پاورپوینت کامل رحمت گسترده؛ نعمت میلاد پیامبر اکرم(ص) ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رحمت گسترده؛ نعمت میلاد پیامبر اکرم(ص) ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رحمت گسترده؛ نعمت میلاد پیامبر اکرم(ص) ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رحمت گسترده؛ نعمت میلاد پیامبر اکرم(ص) ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی

این ماه[ربیع الاول] همان گونه که از نامش پیداست، بهار ماه ها است؛ زیرا آثار رحمت خداوند –که نعمت های خاص او بر بندگان عظیم است-در آن هویداست. در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است؛ زیرا میلاد رسول خدا(ص) در این ماه است. می توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است؛ چرا که برتری این رحمت بر سایر رحمت های الهی، مانند برتری رسول خدا(ص) بر سایر مخلوقات است.

همان طور که او داناترین مخلوقات و برترین آن ها و سرورشان و نزدیک ترین آن ها به خداوند و فرمانبردارترین آن ها از او و محبوب ترینشان نزد او می باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست. و گویی روزی است که کامل ترین هدیه ها، بزرگ ترین بخشش ها، گسترده ترین رحمت ها، برترین برکت ها، زیباترین نورها و مخفی ترین اسرار در آن، پی ریزی شده است.

پس بر انسان مسلمان که برتری رسول خدا(ص) را پذیرفته است و مراقب رفتار با مولایش می باشد، واجب است این روز را به گونه ای وصف ناپذیر، برتر از هر وقت و روز دیگری بداند. در مثل چنین روزی، سرچشمه فضایل و برتری ها بر این امت فرود آمد.

تمام برکت های نبوت و امامت و کتاب و شریعت، فقط با وجود رسول خدا(ص) آشکار شد که ابتدای آن در این روز مبارک بود. زمانی که با عقل و شرع، برتری این روز ثابت شد، بر مسلمان مراقب، واجب است با تمام تلاش خود در شکرگزاری این نعمت بزرگ بکوشد که این رحمت وسیع را توسعه داده، این روز را بزرگ ترین عید خود بداند؛ با طاعات تام و تمام به خداوند نزدیک شده، با توسلات کامل به رسول خدا توسل پیدا کند.

از مراقبات این روز، این است که تمام ماه را در این روز با تلاش های نیکو و اطاعت های گران قدر و سترگ، بزرگ داشته، با پروردگار خود در مورد این نعمت عظیم مناجات کند.

بدان که اگر تو عبادت انس و جن را انجام داده، اخلاص پیامبران را داشته باشی، باز هم نمی توانی شکر واقعی این نعمت را به جا آوری؛ البته نه به این سبب که این اعمال نیز از نعمت های اوست و شکر دیگری را واجب می کند؛ بلکه از این رو که به سبب بزرگی نعمت، کسی توان شکر آن را ندارد.

پس به حکم عقل، واجب است بعد از درک ناتوانی، به اندازه توان، شکر آن را به جا آوری. خداوند نیز شکر خالصانه تو را با فضل خود می پذیرد که خداوند با تشکر زیاد، عمل کم را قبول می کند؛ ولی مهم، داشتن حالت قلبی مناسب در این عید بزرگ و شرمسار بودن از عجز و کوتاهی است؛ همچنین انجام اعمالی که انسان را از غفلت و تلف کردن وقت خارج کند و نیز تلاش زیاد برای به دست آوردن صدق اخلاص همراه با شرمساری و مهم دانستن این روز به مقدار اهمیت واقعی آن؛ گرچه در به جا آوردن حق شکر آن، ناتوان بوده یا کوتاهی کرده باشی.

بنده باید تمام توان خود را در انجام عبادات قلبی از قبیل شناخت، یادآوری، شکر و… به کار گیرد؛ زیرا شرع در عبادات بدنی، خواهان میانه روی است، نه زحمت زیاد؛ ولی در عبادت های قلبی مثل شناخت، ذکر و شکر و لطیف کردن قلب با شناخت و صفات پسندیده ای که در پی آن می آید، به کار بردن تمام توان را می طلبد. امام صادق(ع) درباره عارف می فرمایند: لَوْ سَهَا قَلْبُهُ عَنِ اللهِ طَرْفَهَ عَینٍ لَمَاتَ شَوْقاً إِلَیه؛[۱]اگر دل او به مقدار یک چشم به هم زدن از خدا غافل شود از شوق او می میرد.

هنگامی که پرده های اوهام و حجاب های تاریکی از جلو او کنار رفته و نورهای زیبایی صفات و نشانه های عظمت و بزرگی خداوند در قلب او جلوه گر شود و نور بسیار درخشانی را ببیند، ممکن نیست اشتباه یا غفلت کند. حالات قلب او، با جلوه گری های مخصوص صفات جمال و جلال خداوند دگرگون می شود و خداوند بزرگ، عهده دار ریاضت دل او با ترس و امیدواری از این راه می شود، تا زمانی که او را در جایگاه راستی و در پناه خود وارد کند و او را در بهشت بهتر، بهشت نور همراه با پیامبران و شهدا و نیکوکاران سکونت دهد….

روز هفدهم

به گوشه ای از فضایل این روز اشاره کردیم؛ ولی اشکالی ندارد که باز هم به طور اختصار به بعضی از مطالب گذشته اشاره نماییم: هیچ کدام از عموم مردم بلکه بیشتر پیامبران: و دوستان خدا، نمی توانند حقیقت فضیلت های رسول خدا(ص) را بفهمند. روایات زیادی بدین مضمون وارد شده است که هر پیامبری توانایی رسیدن به برخی مقام های اهل بیت والا مقام آن حضرت را ندارد، مگر اینکه رسول باشد؛ چه رسد به فضایل خود آن حضرت.

چگونه می توانند مانند او باشند و حال آنکه او برترین آفریدها و نزدیک ترین آن ها به خداوند و علت ایجاد پیامبران، رسولان، فرشتگان مقرب و تمام جهانیان و سرور مردمان و دانشمندترین آنان است. اوست عقل اول، نور اول، خلق اول، اسم اعظم، حجاب اقرب، طرف ممکن و واسطه فیض خداوند به تمام جهانیان.

هنگامی که فرض شود او علت ایجاد دنیا و سبب جاری شدن نعمت های خداست، نمی توان گفت کسی می تواند به حقیقت صفات و فضایل او -آن چنان که هست- پی برد. همه هدایت ها از او می باشد و او آموزگار فرشتگان و[پیامبری است که] برای ارواح پیامبران مبعوث شده است و کسی است که در کتاب خداوند از او به صاحب اخلاق بزرگ تعبیر شده است.

خانواده و دوازده جانشین او، برترین همه آفریدگان هستند. اولین آنان، امیرالمؤمنین(ع) است که در نهان، با تمام پیامبران: بوده و آنان را یاری می کرده و آشکارا با رسول اکرم(ص) بوده است. آخرین آن ها، مهدی(ع) است که خداوند وعده داده اهل حق از اولین تا آخرین آن ها را با او یاری کرده، با او یکتاپرستی را در زمین تکمیل کند و دین خود را در سراسر زمین بگستراند؛ به گونه ای که دینی غیر از دین خدا روی زمین نباشد.

پیامبر (ص) فاتح و هم او خاتم است. کسی است که پیامبران: و کتاب های آسمانی، به پیامبری او مژده داده اند. کتاب او گواه بر تمام کتب، و جانشین او سرور جانشینان، و امت او برترین امت ها، و شریعت او کامل ترین شرایع، و مذهب او بهترین مذاهب است. او است صاحب حوض و لواء حمد[۲] و صاحب وسیله و بزرگ ترین شفاعت است.

کسی است که این آیه درباره او نازل شده است: وَ لَسَوْفَ یعْطیک رَبُّک فَتَرْضی؛[۳]و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی.

کسی است که برای برتری دادن او و جانشینانش بر غیر آن ها، از پیامبران پیمان گرفته شده و کسی است که مبتلایان به بلاها -مسلمان و غیر مسلمان- با توسل به او و خاندان او نجات می یابند. اوست رحمتی برای جهانیان و محبوب پروردگار جهانیان و هیچ فضیلتی به آن[ رحمت] نمی رسد و آن مادر فضایل است [هم فضایل از رحمت سرچشمه می گیرد].

نام های آن حضرت(ص) نزد خداوند، در کتاب های پیامبران و بر زبان اولیای او عبارتند از: محمد، احمد، ماحی[محو کنند کفر و آثار آن]، عاقِب[آخرین پیامبر]، حاشِر[کسی که امت و پیروانش پشت سر او محشور خواهند شد]، رسول رحمت، رسول توبه، رسول امم، مُقتَفی[کسی که در پی همه پیامبران آمده است]، قُثَم [کامل در آفرینش یا بسیار بخشنده] شاهد بر انبیا و امم، بشیر، نذیر، سراج منیر، ضَحوک [صاحب چهر خندان]، قتال، متوکل، فاتح، امین، خاتم، مصطفی، رسول و پیامبر امّی، حاد[دشمنی کننده با دشمنان خدا]، مزمل، مدثر، کریم، نور، عبد، رؤوف، رحیم، طه، یس، منذر، مُذَّکِّر.[۴]

در کتاب های اخبار آمده است:

نام او نزد بهشتیان عبدالکریم، نزد اهل آتش عبدالجبار، نزد اهل عرش عبدالمجید، نزد سایر ملائکه عبدالحمید، نزد سایر پیامبران عبدالوهاب، نزد شیاطین عبدالقهار، نزد جن عبدالرحیم، در کوه ها عبدالخالق، در خشکی عبدالقادر، در دریا عبدالمهیمن، نزد ماهی ها عبدالقدوس، نزد حیواناتِ سمّی عبدالغائب، نزد حیوانات وحشی عبدالرزاق، نزد درندگان عبدالسلام، نزد بهایم عبدالمؤمن، نزد پرندگان عبدالغفار، در تورات مود مود، در انجیل طاب طاب، در صحف عاقب، در زبور فاروق، نزد خدا طه و یاسین و نزد مؤمنان، محمد(ص) و کنیه او ابوالقاسم است و جبرئیل با کنیه ابوابراهیم به آن حضرت سلام کرد….

و در بعضی روایت های معتبر آمده است که: «منظور از تمام سوگندهایی که خداوند بزرگ در کتاب خود یاد کرده، حضرتش می باشد».[۵] بد نیست روایتی نیز از طریق اهل سنت درباره فضیلت او و امیرالمؤمنین(ع) نقل کنیم؛ زیرا مشتمل بر فضایل علی(ع) است و از این رو گواه درستی در این زمانه است.

احمد بن حنبل در کتاب مسند خود و ابن ابی لیلی در کتاب فردوس و منهج التحقیق از ابن خالویه روایت کرده اند که او حدیث را به جابر بن عبدالله انصاری رساند و آن گاه از او نقل کرد که از رسول خدا شنیدم که فرمودند:

إِنَ اللهَ خَلَقَنِی وَ خَلَقَ عَلِیاً وَ فَاطِمَهَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَینَ مِن