پاورپوینت کامل رفتار شناسی; سه واکنش ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفتار شناسی; سه واکنش ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفتار شناسی; سه واکنش ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفتار شناسی; سه واکنش ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

بررسی موضع گیری ها در برابر قیام حسینی و مهدوی

اشاره

نهضت حسینی و قیام مهدوی، دو رکن هویت شیعی است که رسالت ما بر اساس آنها مشخص می شود و در واقع رسالت امروز ما، تجلی دیروزی و فردایی امامت خواهد بود.

در فرهنگ شیعه، کربلا و عاشورا، نه تنها قص گذشته و تاریخ دیروز است، بلکه تاریخ فردای شیعه در عصر ظهور می باشد و آن است که تکلیف امروز شیعه را برای مشارکت در ساختن فردای ظهور مشخص می کند. این مقاله با بهره گیری از قیام عاشورا و شرایط زمانی آن به توصیف یکی از مشترکات بین دو قیام حسینی و مهدوی خواهد پرداخت.

از مهم ترین مشترکات قیام حسینی و مهدوی، این است که موضع گیری افراد در برابر این دو قیام نسبتاً یکسان بوده و هست. در قیام سیدالشهداj فضای غبار آلود اجتماعی، باعث شد بسیاری از خواص ـ که ظاهراً درون جبه حق و دوستدار امام بودند ـ او را به گونه ها و الفاظ مختلف از قیام باز دارند و عده ای دیگر نیز امام معصوم را متهم به سازش و کوتاهی در قیام کنند. هم آنها در مورد زمان قیام امام و انتظار قیام ایشان یا دچار تقدم و یا دچار تأخیر شدند. آنچه باعث این پیشروی و پسروی شده است، نشناختن شرایط زمانه، سستی، کوتاهی و مصلحت اندیشی های منفعت طلبانه و مهم تر از همه، نشناختن مقام امام و امامت می باشد. این تقدم و تأخر در برابر قیام امام و انتظار و عدم انتظار قیام از امام، در مورد قیام مهدوی نیز وجود دارد.

در زیارت جامعه کبیره، به طور کلی سه نوع واکنش و موضع گیری در مقابل معصوم بیان شده است: «فالرّاغب عنکم مارق و اللازم لکم لاحق و المقصر فی حقکم زاهق؛ رویگردان از شما، خارج از دین هستند و لکن، ملازم شما به شما می پیوندد و آن که در حق شما کوتاهی کرده، هلاک خواهد شد.»[۱] در صلوات شعبانیه نیز مشابه همین عبارت با کمی تفاوت دیده می شود که این دو عبارت می تواند توضیح دهند یکدیگر باشند.[۲]

در این عبارت، سخن از پیش افتادگان و عقب ماندگان از امام است. کسانی که از معصوم جلو افتادند، (فالراغب عنکم) در واقع از او رویگردان و از دین خارج شدند، چون برای خود شأنی قائل شدند و در مقابل معصوم، دستگاهی جدا راه انداختند و کاس داغ تر از آش شدند (مارق). کسانی هم که نتوانستند پا به پای معصوم حرکت کنند و در اهداف و برنامه ها با ایشان همراه شوند (المقصر فی حقکم) از معصوم، جدا و گرفتار گرگ های اجتماعی شدند.

ریش اصلی همه این تقدم ها و تأخرها، نشناختن حق و مقام و منزلت امام است؛ چرا که دستور، عمل، سکوت، تقیه، قیام و صلح و سازش امام، ریشه در وحی دارد. او بر اساس آگاهی مطلق، نسبت به تمام جوانب و ابعاد و با آزادی مطلق نسبت به تمام تمایلات و از سر عصمت تصمیم می گیرد.

در دو حادث قیام سیدالشهداj و خاتم الاوصیاء ـ حضرت مهدی بسم الله الرحمن الرحیم ـ تقدم و تأخر بر ولیّ را در شکل های گوناگون می بینیم. وقتی تاریخ سیدالشهدا را ورق می زنیم و به روایت مهدوی نیم نگاهی می اندازیم، این دو دسته را به خوبی می توانیم بیابیم.

علاوه بر دو دست پیشی گیرنده و عقب مانده از معصوم، کسانی، همراهی با معصوم را بر می گزینند. این ها نه در ذهن، نه در دل و نه در اقدام، جلو داری امام خویش را بر نمی گزینند و کاس داغ تر از آش نمی شوند و ادعای ندارند؛ هم چنین سرعت اقدام آنها، کمتر از معصوم نیست. پا به پای معصوم حرکت می کنند. لذا نه هلاکت دارند و دچار دگرگونی می شوند و نه خروج از مسیر عبودیت نصیبشان می شود (و اللازم لکم لاحق). این معیت و تسلیم، ریشه در عرفان و شناخت آنها نسبت به مقام و منزلت معصوم دارد. آنها جای خود و معصوم را اشتباه نمی گیرند. برای همین است که حبیب، بربر، جون و… سر به آستان حسین می سایند و در آستان ولایت او بار می افکنند. چنانچه در زیارت امام حسینj می خوانیم «السلام علیک و علی الارواح التی حلت بفنائک». این ها به عصمت امام ایمان دارند و شأنی در برابر شأن و تشخیص معصوم، برای خود و فهم خویش و سابق خویش قائل نیستند.

آنها سال هاست که خود را آماده کرده اند تا امام قیام کند و در انتظار آن نشسته اند؛ ولی این انتظار قیام، باعث نشده است که توقع در شروع قیام در ذهن و قلب آنها شکل گیرد. شناخت امام، پذیرفتن ولایت و تصمیم امام برای قیام یا سکوت، تحمل حکومت جور را برای آنها آسان کرده و آنها را به تلاش برای خودسازی و نیرو سازی واداشته است. امام صادقj در مورد زمان ظهور صاحب الامر می فرماید: «اعرف امامک فانک اذا عرفته لم یَضرّک تقدم هذا الامر او تأخّر؛ امامت را بشناس، پس آن گاه که او را شناختی، هیچ چیز نمی تواند به تو آسیب برساند، چه امر ظهور مقدم شود و چه به تأخیر افتد.»[۳]

سؤال مهم اینجاست که در عصر غیبت، تقدم و تأخر از حضرت مهدی بسم الله الرحمن الرحیم چگونه خواهد بود؟

در پاسخ به این پرسش باید گفت: در روایتی از امام جوادj سؤال می شود: چرا به حضرت مهدی بسم الله الرحمن الرحیم منتظر گفته می شود؟ حضرت در ضمن پاسخ به این سؤال، حالات و موضع گیری افراد مختلف را در برابر غیبت تشریح می کنند: «لأنّ له غیبه تکثر ایامها و یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینکره المرتابون و یستهزی بذکره الجاحدون و یکثر فیها الوقّاتون و یهلک فیها المستعجلون و ینجو فیها المسلِّمون؛ زیرا برای او غیبتی است که ایام آن زیاد و مدت آن طولانی است. پس مخلصان، منتظر خروج اویند و شک کنندگان، او را انکار می کنند و منکرین، او را استهزا می نمایند و آنان که برای ظهور وقت تعیین می کنند، او را تکذیب می کنند و کسانی که در امر ظهور عجله می کنند، هلاک می شوند و در زمان غیبت (تنها) تسلیم شدگان نجات خواهند یافت.»[۴]

در این حدیث شریف، سخن از پنج دسته و موضع گیری آنها در برابر قیام مهدوی در عصر غیبت و حیرت می باشد:

اول، شک کننده.

دوم، انکار کننده.