پاورپوینت کامل ولادت امام حسن عسگری(ع) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت امام حسن عسگری(ع) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت امام حسن عسگری(ع) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت امام حسن عسگری(ع) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۱ – ستاره یازدهم آسمان ملکوت

محمدرضا تقی دخت

یعنی تو آمدی تا ستارگان ثابت آسمان مدینه کامل شوند؛

یعنی تو آمدی تا سوسن ها و نسترن های بوستان آل محمّد بشکفند؛

یعنی تو آمدی تا آسمان مدینه را به حضور روشن خویش منوّر سازی؛

یعنی تو آمدی تا دودمان آل محمّد را به آخرین خلفایش برسانی؛

یعنی تو آمدی تا شب مه گرفته مدینه در نور وجودت غرق شود؛

یعنی تو آمدی تا رازگوی «اکمال دین» و «اتمام نعمت» شوی؛

یعنی تو آمدی تا زندان های از رونق نیفتاده عباسی را رونقی تازه ببخشی؛

یعنی تو آمدی تا کسی بر غربت انسان در عصر تازیانه و شمشیر بگرید؛

یعنی تو آمدی تا انسان در همهمه پژواک فریادها و دخمه ها تنها نماند؛

یعنی تو آمدی تا نسل محمّد و آل محمّد را به مولودی مبارک جاودانه سازی؛

یعنی تو آمدی تا در آسمان صبح روشن مدینه یک بار دیگر ستارگان را به دست افشانی واداری؛

یعنی تو آمدی تا شتران خستهْ پای تاریخ را یک بار دیگر به حرکت واداری؛

یعنی تو آمدی تا معنای عدالت و مفهوم شقاوت را از نو تعبیر کنی؛

یعنی تو آمدی تا نسل های روشن حضور، نام بلندت را ستاره یازدهم آسمان ملکوت کنند؛

یعنی تو آمدی تا با اسارت خویش، روح ها و قلب ها را به اسارت آوری؛

یعنی تو آمدی تا بشارتگر میلاد نوری دیگری باشی که از نوح تا محمّد و از علی تا مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف بر تارک تاریخ خواهد درخشید؛

یعنی تو آمدی تا باغی را که ده خزان دیده باغبانی کنی؛

یعنی تو آمدی تا سودای سیم و زر و تزویر را به سوداگران باز گردانی؛

یعنی تو آمدی تا «هادی» باشی؛

یعنی تو آمدی تا «رفیق» باشی و «پاکیزه»گی را بیاموزی و سلامت روان را و شستشوی جان را در آبشار قدس خداوندی؛

یعنی تو آمدی تا خواب «معتزّ» و «معتمد» و «مهتدی» را آشفته سازی؛

یعنی تو آمدی تا زنجیره فرزندان رضا(ع) را کامل کنی؛

آمدی تا ستاره بریزی بر آسمان همیشه تاریخ و ستاره بیاوزی بر دوازدهیمن شاخه آسمان؛

آمدی تا مدینه را به مبارک بادِ نامت بیاشوبی و خواب های پریشان مظلومان را به تعبیر بنشینی با کلمات مقدّس خداوند؛

آمدی تا موعود بیاوری و موعود بسازی؛

آمدی تا باغبان گل نرگس باشی، تا از این باغ میوه برآوری و در ذائقه تاریخ بگذاری؛

آمدی تا آبی مهر باشی؛

آمدی تا ترانه بخوانیم به شادباش تولّدت و به کوچه های روشن تاریخ ستاره و صلوات بپاشیم؛

آمدی تا نرجس را همراهی کنی و دسته گل نرجس را به بوستان آل محمّد تقدیم کنی؛

آمدی تا فریادگر همه حرف های کهنه در گلو مانده باشی؛

آمدی تا در آزادی خویش زندانی باشی؛

آمدی تا «عسکری» باشی…

سلامت باد ای سپیده یازدهم و ای پدر همه گل های نرجس؛ خوش آمدی…!

۲ – بهار یازدهم

فاطمه پور حسین

چشم و چراغ دل فرزوان باد که جهان یک بار دیگر میزبان گلی از گل های باغ فردوس خواهد بود.

مژده بر خاک که بار دیگر قدم های مبارک مردی از تبار نور را بر خود خواهد دید و بر آنها بوسه خواهد زد.

زمین پر از شکوفه های تازه توحید خواهد شد. پر از بهار ایمان، و در دشت دل ها جوانه های توحید، جان تازه ای خواهد گرفت و آسمان سایه بان این شکوه خواهد بود، و قلب جهان می تپد با طنین بشارتی نو.

شهر سامرّا است که به یمن شکوفایی تازهْ گل باغ امامت غرق در نور و اشتیاق می رقصد و صدای پای کوبی فرشتگان بهشت خداوندی است که گوش جهان را نوازش می کند.

کسی آمد پر از ندا؛

کسی آمد تا حقیقت عشق را یک بار دیگر به زمین بسپارد؛

کسی آمد تا از دامن پاکیزه نرجس گلی را نثار منتظرانش کند؛

کسی آمد تا در سیاهی وحشت آلود، سپیده را تقدیم جهان کند و در آغوش مهربان و معطّر از گل های یگانگی، صاحب زمان را بپرورد تا صلح را از چنگال کینه بیرون کشد، و رایحه توحیدی خویش را نثار عالمیان کند؛

کسی آمد تا سرنوشت ما را با عدالت پیوند دهد و گرد مظلومیت را از وجود ما بتکاند، تا چشم دل از خاک برکنیم و بر افلاک بنگریم.

آفتابی دیگر از تبار حق تابیدن گرفت و در یازدهیمن بهار حقیقی، قلب آسمان تیره را شکافت، تا تیغ بر افراشته آنان را که