پاورپوینت کامل مثل شهدا سبک بار نبودیم! ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مثل شهدا سبک بار نبودیم! ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مثل شهدا سبک بار نبودیم! ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مثل شهدا سبک بار نبودیم! ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۹

مصطفی دالایی آن روز که وارد گروه تلویزیونی جهاد شد و اولین بار سیدمرتضی آوینی را در ساختمان قدیمی واحد جهاد ملاقات کرد، جوانی ۲۱ ساله بود، سال های جوانی او در کنار مرتضی و در فیلم سازی برای جنگ گذشت. دالایی به همراه سید مرتضی آوینی با ساخت مستند «شب عاشورایی» در گروه روایت فتح یکی از درخشان ترین مستندهای جنگی تاریخ سینمای ایران و بلکه جهان را خلق کرد. و یکی از لحظات ناب و غیر قابل تکرار جنگ را به ثبت رساند. صحبت های مستندسازی، که در روزگار جنگ در دامنه آتشفشان منزل گرفته بود تا با فیلم هایش مقطع مهمی از تاریخ معاصر این سرزمین را به ثبت برساند، شنیدنی است.

«من جوانی ۲۱ ساله بودم که از قضای روزگار، واقعاً از قضای روزگار، وارد گروه جهاد شدم، وقتی وارد گروه شدم، نمی دانستم چه کسی مهم است؛ اما آرام آرام متوجه شدم آقامرتضی فرد خاصی است؛ البته او ما و گروهی را که آمده بودیم خیلی قبول نداشت. حتی مقداری هم با ما تند برخورد می کرد. من بارها دلم از مرتضی می شکست که چرا او این طور برخورد می کند. بارها جلوی مرتضی اشک توی چشمم جمع می شد؛ اما به او احترام می گذاشتم و دوستش داشتم، ولی آرام آرام مرتضی هم شیفته بچه ها و گروهش شد. مرتضی بزرگواری های خاصی داشت و به ما ابراز لطف و محبت می کرد.

اینکه چرا بین همه گروه های مستندسازی که درباره جبهه و جنگ کاری می کردند، روایت فتح مورد توجه قرار گرفت و به اعتراف همه موفق ترین مستند جنگی ما شد. به نظرم در وهله اول به خاطر حضور مرتضی بود. وقتی جنگ شروع شد، مسائل و مشکلات سر راه گروه جهاد آن قدر زیاد بود که به راحتی این گروه می توانست از هم بپاشد، ولی ادامه پیدا کرد و این تداوم مدیون مرتضی و پایداری و صبر او بود. آن زمان گروه های فیلم سازی زیادی بودند که درباره جنگ کار می کردند. من خودم بچه های با استعدادی را در گروه جنگ شبکه یک می شناختم؛ فیلم برداران و گزارشگران خوبی مثل محمد داوودی و شهید رهبر در واحد خبر بودند که مدام جبهه می رفتند و فیلم می گرفتند؛ گروه سپاه تلویزیون هم مستندسازان قابلی داشت، ولی این ها چون جمع نبودند و محوریت نداشتند و کسی نبود که خوب بتواند آن ها را هدایت کند، مثل ستاره هایی بودند که گه گاهی در عرصه مستند جنگی ما می درخشیدند و می رفتند تا دو مرتبه کسی پیدا می شد و می درخشید؛ ولی آن گروهی که ادامه پیدا کرد و آسمانش همین طور ستاره باران بود، مجموعه روایت فتح بود که مرتضی را داشت. ما وقتی حال مرتضی را می دیدیم؛ سختی و مرارت کشیدن و پایداری نشان دادنش را می دیدیم و وادار به صبر و پایداری می شدیم. مرتضی به شدت وابسته و دلبسته به امام و انقلاب بود که من تا کنون که سال ها