پاورپوینت کامل مراقبت های نوروزی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراقبت های نوروزی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراقبت های نوروزی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراقبت های نوروزی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

هر کدام از کارهای نیک، ممکن است آسیب هایی هم داشته باشد. در نوروز، فرصت های معنوی بسیاری در صورتی به نتایج درست می رسد که از آسیب ها محفوظ بماند، مانند شکوفه های بهاری که در صورت مراقبت، به میوه های خوش مزه بدل می شوند. این فرصت ها از جهات گوناگون در معرض خطرند که نیازمند مدیریت در جنبه های گوناگون است.

۱. مدیریت نگاه

فراوانی ارتباطات در ایام نوروز، مدیریت نیرومندتری را می طلبد. مدیریت نگاه و مراقبت از نگاه های حرام، یکی از مسائلی است که به خویشتن داری آگاهانه، نیازمند است. دیده ها، دیده بان دل هستند و گزارش های احساسی و عاطفی از این راه به قلب ها می رسد و آنها را به خود مشغول نگه می دارد. ازاین رو، در آموزه های آسمانی با هشدارها و قانون هایی روبه رو هستیم. در سخنی از حضرت عیسی علیه السلام آمده است: «إیاکم و النَّظرَهَ؛ فإنّها تَزرَعُ فی القُلوبِ الشَّهوَهَ وَ کفی بِها لِصاحِبِها فِتنَهً؛ از نگاه [بد] بپرهیزید که آن بذر شهوت در دل ها می افشاند و همین برای به گناه افکندن نگاه کننده بس است».۱

معصومان، نگاه حرام و خائنانه را تیر سمی شیطان می دانند. این نگاه حرام می تواند شامل نگاه به نامحرم، تماشای فیلم ها و تصویرهای نامناسب، به بهانه وقت گذرانی و مانند آن باشد.

۲. مدیریت زمان و توان

برخی به اشتباه در تعطیلات، بی کارند، در حالی که تعطیلات فرصتی برای پرداختن به کارهای تازه است. برای نمونه، کسی که هر روز کاری کرده، اکنون چند روزی فرصتی یافته است تا به کارهای دیگری بپردازد که یکی از آنها تفریح های سالم است. مطالعه در ایام نوروز، شرکت در برنامه های سیاحتی که با دانش افزایی همراه است و تدبیر در طبیعت، جای گزین خوبی برای تکرار و روزمرگی است. در اسلام، تنبلی و اتلاف وقت، کاری ناپسند است و از نگاه دین فرد تنبل، فردی محروم است.

امام صادق علیه السلام می فرماید: «إیاک و خَصْلَتینِ: الضَّجَرَ وَ الکسلَ، فإنّک إنْ ضَجِرْتَ لَم تَصبِرْ عَلی حقٍّ، و إن کسِلْتَ لَم تُؤَدِّ حَقّا؛ از دو خصلت بپرهیز: بی تابی و تنبلی؛ زیرا اگر بی تاب و کم حوصله باشی، بر حق، شکیبایی نکنی و اگر سست و تنبل باشی، حقی را نپردازی».۲

فرد دین دار، به تلاش و سخت کوشی سفارش شده و انتظار همت مضاعف از مؤمن، انتظار بجا و بایسته ای است، ولی نباید پرکاری با آفت حرص گره خورد؛ همچنان که نباید با تنبلی و تن آسایی خود را از مواهب زندگی محروم ساخت. در سخنی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «طلب تو در کسب معیشت بالاتر از کسی باشد که کسب معیشت را فرو گذاشته و پایین تر از طلب شخص حریصی که به دنیا خشنود و دل بسته است؛ بلکه میانه رو و خویشتن دار باش و از سستی و تنبلی دوری کن و برای کسب آنچه [از روزی که] مؤمن را گریزی از آن نیست، تلاش کن».۳

امام سجاد علیه السلام درباره زمینه های تنبلی چنین می فرماید: «اِعلَمْ وَیحَک یا بن آدمَ! أنَّ قَسوَهَ البِطنَهِ، وَ کظَّهَ المِلْأَهِ، و سُکرَ الشِّبَعِ، و غِرَّهَ المُلک، مِمّا ینَبِّطُ وَ یبطِئی عنِ العَمَلِ، وَ ینسِی الذِّکرَ، وَ یلهِی عنِ اقتِرابِ الأجَلِ، حتّی کأنَّ المُبتَلی بِحُبّ الدنیا بِهِ خَبَلٌ مِن سُکرِ الشَّرابِ؛ وای بر تو ای فرزند آدم! بدان که سنگینی پرخوری و رخوت و تنبلی برخاسته از انباشتن معده و مستی سیری و غفلتِ حاصل از قدرت، از چیزهایی هستند که انسان را در زمینه عمل کند و تنبل می کنند و ذکر خدا را از یاد او می برند و از نزدیک بودن مرگ غافل می سازند، تا جایی که گرفتار دوستی دنیا، گویی از مستی شراب، دیوانه شده است».۴

در برخی روایات، با منع از تنبلی و آسیب های ناشی از آن بیشتر آشنا می شویم:

امام علی علیه السلام: «إنَّ الأشیاءَ لمّا ازدَوَجَتْ ازدَوَجَ الکسَلُ وَ العجزُ فَنَتجا بَینَهُما الفَقرَ؛ آن گاه که اشیا با یکدیگر جفت شدند، تنبلی و ناتوانی با هم ازدواج کردند و از آنها فقر متولد شد».۵

امام علی علیه السلام: «آفهُ النُّجْحِ الکسَلُ؛ آفت موفقیت، تنبلی است».۶

امام علی علیه السلام: «مَن دامَ کسَلُهُ خابَ أمَلُهُ؛ کسی که پیوسته تنبلی کند، در رسیدن به آرزویش ناکام ماند».۷

امام علی علیه السلام: «الکسَلُ یفسِدُ الآخِرَهَ؛ تنبلی، آخرت را تباه می کند».۸

امام علی علیه السلام: «المؤمنُ یرغَبُ فیما یبقی، وَ یزهَدُ فیما یفنی… بَعیدٌ کسَلُهُ، دائمٌ نَشاطُهُ؛ مؤمن به آنچه ماندنی است، راغب است و از آنچه رفتنی است، روی گردان… از تنبلی به دور است و پیوسته، سرزنده و کوشاست».۹

امام باقر علیه السلام: «الکسَلُ یضِرُّ بالدِّینِ وَ الدُّنیا؛ تنبلی به دین و دنیا زیان می زند».۱۰

امام باقر علیه السلام: «إنّی لاُبغِضُ الرجُلَ ـ أو اُبغِضُ للرَّجُلِ ـ أن یکونَ کسلانَ عن أمرِ دُنیاهُ، و مَن کسِلَ عَن أمرِ دُنیاهُ فهُو عن أمرِ آخرتِهِ أکسَلُ؛ من نفرت دارم از مرد ـ یا برای مرد ـ که در کار دنیایش تنبل باشد. هر که در کار دنیایش تنبل باشد، در کار آخرتش تنبل تر است».۱۱

امام صادق علیه السلام: «لا تَستَعِنْ بِکسلانَ وَ لا تَستَشیرَنَّ عاجِزا؛ از آدم تنبل کمک مگیر و با ناتوان مشورت مکن».۳۰

۳. مدیریت مصرف

اسراف، به اقتصاد فرد و جامعه آسیب می رساند. هنگامی که تولیدات جامعه، بی هدف مصرف می شود و چارچوب مشخصی برای آن در خانواده ها وجود ندارد، طبیعی است که بحران های مالی در پی خواهد داشت. در نوروز، چنین مشکلی بیشتر رخ می دهد. ازاین رو، باید مراقبت بیشتری داشت. دین، پیروان را از مصرف بیهوده و بی هدف باز می دارد. هنگامی که به سفارش مسئولان، شهروندان به صرفه جویی در زمینه های گوناگون، رو می آورند، در زمان کوتاهی، شاهد به بار نشستن طرح های بزرگ ملی هستیم که به معنای افزایش سرمایه های کشور است. با این نگاه، به سراغ سخن معصومان علیهم السلام می رویم و بیشتر با آسیب های اسراف آشنا می شویم:

«وَیحَ المُسرِفِ، ما أبعَدَهُ عن صَلاحِ نفسِهِ وَ استِدراک أمرِهِ؛ بیچاره اسراف کار! چه دور است از اصلاح نفس و جبران کار خود».۱۳

«مَن کانَ لَهُ مالٌ فإیاهُ و الفَسادَ؛ فإنَّ إعطاءَک المالَ فی غَیرِ وَجهِهِ تَبذیرٌ و إسرافٌ، و هُوَ یرفَعُ ذِکرَ صاحِبِهِ فی الناسِ وَ یضَعُهُ عندَالله؛ هر که ثروتی دارد، مبادا آن را تباه کند؛ زیرا صرف کردن بی موردِ آن، ریخت و پاش و اسراف است. این کار او را در میان مردم بلندآوازه می کند، ولی نزد خدا بی مقدار می سازد».۱۴

«دَعِ الإسرافَ مُقتَصِدا، و اذکرْ فی الیومِ غَدا، وَ أمسِک مِن المالِ بِقَدرِ ضَرُورَتِک، وَ قَدِّمِ الفَضلَ لِیومِ حاجَتِک؛ امام علی علیه السلام در نامه خود به زیاد نوشت: اسراف را رها کن و میانه روی در پیش گیر و امروز به یاد فردا باش و از مال به اندازه ضرورتت نگه دار و اضافی آن را برای روز نیازمندی ات (قیامت) پیش فرست».۱۵

«السَّرَفُ مَثواهٌ، و القَصدُ مَثراهٌ؛ اسراف، موجب هلاکت است و میانه روی، مایه زیاد شدن ثروت».۱۶

«حُسنُ التَّدبیرِ مَع الکفافِ أکفی لک مِنَ الکثیرِ مَع الإسرافِ؛ روزی به قدر کفاف که با حُسن تدبیر همراه باشد، تو را بیشتر کفایت می