پاورپوینت کامل شیوه های تازه وهابیت در تحریف منابع و معارف اصیل اسلامی ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه های تازه وهابیت در تحریف منابع و معارف اصیل اسلامی ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه های تازه وهابیت در تحریف منابع و معارف اصیل اسلامی ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه های تازه وهابیت در تحریف منابع و معارف اصیل اسلامی ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

تلاش روزافزون وهابیان و سلفی ها برای مقابله با مذهب اهل بیت(ع) و استفاده آنان از ابزارها و شیوه های نوین و غالباً غیراخلاقی هشداری جدی برای جامعه شیعی است. استفاده آنان از شبکه های ماهواره ای که حتی به عرصه زبان فارسی نیز توسعه یافته، بر شدت حملات آنان علیه اعتقادات شیعی افزوده است. اما چنانچه نگاهی به حضور شیعیان در این عرصه بیفکنیم، با کمال تأسف باید گفت، علی رغم در اختیار داشتن معارف غنی، به دلایل متعددی اقدامات جدی و اصولی صورت نگرفته است.

غالب افراد و جریانات شیعی که اقدام به راه اندازی شبکه ماهواره ای نموده اند، دچار افراط و تفریط و روزمره گی شده اند تا حدی که گاهی اظهارات و برنامه های نادرست و نامقبول آنان، فرصت بیشتری را به دشمنان اهل بیت(ع) و تکفیری ها داده که با حمایت کشورهای عربی و غربی بر شیعیان بتازند که نمونه آن را در اتفاقات اخیر پیرامون سخنان نادرست یک روحانی نامقبول شیعی مقیم لندن می توان مشاهده کرد.

در این بین، تک چهره هایی از شخصیت های شیعی بروز یافته اند که با شیوه صحیح و معتدل به جـدال احـسـن بـا مخالفان مکتب اهل بیت(ع) پرداخته اند که آیت الله سیدکمال حیدری از شاخص ترین آنان است. تأثیرگذاری مباحثات و مناظرات این عالم شیعی که غالباً از شبکه ماهواره ای الکوثر منعکس می شود، تا حدی است که تکفیری ها وی را تهدید به قتل کرده اند.

وی متولد سال ۱۹۵۶ میلادی در کربلای معلی است و دروس حوزی خود تا سطح عالی را در حوزه کربلا و نجف طی کرده و از حدود سی سال قبل با حضور در حوزه علمیه قم، به تدریس و تبلیغ معارف شیعی اشتغال یافت. از وی تاکنون تألیفات زیادی نیز منتشر شده است.

اتفاقات و هجمه های اخیر علیه تشیع که به دنبال اظهارات نادرست یک روحانی شیعی به وقوع پیوست، فرصت مناسبی شد تا در گفت وگو با آیت الله حیدری نظرات و ارزیابی وی را پیرامون موضوع معرفی معارف اهل بیت(ع) و مباحثات با اهل سنت تقدیم خوانندگان اخبار شیعیان نماییم.

لطفاً در خصوص چگونگی حضورتان در این عرصه تبلیغ توضیحاتی را بفرمایید.

بنده یادم هست که ۳۰ سال قبل، وقتی در حوزه تدریس می کردم، درس هایم را ضبط می کردم. بعضی از اساتید درجه یک به من اعتراض کردند که آقا این مناسب شأن شما نیست که درس خودتان را ضبط کنیـد. مـن خدمتشان عرض کردم که شما یک روز متوجه می شوید که این ضبط شدن ها چه آثاری دارد. الان همان دوستان به من می گویند که شما ۲۰ـ۳۰ سال قبل متوجه بودید؛ خیلی از بحث ها را نه حوصله داریم و نه وقت اجازه می دهد که برگردیم و آنها را مطرح کنیـم. فرض کنید بدایهالحکمه را آیت الله جوادی درس داده اند، ولی الان ایشان تصدی مرجعیت کرده و فصوص و اسفار می گویند و دیگر فرصتی برای شرح بدایهالحکمه علامه طباطبایی ندارند؛ با اینکه ایشان بدایه را درس گفته اند. اگر اکنون در حوزه های علمیه شرح بدایه آیت الله جوادی در دسترس طلبه ها بود، چقدر اهمیت داشت یا فرض کنید اکنون ما یک دوره کامل صوتی درس اصول شیخ انصاری را داشتیم. لذا از همـان روزهـای اول مـن متوجه بودم که باید از امکانات روز و تکنولوژی جدید در امر تعلیم و تعلم استفاده کرد. روزهای اول که واحد صوت دفتر تبلیغات راه اندازی شد، خیلی ها اعتراض کردند که یادگیری دروس حوزه با نوار ممکن نیست، ولی اکنون می بینید که در کل ایران ده ها هزار طلبه از این سی دی ها و نـوارهـا بـهـره می برند و حتی امروزه دانشگاه های مجازی بر این اساس در حال شکل گیری است. بنده معتقدم با این جهانی شدن و با این انقلابی که در ارتباطات به وجود آمده، باید بهترین استفاده را از این امکانات کرد؛ بخصوص که ادعای ما این است که حرف هایی داریم که دیگران ندارند و چنانچه دنیا این حرف ها را متوجه شود، واقعاً به سمت پیروی از خط اهل بیت(ع) می روند. جالب این است که ما در این خصوص روایت هم داریم. امام رضا(ع) می فرمایند: »شما معارف را به مردم بگویید، مطمئن باشید مردم به سـمـت مـا می آیند؛ احتیاج نیست که شما راه های دیگری را بروید.«

بـنـده بر اساس همین اعتقاد، از حدود ۲۰ سال گـذشته تاکنون، در بخش عربی صدای جمهوری اسلامی ایران، هر روز دوشنبه و پنج شنبه برنامه های اعتقادی و تفسیری را برگزار می کنم. اغلب مسلمانان دنیا بنده را می شناسند و این بسیار قبل از تلویزیون و شبکه ماهواره ای الکوثر است. در زمینه برنامه های تلویزیونی نیز اکثر برنامه های بنده به دلیل ملاحظاتی در شبکه الکوثر بوده است و تقریباً ۸ سال است که با ایـن شـبکه همکاری می کنم. این شبکه متعلق به جمهوری اسلامی است و ارتباط خوبی بین ما هست و پـایگاه اصلی تشیع اینجاست و می توانیم از اینجا حرف های خودمان را بزنیم.

جنابعالی در گذشته دروس معمول حوزه را تدریس می کردید. چه عاملی باعث شد که بدین شکل وارد عرصه تبلیغ و معرفی معارف شیعی شوید؟

با یک درس و یک منبر، شما حداکثر با ۵۰۰ تا ۷۰۰ نـفـر ارتـبـاط بـرقـرار می کنید، اما امروزه از طریق تـکـنـولـوژی جدید شما می توانید طی برنامه ای با میلیون ها نفر در ۵۰ کشور جهان ارتباط برقرار کنید و نباید این فرصت را از دست داد. طبق اطلاعاتی که توسط مدیران برنامه به بنده اعلام شده است، اکنون از صـد کـشـور ایـن بـرنـامـه را نـگاه می کنند. اگر می خواستید برنامه ای را اجرا کنید که از هر کشور فقط ۵ نفر در آن حضور یابند، باید میلیون ها تومان هزینه کنید، ولی با استفاده از تکنولوژی جدید این کار تقریباً رایگان است و شما مقابل دوربین می نشینید و حرفتان را به آنها می رسانید. بنابراین، با توجه به این دلایل، من تعجب می کنم چرا علما و زعمای ما متوجه اهمیت این مسئله نمی شوند و از این ابزار به درستی استفاده نمی کنند؟ به عنوان مثال، مراجع مقیم ایران و نجف، به طور منظم و مثلاً هفته ای نیم ساعت با مردم حرف بزنند. اگر از جوانب و فواید علمی این کار هم بگذریم، باید در کنار آن به نتایج روانی آن توجه کنیم که طی آن، مردم و مخاطبان احساس می کنند که به طور مستقیم و بـی واسـطـه بـا مـرجـع خـود به عنوان نائب امام زمان(عج) صحبت می کنند. بنده معتقد هستم که علمای ما باید با مردم به طور مستقیم ارتباط برقرار کنند. وقتی مخاطب احساس کند که وقتی تماس می گیرد، شخص مرجع تقلیدش گوشی را برمی دارد، اثـر روانـی مهمی خواهد گذاشت؛ حتی اگر مراجع هفته ای یک ساعت این کار را انجام دهند. شما ببینید، وقـتـی که مقام معظم رهبری به شهرهای مختلف می روند، چه تأثیر روحی و روانی مثبتی بر مردم دارد؛ حتی اگر کار خاصی انجام نشود و تنها بیاناتی را برای مردم داشته باشند. ایشان می تواند این حرف ها را از تلویزیون نیز بزند، اما ارتباط مستقیم اثرات مثبت دیگری دارد.

همچنین در مناطق شیعه نشین مانند: هندوستان، پـاکـسـتان، افغانستان، آذربایجان یا سوریه، ده ها میلیون شیعه زندگی می کنند و مراجع می توانند هراز چند گاهی با سفر به این مناطق از نزدیک با مشکلات شیعیان آشنا شوند. وقتی علمای سایر ادیان مانند پاپ، آن هم در سن بالای ۸۰ سال، به دیدن مسیحیان در نقاط مختلف دنیا می رود و مسیحیان او را که داخل یک اتاقک ضدگلوله قرارگرفته و فقط دستش را تکان می دهد و حتی صحبت نیز نمی کند، می بینند، اثر خـودش را می گذارد. چرا زعمای دینی ما به دیدن شیعیان در نقاط مختلف دنیا نمی روند؟ در حالی که این کار مطمئناً انرژی و روحیه بسیار مثبتی به شیعیان می دهد. البته برخی از مراجع اقداماتی در این زمینه کرده اند.

به عنوان مثال دیده ام که در برخی برنامه ها وقتی یک از مقلدان آیت الله مکارم سؤال فقهی از ایـشـان دارد، شـخـص ایـشان پاسخ می دهند و نه دفترشان و این قطعاً اثر مثبت دارد. لذا معتقدم هرچه ارتـبـاط مستقیم بیشتر باشد نتایج بهتری دارد. آن تهاجم فرهنگی که به ما شده، صرفاً با دادن یک جزوه و کتاب به مردم حل نمی شود و تا می توانیم باید ارتباط روحی و روانی تنگاتنگی با مردم داشته باشیم. البته تحقق آن بسیار سخت است. یکی از دلایل سختی آن نیز این است که مثلاً فرض کنید قرار باشد علمای ما با شیعیان و مردم کشورهای دیگر، به ویژه عرب زبانان، به طور مستقیم از طریق کانال ماهواره ای صحبت کنند. متأسفانه اغلب آنان زبان عربی متقن نمی دانند.

بنابراین، باید در حوزه های علمیه تمهیدات درستی اندیشیده شود. اگر دیده باشید در مکه و مدینه همه اینهایی که در اطراف بقیع می ایستند و مدام به شیعیان مشرک می گویند، بیشتر افغانی ها هستند و چنانچه با اینها عربی صحبت کنید، می بینید که زبان عربی اینها از خود عربستانی ها هم بهتر است و عربی را طوری یاد گرفتند که شما تشخیص نمی دهید که اینها از کدام ملیت هستند.

حال به حوزه علمیه خودمان توجه کنید. طلبه ها ۳۰ـ۴۰ سال کار می کنند و اکثریت آنها نمی توانند بیشتر از چند جمله عربی صحبت کنند. ما ادعا داریم که حوزه علمیه قم متعلق به کل جهان تشیع است و در جـهان حداقل ۲۰۰ میلیون شیعه وجود دارد که ۱۰۰ مـیلـیـون آن عـرب زبان هستند که باید برای اینها تـمـهـیـداتی اندیشیده شود. ما می توانیم با ارتباط رایگان از طریق رسانه ها با میلیون ها شیعه ارتباط برقرار کنیم. فرض کنید شیعیان در نقاط مختلف به وسیله این برنامه ها، چهره نورانی برخی مراجع را ببینند. مسلماً تأثیر بسیار مثبتی خواهد داشت که نباید از آن غافل باشیم. باید روی این موضوع فکر اساسی شود. اگر بخواهیم ادعاهایمان را به کرسی بنشانیم و بـگـویـیم ما اهل قرآن و اهل عترت هستیم، باید امکانات و شرایط آن را آماده کنیم. عمر وهابیت تنها ۷۰ سـال است، ولی الان با تمام مذاهب شیعه و سنی می جنگند. برخی ها توجیه می کنند که آنها پول دارند و ما نداریم. آیا اهتمام آنها به دین از علما و مراجع ما بـیـشـتـر اسـت؟ نـه واقـعـاً بیشتر نیست. آنها تنها توانسته اند از امکانات و تکنولوژی جدید بهتر و بیشتر استفاده کنند؛ در حالی که ما عقب مانده ایم.

شاید یکی از دلایلی که بنده را به این سمت کشاند، همین موضوع بود؛ با اینکه وقت من را زیاد می گیرد. بعضی از دوستان اعتراض می کردند که این برنامه ها شأن شما نیست. به آنها گفتم این را هم بعد از ده یا بیست سال متوجه می شوید. چون امیرالمؤمنین(ع) فرمود: »به بچه هایتان قرآن یاد بدهید و اگر شما یاد ندهید دیگران پیش قدم می شوند و چیز دیگری یاد می دهند.« حالا اگر علما و مراجع این کانال ها را پر نکنند، مطمئناً عده دیگری با عناوینی دیگر می آیند و آن موقع دیگر هیچ کاری نمی توان کرد. کما اینکه ما الان مبتلا هستیم و خودتان می دانید.

آیا شیعیان در این عرصه موفق بوده اند؟

خیر. دلیل آن هم این است که هنوز ما نتوانستیم با شیوه های جدید مردم را حفظ کنیم. بر اساس آماری که در اختیار دارم، الان حدود ۴۰ کانال شیعه عربی وجود دارد. این گزارش را خود وهابی ها تهیه کردند نه ما. متأسفانه نود درصد این کانال ها هنوز به شیوه های ۵۰ تا ۱۰۰ سال قبل، یعنی شیوه حسینیه ای کار می کنند. اگر به برخی از این کانال ها نگاه کنید، متوجه می شوید که همان مسائل و مشکلات یک حسینیه را در غالب یک شبکه ماهواره ای منتقل می کنند. در حالی که امروزه شیوه های دیگر باید مورد توجه قرار گیرد. جوان امروز با جوان ۲۰ سال گذشته تفاوت هایی دارد و لذا نحوه بیان و ارائه مطالب به جوان فعلی با زمان گذشته کاملاً متفاوت شده است. چنانچه به وضعیت کنونی جامعه خودمان نگاه کنیم، درمی یابیم که بسیاری از معترضان جوان هایی هستند که در این انقلاب رشد کـرده انـد و نـسـل هـمـین انقلاب هستند، ولی ما نتوانسته ایم با اینها ارتباط برقرار کنیم و حرف هایمان را به آنها برسانیم. من معتقدم با اینکه تاکنون از شـیوه های جدید به درستی استفاده نکرده ایم، اما هنوز رابطه عموم شیعیان با مراجع و حوزه علمیه خوب است. اما معلوم نیست که این ارتباط با این شیوه ادامه یابد. مدام باید شیوه های جدیدی انتخاب کرد. در هـمـیـن مـدارس آمـوزش و پرورش که فرزندانمان تـحـصـیل می کنند، هر چند سال یک بار شیوه های تـربـیـتـی و کـتاب ها تغییر می کند. حتی قصه های کتاب ها تغییر کرده است؛ چون هر زمانی شیوه و روش و مطالب خاص خودش را اقتضا می کند. اما شیوه هایی که در حوزه تدریس می کنیم، مربوط به صد سال قبل است. من نوعی که این شیوه ها را در حوزه یاد گرفتم چطور می توانم با دیگران ارتباط برقرار کنم؟ این شیوه در حـوزه بـه درد خودمان می خورد. از خودمان یاد بگیریم و به خودمان برگردانیم؛ در حالی که در بیرون جواب نمی دهد.

ما در گذشته چیزهایی داشتیم که منحصراً در اختیار خـودمان بود و دیگران از آن اطلاعی نداشتند، اما اکـنـون کـل کـتـاب هـایـمـان دسـت آنـهاست. کل حرف هایی که حتی در محافل خصوصی و در خانه می زنیم، آنها می دانند. پس باید شیوه ها عوض شود.

تبری سر جای خودش بماند؛ اینکه به چه نحوی تبری کنیم، مهم است. آیا این تبری باید به لعن باشد یا با روش دیگری؛ این شیوه باید تغییر کند، چون الان دنیا نمی تواند قبول کند که شما هم ادعای تقریب کنید، هم بزرگانشان را لعنت کنید. اینها با هم جور در نمی آید. ببینید به طور عکس به قضیه نگاه کنید. مثلاً فـردی از مـخـالـفان تشیع بگوید ما می خواهیم با جمهوری اسلامی تقریب داشته باشیم و از طرفی، دائماً در کتاب ها و درسهایشان لعنت کنند. مسلماً شما می گویید این چه تقریبی است؟ اگر می خواهید با ما روابـط خوبی داشته باشید و احترام متقابل بین ما باشد، باید به بزرگان و مقدسات ما احترام بگذارید. این نـمـی شود شما در کانال ها شب و روز لعن و دشنام بدهید، از آن طرف هم بگویید ما دست دوستی و تقریب دراز کرده ایم.

ایـنـهـا بـه مـعنای این نیست که از تبری دست برداریم. تبری یکی از اصول اعتقادات ماست. آنها هم این اعتقاد را داشته و تبری دارند، لذا مرتب به ما مشرک می گویند. یعنی ما از شما متبری هستیم. پس بـاید شیوه های تبری و تولی را درست کنیم. بدین مـنـظـور، نـیاز است هیأت هایی متشکل از علمای مـتـخـصـص روان شناس، جامعه شناس، سیاسی و روابط بین الملل، شیوه تبری و تولی را مشخص کنند.

ارزیابی شما از نقاط قوت و ضعف تشیع در مناظره و مباحثه با وهابیان و اهل سنت چیست؟

واقعاً تشیع نقاط قوت زیادی دارد؛ به شرط اینکه روش مند جلو برویم. یکی از مشکلاتی که با اهل سنت داریم آن است که کتاب های اینها را مطالعه می کنیم کمااینکه در »الغدیر«، در »عبقات الانوار« میرحامد حـسـیـن کـه آقای میلانی آن را خلاصه کرده یا در »المراجعات« و غیره…، و هرکه اسمش سنی است و هرچه روایت کرده را در کتاب خودمان می آوریم و سپس می گوییم ببینید، سنی ها این طور می گویند. اشکالی که اهل سنت از این شیوه بر ما وارد می کنند، آن است که آنها می گویند درست است که این افرادی از اهـل سـنـت که شما از آنها روایت نقل کرده اید، (روایتی که به نوعی تأیید مواضع شیعه و تشیع را دارد) در کتاب های ما وجود دارد، اما این نشان دهنده امانت و امین بودن اهل سنت است و در واقع این موضوع را نقطه قوت خودشان قلمداد می کنند. آنها می گویند شما شیعیان در کتاب های ما حرف های خودتان را پیدا می کنید. این معنایش چیست؟ اگر علمای ما امین نبودند، اینها را حذف می کردند. کمااینکه شما شیعیان در کتاب های خودتان همه آن مطالبی را که مربوط به ما هست را حذف کرده اید. سپس مدعی می شوند که این نقطه ضعف ما نیست، بلکه نقطه قوت ماست. خوب، این حرف درستی است. در اینجا اشکالی که ما شیعیان باید به آقایان اهل سنت بکنیم، آن است که با اینکه همه اینها در کتاب های شما هست، چرا شما اینها را پس زدید و هیچ اهمیتی به آن نمی دهید؟ یعنی وقتی در کتاب های شما کتاب الله و عترتی وجود دارد، چرا در کانال های شما کتاب الله و سنتی گفته می شود. اشکال ما بر شما این نیست که شما امین نبودید، ب