پاورپوینت کامل مشارکت سیاسی اجتماعی زن از دیدگاه امام خمینی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشارکت سیاسی اجتماعی زن از دیدگاه امام خمینی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشارکت سیاسی اجتماعی زن از دیدگاه امام خمینی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشارکت سیاسی اجتماعی زن از دیدگاه امام خمینی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۳

بزرگترین مورخ ایرانی ،بیهقی، تاریخ را مذکّر و از آن مردان می‏داند. مضمون این سخن ،واقعیتی تلخ است که تاریخ بشر وقوع آن را شاهد بوده است.

مظلومیت زن و محرومیت او از حقوق انسانی‏اش در میان غالب اقوام وملل در طولتاریخ،امروزه از قضایای مسلم به شمار می‏آید.

غالب جوامع شناخته شده در طول تاریخ در چمبره قدرت و سیطره مردان قرارداشته‏اند.مردان بودند که وظایف و نقش‏ها را توزیع می‏کردند و به وضع حقوق و مقرراتمی‏پرداختند و اداره سیاسی و اقتصادی جوامع را به عهده داشتند.

ویژگی‏های جسمی و روحی زن در دنیای قدیم با لحاظ شرایط ویژه آن، نقش‏هایخاصی را برای او ایجاب می‏کرده است و با همین نقش‏های تحمیلی جایگاه اجتماعی زنتعیین و مشخص می‏شده است.

در عین حال تاریخ ،نمونه‏هایی را سراغ دارد که برخی زنان توانسته‏اند تا قدرت مدیریتیخود را در سطح خانواده و قبیله و بالاتر از این در اداره امور سرزمینی بزرگ به ظهور برسانند.نمونه‏ای از این زنان را در قرآن کریم می‏یابیم.قرآن کریم از زنی که نام او در تاریخ به بلقیسشهرت یافته است خبر می‏دهد که در سرزمین سبأ مقام فرمانروایی داشته است. حکایتنامه‏هایی که بین سلیمان پیامبر و اور ردوبدل شده است و ماجرای اسلام آوردن وی در پایان،در قرآن آمده است. اما این نمونه‏ها در تمام تاریخ به صورت استثنا یافت می‏شود. آنچه که بهصورت پایدار به چشم می‏آید این است که زن محکوم شرایط و ازجمله مقررات وقوانین وآداب و رسومی بوده که تنها با هدف تأمین منافع مردان وضع شده بود .نگاهی به تاریخاجتماعی ملل باستانی مانند ایران، هند،چین، یونان و مصر نشان می‏دهد که جنس زن به طورغالب یا در شمار انسان محسوب نمی‏شده و یا این که بیشتر نقش ابزاری داشته‏است.

ظهور اسلام در محیطی که زن را مایه ننگ و نکبت و شرمساری و بدبختی می‏دانست وهیچ‏گونه استقلالی برایش قایل نبود و حرمت و شرافتی جز حرمت و شرافت خانواده برایشنمی‏شناخت و تلاش این دین تازه برای زدودن غبارهای شرک و جاهلیت و نجات انسان‏ها وبویژه جنس زن از غل و زنجیرهای گران جاهلی موضوعی است که بحثی جداگانه می‏طلبد.امابه اجمال می‏توان گفت که اسلام، بزرگترین گام‏ها را در راه احیای شخصیت زن و بازگرداندناو به جایگاه شایسته انسانی‏اش برداشت و به صراحت اعلام داشت که زنان حقوقی برابر وهمانند مردان دارند.(۱)

مفهوم مشارکت سیاسی اجتماعی

«مشارکت سیاسی را می‏توان به مثابه مجموعه‏ای از فعالیت‏ها و اعمال تعریفکرد که «شهروندان خصوصی» به وسیله آن اعمال، در جستجوی نفوذ یا حمایت از حکومت وسیاست خاصی هستند.(۲)

هرعمل سیاسی مستلزم دو نوع اراده و تصمیم است:نخست، اراده بر عمل یا عدم عمل واقدام سیاسی و دوم، اراده نسبت به جهت آن عمل.به عنوان مثال شخصی ابتدا نسبت بهمشارکت در اصل انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری تصمیم می‏گیرد و سپس جهت عملخود را که به کدام نامزد انتخاباتی رأی خواهد داد معین می‏کند. در هردو صورت، هم اصلمشارکت و هم جهت مشارکت سیاسی مبتنی بر اراده و تصمیمی است که خود متکی برانگیزه‏ها و مبانیروانشناختی، فرهنگی و اعتقادی ویژه است.(۳)

با اندک تغییراتی می‏توان تعریف فوق از مشارکت سیاسی را به مشارکت اجتماعی نیزتعمیم داد. تغییری که در تعریف فوق داده می‏شود این است که در مشارکت اجتماعی به معنایخاصش، شهروندان در پی نفوذ و یا حمایت از قدرت سیاسی نیستند بلکه در دیگرعرصه‏های اجتماعی مانند آموزش و پرورش،صنعت،فرهنگ و… وارد می‏شوند.

«آلن پیرفت» مسیر مشارکت را رشد توانایی اساسی بشر ازجمله شأن ومنزلت انسانی ومسؤول ساختن او در باروری نیروی تصمیم‏گیری و عملی که سنجیده و از روی فکر باشد،می‏داند.(۴)

وضعیت مشارکت زنان در جوامع امروزی

مشارکت سیاسی زنان در جوامع امروزی با موانع گوناگونی روبه‏روست. تلاش در جهتبرابرسازی حقوق اجتماعی و فردی زن و مرد نتوانسته است در سطوحفرهنگی و باورها و ذهنیت‏ها و واقعیت‏ها دگرگونی اساسی پدید آورد.

«رفع موانع حقوقی و نوسازی اجتماعی تدریجی ضرورتا” موجب گسترش مشارکت زناندر زندگی سیاسی نمی‏گردد.چنان‏که در جوامع غربی نیز رفع این موانع زمینه مشارکت سیاسیزنان را گسترش نداده است. این واقعیت موجب رواج برخی نظریات در خصوص حدودتوانایی مشارکت زنان در زندگی سیاسی گردیده است،مبنی بر این که طبع زنان با سیاست بهمعنی قدرت و خشونت الفتی ندارند در واقع در نگرش‏های لیبرالی نسبت به مشارکت زنان درزندگی سیاسی تأکید می‏شود که زنان باید خودشان را با واقعیت زندگی سیاسی سازش دهند وخصال «مردانه» لازم را کسب کنند. ازسوی دیگر در نظریات سوسیالیستی و فمنیستی پذیرشعدم الفت طبع زنان با واقعیت قدرت به معنای رایج در جوامع مدرن صنعتی تأکید می‏شود کهراه حل نه تغییر در خصلت زنان بلکه تغییر در ساخت قدرت و مالکیت است :دولت وسیاست پدیده‏ای مرد سالارانه است و تنها با تغییر در ساخت قدرت می‏توان زنان را از لحاظسیاسی فعال ساخت وگرنه مشارکت زنان در زندگی سیاسی به مفهوم فردی رایج آن درحقیقت به معنای «زن‏زدایی» است. به طور کلی دو گرایش عمده در جنبش زنان وجود داشتهاست یکی گرایش لیبرالی که هدف آن افزایش مشارکت زنان در درون نظام سیاسی مستقربوده است و دیگری گرایش سوسیالیستی که تغییر در نظام سیاسی اقتصادی موجود را شرطرهایی زنان می‏داند.»(۵)

تلاش برای گره‏زدن وضعیت سنتی زن با وضعیت دینی جامعه ایرانی و نسبت دادنپس‏ماندگی زن به متون دینی تلاشی غیر منصفانه و نگرشی تک بعدی به موضوعی ریشه‏داروعمیق اجتماعی است.

عقب ماندگی زنان را باید بیش از هرچیز در فرهنگ مردسالارانه حاکم بر جوامع گذشته و حتی امروز دانست. اگر چیزی هم در میان متون دینی یافت می‏شده که موافق طبع واقتضای این فرهنگ بوده به سرعت برسر زبان‏ها و نوک قلم‏ها جاری می‏شده و ترویجمی‏یافته‏است.درمیان متون ادبی علمی به جامانده از این چهارده قرن پس از اسلام چیزی کهبسیار به چشم می‏آید کاستن از شأن انسانی زن و کم شمردن توان روحی و اخلاقی اوست وبرای اثبات این امور بسیاری از روایات مخدوش، موثق انگاشته شده و یا مفاهیم آن بهمصادره درک‏های بیمارگونه رفته است.اما کمتر می‏توان در این متون عظیم استنادی به آیهصریح قرآن در مورد برابری حقوق انسانی زن یافت که :ولهّن مثل‏الذی علیهنّ « مانند همان(وظایفی) که بر عهده زنان است، به طور شایسته به نفع آنان( برعهده مردان) است».

البته باید متذکر شد که نگرش‏های محدودکننده نقش اجتماعی سیاسی زن ،خاص جامعهایرانی یا جوامع شرقی نبوده ونیست و متفکران فلسفی و سیاسی وعلمای مذهبی غرب نیزتصوری مثبت نسبت به نقش اجتماعی سیاسی زن نداشته‏اند.«هگل تفاوت میان زنان ومردان را مثل تفاوت میان حیوانات و نباتات می‏دانست و معتقد بود به محض این که زنانزمام حکومت را به دست گیرند دولت دچار مخاطره می‏شود زیرا زنان اعمال خود را نه بهموجب مقتضیات کلی(معقول) بلکه به حکم تمایلات و عقاید دلبخواهانه و جزیی تنظیممی‏کنند.»(۶)

ژان ژاک روسور در کتاب امیل می‏گوید: جستجوی حقایق انتزاعی و عقلی و مبادی واصول وعلوم و دانش‏ها و هر آن چیزی که نیازمند تعمیم باشد، خارج از حد ادراک زن است.مطالعات زن باید کلا” عملی باشد. وظیفه آنها اعمال اصولی است که مردان کشف کرده‏اند.(۷)

در اروپا دشمنی با جنبش زنان در کشورهای کاتولیک مذهب شدیدتر بود تا در کشورهایپروتستان مذهب .از نظر مذهبی استدلال می‏شد که شرکت زنان در زندگی عمومی و سیاسیموجب تضعیف رابطه آنها با زندگی خانوادگی می‏شود. حق رأی سیاسی تنها در اوایل قرنبیستم در بیشتر کشورهای اروپایی مورد شناسایی قرار گرفت.

(در انگلستان در سال ۱۹۱۸، در آمریکا در سال ۱۹۲۰، در ایتالیا در سال ۱۹۲۵، ودرفرانسه درسال ۱۹۴۴.) کشور سوئیس بیش از هرکشور دیگری در اعطای حق رأی به زنانمقاومت کرد.سرانجام در سال ۱۹۷۱ حق رأی زنان در انتخابات دولت فدرال در یکرأی‏گیری عمومی تصویب شد.بااین حال برخی ازکانتون‏ها همچنان حق رأی زنان را در امورایالتی به رسمیت نشناختند.(۸)

امام ومشارکت سیاسی اجتماعی زنان

باپیگیری خط سیر اندیشه حکومتی و رفتار عملی امام خمینی چه پیش از انقلاب و چهپس از آن به این نتیجه می‏رسیم که امام از ژرفای عقیده واندیشه خویش به اصل دخالتانسان‏ها درعرصه سرنوشت، ایمان والتزام داشته‏اند امام به این نکته دقیق توجه داشتند کهبحران مشارکت، بحران مشروعیت را هم از پی خواهد داشت و نظام سیاسی‏ای که قادر بهپیشگیری از پدیدآمدن بحران مشکلات نباشد، باید منتظر فروریختن پایه‏های مشروعیتخویش و در نهایت فروپاشی خود، باشد.

کلام جاودانه امام مبنی بر این که «میزان رأی ملت است» بهترین گواه اهتمام و اعتقاد امامبه مشارکت سیاسی ملت و دخالت آنان در تعیین سرنوشت خویش است .امام در این اندیشهحکیمانه خویش متأثر از روح آیات وحی است که انسان را مسؤول سرنوشت خویش وسرنوشت انسان را درگرو اراده وحرکت و اقدام خود او می‏داند.می‏رسیم به این مسأله که آیا درضرورت مشارکت سیاسی اجتماعی، تفاوتی بین زن و مرد وجود دارد یا خیر؟

سیره عملی و اسلوب فکری و میراث سخنان امام نشان می‏دهد که ایشان در این مسأله، زنو مرد را برابر می‏دیدند و بلکه به جرأت می‏توان گفت که دلگرمی امام و ارجگذاری و قدردانیو تشویق ایشان نسبت به مشارکت جویی زنان بیش از مردان بوده است.امام پیروزی نهضتاسلامی ایران را بیش از هر چیز مدیون مبارزات سیاسی زنان می‏دید.تأکید امام خمینی برنقش سازنده و ارزنده زنان در عرصه‏های سیاسی اجتماعی سبب شد تا نوعی خودباوری واعتماد به نفس در زنان پدید آید که پیش از آن سابقه نداشت. زنان برای نخستین بار به اهمیتنقش سیاسی اجتماعی خویش واقف شدند.این وضعیت، زمینه مناسبی برای مشارکتجویی زنان بود.

زنان ایرانی پس از انقلاب، در پرتو سیره وسخن امام،به صورت مثبت نسبت به ابعادمختلف نظام سیاسی، حساسیت نشان دادند و رابطه فعالی با آن برقرار کردند.اطلاعاتشان ازنقش نخبگان سیاسی جامعه فزونی یافت. تصوری روشن از جایگاه خویش در نظام سیاسییافتند.و به این ترتیب فرهنگ سیاسی مشارکتی در میان قشر زنان شکل گرفت.

امام خمینی ابعادی از مشارکت سیاسی را به عنوان تکلیف مطرح کردند و این حقوقسیاسی را با وظایف شرعی پیوند زدند.

«بعد از استقرار جمهوری اسلامی در ایران، متغیر به مفهوم مشارکت سیاسی افزوده شد.وآن شرکت در انتخابات به عنوان یک فریضه دینی بود.این تمهید بسیار حساب‏شده، در واقعآن گروه از مردم و توده‏های ناآگاه سیاسی را که نه انگیزه‏های برای مشارکت داشتند و نهشناختی از مواضع و گرایشات حزبی، به عنوان تکلیف شرعی به پای صندوقهای همه‏پرسی وانتخابات کشاند.»(۹)

امام خمینی مشارکت سیاسی مردم را نه فقط حق آنان که واجب شرعی و فریضه دینیمی‏دانست زیرا سرنوشت جامعه در گرو مشارکت افراد در عرصه‏های سیاسی واجتماعیاست و در این مسأله فرقی بین زن و مرد قایل نبود.«زن باید در مقدران اساسی مملکتدخالت کند».(۱۰)

«خانم‏ها حق دارند در سیاست دخالت بکنند. تکلیفشان این است».(۱۱)

«شرکت در این امر(انتخابات) برای زن ومرد از وظایف ملی و اسلامی است».(۱۲)

«زن باید رد سرنوشت خود دخالت داشته باشد.»(۱۳)

ابعاد زمینه‏های مشارکت سیاسی اجتماعی زن

۱- حق انتخاب

بسیاری از صاحب‏نظران مذهبی ، دایره ریاست مرد را به حیطه امور اجتماعی و عمومیمی‏کشاندند