این بزرگواران، موجب آمرزش او در درگاه الهی شد.در روایت آمده است که بعد از خلقت حضرت آدم و روشن شدن جایگاه رفیع او برای ملائکه، آدم(ع) از حق تعالی پرسید که: آیا مخلوقی محبوب تر از او نزد خدای تعالی وجود دارد؟ حق تعالی بعد از سؤال مکرر او به ملائکه امر فرمود که پرده های غیب را کنار زنند. حضرت آدم(ع) انواری را در ساق عرش نظاره کرد که مشغول ستایش حق تعالی هستند. آن گاه خداوند، آدم را به نام های این بزرگواران آگاه کرد. حضرت آدم نیز از اینکه این بزرگواران از نسل و ذریه او هستند خوشحال و راضی شد. تا زمانی که آن لغزش برای حضرت آدم اتفاق افتاد و حق تعالی را به وجود مبارک این پنج نور مقدس قسم داد و حق تعالی توبه اش را پذیرفت. از آنجا بود که کنیه حضرت آدم «ابومحمد»[۱۸] قرار گرفت.[۱۹] اولین پیامبری که حق تعالی از حضرت آدم و ذریه اش، به رسالت او عهد و پیمان گرفت، حضرت محمد مصطفی(ص) است.[۲۰]

۳.درس های اخلاقی جریان حضرت آدم(ع) و ابلیس

در جریان منصوب شدن حضرت آدم(ع) به مقام خلافت الهی و عدم پذیرش