پاورپوینت کامل بروبچ شرو شور ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بروبچ شرو شور ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بروبچ شرو شور ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بروبچ شرو شور ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

این اواخر حس فضولی (ببخشید کنجکاوی) من حسابی گل کرده بود و میخواستم هر طور که
شده از تهتوی کار این بچهها سر دربیاورم. شاید شما هم اگر جای من بودید این احساس
در وجودتان رخنه میکرد که اینها مگر بیکارند که همیشه اینور و آنور میپلکند! شبها
که به خانه برمیگردم اکثراً ۷، ۸ نفر سر کوچهمان ایستادهاند و هی برای همدیگه خالی
میبندند. اصلاً امیر خالیبند توی شرق تهران معروفه! امیر را خیلی وقته که میشناسم
از سالها قبل.

باور کنید ته دلش چیزی نیست. ولی خب این دیگه توی ذاتش است که دروغ بگوید. آن اوایل
خودش را مهندس عمران معرفی میکرد. بعدها فهمیدم که کار و بارش با ماهواره و از
اینجور چیزهاست ولی یک نکتهای که هی در گوشم زنگ میزنه این بود که بتوانم یکجوری از
کار و بار دوستاش سر در بیارم. یادم میاد اینها را اطراف میدان هفتحوض زیاد میدیدم.
هر کسی آنها را میدید میگفت: «اینا شرن! دنبال دردسر میگردن. بیکارن نمیدونن چیکار
کنن!!.»

خلاصه همین بازی با افکار باعث شد تا یک شب بروم داخل جمعشان و به هدفم برسم. امیر،
اشکان، نادر، مهدی، آرش و خسرو یک حلقه کوچکی از جوانان تهرانی را تشکیل دادهاند و
در مورد همه چیز هم صحبت میکنند، در حالیکه امیر با ۲۷ سال سن بزرگترینشان است.
مشکلات زندگی پیرامون و همچنین رنجشهای درونی افراد باعث شده تا صداها کاملاً
یکنواخت و خسته به گوش برسد. امیر چون اشکان، اشکان همانند نادر و ان یکی هم مثل
بقیه، هیچکدام ازدواج نکردهاند. البته دلایل ازدواج نکردنشان هم مثل هم است؛
«ازدواج آنهم ما! بابا بیخیال. دلت خوش! با کدام پول، کدام کار. ما همین الان حتی
پول جیبمان را از این و آن میگیریم، بریم زن بگیریم که چی بشود! اصلاً تو باشی
دخترت را به ما ها میدهی؟!»

دقیقاً اینجا بود که راز امیر و دوستاش برایم برملا شد و چیزی را که ماهها دنبالش
بودم بهدست آوردم. حدسم درست بود، یک مشت بیکار که صبح تا شب کارشان این و آن را
اذیت کردن است.

وقتی از آنها پرسیدم چرا دنبال کار نمیروید فقط نگاهم کردند و خندیدند. به نظر
میآمد آنها تفکرشان بر این است که اگر با دوستانشان بیرون بروند، سفر کنند و دور و
بر هم جمع شوند، بگویند و بخندند کاری انجام دادهاند! «مگر الان کار انجام نمیدهیم؟
اینجوری خیلی راحتتریم! ولی خب از شوخی گذشته، اگر شما جایی کاری سراغ دارید حتماً
سلام ما را به او برسانید! فکر میکنید ما مشکلات نداریم. ما همهمان جوان هستیم ولی
جوانی نمیکنیم چون که هیچ چیز نداریم!»

امیر جوان است، این را حتی در چهرهاش هم میتوانی پیدا کنی. اما وقتی حرفهای دوستانش
را میشنود، میخندد، خندهای تلخ. او در حالتی ما بین بهت و تعجب به دوستش میگوید:
«کار؟!» نحوه پاسخ گفتن او نشاندهنده تعارضی است که مابین سن خود و دورهاش احساس
میکند. امیر معتقد است تا کنون نشانهای از جوانی را در اطراف خود پیدا نکرده، تا با
کنار هم قرار دادن این علایم به صحت این نکته پی ببرد. او به نظر اطرافیانش جوان
است اما خودش اینطور فکر نمیکند؛ «نمیدانند درونم چه میگذرد. خندههای من همیشه
ظاهری است. هر چه فکر میکنم باز هم به بنبست میخورم. آخر من الان توی این سن وسال
که بیکار هستم و چیزی ندارم بعداً میخواهم چکار کنم!؟

بعضی وقتها به کسانی نگاه میکنم حسودیم میشود. الکی هر روز با بچهها جمع میشویم و
سرمان را گرم میکنیم ولی تا کی؟ واقعاً تا کی میخواهیم همینجوری ادامه بدهیم.» آنها
هیچ کدامشان ازدواج نکردهاند. هیچکدام زندگی مستقلی ندارند. و همگی در یک نقطه به
اشتراکنظر رسیدهاند؛

«نسل ما، نسل بیکار است. سهم ما از میراث گذشتان غم بود و اندوه و رنج.»

تاوان سنگین فاصلهای را پرداخت میکنند که در نتیجه شکاف میان دنیای سنت و مدرنیسم
در جامعه به وجود آمدهاست. و صد البته نیز مشکلات ناخواستهای که پس از انقلاب بوجود
آمده، نمیتواند در رقم خوردن این سرنوشت بیتأثیر باشد. سادهترین نتیجه بهدست آمده
از لابهلای چنین اتفاقاتی برای طیف جوان جامعه، همان است که در صحبتهای روزمره
جوانان شنیدنی است: «با روحیهای دلمرده، تنها از نظر سنی جوانیم.»

در نظر بیاوریم که بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی جوانان هم به همین بیکاری و عدم
برخورداری از نیازهای مناسب برمیگردد. آنوقت برای این جوانها و حتی نسل دیگری که از
راه خواهد رسید چه کردهایم و چهخواهیم کرد.

دکتر «راد» جامعهشناس و استاد دانشگاه تهران با اشاره به محدودیتهایی که پیرامون
جوانان را فراگرفته، از زاویهای نزدیک به تحلیل این مسائل پرداخته و میگوید:
«جوانان ما از نظر اشتغال، تفریحات و سرگرمی، روابط خانوادگی با فامیل و والدین خود
محدودیتهای زیادی دارند.» این محدودیتها و امرکردن بر اعمال آنها، مشکلات ناخواسته
دیگری را بهوجود میآورد. دکتر «راد» موضوع را اینگونه باز میکند: «جامعه بعضی از
رفتارها را نامناسب میداند، از طرفی در مقابل همین رفتارهای ناپسند، امکانات مناسبی
برای پاسخهای درست و درخور قرار ندادهاست.»

ویادامه میدهد: «جوانان برای اینکه از نظر آینده شغلی امنیت داشته باشند، دیگر
چندان رغبتی برای تحصیل در دانشگاهها از خود نشان نمیدهند. از طرفی عدم وجود مشاغل
خوب و به نوعی آیندهدار باعث سرافکندگی بسیاری از همین افراد شده است. متأسفانه
آنها حتی برای جبران کمبودهایی مثل نیازهای تفریحی و آموزشی به راههای ناپسند
اجتماعی روی آوردهاند. و علیرغم انتظارات، همین اعمال به نیازهای آنان به صورت کاذب
پاسخ میدهد. اما همین افراد چون از نظر جامعه ناپسند شمرده میشوند، باعث ایجاد نوعی
تضاد روانی در جوان میشوند.»

این صحبتها در اشاره به بخشی از واقعیت پیچیدهای عنوان میشود که پیش از این از زبان
چند جوان بیان شد. نتیجه افزایش این تضادها در سادهترین احتمال ممکن، به فراموشی
سپردن «جوانی» است؛ بهترین دوران زندگی هر انسان. این نکته برای کشوری ۶۵ میلیونی
که عددی نزدیک به ۱۳ میلیون نفر جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله دارد، میتواند موضوع ناخوشایندی
باشد.

اصلاً من یک آدم بیکار و ولگرد! شما کاری به من نداشته باشین. آیا همه این مشکلات
به من و امثال من برمیگرده، آیا این آقایون مسؤو