پاورپوینت کامل امتداد عزیز؛ این گلستان تو را دست خالی برنمی گرداند ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امتداد عزیز؛ این گلستان تو را دست خالی برنمی گرداند ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امتداد عزیز؛ این گلستان تو را دست خالی برنمی گرداند ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امتداد عزیز؛ این گلستان تو را دست خالی برنمی گرداند ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۷

باور نکن تنهایی ات را تا یک دل و یک درد داریم

تا در عبور از کوچه عشق بر دوش هم سر می گذاریم

امتداد عزیز سلام:

می خواهم امروز تو را با خود به یک گلستان ببرم. گلستانی از گل های لاله. گل های لاله ای که به عشق گل نرگس پای در این گلستان نهاده اند.

جایی که تو را از همه تعلقات جدا کند و دلت را برای همیشه برای خود به یادگار نگه دارد. جایی که دوستانت در آن مأوی دارند. همان دوستانی که رفتند تا تو بمانی؛ تا تو بمانی و برای ما عشق را، ایمان را، دین را، اعتقادات، امام و هدف را، لحظه آخر را، پرواز عاشقانه را، پریدن و سرودن را معنا کنی و به تصویر بکشی. می خواهم برایت قصّه گلستان شهدا را بگویم، پس خوب گوش کن.

یکی بود یکی نبود.

زیر آسمان صاف و آبی داری توی پیاده روی خیابان قدم می زنی که دیواری کوتاه با طرحی خاص که با سنگ هایی به رنگ مشکی و زرشکی توجهت را جلب می کند. حسّ عجیبی تو را در امتداد این دیوار امتداد می دهد.

سَرَت را که بلند کنی کتیبه ای با حاشیه بسیار زیبا و رنگ دلنشین آن تو را به خواندن خط زیبای روی آن ترغیب می کند. السلام علیک ایّها الشهداء… تازه می فهمی که اینجا کجاست و این خط زیبا چه چیزی را بر این تکّه سنگ حک کرده است.

دیدن این گلستان، تو را به خاطرات ماه ها قبل می برد. به گلستان شهدای هویزه، و یاد آن همه لاله و باغبان بزرگشان می افتی و همانجا به خدا التماس می کنی که بازهم جزو کسانی باشی که به این گلستان راه پیدا می کنی.

در سمت چپ یک حسینیه می بینی که نام زیبای «گلستان شهدا» بر آن نقش بسته است. آری این گلستان با تمام گلستان هایی که تو دیده ای تفاوت دارد. به داخل می روی، در مقابلت دَه ها لاله سرخ را می بینی که با افتخار در آغوش زمین آرام گرفته اند و همین زمین با تمام وجود به تو می گوید که: این همه غرور برای چیست؟ فکر می کنی که هستی و از کجا آمده ای که این چنین به خود می نازی؟ مگر انسان حقیر و ناچیزی بیش هستی که هرگاه از ظلم و بی عدالتی، از دنیا و آدم هایش، از خیابان های شلوغ و ساختمان های بلند شهر، از زرق و برق های پوچ و واهی، از این همه سروصدا، از این همه خودخواهی و جهل و غفلت، از مردهایی که نامرد شدند، از قلب هایی که سنگ شدند و از شعله های عشقی که خاموش شدند خسته می شوی، همان وقتی که هیچ کس به حرف هایت گوش نمی دهد و غم عالم بر دلت سنگینی می کند، به عشق همان عشق به این گلستان می آیی؟

التماس می کنی، اشک می ریزی و حرف دلت را با همین لاله ها می زنی؟ از نامردی ها برایشان می گویی، آن قدر می گویی و می گریی تا آرام گ