پاورپوینت کامل معبر((سالروز عاشقی)) ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معبر((سالروز عاشقی)) ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معبر((سالروز عاشقی)) ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معبر((سالروز عاشقی)) ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴

ایرانیان، در طول تاریخ دراز و پر نشیب و فراز خود، جنگ های بسیاری را تجربه
کرده اند. دور از واقع نیست اگر بگوییم بیش از نیمی از تاریخ این سرزمین به جنگ های
گرم و کشمکش های سرد گذشته است. هنوز غبار سم اسبان مغول، ننشسته بود که تیموریان
تاختند، و پس از آن غُزها و سپس صلیبیون و از آن پس عثمانی های آناتولی و چندی بعد،
سپاه دریایی پرتغال و بلژیک از جنوب، و آنگاه روس و انگلیس و … . چنین است که در
جویبار سرنوشت این ملت مظلوم، هماره خون جاری بوده است، و بدین روی بر بام حیاتشان
همیشه پرچم مقاومت در رقص و اهتزاز.

چرا و چیست آنچه موجب خشم و تجاوز دیگران است، و چگونه است که بوم جنگ هرگز از بام
ما برنمی خیزد؟ آیا سرزمین ما را مواهبی است که همگان را به طمع می اندازد؟ آیا
ایرانی مسلمان و مسلمان ایرانی، سخنی دارد که باید خاموش گردد و پنبه سکوت در دهانش
کرد؟ آیا کاستی های ما، چنین سرنوشت ناراستی بر ما رقم زده است؟ ما چگونه مردمی
بودیم که باید در روستای گلستان و ترکمن چای، پای عهدنامه هایی را امضا می کردیم که
هنوز داغ آن سینه ها را می سوزاند و دل ها را می شوراند؟ دریغا که مغول را راندیم،
اما تیمور را سفره تسلیم گستراندیم؛ صلیب ها را شکستیم، اما از جنگ با همسایه
عثمانی طرفی نبستیم؛ پرچم مشروطه افراشتیم، اما پانزده سال بعد، با همان پرچم،
چکمه های رضاخان را برق انداختیم. چرا؟

پاسخ را باید از آنان پرسید که تاریخ می دانند و مردم شناسی خوانده اند و جهان را
آن گونه که بوده است، می شناسند. آنچه در این نوشته کوتاه بر ماست، اشارت به دفاعی
است مقدس و شکوهمند که چراغ آثارش هنوز می درخشد و تا روزی که ایرانی می زید، از
این نور، پرتو غیرت و معرفت می گیرد.

در آخرین روزهای گرم تابستان ۱۳۵۹، جغد شومی در آسمان آبی ایران پدیدار شد و از آن
پس مارهای بسیاری به سوی مرزهای جنوب و غرب ایران خزیدند. هنوز ریشه های انقلاب
دینی، اندیشه های مردم را نپیموده بود که دست های آهنین جور، جنبیدن گرفت و نهال
تازه سرازخاک برآورده را آماج تبرهای خشم و کینه دیرینه خود کرد. چه می باید
می کردند مردمی که هنوز طعم انقلاب خویش را هم نچشیده بودند که ناگاه بر سر و
روی شان تیر و بمب و گلوله، باریدن گرفت؟ جنگیدند و دفاع را این بار بر خود همچون
نماز و روزه فریضه انگاشتند. چنین بود که نخستین برگ ها از دفتر دفاع مقدس ورق خورد
و آن شد که دیدیم یا شنیدیم، و پس از ما سینه به سینه، نَقل و نُقل مجالس خواهد شد.
از جنگ و دفاع گریزی نداشتیم و این «ناگزیر» را به فال نیک گرفتیم؛ زیرا باید که
یک بار و برای همیشه، جهانیان را خبر می کردیم که از معجون ایران و اسلام، جز غیرت
و آزادگی برنمی خیزد.

چرا ایستادیم؟

اگر می نشستیم و آن می شد که مهاجمان می خواستند، اکنون ما نیز این نبودیم که
هستیم. زبونی و تسلیم و وادادگی تا پستوخانه روحمان ریشه می دواند و بی اذن و اشارت
بدخواهانمان، به سوی هیچ خیر و شری نمی رفتیم. ایستادیم و گوهر جان را گرامی تر از
ایمان و عزت نشمردیم تا قلم سرنوشت ما