پاورپوینت کامل اصالت جاوید ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصالت جاوید ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصالت جاوید ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصالت جاوید ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

حاکمیت جهانی فرهنگ غرب؛ از رؤیا تا واقعیت؟[۱]

نیچه به فیلسوفان می گوید: «خانه های تان را در دامنه های کوه آتش فشان بنا کنید» و من، همه ی جویندگان حقیقت را مخاطب این سخن می یابم. «گریختن» مطلوب طبع کسانی است که فقط به عافیت می اندیشند وگرنه «مرگ یک بار، زاری هم یک بار».

باری، دهکده ی جهانی واقعیت پیدا خواهد کرد، چه بخواهیم و چه نخواهیم. این حقیقت، فقط ما را – که شهروندان مطیعی برای دهکده ی جهانی نیستیم ش مضطرب نمی سازد، بلکه چه بسا «غرب» را بیشتر از ما به اضطراب می افکند.

شهروند مطیع، کسی است که اعتراضی ندارد. استدلال های رسمی را می پذیرد و در صدق گفتار رسانه ها تردید روا نمی دارد. تا آن جا تسلیم قوانین محلی است که عدالت را، نه قبله ی قانون که تابع آن می بیند. به آن چه فرا می خوانندش، روی می آورد و از آن چه باز می دارندش، پرهیز می کند. دروازه های گوش و چشم و عقلش برای پیام های تبلیغاتی باز است و – برای مثال در ایران خودمان – وقتی می شنود که: «بانک فلان، بانک شماست» باور می کند و یقین می یابد که باید پولش را در بانکی انبار کند که جایزه ی بیشتری می دهد و از این قبیل. خوب، دهکده ی جهانی هم برای آن که سرپا بماند، به شهروندان مطیع نیاز دارد که سر در آخور خود داشته باشند.

در آغاز دهه ی هشتاد میلادی، حادثه ای بس شگفت در کره ی زمین رخ داد که غرب را از خواب غفلت به درآورد. در نقطه ای از کره ی زمین که یکی از غلامان خانه زاد کاخ سفید حکومت می کرد، ناگهان میلیون ها نفر از خانه ها بیرون ریختند و فارغ از ملاحظه ها و معادله های غریزی حفظ حیات، در برابر گلوله ها سینه سپر کردند.

مردم چه می خواستند. شگفتی در همین بود. آنان چیزی می خواستند که هرگز با عقل حاکم بر دنیای جدید، نمی خواند؛ «حکومت اسلامی». ایده آل های این فرهنگ و حکومت نیز به سیزده قرن پیش باز می گشت.

ایرانی، این پیام را از کدام رادیو، تلویزیون، فیلم یا تئاتر گرفته بود؟ این پرسش را غرب نمی توانست پاسخ گوید. البته مهم هم نیست غرب آن را چه بنامد؛ بنیادگرایی، ارتجاع، تروریسم، یا هرچیز دیگر؛ مهم آن است که این حادثه ی بس شگرف نشان داد: «حصارهای اطلاعاتی و تبلیغاتی قابل اعتماد نیست».

اینک غرب، خود را با کشور دلیرمردانی آگاه و مجاهد روبه رو می دید. باری، «انقلاب اسلامی» در درون مرزهای «سپر اطلاعاتی» و در «جزیره ی ثبات» خاورمیانه روی داد و پیروز شد.

و مهم تر این که نظیر آن در نقاط دیگر جهان نیز رخ داد. و این یعنی تکرار شگفتی و تولد دوباره ی مجد و عظمت اسلامی.

بله، دهکده ی جهانی واقعیت یافته است؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم. این همان دهکده ای است که «گریگوارسانسا» در آن دیده گشوده است و مردمانش صورت مسخ شده ی «کرگدن های اوژن یونسکو» را پذیرفته اند. این همان دهکده ای است که بر سر ساکنان اش، آنتن هایی روییده است که یک صد و پنجاه کانال ماهواره را مستقیم دریافت می کنند؛ همان دهکده ای که روبوت ها در آن عاشق هم می شوند و ترمیناتور ۲ به سی سال پیش بر می گردد و خودش را نابود می کند؛ همان دهکده ای که در تلویزیون هایش، شیوه های مستهجن ارتباط جنسی را آموزش می دهند و… اما عجیب آن که باز، همین دهکده ای است که در زیر آسمانش «بسیجیان رمل های فکه» زیسته اند؛ همان دهکده ای که در نیمه شب هایش، ماه بر «حسینیه ی دوکوهه» و گورهایی که در آن، بسیجیان از خوف خدا و عشق به او می گریسته اند، تابیده است. دنیای شگفتی است، نه؟

بیش از یک قرن است که به ظاهر، هیچ تمدنی جز تمدن غرب در زمین نیست و هیچ یک از ملت های عالم نتوانسته اند در زبان، فرهنگ، معماری، حیات اجتماعی و فردی و خورش و پوشش از آن بی تأثیر باشند. ماهواره ها، مرزهای جغرافیایی را منکر شده اند و آینه ی جادو در همه ی خانه های این دهکده، نفوذ کرده است. پس هر عقلی حکم می کند که دیگر هیچ چیزی نمی تواند این تمدن را به انقراض بکشاند.

با این حال، این گونه نیست. «انفجار اطلاعات» خود تناقض پایانه ای – به قول میلان کوندرا – است؛ یعنی آن گاه که حصارهای اطلاعاتی فرو ریزد، جهان خواهد دید که این دژ به ظاهر مستحکم و پیوسته، بنیانی س