پاورپوینت کامل چه کسی نفت را ملی کرد؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چه کسی نفت را ملی کرد؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چه کسی نفت را ملی کرد؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چه کسی نفت را ملی کرد؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

حرکت های عظیم مردمی پشتوانه ای برای سیاست مداران است تا با حمایت مردم در جهت اهداف از پیش تعیین شده گام بردارند. اما در این رهگذر همیشه افرادی بوده اند که تلاش نموده اند تا پیروزی ها را به نام خود ثبت کنند در حالی که یا نقشی نداشته اند یا نقش آن ها بسیار کمرنگ بوده است.

نیروهای ملی و لیبرال در تاریخ ایران طلایه دار این گونه حرکت ها می باشند و اقدامات و بیانات آنان در موضوعات ملی شدن صنعت نفت و فرار شاه در سال ۱۳۳۱ از نمونه های این خودخواهی ها است. چیزی که بعدها هم در طول تاریخ انقلاب اسلامی به کرات اتفاق افتاد اگرچه موفقیتی برای آنان در پی نداشت.

متن زیر گزیده ای از صفحات ۴۶ تا ۵۶ کتاب «مبارز نستوه» که به زندگی آیت الله کاشانی پرداخته است می باشد. این فراز کتاب درباره ی جریان ملی شدن صنعت نفت است.

این کتاب توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده و تمام مطالب آن مستدل و مستند می باشد.

***********

انتخابات مجلس شانزدهم پایان یافت. انتخابات در شهرستان ها عمدتاً در دست قدرت های مرکزی و محلی (شاه، رزم آرا، امرای ارتش و مالکان) بود. بنابراین، اکثریت نمایندگان شهرستانی از حامیان شاه و دربار بودند. اقلیت نمایندگان (نمایندگان منتخب مردم تهران) تنها امید مردم در مجلس شانزدهم بودند. انگلیس می خواست به هر نحو ممکن، قرارداد الحاقی را در مجلس شانزدهم تصویب کند و از این رو به دولت فشار می آورد. علی منصور به جای ساعد مسئول تشکیل کابینه شد. او سیاستمداری محافظه کار بود که در دوره رضاخان به اتهام فساد مالی محکوم شده بود. سفارت انگلستان در تهران به او فشار می آورد تا لایحه ی قرارداد الحاقی را از تصویب مجلس بگذراند اما او جرأت نداشت خود را آماج حملات درون و بیرون مجلس قرار دهد و از این کار پرهیز می کرد. از طرف دیگر، منصور نمی خواست با شرکت نفت انگلیس و ایران و دولت انگلستان سرشاخ شود. سرانجام، علی منصور راه حل را در تشکیل کمیسیون نفت دید، این کمیسیون برای بررسی و تهیه گزارش درباره قرارداد الحاقی و ارائه آن به مجلس تشکیل شد. کمیسیون نفت با ۱۸ عضو در ۳۰ خرداد ۱۳۲۹ شکل گرفت. وقتی منصور نتوانست لایحه قرارداد الحاقی را از تصویب مجلس بگذراند، از نخست وزیری استعفا داد.

در پنجم تیر ۱۳۲۹، شاه برخلاف رویه ی گذشته، شخصی نظامی را به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی می کند. عده زیادی از مردم معرفی سرلشگر رزم آرا را به عنوان نخست وزیر، برخلاف قانون اساسی و توطئه ای برای تحمیل قرارداد تکمیلی نفت به مجلس تعبیر می کردند. کابینه رزم آرا به روال عادی از طرف مجلس تأیید شد. چرا که نزدیک به ۶۰درصد نمایندگان انتخاب خود را مدیون رزم آرا می دانستند که در هنگام برگزاری انتخابات، رئیس ستاد ارتش بود.

رزم آرا، از نخستین روزهای نخست وزیریش در جهت ارعاب مردم گام برداشت. عده ای از روزنامه نگاران دستگیر و شکنجه شدند. روزنامه های مخالف توقیف شدند. او با بی شرمی تمام به اذیت و آزار بازاریان، روحانیون و شخصیت های مبارز پرداخت. بنابراین، آیت الله کاشانی به فکر یافتن راه حل عملی افتاد و به عده ای از فعالان سیاسی که در منزلش جمع شده بودند فرمود:

«عده ای از برادران بازاری و دسته جات ملی، تصمیم گرفته اند میتینگی در میدان بهارستان تشکیل دهند و من هم پیامی برای تظاهرکنندگان خواهم نوشت.»

عده زیادی از بازاریان و گروه های وابسته به جبهه ملی جلوی مجلس تجمع کرده بودند. تعداد تظاهرکنندگان آن قدر زیاد بود که راه حرکت اتومبیل ها بسته شده بود. ناگهان پاسبان ها جمعیت را محاصره کردند و به وسیله باتوم تظاهرکنندگان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. قرائت پیام آیت الله کاشانی در میتینگ میسر نبود؛ به ناچار، پیام ایشان به وسیله یکی از نمایندگان اقلیت به نزد مصدق فرستاده شد و او نامه ی آیت الله کاشانی را در مجلس قرائت کرد:

«برای تبعیت از افکار عامه مسلمین، ناچارم مخالفت شدید و قطعی خود را با حکومتی که برخلاف افکار عمومی و به کمک بیگانگان و تحریک آنان، می خواهد زمام امور را به دست بگیرد، اظهار کنم و عموم مردم را برای مقاومت در مقابل این بلای عظیم که جامعه ی اسلامیت و ایرانیت را به فنای عاجل رهسپار خواهد کرد دعوت می نمایم.»

تظاهرات پی درپی مردم و تلاش نمایندگان اقلیت سبب شد تا گام مثبت دیگری برداشته شود. در ۱۹ آذر ۱۳۲۹ حسین مکی تصمیم کمیس