پاورپوینت کامل تولد حکیم ناصرخسرو قبادیانی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تولد حکیم ناصرخسرو قبادیانی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تولد حکیم ناصرخسرو قبادیانی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تولد حکیم ناصرخسرو قبادیانی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

چهار شنبه

۲ دی ۱۳۸۳

۹ ذی القعده ۱۴۲۵

۲۰۰۴. Dec. 22

سفرنامه روشن

محمد سعید میرزایی

از بلخ برآمدی، اما تقدیرت این چنین بود که در اسارت دیده از جهان فروبندی تو، غریب بودی و غریبانه می سرودی:

«… غریبی دشمنی صعب است، کز تو

نخواهد جز زمین و شهر و مسکن

چو خان و مان بدر دادی، بخواهد

به خان و مانت چون دشمن نشستن

به جز با تو نیارامد چو رفتی

کسی دشمن کجا دیده ست از این فن؟»

امّا از غریبی نمی هراسی؛ چرا که می دانی غریبی تقدیر تمام انسان های بزرگ است و مرد، تا دل به سفره غربت نسپرد، به فضیلت دست نمی یابد؛ آری؛

«نگردد مرد، مردم جز به غربت

نگیرد قدر باز اندر نشیمن»

تو سال ها در تبعید بودی و چون کوه، بر سر اعتقاد خویش ایستادی.

و چه تلخ است که غفلت غافلان را نظاره کنی و غربت خویش را گریه کنی:

«با گروهی که بخندند و بخندانند

چه کنم چون نه بخندم، نه بخندانم؟»

تو غم دوری از دیار را به جان تاب می آوری و زمزمه می کنی:

«که پرسد زین غریب خوار محزون

خراسان را که بی من حال تو چون؟»

تو پاسدار دین و زبان خویش بودی:

«من آنم که در پای خوکان نریزم

مر این قیمتی دُرّ لفظ دری را»

تو ـ چنان که خود می گویی ـ شیعه آل عبا هستی؛

«عیبم همی کنند بدانچه ام بدوست فخر

فخرم بدان که شیعتِ اهلِ عبا شدم

… احمد صلی الله علیه و آله سوای خویش، علی علیه السلام را سپرده بود

من زیر این بزرگ و مبارک سوا شدم.»

و بدین سان تو شاعری هستی با کلام استوار و اعتقادی راستین و منطقی پولادین، شعر تو، بشکوه و کوه وار است.

تو در طول حیات خود، سختی ها و ناملایمات بسیار دیده ای،

با این همه، گویی به تقدیر و بهره خویش، از آن جا که به آگاهی، راه خود را انتخاب کرده ای، خرسندی:

«زعمر بهره همین است مرمرا که به شعر

به رشته می کنم این زر و درّ و مرجان را»

تو، سفرنامه زندگی خویش را چه زیبا نوشتی؛ پر عجب نیست که چون نظم خویش، نثری زیبا نیز داشته باشی و نظم و نثر خویش را این گونه بستایی:

«زادالمسافر» دست یکی گنج من

نثر آن چنان و نظم از این سان کنم»

و اکنون گویی آوای توست که در اعماق تاریخ بر می آید

و دل ها را به لرزه در می آورد:

«آزرده کرد کژدم غربت جگر مرا

گویی زبون نیافت زگیتی، مگر مرا

در حال خویشتن چو همی ژرف بنگرم

صفرا همی برآید از اندوه به سر مرا

گویم: چرا نشانه تیر زمانه کرد

چرخ بلند جاهل بیدادگر مرا؟

گر در کمال فضل بود مرد را خط

چون خوار و زار کرد پس این بی خط مرا؟

گر بر قیاس فضل بگشتی مدار چرخ

جز بر مقرگاه نبودی مقر مرا…»

مسافر

سید علی اصغر موسوی

«پند از حُکماپذیر، از یراک

حکمت پدر است و پند فرزند

زی مرد حکیم در جهان نیست!

خوش تر به مزه زقند جز پند»

… گویی آفتاب آن روز نگاهش را فقط معطوف به «قبادیان» کرده بود و منتظر حکیمی دیگر که در خراسان، عرصه حکمت و ادب را با حضور خویش آراسته و خسروانه، پرچم قصیده را بر فراز بلندترین قلّه «پامیر» به اهتزاز در آورد!

از همان گریستن های آغازین، چهره نوزادی «ناصر» نشان می داد که با دنیا چندان الفتی نخواهد داشت، امّا دولتمندی پدر، گویی تقدیر زندگی را به نوعی دیگر رقم خواهد زد! «چهل سال» کوشید، شعر سرود، ولی بی روح، عاشق شد، ولی هدر، از عشق گفت، ولی بی ثمر!

چهل سال دولتمردی و دولتمندی او را از بارگاه «غزنویان» به بارگاه «سلاجقه» برد، سبوها شکست، قدح ها گرفت، امّا تا مستی عشق و معرفت، راهی دراز داشت اما تقدیرگران عالم بالا خواستند تا قدر «گوهر» خویش بداند و پای از گرداب نیستی بیرون کشد تا در مسیر هستی، راهنمایش باشند!

خوابی بهانه شد و دستی با اشاره به «قبله» گفت که «جوینده یابنده است»! رفت و رفت؛ از بلخ تا ری و تبریز، از حرّان و حلب تا دیار «قدس».

از قدس تا قلزم و قاهره، تا مکه و مدینه و از مدینه تا بصره و خراسان و مرو؛