پاورپوینت کامل بررسی تاریخی داستان جزیره خضراء (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی تاریخی داستان جزیره خضراء (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی تاریخی داستان جزیره خضراء (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی تاریخی داستان جزیره خضراء (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

۱

در قسمت نخست، خبر جزیره خضراء، از نظر سند و دلالت و اشکالات مختلفی که بر آن وارد
بود مطرح گردید. در این قسمت، داستان یاد شده از نظر تاریخی مورد بحث قرار خواهد
گرفت تا حقایق فزون تری درباره آن داستان بر همگان آشکار گردد.

موقعیت تاریخی داستان

۱- سال ۶۹۹ ه. ق

نقل کننده این داستان، مدعی است که در این سال، خبر را از شخصی شنیده و سپس برای
اطمینان، به نزد «علی بن فاضل » رفته تا خود بدون واسطه، خبر را از او بشنود.

فرض می کنیم که واقعا، این ملاقات انجام شده باشد و «فضل بن علی » ، «علی بن فاضل »
را ملاقات کرده باشد. بر این اساس، بایستی سفر «علی بن فاضل » به اندلس، در حدود
دهه های پایانی قرن ششم ه. ق صورت پذیرفته باشد چرا که واقعه مذکور در زمان تحصیل
«علی بن فاضل » بوده و علی القاعده با گذشت سال هایی، این واقعه را برای دیگران نقل
کرده است.

ویژگی های تاریخی قرن ششم ه. ق

دهه های پایانی این قرن، دوران زوال و ضعف خلافت عباسی است و حکومت سلجوقی نیز
که در ظاهر، زیر فرمان خلافت عباسی بود ولی عملا همه شؤون آن را اداره می کرد، رو
به ضعف و فروپاشی نهاد.

دولت عظیم سلجوقی، به دولت های متعدد و درگیر با هم تقسیم شد. این وضعیت، از سویی
زمینه عرض اندام بیش تر خلفای عباسی را فراهم ساخت تا به فکر احیای اقتدار
گذشته خویش باشند – که البته میسر نشد – و از سوی دیگر صلیبیان را تحریک کرد تا
بر بلاد اسلامی هجوم برند و طایفه مغول را نیز بر آن داشت تا به سرزمین های
اسلامی دست اندازی کنند. (۱)

حکومت مقتدر فاطمی (که در مصر و شمال افریقا و سرزمین های مجاور آن حاکمیت
داشت) نیز در نیمه قرن ششم، آخرین روزهای حیات خود را می گذراند و چهاردهمین خلیفه
فاطمی (عاضد) در ۵۶۷ ه .ق، پس از آن که صلاح الدین ایوبی مصر را در اختیار گرفت،
در گذشت و خلافت فاطمی به آخر رسید. (۲)

و بدین سان، پس از چند قرن، حکومت شیعی در مصر، پایان یافت. (۳)

در اواخر قرن پنجم ه .ق، در مغرب اقصی (تونس، الجزایر، مراکش) «مرابطین » حرکت
عظیمی را آغاز کردند; این حرکت سیاسی، اجتماعی که برای مدتی حکومت مقتدری تشکیل
داد تا چند قرن ادامه داشت و مدت زیادی شاخه های این حرکت، در اندلس حکومت می کرد.

۲- دریای سفید و جزیره خضراء

دریای سفید، همان دریای مدیترانه است که در زبان عرب آن را «البحر الابیض
المتوسط » می نامند.

دلیل نام گذاری این دریا به «البحر الابیض » سفید بودن آب آن به دلیل نوع
رسوبات دریا است.

سخن از مصر و قاهره و الازهر و سفر دریایی به اندلس و بازگشت از اندلس به مغرب، در
داستان جزیره خضراء، گواه آن است که «دریای سفید» در این داستان، بدون شک همان
«دریای مدیترانه » است.

جزیره خضراء قسمتی از انتهای جنوب غربی اسپانیای فعلی (اندلس قدیم) است که به
همین نام در گذشته اشتهار داشته است و در حال حاضر نیز با نام [ALGEIRAS]
شناخته می شود.

تاریخچه ای از جزیره خضراء

در این جا لازم است که تاریخچه ای از جزیره خضراء بیان شود.

در سال های حدود ۹۰ ه ق، شخصی به نام «رودریک » (ردزیق) به جهت آن که مردم اندلس و
دولتمردان آن، به فرزندان پادشاه قبلی نظر نداشتند، در آن خطه به پادشاهی رسید.

عادت والیان قسمت های مختلف اندلس، این بود که فرزندان دختر و پسر خود را
هت خدمت به پادشاه و تربیت در دربار، به «طلیطله » (تولدو) می فرستادند. این گروه،
در آن جا ازدواج می کردند و به زندگی خود ادامه می دادند.

«یولیان » ، حاکم «جزیره خضراء» و «سبته » و…، نیز دختر خویش را به نزد «رودریک »
فرستاد. «رودریک » از آن دختر بسیار خوشش آمد و با او خلوت کرد.دختر، داستان
خود را برای پدر نوشت. «یولیان » از این ماجرا خشمگین شد و به جهت انتقام از
«رودریک » ، نامه ای به «موسی بن نصیر» که فرماندار «افریقا» از طرف «ولید بن
عبدالملک » بود، فرستاد. و او را به «جزیره خضراء» و فتح اندلس دعوت کرد.

«موسی بن نصیر» به جزیره خضراء آمد و با یولیان معاهده ای بست. یولیان نیز وضعیت
اندلس را برای موسی تشریح کرد. «موسی بن نصیر» نامه ای به «ولید بن عبدالملک »
نوشت و از او کسب تکلیف کرد. ولید به او نوشت که در آغاز، پیشقراولانی برای کسب
اخبار بفرستد و در دریای بی کران، مسلمانان را گرفتار نسازد.

«موسی بن نصیر» مجددا به «ولید» نوشت که در این جا، دریای وسیعی نیست بلکه خلیجی
است که آن طرفش معلوم است.

منظور او، این بود که فاصله بلاد مغرب تا اندلس، اندک است و تنها خلیجی کم عرض
میان آن دو قرار دارد.

موسی، پانصد نفر را با چهار کشتی به طرف اندلس فرستاد. آنان، در جزیره ای پیاده
شدند آن جزیره را بعدا به نام فرمانده شان، «طریف » نامیدند.

آنان، به جزیره خضراء حمله کردند و غنائم بسیاری به دست آوردند. در رمضان سال ۹۱ ه
ق، از آن جا بازگشتند. همین واقعه، سبب حرکت مسلمانان برای فتح اندلس شد و موسی
بن نصیر، «طارق » را به طرف اندلس فرستاد.

«طارق » ، جزیره خضراء را فتح کرد. در این فتح، «یولیان » در خدمت او بود (۴) موسی بن
نصیر، در رمضان ۹۳ ه .ق، پس از فتح اندلس به دست طارق، در مسیر اندلس وارد جزیره
خضراء شد.

در سال ۱۲۳ ه .ق، زمانی که «عبدالملک بن قطن » امیر اندلس بود، امیر منطقه «بربر» در
افریقا، به او پناه آورد و هنگام مراجعت از «عبدالملک » کشتی هایی خواست تا خود
و نیروهایش از اندلس خارج شوند. عبدالملک به آنان گفت، از کشتی های جزیره خضراء
استفاده کنند. (۵)

در سال ۱۴۳ «رزق بن نعمان » که حاکم جزیره خضراء بود، به «سذوته » و «اشبیلیه » حمله
کرد. (۶)

در سال ۲۴۵ ه .ق مجوسیان سرزمین اندلس به جزیره خضراء حمله کردند و مسجد جامع آن
جا را آتش زدند. (۷)

در سال ۳۹۲ ه ق، «ابوعامر محمدبن ابی عامر» در گذشت. وی که حاجب «هشام بن
عبدالرحمان » بود، در زمان صدارت خود، پنجاه و دو نبرد در اندلس انجام داد. او،
وزیر با کفایتی بود. اصل او، از جزیره خضراء بود. (۸)

در سال ۴۰۷ ه .ق، «علی بن حمود بن ابی العیش بن میمون بن احمد بن علی بن عبدالله
بن عمر بن ادریس بن عبدالله بن الحسن بن الحسن بن علی بن ابی طالب » ، در
اندلس، به حکومت رسید و برادرش «قاسم بن حمود» حاکم جزیره خضراء شد. (۹)

در محرم ۴۰۷ ه .ق، «مستعین » ، دو نفر به نام قاسم و علی (فرزندان حمود بن میمون
بن احمد بن علی بن عبیدالله عمر بن ادریس بن ادریس بن عبدالله بن حسن بن حسن
بن علی بن ابی طالب) را به امارت سیته و جزیره خضراء منصوب کرد. قاسم، حاکم
جزیره خضراء و علی، والی سبته شدند. (۱۰)

در سال چهارصد و سیزده ه .ق، یحیی بن علی به جزیره خضراء حمله کرد و بر آن مستولی
شد. (۱۱)

در سال ۴۳۱ ه .ق، قاسم بن محمود، پس از مرگ و یا کشته شدن، در جزیره خضراء دفن گردید. (۱۲)

در سال ۴۷۹ ه ق، «یوسف بن تاشفین » پس از پیروزی در نبرد «زلاقه » (۱۳) به جزیره خضراء
بازگشت. (۱۴)

در سال ۵۵۱ ه .ق، «عبد المؤمن » ، پسرش «ابا سعید» را به ولایت «سبته » و «جزیره خضراء»
منصوب کرد. (۱۵)

در سال ۵۸۰ ه .ق، یوسف بن عبدالمؤمن «از خلفای موحدین » برای نبرد با نصارای
اندلس در جبل الطارق پیاده شدند و سپس به جزیره خضراء وارد شدند و پس از آن به طرف
«اشبونه » («لیسبون » فعلی که در کشور پرتغال واقع است) حرکت کرد و در آن نبرد نیز
پیروز شد. یوسف، در این نبرد، مجروح گشت و در راه بازگشت به جزیره خضراء از دنیا
رفت. (۱۶)

در سال ۶۲۱ ه .ق، «غرناطه » از دست دولت موحدین بیرون رفت و از اندلس، فقط
«اشبیلیه » و جزیره خضراء در دست آنان ماند. (۱۷)

این ها، تنها، گوشه ای از یادکرد «جزیره خضراء» در کتاب های تاریخی است. این
حوادث تا سال ۸۹۷ ه .ق – که اندلس به طور کلی از دست مسلمانان خارج شد – ادامه
داشته است. در این سال ها، حاکمان مختلفی از جمله، حمودهای بنی هود، بنی عامر،
مرابطین، حاکمان مغرب، … بر آن حکومت کردند و گاه نیز با هجوم مسیحیان،
«جزیره خضراء» برای مدتی از حاکمیت مسلمانان خارج بوده است.

شهر «قرطبه » که از مهم ترین شهرهای اندلس در زمان حکومت مسلمانان بوده است،
دارای هفت دروازه بود:

باب القنطره که باب الوادی و باب جزیره الخضراء نیز گفته می شد;

باب الحدید (سرقسطه) ;

باب ابن عبدالجبار (طلیطله) ;

باب طلبیره (لیون) ;

باب عامر;

باب بطلیوس;

باب النطارین (اشبیلیه) .

این نامگذاری، نشان می دهد که جزیره خضراء، مکان مشهوری در اندلس بوده است. به
گونه ای که در شهر معروف و بزرگ قرطبه دروازه ای به این نام وجود داشته است.

قاهره و الازهر

در این داستان از قاهره و الازهر نیز یاد شده است. بنابر آن چه در داستان مذکور
آمده، راوی داستان، همراه استاد خود به طرف اندلس حرکت کرده است.

باید توجه داشت که دست رسی به اندلس از مسیر قاهره، به دو صورت میسر است:

از طریق دریای مدیترانه;

پیمودن ساحل جنوبی مدیترانه و گذر از شمال آفریقا.

با توجه به این که در داستان، به سرزمین بربرها اشاره شده، به نظر می رسد که
مسیر آنان، از طریق خشکی و سواحل جنوبی مدیترانه بوده، بویژه آن که هیچ ذکری از
دریا و کشتی، در مرحله نخست سفر به میان نیامده است.

بربرها» ، طایفه ای سفید پوست و از نژاد «حامی » بودند که در شمال آفریقا زندگی
می کردند. اکثر آنان، در قرن یکم هجری، به اسلام گرویدند. (۱۸)

بنابراین، «علی بن فاضل » در سواحل جنوبی مدیترانه، سیر کرده است. و در این سیر از
سرزمین بربرها گذر کرده است.

جزایر رافضیان (شیعیان)

سرزمین مصر و شمال آفریقا، چندین قرن تحت استیلای حکومت فاطمی (از طوایف شیعه)
قرار داشت. نیز، دولت موحدین – که با عقاید انحرافی مرابطین و… به ستیز برخاست،
از نظر پایه های فکری شباهت زیادی به شیعه داشت.

حکومت موحدین:

موحدین، از سال ۵۱۷ ه .ق، به نبرد با مرابطین پرداختند و در سال ۵۴۱ ه .ق، اندلس
را فتح کردند و تا سال ششصد و سی و دو ه .ق، اندلس را در اختیار داشتند.

بنیانگذار این حرکت، شخصی به نام محمد بن عبدالله بن تومرت بود که در «سوس »
قیام کرد و خود را از فرزندان «حسن مثنی » می دانست.

او، نسبت خود را چنین نوشته است: «محمد بن عبدالله بن عبدالرحمان بن هود بن
خالد بن تمام بن عدنان بن صفوان بن سفیان بن جابر بن یحیی بن عطاء بن ریاح
ابن یسار بن عباس بن محمد بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب » . (۱۹)

حرکت ابن تومرت، متاثر از اصلاحاتی بود که «غزالی » در سرزمین های مغرب
اسلامی نشر داد. ابن تومرت، در بغداد، در درس غزالی حاضر و تحت تاثیر تفکرات او
قرار گرفت و از همان جا، فکر برانداختن مرابطین و تاسیس حکومت موحدین، در او
پدیدار شد. (۲۰)

افکار و عقاید محمد بن تومرت

افکار و عقاید محمد بن تومرت را در موارد زیر می توان خلاصه کرد:

مبارزه با منکرات و فساد حاکمان;

تکیه بر نام «مهدی آل محمد» و تبلیغ وسیع از اصل مهدویت;

ادعای مهدویت و این که او همان مهدی موعود است;

گفته اند، او، در باطن، به مذهب شیعه تمایل داشت، ولی اظهار نمی کرد. (۲۱)

موحدین، به پیشوایی عبدالمؤمن، در سال ۵۴۰ ه .ق، بر قسمت غربی اندلس تسلط یافتند و
جزیره خضراء و اشبیلیه و قرطبه و غرناطه را فتح کردند.

آن چه بیش از هر چیز در حکومت موحدین قابل تامل است و توجه به آن برای درک
زمینه های پیدایش داستان جزیره خضراء لازم است، موضوع مهدویت و ادعای آن از سوی
محمد بن تومرت است.

این عقیده، پس از تومرت، در میان پیروان او باقی ماند، به گونه ای که برخی از
آنان مرگ تومرت را منک