پاورپوینت کامل تولد حضرت امام علی علیه السلام ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تولد حضرت امام علی علیه السلام ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تولد حضرت امام علی علیه السلام ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تولد حضرت امام علی علیه السلام ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۴۹

دو شنبه

۹ شهریور ۱۳۸۳

۱۳ رجب ۱۴۲۵

۲۰۰۴ .Aug. 30

تولد اشراق

امیر مرزبان

بهار منبسط می شود از امروز.

آسمان ترانه می خواند از امشب و عشق، چشم هایش را باز می کند

مکه دارد در خودش خورشید را به دنیا می آورد.

کعبه دارد با ملکوت، ساغر می زند…

این زن کیست که بر پرده کعبه آویخته، استغاثه می کند؟ دیوارها باز می شوند.. نوری می آید و
همه آفاق را می پوشاند…

عشق، تازه دارد به بار می نشیند.

گُل دارد برای بُلبل نغمه می خواند…

شمع دارد برای پروانه می سوزد

چشم دارد می خندد، لب دارد می خواند… ؛ کار دنُیا برعکس است ـ دُنیا مست شده!

این عطر کیست که کوچه باغ های زمین را می پوشاند؟

این صدای کیست که ملکوت را به خانه های ما می آورد؟

دارند به میهمانی خدا می روند، کلمات.

دارند نور را روی برگ های درختان عالم می پاشند.

دارند از نور، پُل می زنند به آیینه، از آیینه به اشراق، از اشراق به تو و…

تو کیستی که جذبه همه انبیا در گردش چشم های تو می جوشد؟

تو کیستی که ستاره های حول محور تو، از شماره بیرونند؟

تو با کدام ثانیه ابدی پیوند داری که ماه، خاکبوس پاهایت شده است؟

عشق با تو آغاز می شود

عدل از تو بیدار می شود

صبر با تو بزرگ خواهد شد

شجاعت از تو افتخار دارد

علم از تو می آموزد.

ای ادامه نقطه های ملکوت و عرش روی زندگی زمین!

ای التهاب یکریز کائنات و ممکنات بر شهود و شهادت!

ای سجده طولانی، ای اشک ناب، ای آبشار نور و ای جلوه ظهور! اینک می آیی و کعبه
می شکافد تا دنیا را به مرکب عشق ازلی ات، سلسله جنبان شوی.

یاد همه ققنوس ها و پروانه ها به خیر!

یاد همه بهارها سبز! یاد تو روشن، یاد تو جاری!

انگار، ملکوت می خواهد مست شود، زمین می خواهد پایکوبی کند، خورشید می خواهد
برقصد، ابرها می خواهند بخوانند و بهار، تازه می خواهد بفهمد چه قدر زیباست!

تو که تازه داری می آیی، دنیا را برای همه رازیانه ها بیدار می کنی و پرستوها را مهمان کرامت
جاری دست هایت.

تو که می آیی، باد، بوی بهار نارنج را می آورد و عطر سیب و مزه خرما.

تو که می آیی، تازه یاد می گیریم به قواعد گل ها احترام بگذاریم و به قانون پروانه ها سلام کنیم.

تو که می آیی از پشت این پرده های آویخته به خانه عشق، تازه خدای خانه را می شناسیم، تازه
از تو به او می رسیم؛ به لایزالی که چشمه جوشانش تویی، به همه کهکشان های معرفت و اشراق،
به همه شب زنده داری ها، به ثانیه سکوت در شب اشک های تو، به زخم و به جذبه آن چه که
نمی فهمیم از کجا باید عشقت را از سینه بیرون کشید، چنانکه تیر از پای تو.

این صدای ساعت قلب من است که از امروز، با سه حرف مبارک می زند، با سه واژه اشراقی.

با تو می زند، با علی، با عشق.

نگاه شکوهمند آسمان

معصومه داوود آبادی

دیوار کعبه، شکافته شد وزن، مضطرب و امیدوار به داخل خانه رفت.

زمان به کندی می گذشت، مردم، شگفت زده در اطراف کعبه، حادثه ای بزرگ را انتظار می کشیدند.

زن خارج شد، با نوزادی در آغوش و شعفی عظیم که ذره های جانش را دربرگرفته بود.

چشمانش می درخشید؛ تو گویی در آسمانِ سیزدهمین روزرجب، به یکباره دو خورشید،
طلوع کرده است.

علی به دنیا آمد؛ کسی که همنفس رسول خدا صلی الله علیه و آله خواهد شد و کوچه های کودکی اش سرشار
از خاطره لبخندها و نوازش های پیامبر.

نخستین کسی که در اوج بت پرستی عرب، اسلام آورد

او که رؤیای کفار را در «لیله المبیت»، به کابوسی وحشتناک بدل کرد، با دست های او قلعه
خیبر گشوده شد و در جنگ خندق که به فرموده پیامبر «تمامی ایمان و کفر در مقابل هم قرار
گرفتند»، چه کسی جز علی می توانست «عمروبن عبدود»، پهلوان نام آور عرب را به زانو درآورد
و پرچم اسلام را بر قله های بلند وحدانیت برافراشته نگه دارد؟ چه کسی جز او می توانست
همشانه رنج ها و همدم لحظه های تنهایی بزرگِ فاطمه علیهاالسلام باشد و جز او چه کسی توان تحمل
سال های مه آلود سکوت را داشت؛ سال هایی که شانه های کوه از تصورش فرو می ریزد و آسمان،
زیر باری این چنین سنگین، کمر خم می کند؟

علی آمد؛ با چشمانی اساطیری، مُهر غدیر بر شانه و دریای متلاطم در دل

آسمان، نگاه شکوهمندش را در آغوش کشید و زمین، بر گام های بلندش، بوسه زد.

فرشتگان، کاسه های شبنم در دست، در خانه ابوطالب فرود آمدند تا تولدی چنین مبارک را به
هلهله بنشینند و علی علیه السلام را شبنم ولایت بنوشانند.

علی آمد تا خون عدالت را در رگ های خشک بشریت به جوش آورد

آمد تا زمین، شکوه زیستن را تجربه کند و خاک، در هوای ولایتش، نفس تازه کند.

این ردّ گام های اوست که این چنین استوار و پر طنین، بر گرده تاریخ، حک می شود.

«زمین فقط پنج تابستان به عدالت تن داد

و سبزی این سال ها

تتمه آن جویبار بزرگ است

که از سرچشمه ناپیدایی جوشید؛

وگرنه، خاک را بی تو، جرأت آبادانی نیست

تو آن بهار ناتمامی که زمین عقیم

دیگر هیچ گاه به این تجربت سبز، تن نداد

شب و روز، بی قراری پلک های توست

وگرنه، خورشید به نور افشانی خود، امیدوار نیست».

فرزند کعبه

محدّثه رضایی

این جا کعبه است؛ مطاف دل های شیعه

این جاست که فرشتگان برای تبرک، شبانه روز پر و بال خویش را بدان می سایند و هر لحظه،
این معجزه شگفت را به تحسین و تقدیس می نشینند. شکاف کعبه هنوز از آن اتّفاق، در خلسه ای
نورانی فرو رفته است و به خود می بالد.

علی علیه السلام ملاک معرفت و حق شناسی، از شکاف کعبه پا به دنیا گذاشت. علی علیه السلام شجاعتِ زمان،
بصیرت دوران، وجه الله، به این خاک پا گذاشت تا به آن جلوه آسمانی ببخشد.

خاک می بالد از این که اینک آغوش گشوده تا فرزند کعبه را در آغوش بگیرد. نور، امام،
اسطوره عدالت و عدالت مجسم ظاهر شده است و با حضور سبز خویش، فصل رویش را
تلاوت می کند. او آمده است تا اوّلین مردی باشد که ندای وحی را لبیک می گوید. او آمده است تا
در غدیر، جلوه نور خدا باشد و اتمام حجت رسول او بر شیعیان.

او که دستانش در دستان پیامبر صلی الله علیه و آله ، پیوندی است با خدا و حجتی است بر تاریخ.

علی علیه السلام متولد شد تا در دامان پیامبر صلی الله علیه و آله رسالت را بر دوش خویش احساس کند و همچو
هارون که وزیر و ولی موسی بود، وزیر و ولیّ خاتم رسل باشد.

علی آمده است و کعبه، غریو شادی اش را در گوش آسمان سر می دهد. علی آمده است. زمان
می داند و در گوش تاریخ می خواند.

فاطمه، بنت اسد، نبض زمان را در آغوش می فشارد.

فرشتگان، چشم از ولیّ خدا بر نمی دارند.

علی آمده است تا جهان ببالد، علی آمده است تا یتیمان، صاحب پدر شوند. خیبر به خود
می لرزد.

خواب از سر تاریکی پریده است و روشنی، دریچه های نورانی خود را بر زمین گشوده است.

علی آمده است تا همسر بانوی بزرگ بشر باشد؛ بانویی که خدا، علی را برای او در نظر گرفته
است و جز علی، کسی شایستگی آن را ندارد که داماد پیامبر صلی الله علیه و آله باشد.

علی آمده است تا پدر حسن و حسین باشد.

علی آمده است تا در صلح حکیمانه حسن علیه السلام و در قیام الهی حسین علیه السلام متجلی شود.

علی آمده است تا از سخنان زینب علیهاالسلام بر سر جهل زمان فرود آید.

علی آمده است تا مهدی بیاید و جهان را پر از عدل و داد کند.

علی آمده است که انتظار، نهادینه شود.

علی آمده است که مدینه فاضله مهدوی تحقق یابد.

علی آمده است.

موسیقی آفرینش

حبیب مقیمی

کیست که کعبه، آمدنش را انتظار می کشد

کودکی با جامه های بهشتی، آرمیده در آغوش مادر.

کیست که باد در آمدنش، زیباترین موسیقی آفرینش را می سراید؟

کودکی که با چشمانش گویاتر از عیسی در گهواره سخن می گوید.

کیست که با آمدنش، از هر سو فریاد فرشتگان بر زمین رسوب می کند؟

علی است که اکنون کعبه در