پاورپوینت کامل گزارشی ازشیعیان آفریق در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین الهی تبار ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی ازشیعیان آفریق در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین الهی تبار ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی ازشیعیان آفریق در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین الهی تبار ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی ازشیعیان آفریق در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین الهی تبار ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

۷

ضمن آرزوی توفیقات بیشتر برای شما، خواهش می کنم با توجه به تجربیات خود شمه ای از قاره آفریقا و مسائل فرهنگی آنجا بیان کنید.

لازم می دانم از مسئولان محترم و دست اندرکاران مجله وزین و پرخواننده، کاربردی و مفید اخبار شیعیان تشکر کنم. واقعاً جای این مجله خالی بود. از وقتی این مجله چاپ می شود، معمولاً دوستانی که درخصوص شیعیان در عرصه بین المللی فعالیت می کنند و امور شیعیان را پیگیری می کنند، از آن استفاده می کنند. هم نوع ترکیب خود مجله، هم صفحه آرایی و هم نوع انتخاب مطالبش جای تجلیل و تشکر دارد. شاید من کمتر وقت کنم مجله ای را ببینم، اما هر وقت این مجله به دستم می رسد، حتماً می خوانم؛ حتی اگر حاشیه ای داشته باشد، پاورقی هم داشته باشد آنها را هم نمی گذارم از دستم در برود. من به این مجله، جداً علاقه مند هستم؛ چون بین مجلاتی که تولید می شود، مجله« خوبی است و از جهات مختلف مطلوب است؛ اما درخصوص سؤال تان باید بگویم: من از سال ۱۳۷۳ شمسی که مطابق سال ۱۹۹۴ میلادی است به آفریقا رفتم و تا سال ۱۳۸۶ در آنجا بودم که در مجموع دوازده سال می شود: هم شرق آفریقا و هم غرب آفریقا را دیدم. خداوند تبارک و تعالی توفیق عنایت کردند در مدتی که در کشورهای آفریقایی برای تبلیغ و تدریس و فعالیت های دینی حضور داشتم، توانستم با کمک بعضی از دوستان، مراکز علمی پژوهشی قرآنی، همچنین حوزه های علمیه و مدارس عصری از ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان، و نیز کتابخانه و دانشگاه و کالج تأسیس کنیم که اگر بخواهم الان فهرست یکایک این مدارس را خدمت شما عرض کنم، وقت زیادی می گیرد. اما علت موفقیت من و دوستانم در این مدت کوتاه، استعداد ذاتی این منطقه است؛ زیرا قاره آفریقا از یک استعداد بالا و قابلیت قابل توجه و ظرفیت خوبی برای این گونه مراکز و فعالیت ها برخوردار است؛ لذا توانستیم این حرکت ها و این فعالیت ها را در این منطقه انجام دهیم. قبل از اینکه وارد بحثی در خصوص آفریقا شویم، این حدیث شریف به ذهنم آمد؛ با این توضیح که وقتی مسلمان ها در شدیدترین و بدترین وضع اقتصادی زندگی می کردند، پیامبر مجبور شدند آنها را به هجرت بفرستند و شاید این، اولین هجرتی بود که در تاریخ اسلام انجام شد؛ علاوه بر این پیامبر به دنبال این بود که پیام خودشان را از محدوده حجاز و سرزمین مکه، به بیرون منتقل کنند؛ ضمن اینکه مأمنی برای عده ای از مسلمان ها پیدا می کردند. خوب ناچار بودند جایی را انتخاب بکنند که پیام اسلام را پذیرا باشند. این نکته اول است. نکته« دیگر اینکه با این کار علیه توطئه هایی که ضد مسلمان ها انجام می شد، اقدامات لازم را انجام دهند تا از آزار و اذیت مسلمانان کم شود؛ بنابراین در میان تمام سرزمین هایی که وجود داشت، پیامبر آفریقا را انتخاب کردند. علی رغم اینکه سفر به آفریقا مستلزم یک سفر دریایی بود و سفر دریایی در آن زمان پرمخاطره و بسیار دشوار بود و البته سفرهای زمینی خیلی راحت تر بود، ولی پیامبر دست به این عمل زد. می دانیم که فعل وجود مقدس خاتم انبیا(ص) مثل قولشان حکمت دارد و هرگز لغو در آن راه ندارد؛ از روی هوی¨ نیست و طبق موازین دینی ما، آن فعل هم برای ما حجت است؛ با این توضیحات پیامبر(ص) در ابتدای سفر، رو به جعفر بن ابی طالب و اسماء بنت عمیس و کسان دیگری که همراه ایشان بودند، فرمودند: به آفریقا و به حبشه بروید: «فان بها ملکه لایظلم عنده احد»: کشوری که می روید پادشاهی دارد که کسی پیش او مورد ظلم واقع نمی شود؛ یعنی در این منطقه — اگر عمومیت بدهیم — کمتر ظلم می شود. نکته« دیگر اینکه می فرماید: «فانها ارض صدق». این جمله بسیار عجیب است. می گوید: این منطقه و این سرزمین، سرزمین صدق است. k توجه کنید کسانی که پیامبر انتخاب کردند، افراد عادی نبودند. جعفر بن ابی طالب یا جعفر طیار شخصیت های بسیار برجسته ای در میان صحابه« پیامبر(ص) بودند. در هر حال، انتساب جعفر به امیرالمؤمنین فضیلتی برای اوست، ولی در کنار این فضیلت، خود جعفر شخصیت بسیار بزرگی دارد که باز امیرالمؤمنین در اشعارشان افتخار می کنند که: جعفر برادر من است. بنابراین اسلام از این زمان وارد آفریقا شد که داستانش در کتاب های تاریخی ثبت و ضبط شده است. نکته« دوم در خصوص این سرزمین اینکه: پنج نفر از امامان ما به طور مسلم مادرهایشان آفریقایی هستند؛ ائمه ای که آدم و عالم و جهان بشریت به وجود آنها افتخار می کند؛ البته بیشتر از پنج نفر هم گفته شده و برخی شش و هفت نفر هم گفته اند، ولی آنچه قطعی است، اینکه پنج نفر از مادران امامان ما آفریقایی هستند و توانستند این گوهرهای تابناک را در رحم های خودشان پرورش بدهند؛ آنها صدف های باارزشی بودند.

نکته« دیگر اینکه، چند نفر از اصحاب امام زمان(عج) از آفریقا هستند که این هم در روایات مفصل آمده و ذکر شده است، اما در این زمان در میان تمام قاره ها، قاره آفریقا بیش از نصف جمعیتش مسلمان است؛ چون جمعیت قاره آفریقا براساس ۶۰۰ میلیون نفر است که بیش از ۳۵۰ میلیون نفر آنها مسلمان هستند. می خواهم بگویم درصد مسلمان ها بسیار بیشتر از این درصد است، اما به سبب مسائل سیاسی که دنیای امروز به آن گرفتار است، معمولاً درصد مسلمان ها را در کشورها کم می کنند و یکی از دلایل آن، فشارهایی است که کشورهای اروپایی به سبب حساسیت هایی که روی مسلمانان دارند، بعضی از دولت ها را ناخواسته مجبور می کنند مسلمان هایشان را کم ذکر کنند؛ برای نمونه عرض کنم: در یکی از کشورهایی که خود من حضور داشتم، درصد مسلمان هایش بین ۴۵ تا ۵۰ درصد بود. این آمار رسمی و آماری بود که سازمان ملل اعلام کرده بود، ولی در سال ۲۰۰۲ آن کشور درصد مسلمان ها را ۱۶ درصد اعلام کرد. من به علت رابطه« دوستی ام از معاون اول رئیس جمهور سؤال کردم: چرا شما حاضر شدید اعلام کنید درصد مسلمان هایتان ۱۶ درصد است، در حالی که خود شما می گویید بیش از ۵۰ درصد مسلمان دارید؟ وی گفت: برای اینکه ما می خواهیم از بعضی کشورهای اروپایی یا از صندوق پول وام بگیریم. اگر درصد مسلمانان ما بالا باشد، به ما این کمک ها را نمی کنند و این کمک ها را به کشورهایی می کنند که درصد مسلمان در آنجا کم باشد؛ لذا مجبور بودیم بر حسب منافع مادی خودمان و اینکه بتوانیم مقداری از آنها کمک بگیریم، درصد مسلمان ها را پایین بیاوریم.

نکته« دیگر اینکه، مدارس اصلی که وارد آفریقا شد، با استعمار آمد و اکثر این مدارس، مدارسی بود که توسط کلیساها تأسیس شد. در آفریقا این مدارس نه تنها نسبت به مذهب فشار می آوردند، بلکه به زور مردم را وادار می کردند از آیین اسلامی دست بردارند. اگر شما همین الان به آفریقا بروید، تعداد زیادی از مردم را می بینید که اسم آنها جوزف حسن و مایکل ابراهیم است؛ یعنی پدر مسلمان است و اسم اسلامی دارد، ولی چون بچه به مدرسه« اینها رفته است، اسمش را عوض کرده اند؛ با این حال وقتی در خانه صدایش می زنند، همان ابراهیم، محمد، علی، حسن و حسین و فاطمه و زینب هستند، اما اسم رسمی و شناسنامه ای آنها، مسیحی است. تمام اینها به دلیل فشارهایی است که مدارس به آنها می آورند. آنها می گویند: در صورتی ما شما را ثبت نام می کنیم که اسمت این باشد؛ بنابراین خودشان یک اسم انتخاب می کردند و آیین مسیحیت را این گونه ترویج می دادند. در بعضی کشورها که خودم شاهد بودم، حتی اگر بچه ای ختنه شده بود، حاضر نبودند او را ثبت نام کنند؛ یعنی این گونه با مسائل اسلامی و آموزه های دینی مبارزه می کردند.

نکته دیگر اینکه، معمولاً در کشور های آفریقایی مردم از فقر، بیماری و گرسنگی رنج می برند و استعمارگران از این تهی دستی که برای نسل مسلمان ها در آفریقا وجود دارد، به نفع خود استفاده می کنند و آن را به فرصت تبدیل می کنند. آنها در مناطق مختلف اردو می زنند و عده ای را معالجه می کنند و به آنها غذا و پوشاک می دهند؛ ولی هر کسی که برای معالجه می آید، می گویند ما شما را در صورتی معالجه می کنیم که اسم تان محمد، عباس و حسین نباشد؛ اسم شما باید دیوید، مایکل و جوزف و مانند آن باشد. کسی خودش نقل می کرد: دو تا بچه ام از شدت بیماری پیش خودم جان دادند و مردند. وقتی آنها را به این اردوگاه ها و درمانگاه ها بردم، آنها به این دلیل که حاضر نشدم اسم بچه هایم را عوض کنم و گفتم بهتر است بچه هایم بمیرند تا زنده باشند و دین نداشته باشند، آنها را معالجه نکردند. اینها تأثیرات زیادی در آفریقا گذاشته اند، ولی در عین حال بیشترین درصد مسلمان ها در همین قاره آفریقا است.

با اینکه اکثر کشورهای اسلامی در قاره آسیا هستند، ولی درصد مسلمان های قاره آفریقا بیشتر از درصد مسلمان های آسیاست. ما آفریقا را به دو بخش تقسیم می کنیم: یکی شمال آفریقا یا بالای خط استوا و دیگری زیر خط استوا یا به تعبیر دیگری که من چندان از این تعبیر خوشم نمی آید، ولی چون ذکر شده و شاید بعضی با این عبارت آشنایی داشته باشند، من مجبور به گفتن هستم، آفریقای سفید و آفریقای سیاه است.

شمال آفریقا که کشورهای مصر، لیبی، الجزایر، تونس و مغرب و حتی بخشی از موریتانی را آفریقای سفید می گویند و بقیه را که کشورهای عربی هستند، آفریقای سیاه می گویند.

با این توضیحات روشن شد که در همان صدر اسلام، حتی قبل از اینکه اسلام به مدینه برسد، به آفریقا آمده است؛ قبل از اینکه اسلام به هر کجایی خارج از مکه و شبه جزیره« عربستان برسد، پیامبر(ص) اسلام را به آفریقا فرستادند؛ پس ورود اسلام به همان سنوات اول اسلام برمی گردد که تقریباً سال پنجم هجری و سال محاصره« اقتصادی مسلمان هاست. دیگر اینکه در هر حال، وقتی جعفر بن ابی طالب و اسماء بنت عمیس، این شخصیت های برجسته از صحابه رسول الله به آفریقا آمدند، آنجا زاد و ولد کردند و به سبب رفتارهای خوبی که از خود نشان می دادند و به دلیل طهارت نفس و اخلاق خوبی که داشتند، مردم زیادی به آنها می گرویدند و به آنها علاقه مند می شدند. هنوز در حبشه که امروز به آن اتیوپی می گویند، از جعفر و اسماء بنت عمیس به نیکی یاد می شود و محلی که کشتی جعفر و اصحاب آنها وارد شدند، هنوز مکان مقدس و مبارکی برای مردم آن سرزمین است. مصر هم که کشوری آفریقایی است، نامش چند بار در قرآن کریم برده شده است. خوب، چه زمانی اسلام وارد مصر شد؟ امیرالمؤمنین پیوسته اصرار داشتند این منطقه و این سرزمین از آفریقا، تحت حکومت خودشان باشد و معاویه هم اصرار داشت آن منطقه را از امیرالمؤمنین پس بگیرد و خود بر آن منطقه حکومت کند. البته این مسئله دلیل دارد. اولین کسی که حضرت فرستاد، محمد بن ابی بکر بود. وی فرزند اسماء بنت عمیس است که سفر و هجرت را به آفریقا انجام داد. دومین شخصیتی که امیرالمؤمنین به آفریقا فرستادند، مالک اشتر بود؛ بنابراین می بینیم حضرت دو نفر از نخبگان و پاک ترین افراد و پیروان خودشان را به آفریقا فرستادند؛ از آن طرف معاویه، رذل ترین و پست ترین فرد را به آفریقا فرستاد؛ یعنی عمروعاص را؛ لذا باید در گروه امیرالمؤمنین بهترین ها باشند؛ در گروه معاویه هم باید کسی باشد که با او هم خوانی و هم خونی و هماهنگی داشته باشد.

از آفریقای سفید که پایین تر بیاییم، به آفریقای سیاه، یا به زیر خط استوا می رسیم، می بینیم باز در اوایل اسلام بود که اسلام وارد این سرزمین و منطقه شد که بعضاً می گویند قسمت عمده فتوحات آفریقا به دست عقبه« وطین نافع انجام شده است و از آن طریق اسلام وارد این سرزمین شده است. نکته ای که می خواهم عرض کنم و خیلی هم قابل توجه است اینکه، در کشور مغرب که ما به آن مراکش می گوییم، شهری به نام «ادارسه» وجود دارد. ادریس بن حسن که از فرزندان امام حسن مجتبی(ع) است، اسلام را از این منطقه وارد آفریقا کرد؛ او و پیروانش به اندازه ای در این سرزمین نفوذ کردند و قدرت یافتند که آنجا حکومت ادارسه را تشکیل دادند. جالب اینکه قبرهای آن بزرگواران به مزار تبدیل شده و هنوز مورد احترام و زیارت مردم آن سرزمین است. بنابراین آفریقا این ظرفیت را داشت که اولاً ائمه و اولاد اهل بیت(ع) اسلام را به آنجا بیاورند و حکومت اسلامی تشکیل دهند. شما می دانید بزرگ ترین حکومت شیعی و طولانی ترین مدت حکومت شیعی مربوط به حکومت فاطمیون بوده است که در مصر و آفریقا حکومت می کرده اند. این هم دوباره دلیلی است بر اینکه این سرزمین، سرزمینی آماده یا به تعبیر معروف، سرزمینی خصبی بوده است؛ یعنی استعداد پذیرش حق و حقیقت را در خودش داشته است. نکته ای که باید درخصوص حکومت ادارسه گفت، اینکه اسلامی که به منطقه آفریقا آمده است، اسلام ائمه و اهل بیت(ع) بوده است؛ چون توسط اولاد ائمه معصومین(ع) مکتب تشیع و مذهب اهل بیت(ع) به این منطقه و این سرزمین وارد شده است و دلیل های زیادی در این زمینه هست که اگر وارد این بحث شویم خدمت تان عرض می کنم. خود اینکه حکومت فاطمیون در مصر و در شمال آفریقا تشکیل می شود که حدود سیصد و چند سال این حکومت پابرجا بوده است و نیز حکومت ادارسه ای، نشان از گرایش مردم این سرزمین به اهل بیت(ع) داشته است؛ آموزه های دینی که بر مبنای مذهب اهل بیت(ع) در این منطقه وجود داشته است و هزاران هزار دلیل و شاهد دیگر که اصلاً اسلام آن منطقه اسلام شیعی بود؛ اسلام تشیع بود که توسط خاندان پیامبر و اولاد ائمه و اهل بیت(ع) به این منطقه آورده شده است، ولی به سبب عامل فشار ظلم و بیدادگری که نسبت به خود ائمه و شیعه در طول تاریخ شده است، ایشان نتوانستند فقه خودشان را بازگو کنند. این یک جهت قضیه است که هر کجا می دیدند کسی از نظر وظایف و احکام عملی اسلام، بر مبنایی غیر از مبنای آنها وظایف اربعه را انجام می دهد، او را از بین می بردند؛ لذا همه از نظر اعتقادی و کلامی شیعه بودند و از نظر عملی بر مبنایی از مذاهب چهارگانه عمل