پاورپوینت کامل شهادت مهدی زین الدین فرمانده ی لشکر علی بن ابی طالب(ع) ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهادت مهدی زین الدین فرمانده ی لشکر علی بن ابی طالب(ع) ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهادت مهدی زین الدین فرمانده ی لشکر علی بن ابی طالب(ع) ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهادت مهدی زین الدین فرمانده ی لشکر علی بن ابی طالب(ع) ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

سه شنبه

۲۸ آبان ۱۳۸۱

۱۴ رمضان ۱۴۲۳

۲۰۰۲ Nov. 19

بوی پیراهن یوسف

تقی متقی

روزی که آمدی؛ سرخ سرخ، یوسفانه و معصوم، رام و آرام؛ مثل این یاکریم های حیاط، من سوختم و ساختم، خندیدم و گریستم، طوفان کردم و آرام گرفتم، آتش شدم و شعله کشیدم، و امروز خاکستر سردی بیش نیستم.

هر روز بی تو یک پله از نردبان مرگ بالا رفتم، اما هر وقت نگاهم به نگاهت افتاد تبسم های شیرینت روحی تازه در من دمید.

یادگارهایت بارها جنون زخمی ام را به آن سوی پرچین های نیستی پرتاب کرد، اما باز یادهای خوشایندت مهربان در آغوشم کشید و بر سفره ی زندگی نشاند. من جای خالی ات را با یادها و یادگارهایت پر کرده ام، آه، پرنده کوچک من!

… روزها کند و تند گذشتند. اکنون سال ها است که عکست در قاب دلم به لبخنده ای مانا ایستاده است و آینه های گنگ و مات از تبسّم های شیرینت تهی مانده اند.

در این سال های سخت، تو چه قدر بزرگ شده ای و من چه قدر به کودکان بهانه جو مانند بوده ام! شکوه های کودکانه ام را بزرگوارانه پذیرا شدی و بی قراری هایم را صبورانه تحمّل کردی. احساس می کنم اگر تصرّف نگاه هایت نبود، سنگینی درد و داغت را بر نمی تافتم.

در این سال ها بارها به مرور مهربانی هایت نشستم. ده ها بار بیش از آن چه تو از من آموختی، من از آموزه هایت توشه اندوختم. هرچه احساس می کنم به تو نزدیک تر شده ام از دنیا دورتر می شوم. یادت به خیر که می گفتی: دنیا چه قدر به بازیچه می ماند و چه تهی دستند آنان که به این بازیچه حقیر دل بسته اند!

چه بسیار روزها که سنگ صبورم بودی. نگاهت به جانم آرامش می ریخت و حرف هایت که با زبان سکوت تکلّم می کردی بر ذایقه ی جانم چه شیرین می نشست! تو سال هاست که فقط با زبان سکوت حرف می زنی. من تمام گفته هایت را واژه به واژه می نوشم و این زبان چه قدر برایم دوست داشتنی و زیباست!

به سادگی سلام می نشینی و می نشینم. حرف می زنم و حرف می زنم و تو نگاه می کنی و نگاه می کنی و آن گاه صدای پای سخن هایت به سان نسیمی که از لای گلبرگ های یاس و نرگس برخاسته باشد، در سرسرای دلم می پیچد.

وقتی دلتنگ، نگاهت می کنم، دستی مهربان بر شانه ام می نشانی و چراغ امیدی در