پاورپوینت کامل فقط ادعا ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فقط ادعا ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فقط ادعا ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فقط ادعا ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۸

آیت الله گرامی را نباید فقط با استخاره هایش شناخت؛ گرچه برخی مردم فقط با این
جنبه او آشنایند.

ایشان عالم بزرگوار و اندیشمندی است که سال ها در فقه و اصول، فلسفه و معنویت و…
کوشش نموده است. وی سالهاست که به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال دارند. ایشان بیش
از ۱۰۰ جلد کتاب در زمینه علوم اسلامی دارند که بیشتر آنها منتشر شده است. مرکز
اسناد انقلاب اسلامی، مجموعه ای خاطرات و مبارزات ایشان را منتشر کرده است.

امان: ضمن تشکر از شما بابت پذیرفتن گفتگو؛ بیعت با امام غائب را بیان فرمایید.

امامت به معنای «پیشوائی» است. چنانکه مقتدا بودن به معنی این است که دیگران در عمل
پیرو او باشند. انتخاب یک نفر به عنوان امام فرق دارد با انتخاب یک نفر با عنوان
مقتدا. در ائمه و پیامبر صل الله علیه و آله و سلم این ها هست ولی مفاهیم فرق
می کند. اگر ما از کسی خوشمان بیاید و سعی کنیم، برنامه های خودمان را با او تطبیق
دهیم، او می شود مقتدا ولی کسی که دستوری به ما می دهد و ما باید آن را اجرا کنیم،
می شود امام ما. امامت یک جنبه مشروعیت دارد و یک جنبه مقبولیت . از جهت مشروعیت
باید ببینیم قانون الهی چه خصوصیتی را برای پیشوا در نظر دارد منظور ما از مشروعیت،
مشروعیت اسلامی است. غیر از مشروعیت، مقبولیت هم هست یعنی مردم باید او را به عنوان
پیشوا بپذیرند.

پذیرش، یک عمل قلبی است اما تجلّی آن در ظاهر و در عمل لازم است و الا اگر فقط قلب
بگوید ولی ظاهر نشود، اعتبار عقلایی ندارد، لذا مقبولیت در واقع پذیرش است هم در
قلب و هم در عمل.

بیعت از ریشه بیع است که انشاء و قبول دارد و عوض و معوّض می خواهد. در بیعت هم
قبول ریاست از هر دو طرف و این حالت مقابله دو عنوان است. این بیعت هم با عبارت و
لفظ درست می شود هم با عمل. در روایات هم داریم: زمانی که پیامبر صل الله علیه و
آله و سلم امیرمؤمنان علیه السلام را به عنوان امام نصب کرد، دیگران آمدند همین
تعبیر را داشتند؛ بخٍ بخٍ لک یا علی، اصبحت مولای و مولا کل مؤمن و مؤمنه؛ علی!
مبارک باشد. مولای من و مولای هر مرد و زن مؤمنی شدی.

این نیز در مورد امامانی که حکومت ظاهری نداشتند صادق است. آنها نیز در حوزه خودشان
امامت داشتند یعنی قبولیت و مقبولیت بوده است، در روایت داریم که شخص عرض می کنم:
آقا اگر انار را دو نیمه کنیم و شما بفرمایید این نیمه حلال و نیمه دیگر حرام است،
من مطیع هستم. ]چون علم و عظمت و حکمت امام را می داند[ امام صادق علیه السلام و
امامان دیگر خمس می گرفتند چرا که خمس مربوط به مقام امامت است نه حکومت و مقام
ظاهری. مجتهدان هم با اینکه در گذشته حکومت نداشتند، خمس می گرفتند.

بنابراین هر مجتهدی نسبت به مقلدین خودش حالت ریاست و مرئوسّیت دارد. لذا اگر به
یکی از مقلدین دستور اجرایی بدهند می گوید باید از مرجعم بپرسم، پس مرجعش حاکم بر
اوست.

بیعت دو درجه دارد یک وقت او را الآن قبول داریم یعنی بیعت تنجیزی و یک وقت تعلیقی
است ما که زمان حضرت امیر نبودیم ولی می گوییم: «وبعلی اماما» یعنی اگر ما آن موقع
بودیم، او امام ما بود.

بنابراین الآن اگر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آشکار شود، نمی گوییم:
امام ما علی علیه السلام است بلکه، امام زمان ما مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
است. لذا بیان بیعت باید باشد وگرنه اعتبار عقلایی ندارد.

س. بیعت عملی چگونه است؟ ما چگونه در عمل با آن حضرت بیعت کنیم؟

اطاعت از دستورات است. یک وقت دستور به عنوان ارشاد و تبلیغ است یعنی دستور خود شخص
نیست نقل دستور خداست. که اینجا اطاعت از امام، اطاعت از خداست. یک وقت نقل دستور
نبوی است اینجا هم اطاعت از پیامبر صل الله علیه و آله و سلم است. یک وقت دستور خاص
می دهد که دستور خودش است و اینجا اطاعت می شود بیعت عملی. اما اگر فرض کنیم در عصر
غیبت هیچ دستوری نداریم، اینجا بیعت ما تعلیقی و مشروط است، یعنی هر وقت دستور بدهی
ما اطاعت می کنیم. اما در واقع امام در غیبت دستور دادند و فرمودند: فعلاً که
غایبم، فقها رئیس شما هستند: « فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاهِ حَدِیثِنا»[۱] و
عقل نیز چنین می گوید: این می شود دستور.

یک وقت می گوید: به من مراجعه کنید ما بالفعل هم بیعت او را داریم و هم اطاعت امر
او را.

یک وقت می گوید: به نواب من مراجعه کنید؛ اینجا مستقیماً با نواب بیعت کردیم که
جانشینان امام هستند و با امام هم با واسطه بیعت کردیم. تذکر این که امام بنا ندارد
در مسائل فقهی دستور بدهند. و کسانی که در مکاشفات و حتی حضور حسی مشرف شدند، امام
دخالت نکردند. دلیل آن هم روشن است. نظام اجتهاد و تقلید باید در گردش باشد لذا در
فقه می فرماید: بروید سراغ مجتهدان. مرحوم بحرالعلوم و دیگران هم تشرف داشتند، حضرت
فرمودند: همین که فقها فرمودند، درست است. گرچه دستورات اخلاقی داده اند و این را
همه فقها و علما قبول می کنند. داستانی که شیخ عباس در مفاتیح از دارالسلام مرحوم
حاجی نوری نقل می کند که حضرت دستور دادند به نماز شب، زیارت جامعه و عاشورا
]این ها سفارشات اخلاقی است ولی [مطالب فقهی را حضرت ارجاع دادند به فقها که گرفتن
رساله مجتهد هم در واقع همین است: بیعت با واسطه با امام و بیعت مستقیم با نواب
امام.

اگر کسی در زمان غیبت بگوید: من امام زمان را قبول دارم ولی اجتهاد و تقلید را قبول
ندارم، این عبارت بی محتوا است! امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید:
به نواب من مراجعه کن، این فرد در واقع می گوید: «اماما تو که نیستی، نوّاب تو را
هم قبول ندارم» لذا چون اطاعت و عملی نیست، بنابراین، بیعتی هم نیست.

س. گاهی مطرح می شود مقدمه بیعت، معرفت به امام است. معرفت یعنی چه؟

وقتی معرفت نباشد، امامت معنایی پیدا نمی کند. معرفت امام یعنی اعتقاد به امام واجد
شرایط امامت. این می شود