پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۹۵

نیمه شعبان، پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint امام زمان(ع)، جشن زنده شدن آرزوها و امیدها، جشن آمادگی برای
شرکت در نهضتی بزرگ و انسانی است.

پاورپوینت کامل جشن میلاد ۹۱ اسلاید در PowerPoint جشنی توأم با آگاهی، حرکتی مستمر و سازنده و زندگی بخش، و میثاق و
هم سویی با امام عصر(ع) است.

این روز، از شیرین ترین، خجسته ترین و بزرگ ترین اعیاد اسلامی است. امام خمینی(ره) فرمود:
«عید میلاد حضرت مهدی و بزرگترین عید برای مسلمین و بزرگ ترین عید برای بشر است.»(۱)

کشیده اند.»

روز ولادت حضرت مهدی(ع)، عید همه انسان های پاک و آزاده عالم است. با مطالعه و کاوش
در متون و فرهنگ های گذشته می توان به این نتیجه رسید که در طول تاریخ، از زمان غیبت صغری
جشن های میلاد برگزار می شد و مردم محیط کار و خانه خود را با چراغ تزیین می کردند.

امیران و پادشاهان برای این که به باورهای مردم احترام بگذارند و به این وسیله در میان
توده های مردم برای خودشان جایی باز کنند، در آیین شادمانی آنان سهیم می شدند، به نیازمندان
هدیه می دادند، از خراج و مالیات صرف نظر می کردند و سهمیه خراج آنان را با برات رسید،
می بخشیدند. و چون پرداخت جایزه های نقدی به عامّه مردم امکان پذیر نبود، برای روز و تاریخ
آینده و هنگام برداشت محصول برات و چک به آن ها می پرداختند. از این رو این شب، به شب
برات معروف گردید.(۲) چه بسا مجرمانی که در زندان ها به سر می بردند و امید داشتند که شب
برات برسد و حکم آزادی آنان صادر شود. مستمندان نیز، چشم به خزانه و بیت المال حاکم
داشتند تا به این مناسبت به نوایی برسند.

ابوریحان بیرونی می گوید:(۳)

شب پانزدهم از ماه شعبان را شب برات خوانند.

برای چراغانی و مراسم شادی، از موم شمع هایی بزرگ، قطور و با دوام می ساختند و فتیله
آن ها را با مواد رنگی می آغشتند که نور را رنگین سازد. این کار بیش تر جنبه تزیینی و تشریفاتی
داشت و این نوع شمع را، «شمع براتی» می گفتند. این شمع که عموما در چراغانی شب میلاد
مورد استفاده قرار می گرفت، بسیار با دوام بود و از آغاز تا پایان شب، نور افشانی می کرد.(۴)

مراسم ولات حضرت مهدی (عج)

تاریخ نگاران درباره مراسم ولادت آن حضرت به وسیله امام عسگری(ع) سخن به درازا
گفته اند.

آن حضرت بعد از ولادت با برکت فرزند گرامیش دستور دادند که مقدار زیادی نان و گوشت
بخرند و میان فقیران شهر سامرا تقسیم کنند.(۵)

(۶)

ابراهیم فرستاد و نامه ای با درون مایه زیر به او نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم. این گوسفندها از فرزندم محمد مهدی(عج) است. خودت از آن ها
بخور و هر کس از شیعیان ما را دیدی، به او هم بخوران.(۷)

وسیله، سرور و خوشحالی خود را آشکار می کردند.(۸)

ضرورت شادی

یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان شادی و نشاط است.

شادی ضرورتی است که به زندگی معنا می دهد. شادی عاملی است برای نشاط روحی و
سلامتی و افزایش توانایی. شادی برای یک انسان سالم یک قاعده است. در پرتو شادی است که
انسان می تواند خویش را بسازد، قله های سلوک را چالاکانه بپیماید و در اجتماع نقش سازنده ای
داشته باشد. هر ملتی با توجه به دیدگاها و باورهایش، به گونه ای متفاوت، شادی می کند. اسلام
که دین فطری است و به تمام نیازهای طبیعی و فطری انسان توجه دارد، پیروان خود را به
شادی های مثبت و سازنده دعوت کرده است؛ شادی هایی که در مسیر کمال و سعادت انسان
باشد، همچون: شادی برای اطاعت خداوند(۹)، انجام کارهای خیر(۱۰)، کسب موفقیت، احیای
ارزش ها(۱۱)، تحول معنوی(۱۲) و خدمت رسانی.

من آمده بودند، بخشش نمایم؛ به همین جهت خوشحالم.

حضرت فرمود: «به جان خودم سوگند! تو شایسته این شادی هستی، اگر آن انفاق و بخشش
خود را به وسیله منّت نابود نکرده باشی.(۱۳)

(۱۴)(۱۵)(۱۶)(۱۷)(۱۸)

شادی های مستانه.(۱۹)

قرآن ضمن بیان عذاب های دوزخیال می فرماید:

ذلکم بما کنتم تفرحون فی الارض بغیر الحقّ و بما کنتم تمرحون(۲۰).

خوشحالی می پرداختید.

جالب این که در آخر آیه می فرماید: «بما کنتم تمرحون» که به معنای شادی به خاطر مطالب
بی اساس یا شدّت فرح آمده است و شدتّ فرح معمولاً از گناه و فساد سر در می آورد.(۲۱)

این جا به چند نمونه از آن ها اشاره می شود.

الف: جنگ و دعوا

شادی های مستانه و افراطی، گاهی موجب تنش و برخودر با دیگران می شود، در نتیجه به
جنگ و دعوا کشیده می شود. حضرت علی فرمود:

رُبَّ طَرَبَ یَعُودُ بِالْحَرب(۲۲)؛ چه بسا خوشی و شادی که به جنگ و دعوا منتهی می شود؛ زیرا
معمولاً در شادی های افراطی و ناروا حرکاتی انجام می شود که آزادی، آسایش و امنیت دیگران را
به خطر می اندازد. مانند: شراب خواری،پخش موسیقی و نوارهای مبتذل در بعضی از مجالس
عروسی، جشن تولد و شب نشینی هاو…

ب ـ حادثه ها و پیشامدهای ناگوار

از آن جا که شادی های بیش از حد با احساسات منفی همراه است و امکان بروز هر گونه
حادثه ای وجود دارد، مانند: تصادفات رانندگی، موتور سوارانی که با نهایت سرعت و غرور پشت
سر کاروان های عروسی حرکت می کنند یا حوادثی که به خاطر آتش بازی، ترقّه بازی و نور افشانی
در برخی از مجالس شادی صورت می گیرد.

ج ـ ذلّت و رسوایی

بعضی از شادی ها به جهت همراه بودن با فساد و گناه، سرانجام به ذلّت و رسوایی شخص
می انجامد. علی(ع) فرمود:

«من تَلَذَّذَ بمعاصی اللّه اَورَثَهُ اللّه ذُلاًّ» (۲۳)

کسی که از گناهان و معاصی، لذت ببرد، خداوند او را ذلیل خواهد نمود.

ذ ـ هلاکت و سقوط

یکی از سنت های الهی این است که هرگاه جامعه ای به خوش گذرانی، عیّاشی و تن پروری
روی آورد، دیر یا زود سقوط خواهد کرد.

و در مقابل، جوامعی که میانه روی در معاش، تلاش و صرفه جویی در زندگی را شعار خود قرار
می دهند، سربلند خواهند بود. دلیل این که ملت خوش گذران و عیاش، سرانجام سقوط خواهد
کرد، این است که چنین ملتی به جای این که در راه بهبود و پرکردن شکاف اجتماعی تلاش کند و
همه امکاناتش را در راه ساختن اجتماعی سربلند و مستقل به کار گیرد، در اندیشه به دست آوردن
غذای مطبوع، رنگین تر و ارضای هر چه بیش تر غرایز و تمایلات افراطی است.

بدیهی است که این گونه سرگرمی ها از یک سو، روح تحریک و تلاش را در جامعه می میراند و
از سوی دیگر، فساد اجتماعی را دامن می زند. در نتیجه جامعه را به سراشیبی سقوط می کشاند.

آداب شادی

شادی شرایط و آدابی دارد که در زیر به برخی از آن ها اشاره می شود.

الف. مجالس شادی نباید همراه با گناه باشد؛

امام صادق(ع) فرمود: لا تسخطو الله برضا احدٍ من خلقه و لا تتقّربوا الی النّاس بتباعد من الله
خداوند را به غضب در نیاورید به خاطر رضایت و خشنودی احدی از مردم و نزدیک نشوید به
مردم به وسیله دوری از خدا

و نیز فرمود: لا ینبغی للمؤمن ان یجلس مجلسا یُعصیَ اللّه فیه و لا یَقْدِر علی تغییره(۲۴)

مجلس را عوض کند

و متأسفانه، گاهی شادی ها آن چنان با گناه همراه است که شادی با گناه مساوی می شود.

ب. با اذیت و آزار همراه نباشد؛

یکی از شرایط شادی این است که با اذیت و آزار دیگران همراه نباشد، متأسفانه امروز بسیاری
از شادی های ما با آزار دیگران همراه است. مانند: بلند کردن صدای موسیقی و آهنگ های مبتذل،
مزاحمت های تلفنی، انفجارهای تفریحی در شب ها شادی و…

پیامبر(ص) فرمود: «من آذی مؤمنا فقد آذانی».

کسی که مؤمنی را آزار دهد مرا آزار داده است.

هشام بن سالم می گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می فرمود:

خداوند می فرماید: «لیأذن بحرب منّی من اذی عبدی المؤمن»(۲۵)

ج. لهو نباشد؛

در آیین اسلام، سرگرمی های زیانبار و همه عوامل بازدارنده از پیشرفت های معنوی، ممنوع
است. «موسیقی و غنا»ی حرام، یکی از سرگرمی های زیان بار است که آدمی را از توجه به خدا و
آخرت باز می دارد. موسیقی، اثری هم چون الکل و افیون، در روح و روان انسان دارد؛ یعنی با
رخوتی که در اعصاب ایجاد می کند، موجب می شود که انسان موّقتا از واقعیت های زندگی فاصله
بگیرد، لذا امام خمینی و مراجع دیگر نیز شنیدن و نواختن موسیقی را حرام می دانند.(۲۶)

است و بین موسیقی سنّتی و نوین و فرح انگیز و غیر آن فرقی نیست.(۲۷)

د: میانه روی در شادی

یکی از آداب شادی، تعادل و میانه روی است؛ یعنی آدمی نباید مجسمه غم باشد و نه آن چنان
بی درد که فقط به فکر شادی خود باشد و به غم دیگران چشم ببندد. چنان چه حاکمان هوسران و
پادشاهان خوش گذران، در دربار خود با استفاده از افرادی بی شخصیت به عنوان «دلقک، تلخک
و ملیجک» به تحقیر و استهزای دیگران می پرداختند تا ساعاتی را در غفلت و بی خبری و شادی
مستانه بگذرانند.

و امروز کم نیستند کسانی که فقط به شادی می اندیشند، حتی روزهایی که شایسته است انسان
محزون باشد. مانند: ایام محرّم و سوگواری شهادت معصومین و در مقابل، عده ای نیز فقط به
دنبال غم و اندوه هستند، حتی در ایام شادی و اعیاد مذهبی. آن ها فضای جشن را غمگین
می سازند و می گویند که شیعه عید ندارد، در حالی که مجلس عزا جای خود را دارد و مجلس
شادی جای خود را و دلیلی ندارد که ما شادی ها را تبدیل به عزا کنیم و این ذهنیت را در نسل
جوان جامعه ایجاد کنیم که «دین» مساوی است با غم و اندوه.

همراه با شادی های معصومین علیهم السلام

لازمه محبت و دوستی اهل بیت علیهم السلام و شیعه بودن این است که باید در تمام ابعاد زندگی از
امامان معصوم علیهم السلام پیروی نمود؛ چه در مسایل اعتقادی، عبادی، سیاسی و اجتماعی و چه در
غم ها و شادی ها.

علی علیه السلام فرمود:

انْظُرُوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ فَلَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ هُدًی وَ لَنْ یُعِیدُوکُمْ فِی
رَدًی.(۲۸)

آنها شما را از راه هدایت خارج نمی سازند و در پستی نمی اندازند.

نخستین الگوهای رفتار و حساسیت های انسان در دوران کودکی، پدر و مادرند، سپس معلمان
و مربیان و همسالان، ولی آن چه می تواند معیار حساسیت و رفتار برای همگان در همه زمان ها
باشد، شیوه رفتار معصومین علیهم السلام است.

امام رضا علیه السلام به «ریان بن شبیب» فرمود:

اِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنا فِی الدَّرَجاتِ الْعُلی مِنَ الْجَنانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنا وافْرَحَ لِفَرحِنا.(۲۹)

باش برای شادی ما.

لازمه شاد بودن در شادی های اهل بیت علیهم السلام به این است که در مناسبت هایی چون نیمه شعبان
و میلادهای امامان علیهم السلام مجالس شادی برگزار شود تا شادی های زندگی به شادی های
معصومین علیهم السلام پیوند بخورد. مانند: برگزاری مراسم عروسی، جشن ها، مهمانی ها، خرید وسایل
مورد نیاز، هدیه دادن و به دیدار یکدیگر رفتن.

برای این که از مظاهر شادی و سرور معصومین علیهم السلام پیروی نماییم، فهرستی از مظاهر شادی
ایشان را بر می شماریم.

بر خلاف سنّت های غلطی که در میان جوامع اسلامی رواج دارد و فکر می کنند، در روزهای
شادی هر کاری را که خواسته باشند، می توانند انجام دهند و روزهای شادی را روزهای لهو و
خوشگذرانی می دانند، امامان معصوم علیهم السلام در چنین روزهایی، ضمن شادی و سرور، برنامه های
داشتند که از مجموع آن ها یک نکته استفاده می شود و آن این است که در روزهای شادی نه تنها
تکالیف شرعی نباید تعطیل شود، بلکه تکلیف و عبادت بیش از روزهای دیگر است. اصولاً
چنین روزها، روزهای عبادت و بندگی است؛ نه روزهای غفلت و بی خبری.

در این جا به گوشه ای از برنامه های معصومین علیهم السلام در روزهای شادی، اشاره می کنیم:

۱ـ تکبیر و تهلیل گفتن

پیامب اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

زَیِّنُوا اَعْیادَکُمْ بِالتّکْبیر(۳۰)

عیدهایتان را به اللّه اکبر گفتن زینت دهید.

خود آن حضرت، هنگامی که از خانه به سمت مصلّی بیرون می رفت از منزل تا مصلّی با
صدای بلند «اللّه اکبر» و «لا اله الاّ اللّه» می فرمود.(۳۱)

۲ـ پوشیدن لباس پاکیزه

از برخی روایات استفاده می شود که امامان معصوم علیهم السلام در زمان های خاصّی چون عید غدیر و
بعضی از اعیاد اسلامی، در لباس و پوشش خود تغییری ایجاد و لباس شادی بر تن می کردند.

امام صادق علیه السلام فرمود: «لازم است شخص مؤمن در روز غدیر، پاکیزه ترین و مناسب ترین لباس
خود را بپوشد».(۳۲)

امام رضا علیه السلام درباره روز عید غدیر فرمود: یَومَ لَبس الثیاب وَ نَزْع السَّواد.(۳۳)

این روز، روز کندن لباس سیاه و پوشیدن لباس مناسب است.

این شیوه درباره نهم ربیع نیز نقل شده است و درباره عید نوروز، معلّی بن خنیس از امام
صادق علیه السلام نقل کرد که فرمود:

اِذَا کانَ یَومَ النِّیْرُوزِ فَاغْتَسِل وَألْبِسْ أنْظَفَ ثِیابِکَ وَ تَطَیَّبْ بِأَطْیَبِ طیبک وَ تَکُونَ ذلِکَ الْیَومَ
صائِما(۳۴)

عطر خود را معطر کن و در این روز، روزه داشته باش.

۳ـ تبسّم و لبخند؛

امام رضا علیه السلام فرمود:

روز غدیر، روز تبّسم بر مؤمنان است. کسی که در این روز به روی مؤمن، تبسم کند، خداوند در
روز قیامت نظر رحمت بر او می افکند.(۳۵)

۴ـ تبریک و تهنیت گفتن؛

تبریک و تهنیت گفتن از برجسته ترین آداب هر عیدی است و در اسلام نیز سنّت تبریک و
تهنیت در مناسبت هایی مانند عید غدیر، جایگاه ویژه ای دارد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم بر تبریک گفتن در چنین روزی، تأکید می کرد و به مردم می فرمود: «هَنَّئُونی؛ مرا
تبریک بگویید! مرا تبریک بگویید».(۳۶)

۵ـ شادی کردن؛

علی علیه السلام فرمود:

وَأَظْهِرُوا السُّرورَ فی مُلاقاتِکُم.

در برخوردهایتان، شادی را آشکار کنید.(۳۷)

امام صادق علیه السلام فرمود: «روز غدیر، روز خوشحالی و شادی است».(۳۸)

۶ـ دعا و روزه؛

«شیخ طوسی» روایت کرده است که توقیعی به دست قاسم بن علای همدانی وکیل امام حسن
عسکری علیه السلام رسید، مبنی بر این که روز سوم شعبان، سال روز ولادت امام حسین علیه السلام ، روزه بدارد و
این دعا را بخواند: «اَلّلهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِحَقِ الْمَولُودِ فی هذا الْیَوم…» (۳۹)

و نیز در دهم رجب، سالروز تولد امام جواد علیه السلام ، به دعای مخصوصی سفارش شده است.(۴۰)

۷ـ نماز؛

از دیگر اعمال اعیاد اسلامی، نماز و عبادت است؛ در روز جمعه، نماز جمعه و در عید فطر و
قربان، نماز مخصوص عید و در عید غدیر نماز مخصوص سفارش شده است… .(۴۱)

۸ـ عطر زدن

از جمله سنّت های پسندیده که همیشه مطلوب است، به ویژه در روزهای عید و شادی، «عطر
زدن» است. امام صادق علیه السلام فرمود:

کان رَسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله وسلم یُنْفِقُ فِی الطّیبِ اکْثَر مِمَا یُنْفِقُ فِی الطَّعامِ.(۴۲)

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم برای عطر بیش از طعام، بها می داد و بیش تر پولش را خرج آن می کرد.

امام صادق علیه السلام فرمود:

تَطَیَّبْ بِاَطْیَبِ