پاورپوینت کامل یک سبد لاله سرخ در کنار ما بود ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک سبد لاله سرخ در کنار ما بود ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک سبد لاله سرخ در کنار ما بود ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک سبد لاله سرخ در کنار ما بود ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

ادبیات پایداری، ترجمان باورهای سیاسی، آیین های مذهبی و تفکرات اجتماعی ملّتی است که در برابر استبداد داخلی یا تجاوز بیگانگان ایستادگی می کند. اصلی ترین مسائل در حوزه ادب پایداری، دعوت به مبارزه، ترسیم چهره بیدادگر، ستایش آزادی و آزادگی، نمودن افق های روشن پیروزی، انعکاس مظلومیت مردم، بزرگ داشت شهدای راه آزادی و… است.

یکی از موضوعات ادبیات پایداری، رویارویی با دشمن متجاوز و دفاع از میهن است. طرح ادبیات دفاع و مبارزه زمانی موضوعیت می یابد که جنگ، اتّفاق افتد و کودکان و نوجوانان به شکل محسوس در معرض عوارض جنگ قرار گیرند.

تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی، طرح این مضمون، در ادبیات کودکان و نوجوانان ایران سابقه نداشت؛ زیرا طرح مضامین مرتبط با جنگ، در زمان صلح، برای کودکان قابل هضم نیست. با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ عراق علیه ایران، جنگ برای کودکان و نوجوانان ایرانی عینیت پیدا کرد و خود به خود جزو مضامین مطرح در ادبیات کودک و نوجوان شد.

برای ترسیم ادبیات دفاع مقدّس کودکان و نوجوانان ایران در دوران بعد از انقلاب، سه دهه متصوّر است:

(۱) دهه اوّل: دهه جنگ و دفاع، ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷

(۲) دهه دوم: دهه ستایش و سرزنش، ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۸

(۳) دهه سوم: دهه باز بینی و باز آفرینی، ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸

۱ دهه اوّل:

با پیروزی انقلاب اسلامی، مضامین، مفاهیم و واژگان جدیدی وارد ادبیات کودکان و نوجوانان شد؛ مفاهیمی که تا آن روز برای کودکان و نوجوانان ایرانی، عینیت نداشت. ادبیات پایداری کودکان و نوجوانان، در سال های نخستین انقلاب، متأثر از همان فضای اجتماعی، سیاسی، برپایه مضامینی چون: ترسیم چهره خیر و شر، غلبه حق بر باطل، ایثار، دین، مبارزه، استقلال طلبی، وحدت، ستایش شهیدان و… شکل گرفت.

با شروع جنگ، مضامین ادبیات پایداری تغییر شکل داد و وارد فاز و فضایی جدید شد. ادبیات خودجوش پایداری سال های آغازین انقلاب، مقدمه ای شد تا ادبیات تحمیلی جنگ، برای کودکان و نوجوانان پذیرفته و قابل هضم شود.

دهه اوّل، دهه جنگ و دفاع است. دشمن از زمین، هوا و دریا حمله می کند، صدای شلیک گلوله شنیده می شود، خانه ها بر اثر انفجار بمب، ویران می گردند، کسانی در جبهه و پشت جبهه جان می سپارند و هر روز تابوت هایی پیچیده در پرچم، بر روی دست ها در حرکت است.

کودکان و نوجوانان، همه این ها را می بینند، با تمام وجود لمس می کنند و آرزو می کنند، می توانستند بجنگند و آنان که گریزپاترند، به صف رزمندگان می پیوندند.

شعر دفاع مقدّس کودکان و نوجوانان در دهه اوّل تحت تأثیر فضایی جنگی شکل می گیرد؛ طبیعی است که پژواک صدای جنگ، در اشعار این گروه سنی شنیده شود.

شعر دفاع مقدّس کودکان و نوجوانان این دهه، عموماً زمان حال را نشان می هد. شاعران کودکانه سرای دهه جنگ، برای تلطیف فضای جبهه و پرهیز از انتقال خشونت جنگ به کودکان و نوجوانان، از مضامینی عاطفی چون: انتظار پدر، ترسیم چهره ای مقدّس و زیبا از جبهه، آرزوی رفتن به جبهه، شهید و… سود جسته اند.

در این دوره نمی توان از نقش موثر نشریات واحد فرهنگی سپاه گذشت؛ نشریاتی که به همت شهید «احمد زارعی» و دوستان دیگرش منتشر می شد، تأثیر بسزایی در انتشار ادبیات؛ به ویژه شعر دفاع مقدس داشت. در آن سال ها نشریه «نهال انقلاب» برای مخاطبان کودک و نوجوان منتشر می شد.

امّا نمونه ای از اشعار این دهه:

«پس پدر کی ز جبهه می آید؟» / باز کودک ز مادرش پرسید / گفت مادر به کودکش که: «بهار، غنچه ها و شکوفه ها که رسید» باز کودک ز مادرش پرسید؟ / «کی بهار و شکوفه می آید؟» / گفت مادر که: «هر زمان در باغ / غنچه ها لب به خنده بگشایند» / روز دیگر سراغ باغچه رفت / کودک ما به جست وجوی بهار / دید لب بسته است غنچه هنوز / به لب غنچه نیست بوی بهار / گفت: «ای غنچه های خوب، چرا / لبتان را ز خنده می بندید؟ / زودتر بشکفید و باز شوید / آی، گل ها چرا نمی خندید؟ / گاه با غنچه ها سخن می گفت / گاه خواهش ز غنچه ها می کرد / گاه گل برگ غنچه ای را نرم / با سرانگشت خویش وا می کرد(۱)

… باز در خانه دلم امروز / از غم دوری تو غوغایی است / چشم من خیره مانده بر کوچه / کوچه امروز مثل دریایی است / آه این اشک از کجا آمد / گونه خواهر مرا تر کرد؟ / مادر من چه شد، چرا امروز / روسری سیاه بر تن کرد؟ / روی دست نجیب مردم ده / پدر است این که باز می آید/ این که مثل صنوبری سرسبز / سوی باغ نماز می آید(۲)

و جبهه مدرسه است/ کلاس ما آن جاست/ شتاب کن برویم/ که دیر خواهد شد/ تفنگ را بردار/ امام می آید/ و امتحان نهایی شروع خواهد شد(۳)

باز هم اوّل مهر آمده بود / و معلّم آرام / اسم ها را می خواند: / اصغر پورحسین / پاسخ آمد: حاضر / قاسم هاشمیان / پاسخ آمد: حاضر / اکبر لیلازاد /… / پاسخش را کسی از جمع نداد / بار دیگر هم خواند: / اکبر لیلا زاد /… / پاسخش را کسی از جمع نداد / همه ساکت بودیم / جای او این جا بود / اینک، امّا تنها / یک سبد لاله سرخ / در کنار ما بود / لحظه ای بعد معلّم سبد گل را دید / شانه هایش لرزید / همه ساکت بودیم / ناگهان در دل خود زمزمه ای حس کردیم / غنچه ای در دل ما می جوشید / گل فریاد شکفت! / همه پاسخ دادیم: / حاضر! / ما همه اکبر لیلازادیم!(۴)

روی دروازه دبیرستان / پرچمی دست باد می لرزید / روی پرچم نوشته اند درشت: / «احمد خوش نشین شهید شده است» / باد ها با صدایی از افسوس / این خبر را به دور ها بردند / آسمان بغض کرده بود آن روز / آفتاب آن طرف تر از جنگل / خسته بود و دگر نمی خندید / باد آمد میان شاخه نشست / بر لبش این کلام جاری شد: / «جای احمد که می رود جبهه؟» / جنگل دست ها نمایان شد(۵)

بسته بر پشت، کوله بارش را / پدرم، پارسای جبهه جنگ / می درخشد در آفتاب پگاه / بر سر شانه اش قطار فشنگ / پدرم سال هاست در جبهه