پاورپوینت کامل تاسوعا حسینی ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاسوعا حسینی ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاسوعا حسینی ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاسوعا حسینی ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

دوشنبه

۹ بهمن ۱۳۸۵

۹ محرم ۱۴۲۸

۲۹.Jan.2007

سلام بر دو دست بریده ات!

می نویسم ابر؛ تا کلماتم تا آخرین روز دنیا خون گریه کنند. چگونه بغض هایم را نبارم؟ چگونه اشک هایم را ننویسم؟! نام تو را که می آورم، تمام صفحات دفترم عطر می شوند و قلمم از خود بی خود می شود و صلوات می فرستد. لب هایم بی اختیار به دو دست بریده تو سلام می کنند و اشک در چشمانم حلقه می زند.. ..

فرات سوگوار

خدا کند باران ببارد! زیر باران، بی بهانه می توان گریست. می دانم آرزو داری باران بگیرد. دست های بریده ات، مشک تکه تکه ات، چشم هایت که با پیشانی ات خون گریه می کنند؛ همه چیز را می گویند بی آنکه تو لب باز کنی. فرات، عربی کل می کشد. ابرها، سنگ سوگت را به سینه می کوبند؛ اما چشم هاشان خشکیده است. نخل ها مرثیه خوان تواند. جاده پیش پایت جان می دهد تا شرمگین خیمه ها نشود.

شفا

همه سقاخانه ها را هم که برداری کم است؛ حتی اگر همه دریاها را. اگر ابر شوی و همه اقیانوس ها را بباری کم است؛ حتی اگر همه کائنات را. من تمام شمع های کوچکی را که داشتم، در سقاخانه ات روشن می کنم. پیاله ای را که دستی در میان آن سبز شده است، از آب پر می کنم و می دهم به کودکانی که از کوچه می گذرند. تصویرت روی کاشی های سقاخانه جان می گیرد؛ لبخند می زنی.

ابر می شوی، باران می شوی. از خواب می پرم مثل همه شب های پیش، تمام تنم عرق کرده است. عطر تو اتاق را معطر کرده، مادرم صلوات می فرستد. می لرزم، اشک می ریزم بی اختیار، تو در برابرم راه می روی، مادر بزرگم گریه می کند، اشک می ریزد، صلوات می فرستند. مادرم می بوسدم، صلوات می فرستد و با بغض می گوید: پسرم شفا گرفتی… یا اباالفضل علیه السلام یا اباالفضل علیه السلام یا…

چشم هایم را بستم

نزهت بادی

چشم هایم را بستم تا خمیدگی قامتت را در وقت مشایعت جنازه سرو بالا بلندت نبینم و به گیسوان و محاسن سپیدت که به خون لاله پرپرت خضاب شد، ننگرم.

هیچ کس اگر نمی دانست، من می دانستم جگر پاره پاره ای که بر دوش جوانان بنی هاشم به خیمه آورده شد، نخل امید تو بوده است.

چطور دلت رضایت داد که علی اکبر علیه السلام، در پیش چشمان به خون نشسته ات، در خون دست و پا بزند و عباس علیه السلاماز جای خویش نجبند؟

چشم هایم را بستم تا تکیه دادنت بر آن نیزه خون آلود که پهلوی ستاره سیزده ساله ات را شکافت، نبینم و به یاد گریه های پنهانی ات در نیمه شب های خاموش بقیع نیفتم.

هیچ کس اگر به یاد نداشت، من به خاطر داشتم که چگونه آن پهلوی شکسته و جنازه تیرباران در غربت بقیع به یکدیگر پیوستند!

چطور دوباره از من خواستی شمشیر غیرت در نیام صبر فروکشم و خاطره تیرباران تابوت برادرم را با سنگ باران جنازه پسر یتیمش تجدید کنم؟!

چشم هایم را بستم تا لب های ترک خورده ات را که در وقت لبخند به شیرین زبانی های پر از عطشِ سه ساله به خون می نشست، نبینم و از آتش تشنگی شعله ور در چشم های نجیب سکینه علیهاالسلام نسوزم.

هیچ کس اگر نمی توانست، من می توانستم برای این ماهی های دور افتاده از دریای کوثر مدینه آب بیاورم و پیاله کوچک چشم هایشان را پر از زلالی شبنم نگاه حیدر علیه السلامکنم.

چطور مشک و شمشیر را از دستانم گرفتی و جز علم داری، چیزی از من نخواستی؟

آن مشک ها اگر از آب فرات پر نمی شد، از اشک چشمان عباس علیه السلام لبریز می شد؛ هر چند اشک شور، سوز عطش را دامن می زند و آتش تشنگی را شعله ورتر می سازد.

چشم هایم را بستم تا نگاه شرمسار و گریزانت از رباب را هنگام بوسیدن لب های نیمه باز شیرخواره نبینم و به فاصله کوتاه تیر سه شعبه و گلوی نازک علی اصغر علیه السلامنیندیشم. هیچ کس اگر نمی فهمید، من می فهمیدم که زخم کشته شدن شش ماهه با فشار در و دیوار، هرگز برای زینب علیهاالسلام التیام