پاورپوینت کامل در محضر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در محضر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در محضر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در محضر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

حجت الاسلام و المسلمین پورسید آقایی: فرارسیدن نهم ربیع الاول، آغاز سال روز
امامت خاتم الاوصیاء، حضرت بقیه الله الاعظم، ولی عصر ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ
را به محضر حضرت آیه اللّه العظمی مکارم شیرازی و همه عزیزان حاضر در مجلس تبریک
و تهنیت عرض می کنم.

این روز را که در حقیقت در امتداد غدیر و بلکه خود غدیر دیگری است و روز بیعت و
تجدید عهد با امام زمان (عج) است، به محضر حضرت عالی رسیدیم، تا از بیانات و
رهنمودهای شما استفاده کنیم. از اینکه ما را به حضور پذیرفتید، بسیار سپاسگزاریم.

در ابتدا اجازه می خواهم که به اختصار به معرفی مرکز تخصصی مهدویت و برخی
اهداف و برنامه های آن و نیز بعضی از کارهایی که تاکنون صورت گرفته، بپردازم.

اجمالاً عرض می شود، مرکز تخصّصی مهدویّت، با همت برخی شخصیت های فرهنگی
به ویژه حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج آقای قرائتی (دامت توفیقاته) و
حمایت های مقام معظم رهبری (دام ظله) ایجاد شده است. این مرکز، وابسته به بنیاد
فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) و به عنوان تنها مرکزی است که به صورت آموزشی،
پژوهشی، تبلیغی و هنری درباره حضرت مهدی (ع)، مشغول فعّالیّت است.

از جمله اهداف این مرکز، پرورش اساتید و تربیت مبلغان در این موضوع، گسترش و
تعمیق مباحث مهدویت در سطح جامعه، دفاع از فرهنگ غنی و اصیل مهدویت در برابر
شبهات داخلی و خارجی، است.

در این مرکز، هم اکنون بیش از یکصد نفر از طلبه های فاضل مشغول تحصیل هستند. این
دوره چهارمین دوره آموزشی این مرکز است ـ سه دوره تربیت مدرس و یک دوره سطح سه
حوزه ـ. الحمدللّه هم چنان که مستحضر هستید؛ به تازگی با همت و تلاش بعضی از آقایان و
عنایت حضرت عالی، این مرکز به عنوان یکی از مراکز تخصّصی حوزه و با نام «مرکز
تخصّصی امامت و مهدویت» به تصویب رسید و از ابتدای سال گذشته بیست و پنج نفر از
طلاب در مقطع سطح سه، مطابق مقررات حوزه، گزینش شدند؛ که هم اکنون مشغول به
تحصیل هستند. در این رابطه، سرفصل ها و دروسِ سطح چهار هم آماده شده است، که به
محض کسب مجوز برای سطح چهار، گزینش طلاب در این مقطع هم انجام خواهد شد، ان
شاء اللّه.

گفتنی است که این مرکز، در راستای اهدافی که دارد، در تلاش است که شعبه هایی را در
مراکز برخی استان ها؛ مانند: مشهد، اصفهان و… تأسیس کند؛ که بحمداللّه در اصفهان مرکزی
به همین نام تأسیس شده؛ که فعالیّت های آموزشی و تبلیغی شایان توجهی دارد و در مشهد
الرضا (ع) نیز در حال تشکیل است.

از دیگر فعالیت های این مرکز، انتشار فصلنامه ای علمی ـ تخصصی با نام «انتظار» است؛
که مورد استقبال حوزه ها و مراکز علمی قرار گرفته است؛ به طوری که تمام شماره های آن، با
وجود چاپهای متعدد، نایاب است.

از جمله برنامه های این مرکز، تشرف به محضر مراجع بزرگوار، جهت استفاده از بیانات
و رهنمودهای آنان است.

عرض پایانی من، درخواست از حضرت عالی، برای تاکید و اهمیّت دادن بیشتر به
مباحث مهدویت در حوزه هاست؛ زیرا همان طور که مستحضر هستید، این مباحث به دلایل
اعتقادی، سیاسی و اجتماعی از اهمیت به سزایی برخوردار است و متأسفانه در طول بیست
و پنج سال پس از انقلاب، به خاطر برخی جهات، از جمله انگ انجمن حجتیّه ای خوردن،
آن گونه که شایسته این مباحث است، به آن پرداخته نشده است.

مهدویت، با توجه به نگاه و رویکرد جدی به آینده انسان و پایان تاریخ و با توجه به
زمینه ها و پشتوانه های عمیق اعتقادی و فرهنگی، که در پیروان و عاشقان خود دارد، می تواند
از مهم ترین عوامل رشد جامعه و نجات از رکود و انحطاط باشد؛ هم چنان که بیش ترین سهم
را در ایجاد نشاط و امید به آینده و بسیج جوانان و توده های مردم دارد.

در این زمینه سخن بسیار است، ولی بیش از این مصدع نشوم. بار دیگر از این که جمعی از
فرزندانتان را به حضور پذیرفتید، تشکر می کنم. امیدوارم بتوانیم از این فرصت پیش آمده
نهایت بهره را ببریم و بیانات و رهنمودهای حضرت عالی را چراغی فراراه فعالیت های خود
و این مرکز قرار دهیم.

آیت اللّه العظمی مکارم شیرازی:

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و صلی الله علی سیّدنا محمّد و آله الطیبین الطاهرین، لا سیما
بقیه الله المنتظر، أرواحنا فداه. «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون».

* بررسی موضوع مهدویت، یک وظیفه است.

از دیدار شما عزیزان، برادران عزیز و محترمی که در رشته تخصّصی مهدویّت مشغول فعالیّت هستید
بسیار خوش بختم. حقیقت، این است که حوزه علمیه قم، مسئولیّت های زیادی برای دفاع از حوزه تشیع
دارد. یک بخش مهم آن، دفاع از حوزه مهدویّت است.

ایّام، ایّام شهادت حضرت امام حسن عسکری (ع) و آغاز سال روز امامت امام زمان (عج) است.
معروف است که ما، در روز شهادت امام حسن عسکری، با یک چشم اشک حسرت می باریم و با یک
چشم، اشک شوق. حسرت و اندوه، از این مصیبت است که امام یازدهم را از دست داده ایم و شوق، از آن
نعمت الهی است که در سایه امام زمان قرار گرفته ایم. بنابراین، این ایام، با مسئله مهدویّت، تناسب زیادی
دارد.

همان طور که برادرمان اشاره فرمودند، مسئله مهدویّت، سال های زیادی بود که در تحت پوشش یک
عناوین دیگر قرار گرفته بود و شکل و شمایل خودش را از دست داده بود و سبب شده بود که عدّه زیادی
فاصله بگیرند. اگر کسی می خواست درباره حضرت مهدی و حضرت حجت (ع) بحث کند، به او اتّهام
حجتیّه بودن می زدند و مشکلاتی برای او پیدا می شد و یا به نفع گروه خاصی تمام می شد، امّا به زودی
معلوم شد که باید حساب ها از هم جدا کرد. ما که نمی توانیم با حضرت مهدی (ع) خداحافظی کنیم! ما که
نمی توانیم درباره ایشان بحث نکنیم! برای شما عزیزان که مشغول بحث بررسی در این باره هستید، روشن
است که عدهّ زیادی در طول تاریخ، از نام مقدّس «مهدی» سوء استفاده کرده اند. همین امروز، در میان
نامه هایی که برای ما آمده است، نامه ای بود که نوشته بود: «برگه ای به دست ما رسیده، به نام این که سیّد
حسنی در عراق ظهور کرده است و مردم را دعوت کرده است و مراجع را به مباهله خوانده است.»!

این سوء استفاده هایی که در گوشه و کنار جهان اسلام، از مسئله مهدویت می شود و شده است، مانع از
این نیست که ما از این مسئله اساسی، خودمان را کنار بکشیم.

حوزه علمیّه قم، در شرایط فعلی، تنها پایگاه برای دفاع از اسلام و تشیع است. البته، امیدوارم حوزه
علمیه نجف هم با قطع شرِّ اشغال کنندگان، بار دیگر زنده شود و به دفاع از حوزه تشیع بپردازد. حال با این
وضع، آیا نباید رشته ای به نام مهدویّت، بررسی مسائل درباره حضرت مهدی (ع) را بر عهده بگیرد؟

* مهدویّت، نقطه امید بخش و زندگی ساز

به یقین باید باشد، بخصوص این که مسائل مربوط به حضرت مهدی (ع)، در مرکزِ حملات و
تیراندازی های مخالفان قرار گرفته است! آنان می دانند، ایمان به حضرت مهدی (ع)، سبب بالندگی و
شادابی جامعه شیعه است. شیعه، به عشق او زنده است و به عشق او گام بر می دارد. به واسطه انتظار او،
هرگز، گرد و غبار یأس، بر دل و جان شیعه نمی نشیند. نه تنها شیعه، اهل سنّت هم در انتظار مهدی هستند.
تفاوت، فقط، در این است «آیا او متولد شده است و یا در آخر الزمان متولد می شود؟».

* مهدویّت، اجماعی است.

مسئله قیام مهدی، از آغاز اسلام، در میان مسلمانان مطرح بوده است. احادیث مهدی را دقت کنید! نکته
جالبی دارد.

پیغمبر اکرم می فرماید: «مهدی، جَبْهه اش [پیشانی اش] این طور است؛ چشمانش این طور است؛
بینی اش، این طور است.» درباره اصل وجود و ظهور مهدی بحث نمی کند، بلکه از نشانه ها و جزئیات
می گوید. معنای این گفته، این است که اصل مسئله، برای مسلمانان زمان پیغمبر هم روشن بوده است و
حضرت دارد شاخ و برگ را بیان می کند. ما، در فقه، وقتی از بعضی از مسائل بحث می کنیم، می بینیم از اصل
مسئله، کسی از امام سؤال نکرده بلکه، از شرایط، موانع، جزئیات سؤال کرده، می گوییم، به قدری اصل
مسئله، مسلَّم بوده که درباره اصل آن، سؤال نمی شده، بلکه از شرایط و موانع و جزئیاتش سؤال
می پرسیده اند! وقتی ما نگاه می کنیم می بینیم، بحث از خصوصیات ظاهر او و… است، معلوم می شد که از
زمان پیغمبر، مسئله، خیلی روشن بوده است.

این نکته نیز خیلی جالب است. امام سجاد، سلام الله علیه، موقعی که در شام خطبه می خواند، از مسائلی
که خودش را با آن معرّفی می کند، مسئله حضرت مهدی است. شامیان، سالیان دراز، به سبب حکومت
بنی امیه و معاویه، نه تنها از حضرت علی (ع) دور شده بودند، بلکه از اسلام دور افتاده بودند!

امروز، مدارک روشنی در دست است که معاویه، از اصل این که نام پیغمبر در اذان برده می شد، ناراحت
بود و می گفت: «باید روزی برسد که این نام فراموش بشود.»! خوب، شامیان همه چیز را فراموش کردند،
ولی از خطبه امام سجاد معلوم می شود که مهدی را فراموش نکرده بودند: «منّا أسد الله و أسد الرسول و منّا
الطیار و منّا مهدی هذه الأُمه؛ ای شامیان! شما خبر دارید که مهدی این امّت ظهور می کند. مهدی این امّت،
از ما است! اگر ما را خارجی معرفی کردند، اشتباه است! حمزه، از ما بود! طیار، از ما بود! مهدی از امّت از ما
است!»؛ یعنی، مسئله، آن قدر روشن بود که مردم