پاورپوینت کامل بهشت زهرا گورستان واشنگتن نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهشت زهرا گورستان واشنگتن نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهشت زهرا گورستان واشنگتن نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهشت زهرا گورستان واشنگتن نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۸

گزارشی از نظرات مخالف و موافق درباره طرح ساماندهی گلزار شهدا

طرح ساماندهی و بازسازی گلزار شهدا چیست؟ چرا عده ای برای مخالفت با این طرح، سینه چاک کرده اند و عده ای هم پای شان را توی یک کفش کرده اند که باید این طرح انجام بگیرد؟

ماجرای این طرح، چند سالی است که در کشور جریان دارد ولی متاسفانه طراحان و مجریان آن، اینک و در حالی که این طرح مراحل پایانی اجرای خود را سپری می کند، تصمیم گرفته اند کمی اطلاع رسانی کنند؛ چرا که با این سؤال مواجه شده اند که آیا نباید قبل از اجرای چنین طرح مهمی، ادله و کیفیت آن به مردم، خانواده شهدا و کارشناسان فرهنگ انقلاب اطلاع رسانی شود؟!

اینکه چرا وقتی قطعه ۴۴ بهشت زهرای تهران کلنگ می خورد، تازه سر و صداها بلند می شوند و دانشجویان و خانواده شهدا به اعتراض برمی خیزند، از قصه پرغصه مرکزمحوری و عدم وجود عدالت رسانه ای در کشور ما نشأت می گیرد؛ اما این مسئله از قصور دست اندرکاران بنیاد شهید و شهرداری های کشور، در انجام وظایف شان نمی کاهد!

وقتی اعتراضات مردمی و کارشناسان و حتی بنیاد حفظ آثار که البته جا داشت در طول این سال ها موضع بگیرند بالا گرفت تا جایی که رئیس سابق بنیاد شهید برای توضیح درباره این طرح به مجلس فراخوانده شد، اندکی از دلایل طراحان برای اجرای این طرح، مطرح گردید که عمدتا عبارت بودند از: تخریب شدن برخی از قبور شهدا، باریک بودن مسیر رفت وآمد میان قبور، نظم نداشتن گلزارها و دلایلی از این دست که به زعم کارشناسان، برای تخریب این موزه های زنده انقلاب، دلایلی کافی و قانع کننده نیستند! هر چند کسی منکر اشکالات مذکور نیست، اما همگان این سوال را دارند که چرا از وجود این مشکلات جزئی به این نتیجه رسیده اید که باید همه قبور را تخریب و «یکسان سازی» کنید!؟!

گشتی کوتاه در خبرگزاری ها و سایت های رسمی، ما را به اعداد و ارقام کلانی می رساند که برای اجرای این طرح در شهرها و روستاهای متعدد هزینه شده اند و متاسفانه این جستجو ها شما را به دلایل تفصیلی یا محکم تری از موافقان و مجریان طرح نمی رساند!

سال گذشته، در همان چندثانیه ای که رئیس جمهور محترم به غرفه امتداد در نمایشگاه مطبوعات آمده بودند درباره این طرح از ایشان سوال کردیم که گفتند گروهی را برای بررسی آن گذاشته ایم تا تکلیف آن را معلوم کنند!

آنچه پیش رو دارید، بخشی از نقدهای وارد بر این طرح اند که چندی پیش در میزگردی که تحت عنوان «جایگاه گلزار شهدا در تبیین هویت انقلاب اسلامی» در دانشگاه امیرکبیر برگزار شده، از طرف کارشناسان مطرح شده اند. امید آنکه شاهد پاسخ گویی شفاف و مستدل متصدیان این طرح باشیم و در غیر این صورت خبر توقف اجرای آن در سراسر کشور را بشنویم.

دکتر کوشکی، عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی می گوید:

ما در طول سال هر جا می رفتیم، سری هم به گلزار شهدا می زدیم و متأسفانه در اکثر نقاط طرح تخریب و بازسازی اجرا شده بود؛ اما از اینکه این حرف ها در برنامه های بعدی اثر داشته باشد، ناامید نیستیم. لااقل بتوانیم گنجینه بهشت زهرا(س) را حفظ کنیم. این را از این جهت می گویم که حضرت امام اصرار داشتند که «یا همه یا لااقل بخشی از خرمشهر حفظ بشود» و کسی توجه نکرد. ما بارها با اساتید و دانشجویان و فیلم سازان رفتیم خرمشهر و آن ها می پرسیدند که کجای این شهر جنگ زده است؟! خوشبختانه یکی از دیوارهای پشتی مسجد جامع از گزند بازسازی محفوظ مانده و من به آن ها گفتم ببینید این جای تیر و ترکش هاست. آن روزی که حضرت امام سال ۶۷ در پیام بازسازی شان تأکید جدّی داشتند که یا همه یا بخش قابل توجهی از خرمشهر حفظ شود، کسی در این مملکت دقت نکرد که بفهمد مراد حضرت امام از اینکه حفظ شود چیست؟! آن روز که تمام آثار جنگ را به طور تعمدی از بین بردند، کسی فکر نمی کرد که بعداً بنیاد حفظ آثار یا جای دیگر مجبور شود در شلمچه یک شلمچه قلابی بسازد یا چیزی بسازد که نسل بعد از شما بفهمد اینجا جنگ بوده!

متأسفانه در کشور ما این مشکل هست که مسائل فرهنگی را با نگاه «مهندسی» رفتیم سراغش؛ موضوعاتی که از مرکب بودن و پیچیدگی مسائل حوزه انسانی بهره مندند. این بلیه که دامن گیر خیلی از عرصه ها شده، اینجا هم دامن گیر شده؛ وقتی می پرسند که «چرا؟»، صحبت از «نوسازی» و «بهسازی» می کنند. ما می گوییم چه چیزی را می خواهید بسازید و چگونه می خواهید بسازید؟ اینجا ردپای نگرش مدرنیسم را شاهدیم. مدرنیسم وقتی به عنوان فرهنگ غالب در مغرب زمین رشد کرد، یکی از عرصه های آن «یونیفرم سازی» و یکسان سازی بود.

من این جمله را از حضرت امام وام می گیرم. ایشان فرمودند: «گلزار شهدا دارالشفای آزادگان جهان خواهد بود» به تعبیر مرحوم حافظ «زیارتگه رندان جهان». این را اگر با چشمان خود نمی دیدم باور نمی کردم که بهشت زهرا(س) چه ربطی می تواند با رندان جهان یا به تعبیر حضرت امام آزادگان جهان، داشته باشد. جمهوری اسلامی از گوشه، گوشه دنیا آدم هایی را جمع کرده بود و برای این ها سخنرانی و انواع و اقسام همایش و جلسات گذاشته بود؛ بعد از اتمام این برنامه ها، یک پزشک فلسطینی آمد پیش من و گفت این حرف ها در کتم نمی رود. (به تعبیر فارسی بنده) گفتم بیا برویم یک جای خوب نشانتان بدهم؛ بعد هم (برنامه ای برگذار شده بود که افرادی از خارج از ایران دعوت شده بودند) خارج از برنامه چند تا از بچه های بوسنی و فلسطین را بردیم بهشت زهرا(س). این ها رفتند آنجا چرخیدند. شب با «حال خراب» برگشتند از همان حال خراب های حافظ. گفتند ما دیگر نه سخنرانی می خواهیم و نه همایش، «ما فهمیدیم». تازه آنجا فهمیدم که دارالشفای آزادگان جهان یعنی چه. بهشت زهرا(س) حال آن عده ای که از چنان مراسم هایی تأثیری نپذیرفته بودند، خراب کرد؛ و اتفاقاً حالشان را خوش کرد. ما داریم درباره چنین پدیده ای حرف می زنیم.

درباره مقوله ای حرف می زنیم که به انسان ها و جامعه انسانی مرتبط است. از لحاظ جامعه شناسی وضع فعلی چه دارد که باید حفظ شود؟ اینجا نمایشگاهی است از تفکرات و انگیزه ها و اعتقادات کسانی که شهید شدند، یعنی بازیگران و کارگردانان اصلی قضیه ای به نام دفاع مقدس. می بینید خیلی از شهدا طرز تفکرشان، جهان بینی شان و انگیزه هاشان را در قالب یک جمله، شعر، بخشی از وصیت نامه شان یا یک آیه و حدیث آنجا آورده اند. خیلی از آن ها خودشان گفته اند که بر سنگ مزارشان چه جمله ای نوشته شود. صدها و صدها شعر بوده، اما شهید بزرگواری یک دوبیتی انتخاب کرده و گفته این را روی سنگ مزارم بنویسید. با این جمله می خواهد تمام ایده هایش را به مخاطب منتقل کند. کسی می گفت ما می آییم برای هر شانزده تا شهید یک جمله از امام می نویسیم. من گفتم شما نیابتاً از شهدا این کار را می کنید؟! کی گفته آن شهید مثل تو فکر می کرده؟! خیلی از آن ها دوبیتی باباطاهر را برای مطرح کردن زاویه دیدشان به دنیا ترجیح دادند. مادر شهید کسی است که بهتر از بقیه فرزندش را می شناخته؛ او گفته می خواهم این جمله از وصیت نامه فرزندم اینجا باشد. با طرح یکسان سازی ما یک جوری این ها را داریم نابود می کنیم. من رفتم گلزارشهدای شهرضای اصفهان که حاج همت آنجاست، یکسان سازی شده بود و یک جمله کلیشه ای هم روی قبور شهدا نقش بسته بود. یعنی کسانی که این زیرند خودشان فکر نمی کردند، اندیشه نداشتند؟!

بحث دیگر واقعیت های اجتماعی است. یک پدر شهید وضع مالی اش خوب است؛ سنگ مرمر گذاشته. دیگری خوب نیست، سنگ معمولی گذاشته. شهید بزرگواری در گلزارشهدای دزفول گفته «می خواهم فقط سیمان باشد؛ صاف و این جمله را بنویسید: پر کاهی تقدیم به آستان الهی و دیگر هیچ.» این واقعیت دفاع مقدس ما بود که بار اصلی اش به دوش مردم از همه قشری بود نه یک قشر خاص. این تنوع دارد از بین می رود. اگر یکسان سازی کنند احساس می شود یک عده سرباز وظیفه به تعبیر اجباری رفتند و دولت هم برای همه آن ها سنگ قبر یکسان گذاشته است؛ بلاتشبیه، گلزارشهدای ما، دارد می شود گورستان کشته شدگان آمریکا در ویتنام. اگر بروید چند تا از کشورهایی که جنگ داشتند مثل گورستان واشنگتن و… ببینید همه یک دست بدون کج و کولگی.

بحث بعدی اینکه ما یک پدیده ای داریم به نام «موزه» (یک واژه فرانسوی است). موزه یعنی آنجایی که آثار گذشتگان را می بینیم تابلوهایی که بالای قبر هر شهید است موزه است. هر خانواده ای به تشخیص خود چند عکس و یادگاری از شهید مثلاً قرآن، پیشانی بند و یا لباسش را می گذاشت آنجا. به طورمعمول موزه شهدا داشتیم. حالا می خواهیم این ها را برداریم ببریم در جایی از شهر و موزه شهدا بسازیم! آنجایی که خود آن شهید دفن است و قرآن بالای سرش و وصیت نامه روی مزارش هست یعنی ماکسیمم تأثیر فرهنگی؛ آن را می خواهیم حذف کنیم. تک تک این ویترین ها نشان دهنده سلیقه فرزند شهید، مادر یا همسرش است و اینکه شهید چگونه فکر می کند. هر بار که خانواده شهید در ویترین را باز می کند، آنرا پاک می کند و عشق بازی می کند با آن شهید؛ یعنی زنده بودن این مسیر. می رویم در بهشت زهرا(س) دختری هست مثلاً ۲۸ ساله می گوید من بعد از شهادت پدرم به دنیا آمدم. الان هم نوه شهید را آوردم و به او دستمال دادم تا ویترین بابابزرگ را پاک کند. شب های قدر، عید نوروز مردم می روند آنجا. داریم زنده ترین موزه فرهنگی دنیا را به دست خودمان نابود می کنیم.

مطلب بعدی اینکه تمام کسانی که با نیت خیر وارد انجام این کار شدند حالا اگر ذهنشان هم مهندسی باشد یک نکته را باید بدانند؛ اینکه «اصل» هر چیز با «بدل» و قلابی آن خیلی فرق می کند. کجای دنیا کسی می آید اصل را نابود کند و به جای آن بدل بگذارد؟! یک موقع می آِییم «کپی» را می زنیم. کپی هیچ وقت برابر با اصل نمی شود.

یک بار از مسلمان های کوزوو آمده بودند تهر